Κώστας Χατζηχρήστος
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Κώστας Χατζηχρήστος | |
|---|---|
 | |
| Γέννηση |
1921 Θεσσαλονίκη |
| Θάνατος |
(80 ετών) Αθήνα |
| Αιτία θανάτου | καρκίνος |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Εθνικότητα | Ελληνική |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Ιδιότητα | κωμικός |
| Σύζυγος | Καίτη Ντιριντάουα (1955–1975) |
| Τέκνα | Τετα (Νικολέτα) Χατζηχρήστου |
| Είδος τέχνης | ηθοποιός |
| Καλλιτεχνικά ρεύματα | Κωμωδία |
Ο Κώστας Χατζηχρήστος (Θεσσαλονίκη 1921 - 3 Οκτωβρίου 2001) ήταν Έλληνας ηθοποιός, από τους σημαντικότερους κωμικούς του παλιού ελληνικού κινηματογράφου.
Βιογραφικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν γόνος πολύτεκνης οικογένειας, η οποία εγκαταστάθηκε στο Παγκράτι.
Φοίτησε αρχικά στη Στρατιωτική Σχολή της Σύρου και τελείωσε τις σπουδές του στην Καβάλα. Εργάστηκε σε βαριετέ στο θέατρο "Μισούρι" του Πειραιά και στο θίασο της Νίτσας Γαϊτανάκη όπου έπαιξε στο "Στραβόξυλο" του Ψαθά. Από το 1945 έως το 1948 δούλεψε με το θίασο οπερέτας του Παρασκευά Οικονόμου και εμφανίστηκε στα βαριετέ "Πεύκα" με τον Γ. Οικονομίδη και "Όασις" με τον Μ. Τραϊφόρο. Την περίοδο 1949-50 συμμετείχε στο μουσικό θίασο Κούλας Νικολαΐδου στο θέατρο "Βερντέν" της λεωφόρου Αλεξάνδρας.
Στο «Βερντέν» ο Χατζηχρήστος θα κάνει και την πρώτη του μεγάλη επιτυχία στο ρόλο του βλάχου Θύμιου, ένα ρόλο που εμπνεύστηκε ο αδελφός της συζύγου του, ο Κώστας Νικολαΐδης, της συγγραφικής τριάδας Νικολαΐδη - Ελευθερίου - Λυμπερόπουλου. Από το 1953 έως το 1955 συνεργάζεται με την Καίτη Ντιριντάουα και τον Κούλη Στολίγκα.
Το 1955, όταν ο θίασος ανεβάζει στο "Περοκέ" την επιθεώρηση "Κόκα-κόλα" των Γιαλαμά - Θίσβιου - Πρετεντέρη, πλέκεται και το ειδύλλιό του με την Ντιριντάουα. Παντρεύτηκαν και απέκτησαν μία κόρη. Ο γάμος τους έλαβε τέλος το 1975 και η Καίτη Οικονόμου, όπως ήταν το πραγματικό όνομα της Ντιριντάουα, πέθανε το Φεβρουάριο του 1996.
Στον κινηματογράφο, ο Χατζηχρήστος πρωτοεμφανίστηκε το 1952 με την ταινία "Ο Πύργος των ιπποτών" των Γ. Ασημακόπουλου - Ν. Τσιφόρου. Σημείωσε τεράστια επιτυχία και στο θέατρο. Μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες στην καριέρα του ήταν ο "Ανθρωπος που γύρισε από τα πιάτα", που πρωτανέβηκε το χειμώνα του 1968-69 με συνθιασάρχες την Α. Φόνσου και τον Δ. Παπαγιαννόπουλο. Υπήρξε παραγωγός τριών ταινιών και σκηνοθέτης οκτώ.
Η πορεία του στο θέατρο συνεχίστηκε απρόσκοπτη μέχρι το 1983. Μετά από μακρά περίοδο απουσίας επέστρεψε την περίοδο 1994-95, παίζοντας στο δικό του χώρο (το "Θέατρο Χατζηχρήστου" στη στοά Πανεπιστημίου & Ιπποκράτους) την επιθεώρηση "Δεν ήξερες, δε ρώταγες" και την επόμενη χρονιά σε συνεργασία με τον Γ. Πάντζα το έργο του Κ. Παπαπέτρου "Τρελάθηκα και σώθηκα".
Η δύσκολη περίοδος της ζωής του άρχισε όταν έχασε ξαφνικά την Ελένη Πανταζή, την τέταρτη γυναίκα του, μόλις στα 42 της χρόνια. Υπέφερε από οικονομικά προβλήματα, ενώ τα τελευταία χρόνια έπασχε από καρκίνο. Πέθανε από πνευμονική λοίμωξη στις 3 Οκτωβρίου 2001.
Φιλμογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Έτος | Τίτλος |
|---|---|
| 1952 | Ο πύργος των ιπποτών |
| 1955 | Γκόλφω |
| 1956 | Δολάρια και όνειρα |
| 1957 | Οι 3 ντετέκτιβς |
| 1958 | Γερακίνα |
| 1959 | Η Λίζα τό 'σκασε |
| 1960 | Τα ντερβισόπαιδα |
| 1961 | Το έξυπνο πουλί |
| 1962 | Ο ταξιτζής
Η Αθήνα τη νύχτα |
| 1963 | Ο καζανόβας |
| 1964 | Η σοφερίνα |
| 1965 | Όχι, κύριε Τζόνσον |
| 1966 | Ο τετραπέρατος |
| 1967 | Σήκω χόρεψε συρτάκι |
| 1969 | Κακός ψυχρός κι ανάποδος
Η Αθήνα μετά τα μεσάνυχτα |
| 1970 | Ο απίθανος |
| 1971 | Η Αλίκη Δικτάτωρ |
| 1979 | Γυναίκες στα όπλα |
| 1987 | Ένας πιλότος για πέταμα |
| 2002 | Αλέξανδρος και Αϊσέ[2][3] |
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Δράκουλας & ΣΙΑ» από Ταινιοθήκη Της Ελλάδος. Αρχειοθετήθηκε 21/03/2018. Ανακτήθηκε 12/10//2018.
- ↑ «Ο Κολλάτος θα προβάλει στο σπίτι του την απαγορευμένη ταινία για τη Θράκη» από enikos.gr. Δημοσιεύθηκε 07/12/2017. Αρχειοθετήθηκε 13/02/2017. Ανακτήθηκε 12/10//2018.
- ↑ «Αλέξανδρος και Αϊσέ» από greek-movies.com. Αρχειοθετήθηκε 12/10/2018. Ανακτήθηκε 12/10//2018.
