Ιστορία των Εβραίων στη Γερμανία

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γερμανοεβραίοι
Deutsche Juden (Γερμανοί)
יהדות גרמניה‬ (Εβραίοι)
דייטשע יידן (Γίντις)
Η θέση της Γερμανίας (σκούρο πράσινο) στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ανοιχτό πράσινο)
Συνολικός πληθυσμός
116.000 με 225.000[1]
Περιοχές με σημαντικούς πληθυσμούς
Γερμανία Ισραήλ Ηνωμένες Πολιτείες Χιλή Αργεντινή Βραζιλία Μεξικό Κολομβία Ηνωμένο Βασίλειο
Γλώσσες
Αγγλικά, Γερμανικά, Ρωσικά, Εβραϊκή, μεταναστευτικές γλώσσες, Γίντις
Θρησκεία
Ιουδαϊσμός, Αγνωστικισμός, Αθεϊσμός και άλλες θρησκείες
Σχετιζόμενες εθνικές ομάδες
Άλλοι Ασκεναζί, Σεφαρδίτες, Μιζραχίτες, Ισραηλινοί
Το Ολοκαύτωμα (Φάσεις)

Η ιστορία των Εβραίων στη Γερμανία ανάγεται στις Αρχές του Μεσαίωνα (5ος με 10ος αιώνας μ.Χ.) και τον Ώριμο Μεσαίωνα (περίπου 1000-1299 μ.Χ.), όταν οι Εβραίοι μετανάστες ίδρυσαν την κοινότητα των ασκεναζιτών. Η κοινότητα επιβίωσε κατά τη βασιλεία του Καρλομάγνου, αλλά υπέφερε την περίοδο των Σταυροφοριών. Κατά τη διάρκεια της επιδημίας της μαύρης πανώλης (1346-53) οι φήμες που κυκλοφορούσαν για δηλητηρίαση πηγαδιών από Εβραίους οδήγησαν σε μαζικές σφαγές κατά των Γερμανοεβραίων[2], γεγονός που οδήγησε πολλούς Εβραίους στην ξενιτιά, μεταναστεύοντας στη γειτονική Πολωνία. Οι Εβραϊκές κοινότητες του Μάιντς, του Σπάιερ και του Βορμς έγιναν το κέντρο της Εβραϊκής ζωής κατά τη διάρκεια του μεσαίωνα. Αυτή η περίοδος θεωρείται χρυσή εποχή, καθώς οι ντόπιοι επίσκοποι προστάτευαν τους Εβραίους που ζούσαν στην περιοχή τους, οδηγώντας στην άνοδο του εμπορίου και της ευημερίας."[3]

Η Πρώτη Σταυροφορία ήταν η αρχή μιας εποχής διώξεων για τους Γερμανοεβραίους.[4] Ολόκληρες κοινότητες, όπως εκείνες του Τριρ, του Βορμς, του Μάιντς και της Κολωνίας, σφαγιάστηκαν. Ο πόλεμος κατά των Χουσιτών έδωσε το σήμα για μια νέα περίοδο διώξεων κατά των Εβραίων. Το τέλος του 15ου αιώνα ήταν μια περίοδος θρησκευτικού μίσους, καθώς οι κάτοικοι απέδιδαν στους Εβραίους όλα τα πιθανά κακά. Οι θηριωδίες που διέπραξαν οι Κοζάκοι τουΜποχντάν Χμελνίτσκι στην εξέγερση του Χμελνίτσκι (το 1648, στο ουκρανικό μέρος της νοτιοανατολικής Πολωνίας) οδήγησε στη μετανάστευση Πολωνοεβραίων στη δυτική Γερμανία. Μετά την πτώση του Ναπολέοντα το 1815, η άνοδος του εθνικισμού οδήγησε στην αύξηση της καταστολής. Από τον Αύγουστο μέχρι τον Οκτώβριο του 1819 έλαβαν χώρα οι ταραχές Χεπ-Χεπ (οι οποίες έλαβαν χώρα σε όλη τη Γερμανία), ένα πογκρόμ κατά των Εβραίων. Αυτή την εποχή πολλά γερμανικά κρατίδια στέρησαν στους Εβραίους τα πολιτικά τους δικαιώματα. Γι' αυτό πολλοί Εβραίοι άρχισαν να εγκαταλείπουν τη χώρα.

Από την εποχή του Μόζες Μέντελσον μέχρι τον 20ο αιώνα, η κοινότητα άρχισε να χειραφετείται και έπειτα, να ευημερεί.[5]

