Μικρόνι Αχαΐας
Συντεταγμένες: 38°11′18″N 21°56′30″E / 38.18833°N 21.94167°E
| Μικρόνι | |
|---|---|
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα[1] |
| Περιφέρεια | Δυτικής Ελλάδας |
| Δήμος | Αιγιαλείας |
| Δημοτική Ενότητα | Συμπολιτείας |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Πελοποννήσου |
| Νομός | Αχαΐας |
| Υψόμετρο | 1.050 μ. |
Το Μικρόνι είναι μικρό ορεινό χωριό της Αχαΐας, χτισμένο στο ανατολικό τμήμα του ορεινού όγκου του Παναχαϊκού στις παρυφές ελατόδασους και σε υψόμετρο περίπου 1.110 μέτρων, στοιχείο που το καθιστά να είναι ένα από τα «ορεινότερα» και ομορφότερα χωριά της Αχαΐας.
Από την 1η Ιανουαρίου του 2011, σύμφωνα με την διοικητική μεταρρύθμιση «Καλλικράτης» (ΦΕΚ 87/τ.Α'/2010 - Ν. 3852/2010,), υπάγεται στην Τοπική Κοινότητα Κρήνης της Δημοτικής Ενότητας Συμπολιτείας του Δήμου Αιγιαλείας. Κατά την εθνική απογραφή του 2011 βρέθηκε να έχει μόνιμο πληθυσμό μόλις 4 κατοίκους[2]. Ενώ αργότερα μετά το 2016 χωρίς καθόλου μόνιμο πληθυσμό .
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Μικρόνι αναγνωρίστηκε επίσημα ως οικισμός το 1981. Κατά την περίοδο της Κατοχής, στις 13 Ιουλίου 1943, το χωριό υπέστη μεγάλη καταστροφή από τα κατοχικά Ιταλικά Στρατεύματα[3]. επισης τον παλιο καιρο το μικρονι ηταν ενας προορισμος παραθερισμου για τις πλουσιες οικογενειες της περιοχης .
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ (Ελληνικά) Βάση δεδομένων της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.
- ↑ ΕΛ.ΣΤΑΤ. - Μόνιμος πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2011
- ↑ "Παρών" από αυτούς που τσάκισαν τον Γκασπάρο, εφημ. Ριζοσπάστης, 23 Ιουλίου 1997. Ανακτήθηκε: 15/12/2017.
Το Μικρόνι ως προορισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ειναι σημαντικο να αναφερω οτι αυτο το πανεμορφο χωριο που ειναι χτισμενο μεσα στο ελατοδασος δεν εχει ιδιαιτερη επισκεψιμοτητα λογω του οτι δεν ειναι γνωστο . Ωμως ενα χαρακτηριστικο του ειναι οτι οποιος και να το επισκευθει μενει μαγεμενος απο την ομορφια του και δεν θελει να φυγει .
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Θεόδωρος Η. Λουλούδης, Αχαΐα. Οικισμοί, οικιστές, αυτοδιοίκηση, Νομαρχιακή Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Ν.Α. Αχαΐας, Πάτρα 2010.