Ηλιόσφαιρα
Η ηλιόσφαιρα είναι μια περιοχή στο διάστημα στο διαστρικό μέσο (υδρογόνο και ήλιο που δημιουργείται στον Γαλαξία) από τον ηλιακό άνεμο που είναι πλάσμα που βγάζει ο Ήλιος συνεχώς, με μεταβαλλόμενη ταχύτητα, πυκνότητα, μαγνητικό πεδίο και θερμοκρασία. Αν και ηλεκτρικά ουδέτερα, τα άτομα από το διαστρικό αέριο μπορούν να διαπεράσουν αυτήν την φυσαλίδα. Σχεδόν το σύνολο του υλικού της ηλιόσφαιρας προέρχεται από τον Ήλιο τον ίδιο. Στο παρελθόν, είχε θεωρηθεί για δεκαετίες ότι εκτείνεται σε ένα μεγάλο σχήμα όπως ενός κομήτη, αλλά το 2009 τα δεδομένα από το Cassini και IBEX δείχνουν ένα διαφορετικό σχήμα. Μια άλλη αλλαγή σε ότι πιστευόταν παλαιότερα, είναι ότι ο ηλιοσφαιρικός κολεός (Heliosheath) δεν είναι ομαλός, αλλά γεμάτος με μαγνητισμένες δίνες.
Για τα πρώτα δέκα δισεκατομμύρια χιλιόμετρα της ακτίνας του, ο ηλιακός άνεμος ταξιδεύει με πάνω από ένα εκατομμύριο χιλιόμετρα την ώρα. Δεδομένου ότι τελικώς αρχίζει να συγκρούεται με το διαστρικό μέσο, αρχίζει σταδιακά να επιβραδύνεται, ώσπου τελικά να σταματήσει εντελώς. Το σημείο όπου ο ηλιακός άνεμος επιβραδύνεται, είναι το όριο του κρουστικού κύματος (Termination Shock). Το εξωτερικό όριο της ηλιόσφαιρας ονομάζεται ηλιόπαυση (Heliopause). Η ηλιόπαυση είναι το όριο της ηλιόσφαιρας, η επιφάνεια όπου η πίεση των εξερχόμενων σωματιδίων του ηλιακού ανέμου και των εισερχόμενων σωματιδίων από τη μεσοαστρική περιοχή εξισορροπούνται.
Μέχρι το 2012 υπήρχε η άποψη πως εξωτερικά από την περιοχή της ηλιόσφαιρας, στις 230 AU, δημιουργείτο ένα τοξοειδές Κύμα Κρούσης (αγγλικά: Bow Shock), εξαιτίας της κίνησης του Ήλιου μέσα στον Γαλαξία. Παρόμοιες περιοχές παρατηρούνται συχνά σε πολλά αστέρια στο σύμπαν. Ωστόσο, με βάση νέα δεδομένα από την αποστολή ΙΒΕΧ το 2012, τα οποία μελετήθηκαν σε σύγκριση με δεδομένα από τις αποστολές Voyager 1 και 2, απέδειξαν πως το Ηλιακό σύστημα δεν δημιουργεί τέτοια περιοχή, πιθανόν λόγω της μικρότερης ταχύτητας, από αυτή από την οποία πιστεύαμε μέχρι τότε, με την οποία κινείται αυτή την στιγμή ο Ήλιος στο διαστρικό μέσο.[1]
Βόγιατζερ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σήμερα το διαστημικό σκάφος Βόγιατζερ 1 της ΝΑΣΑ έχει εισέλθει σε μια νέα περιοχή μεταξύ του ηλιακού μας συστήματος και το διαστρικό διάστημα. Τα δεδομένα που προέρχονται από το Βόγιατζερ 1 κατά το τελευταίο έτος, αποκαλύπτουν αυτή τη νέα περιοχή να είναι ένα είδος «κοσμικού καθαρτηρίου». Εκεί, ο άνεμος των φορτισμένων σωματιδίων από τον Ήλιο έχει ηρεμήσει, το μαγνητικό πεδίο του ηλιακού μας συστήματος έχει συσσωρευτεί, και υψηλής ενέργειας σωματίδια από το εσωτερικό ηλιακό μας σύστημα φαίνεται να διαρρέουν έξω στο διαστρικό διάστημα.[2]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ New Interstellar Boundary Explorer data show heliosphere's long-theorized bow shock does not exist, Μάιος 2012
- ↑ «NASA Voyager Mission». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Μαρτίου 2015. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2011.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- «Heliopause Seems to Be 23 Billion Kilometres». Universe Today. 9 December 2003. http://www.universetoday.com/am/publish/size_of_heliopause.html. Ανακτήθηκε στις 8 August 2007.
- «Space probes reveal Solar System's bullet shape». COSMOS magazine. 11 May 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 May 2007. https://web.archive.org/web/20070513025659/http://www.cosmosmagazine.com/node/1296. Ανακτήθηκε στις 12 May 2007.
Περαιτέρω ανάγνωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Schwadron, Nathan A. και άλλοι. (September 2011). «Does the space environment affect the ecosphere?» (στα αγγλικά). Eos, Transactions American Geophysical Union 92 (36): 297–298. doi:. ISSN 0096-3941. Bibcode: 2011EOSTr..92..297S.
- Gough, Evan (7 Αυγούστου 2020). «This is What the Solar System Really Looks Like». Universe Today (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2024.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Voyager Interstellar Mission Objectives
- NASA GALEX (Galaxy evolution Explorer) homepage at Caltech
- A Big Surprise from the Edge of the Solar System Αρχειοθετήθηκε 17 June 2016 στο Wayback Machine. (NASA 06.09.11)