Τον Ιανουάριο του 1933, η Γερμανία ήταν η πατρίδα περίπου 522.000 Εβραίων. Όταν οι Ναζί ανέλαβαν την εξουσία και εφάρμοσαν την αντισημιτική ιδεολογία και πολιτικές τους, οι διώξεις κατά των Εβραίων αυξήθηκαν. Περίπου το 60% (δηλαδή περίπου 304.000 άτομα) των Γερμανοεβραίων μετανάστευσαν κατά τα πρώτα έξι χρόνια της Ναζιστικής δικτατορίας. Το 1933, οι διώξεις κατά των Εβραίων έγινε επίσημη πολιτική στη Ναζιστική Γερμανία. Το 1935 και το 1936, ο ρυθμός των αντισημιτικών διώξεων αυξήθηκε. Το 1936 η κυβέρνηση απαγόρευσε στους Εβραίους να εργάζονται σε διάφορα επαγγέλματα (συγκεκριμένα τους απαγορεύτηκε να εργάζονται στην εκπαίδευση, στη πολιτική, στην ανώτερη εκπαίδευση και στη βιομηχανία). Η Σουτσστάφφελ (SS) διέταξε αυτό που έγινε στη νύχτα της 9ης με 10ης Νοεμβρίου 1938 (νύχτα των Κρυστάλλων). Οι βιτρίνες των Εβραϊκών καταστημάτων σπάστηκαν και λεηλατήθηκαν, ενώ και πολλές συναγωγές κάηκαν. Περίπου 214.000 Εβραίοι παρέμεναν στη κυρίως Γερμανία (με τα σύνορα του 1937) στις παραμονές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ξεκινώντας στα τέλη του 1941, η εναπομείνασα κοινότητα άρχισε να απελλάσεται σε γκέτο και έπειτα σε στρατόπεδα θανάτου στην Ανατολική Ευρώπη.[6] Το Μάιο του 1943, η Γερμανία ανακηρύχθηκε γιούντενραϊν ( = καθαρή από Εβραίους. Επίσης κηρύχθηκε ελεύθερη από Εβραίους, γερμ. judenfrei γιούντενφραϊ).[6] Μέχρι το τέλος του πολέμου, περίπου 160.000 με 180.000 Γερμανοεβραίοι δολοφονήθηκαν από το Ναζιστικό καθεστώς και τους συνεργάτες του.[6] Συνολικά περίπου έξι εκατομμύρια Εβραίοι δολοφονήθηκαν υπό την καθοδήγηση των Ναζί, στο πλαίσιο μιας γενοκτονίας γνωστή ως το Ολοκαύτωμα.

Μετά τον πόλεμο, η Εβραϊκή κοινότητα στη Γερμανία άρχισε να ανακτά σιγά-σιγά την παλιά της αίγλη. Γύρω στο 1990, ξεκίνησε μια σημαντική δημογραφική άνοδος για την εβραϊκή κοινότητα της Γερμανίας τροφοδοτούμενη από την Εβραϊκή μετανάστευση από την πρώην Σοβιετική Ένωση. Στις αρχές του 21ου αιώνα, η Γερμανία είχε τη μόνη αυξανόμενη Εβραϊκή κοινότητα στην Ευρώπη,[7] ενώ η πλειοψηφία της Εβραϊκής κοινότητας στη Γερμανία ήταν ρωσόφωνη. Το 2018, ο Εβραϊκός πληθυσμός της Γερμανίας είχε σταθεροποιηθεί στα 116.000 άτομα. Συμπεριλαμβάνοντας τους μη Εβραίους που ζουν στο ίδιο σπιτικό μαζί με Εβραίους, ο διευρυμένος Εβραϊκός πληθυσμός της Γερμανίας προσεγγίζει τα 225.000 άτομα.[8]

Επί του παρόντος, στη Γερμανία, η άρνηση του Ολοκαυτώματος (ή του γεγονότος ότι 6 εκατομμύρια Γερμανοί δολοφονήθηκαν στο Ολοκαύτωμα) (§ 130 StGB) θεωρείται έγκλημα. Οι παραβάτες μπορούν να τιμωρηθούν με έως και πέντε χρόνια φυλάκισης.[9] Το 2006, με αφορμή το Παγκόσμιο Κύπελλο που διοργάνωσε η Γερμανία, ο τότε Υπουργός Εσωτερικών της Γερμανίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, απεύθυνε κάλεσμα επαγρύπνησης για τον ακροδεξιό εξτρεμισμό, λέγοντας ότι "Δεν θα ανεχθούμε οποιαδήποτε μορφή εξτρεμισμού, ξενοφοβίας, ή αντισημιτισμού."[10] Παρά τα μέτρα της Γερμανίας ενάντια σε τέτοιες ομάδες, τα τελευταία χρόνια έχουν συμβεί διάφορα περιστατικά αντισημιτισμού στη χώρα.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. This figure represents the "core Jewish population" (2014) including temporary immigrants and those non affiliated with official Jewish institutions. By adding the non-Jewish relatives of immigrants, the "enlarged" Jewish population reaches almost 225,000 individuals. See DellaPergola 2018, p. 54
  2. Benedictow, Ole Jørgen (2004). The Black Death, 1346–1353: The Complete History. Boydell Press. σελίδες 392–93. ISBN 1-84383-214-3. Ανακτήθηκε στις 1 Οκτωβρίου 2012. 
  3. «The Magic Land of Magenza: Jewish Life and Times in Medieval and Modern Mainz». Mainz.de. City of Mainz. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Νοεμβρίου 2013. 
  4. Riley-Smith, Jonathan (1991). The First Crusade and the Idea of Crusading. University of Pennsylvania. (ISBN 0-8122-1363-7). pp. 50–7.
  5. The Jews of Germany. The Museum of the Jewish People at Beit Hatfutsot. 
  6. 6,0 6,1 6,2 «German Jews During The Holocaust, 1939–1945». USHMM.org. United States Holocaust Memorial Museum. Ανακτήθηκε στις 1 Οκτωβρίου 2012. 
  7. Schoelkopf, Katrin (November 18, 2004). «Rabbiner Ehrenberg: Orthodoxes jüdisches Leben ist wieder lebendig in Berlin» (στα γερμανικά). Die Welt. https://www.welt.de/print-welt/article353306/Rabbiner_Ehrenberg_Orthodoxes_juedisches_Leben_ist_wieder_lebendig_in_Berlin.html. 
  8. DellaPergola 2018.
  9. «No Room for Holocaust Denial in Germany». dw-world.de. Deutsche Welle. December 23, 2005. http://www.dw-world.de/dw/article/0,2144,1833619,00.html. 
  10. «Germans warned of neo-Nazi surge». BBC News. May 22, 2006. http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/5005472.stm. Ανακτήθηκε στις June 1, 2007.