Κοίλα Κοζάνης
Συντεταγμένες: 40°19′50″N 21°47′19″E / 40.33056°N 21.78861°E
- Για συνώνυμο οικισμό δείτε το λήμμα Κοίλα Έβρου
| Κοίλα | |
|---|---|
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Δυτικής Μακεδονίας |
| Περιφερειακή Ενότητα | Κοζάνης |
| Δήμος | Κοζάνης |
| Δημοτική Ενότητα | Κοζάνης |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Μακεδονία |
| Νομός | Κοζάνης |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 916 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
| Πληροφορίες | |
| Παλαιά ονομασία | Ισλαμλή |
| Ταχ. κώδικας | 501 00 |
| Τηλ. κωδικός | 24610 |
| www.koilakozanis.gr | |
Τα Κοίλα είναι χωριό του δήμου Κοζάνης στην περιφερειακή ενότητα Κοζάνης.[1] Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχουν 1.115 κατοίκους.
Γεωγραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τα Κοίλα βρίσκονται προς τα βόρεια του νομού σε υψόμετρο 690 μέτρα[1] σε απόσταση 3 χιλιόμετρα βόρεια από την πόλη της Κοζάνης. Μαζί με τους οικισμούς Νέα Καρδιά και Μελίσσια αποτελούν την τοπική κοινότητα Κοίλων που ανήκει στη δημοτική ενότητα Κοζάνης του δήμο Κοζάνης και σύμφωνα με την απογραφή 2011 ως κοινότητα έχει πληθυσμό 1.643 κατοίκους, ενώ ως οικισμός 1.115[2]. Στην περιοχή των Κοίλων βρίσκεται το ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας[3] και το Εκθεσιακό Κέντρο Δυτικής Μακεδονίας[4].
Το χωριό έχει έκταση 11 τετρ. χιλιόμετρα, από την οποία η καλλιεργήσιμη γη είναι 4 τετρ. χιλιόμετρα. Περιβάλλεται από βραχώδη και άγονα βουνά που προσφέρονται για βοσκότοποι κυρίως μικρών ζώων (αιγοπροβάτων). Από τα Κοίλα διέρχεται η οδός που ενώνει το βόρειο τμήμα της πόλης με την Εγνατία Οδό, τον κάθετο άξονα της Εγνατίας Οδού και Αυτοκινητόδρομο 27 με την Πτολεμαΐδα, τη Φλώρινα και το τελωνείο της Νίκης.
Ιστορικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Επί Τουρκοκρατίας τα Κοίλα ονομάζονταν Ισλαμλή[5] και ανήκαν στην Τοπαρχία του Εγρί Μπουτζάκ, που είχε έδρα το Δρέπανο. Αργότερα ονομάστηκαν Λιμνάδες και στη συνέχεια πήραν τη σημερινή τους ονομασία από την κοιλάδα στην οποία είναι χτισμένο. Το 1920 είχε 188 κατοίκους και το 1928 είχε 317 κατοίκους. Στα Κοίλα εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες από περιοχές του Πόντου και από το Αδά Παζάρ (Adapazarı) της σημερινής επαρχίας Κοτζάελι της Τουρκίας (αρχαία Νικομήδεια)[6]. Ένα από τα χωριά από όπου ήρθαν πρόσφυγες, οι οποίοι μιλούσαν την Τουρκοαρμενική διάλεκτο, ήταν το Φούντοκλη, το οποίο πυρπολήθηκε την περίοδο της σφαγής του ελληνισμού. Ο συνοικισμός Μελίσσια επί Τουρκοκρατίας ονομάζονταν Σινεκλί και το 1928 είχε 212 κατοίκους. Το 1986 θεμελιώθηκε ο ναός του Αγίου Χαραλάμπου και αποπερατώθηκε το 1991.
Σημεία ενδιαφέροντος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στο κέντρο του χωριού βρίσκεται η εκκλησία των Αγίων Αποστόλου Πέτρου και Παύλου με τα δύο καμπαναριά της που πανηγυρίζει στις 29 Ιουνίου. Η ανέγερσή του ναού ξεκίνησε το 1938, διεκόπη το 1940 λόγω του πολέμου και ολοκληρώθηκε στην δεκαετία του 1950. Πρώτος ιερέας των Κοίλων ήταν ο Νικόλαος Χρυσοπολίτης, που εφημέρευσε από το 1924 έως το 1927. Δίπλα και δυτικά του εκκλησιαστικού οικοπέδου υπάρχει το Κοινοτικό Κατάστημα και η παιδική χαρά. Στο γειτονικό χωριό Μελίσσια υπάρχει ο ιερός ναός του Αγίου Γεωργίου που κτίστηκε το 1950. Μπροστά στο ναό κτίστηκε κενοτάφιο σε μνήμη των ανθρώπων που σφαγιάστηκαν από τους Τούρκους το 1920 στο χωριό Φούντοκλη του Αδά Παζάρ. Πρώτος ιερέας του οικισμού ο Χρήστος Μαυρόπουλος που ήρθε χειροτονημένος πρόσφυγας κληρικός και εφημέρευσε έως το 1938.[6]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 284, τομ. 17.
- ↑ «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού απογραφής 2011 Αρχειοθετήθηκε 2021-10-04 στο Wayback Machine.», σελ. 10546 (σελ. 72 του pdf)
- ↑ «Επικοινωνία – Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Δυτικής Μακεδονίας». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Μαρτίου 2019. Ανακτήθηκε στις 28 Μαρτίου 2019.
- ↑ «Επικοινωνία». www.ekthesiako.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Μαρτίου 2019. Ανακτήθηκε στις 28 Μαρτίου 2019.
- ↑ «Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών». ΕΕΤΑΑ. Ανακτήθηκε στις 28 Μαρτίου 2019.
- ↑ 6,0 6,1 «Δήμος Κοζάνης - Τοπική Κοινότητα Κοίλων». cityofkozani.gov.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Μαρτίου 2019. Ανακτήθηκε στις 28 Μαρτίου 2019.