Χαρέμι
Το χαρέμι είναι ένα σύνολο γυναικών και κάποιες φορές και αντρών που θεωρούνται σύζυγοι των μωαμεθανών· η λέξη χαρακτηρίζει και το μέρος στο οποίο ζουν. Με τη μεταφορική της σημασία δηλώνει τις γυναίκες με τις οποίες ένας άνδρας έχει παράλληλες σχέσεις και συνήθως είναι παραπάνω από δύο. Προέρχεται από την τουρκική λέξη harem που προέρχεται από την αραβική حرم ḥaram.
Υπάρχουν δύο ειδών χαρέμια, τα αντρικά και τα γυναικεία, ενώ πιο γνωστός είναι ο όρος που αναφέρεται στις γυναίκες· ωστόσο και τα αντρικά χαρέμια δεν είναι λίγα. Το χαρέμι αποτελεί μέρος της μουσουλμανικής θρησκείας και συγκεκριμένα ήταν ενδεικτικό του πλούτου και της περιουσίας των αυτοκρατοριών. Κατά την περίοδο ανάπτυξης και εξέλιξης της Οθωμανικής αυτοκρατορίας οι γυναίκες που αποτελούσαν το χαρέμι του Σουλτάνου, του Βεζίρη ή των υπόλοιπων υπηκόων της Οθωμανικής αυτοκρατορίας προερχόταν από τα σκλαβοπάζαρα. Οι σκλάβοι συνήθως προέρχονταν από την Κριμαία, την Λιβύη, την Αλγερία, το Μαρόκο, τα νησιά του Αιγαίου, το Σουδάν και την Αιθιοπία. Το χαρέμι αποτελούσε μαζί με την Υψηλή Πύλη το Μεγάλο Σαράι (ανάκτορο των Σουλτάνων). Ενδεχόμενη απαγόρευση της δουλείας θα είχε ως επακόλουθο την κατάργηση των χαρεμιών, τα οποία τελικά συνεχίστηκαν μέχρι το τέλος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας[1]. Το χαρέμι ήταν ένας χώρος όπου πολλές γυναίκες συμβίωναν έγκλειστες και μακριά από την υπόλοιπη κοινωνία. Μάλιστα, απώτερος σκοπός τους ήταν να συνευρεθούν ερωτικά με τον σουλτάνο ώστε να του χαρίσουν τον διάδοχο. Αν γεννούσαν τον μελλοντικό σουλτάνο, τότε αποκτούσαν στο παλάτι τη σημαντικότερη θέση της Βαλιδέ Σουλτάνας. Οι Σουλτάνοι συνήθως νυμφεύονταν γυναίκες του χαρεμιού, οι οποίες έκαναν μια διεξοδική προετοιμασία προτού συνευρεθούν με τον σουλτάνο, ενδεχομένως περνώντας και μια ολόκληρη μέρα για τον καλλωπισμό τους.
Τα χαρέμια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας αποτελούνταν και από ευνούχους που ήταν υπεύθυνοι για την φύλαξη των έγκλειστων γυναικών. Επίσης, ο συγκεκριμένος θεσμός εξυπηρετούσε καλύτερα τις ανάγκες των Οθωμανών γιατί τους συνέφερε και οικονομικά καθώς είχαν λιγότερα έξοδα σε σύγκριση με τις ελεύθερες μουσουλμάνες[2]. Αυτές οι γυναίκες συνήθως έπειτα από 2 με 3 μήνες σε άθλια κατάσταση πωλούνταν στα σκλαβοπάζαρα με μειωμένη τιμή ενώ όταν πλέον είχαν εξαντληθεί ή τις είχαν για τις βαριές οικιακές δουλειές ή της άφηναν να ζήσουν μόνες τους[3].
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Καμπερίδου, Ειρήνη (2002). Η θέση της γυναίκας στο Οθωμανικό χαρέμι, κατά την επιτόπια παρατήρηση ξένων περιηγητριών του 18ου και του 19ου αιώνα: η πραγματική καθημερινή ζωή στο χαρέμι και η θέση της έγκλειστης γυναίκας στο Ισλάμ ή η πολυεθνική δουλεία του Οθωμανικού χαρεμιού. Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών. Τμήμα Κοινωνιολογίας. http://hdl.handle.net/10442/hedi/10268.
- ↑ «Οθωμανικά χαρέμια». www.skamnosvoice.gr. Ανακτήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2018.
- ↑ Berkey, Jonathan P. (1995-04-01). «Leslie P. Peirce. The Imperial Harem: Women and Sovereignty in the Ottoman Empire. (Studies in Middle Eastern History.) New York: Oxford University Press. 1993. Pp. xii, 374. Cloth $60.00, paper $19.95» (στα αγγλικά). The American Historical Review 100 (2): 560–561. doi:. ISSN 0002-8762. https://academic.oup.com/ahr/article/100/2/560/19204.
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
