Εφηβοφοβία

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ομάδα εφήβων

Εφηβοφοβία είναι ο φόβος της νεολαίας. Η αρχική σημασία της λέξης ήταν «φόβος ή απέχθεια για τους εφήβους».[1] Σήμερα, το φαινόμενο αναγνωρίζεται ως «ανακριβής, υπερβολικός και φορτισμένος χαρακτηρισμός των νέων ανθρώπων» σε μια σειρά από περιβάλλοντα σε όλο τον κόσμο.[2] Οι μελέτες για τον φόβο της νεολαίας εμφανίζονται στην κοινωνιολογία και τις μελέτες για τη νεολαία. Διακρίνεται από την παιδοφοβία επειδή επικεντρώνεται περισσότερο στους εφήβους παρά στα παιδιά.

Λεξικολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Προέλευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η λέξη εφηβοφοβία σχηματίζεται από το ελληνικό ἔφηβος, που σημαίνει «νεαρός» ή «έφηβος» και φόβος. Αυτός ο όρος εμφανίζεται για πρώτη φορά σε ένα άρθρο του 1994 του Κερκ Άστροθ.[3] Σήμερα, η κοινή χρήση χρησιμοποιείται διεθνώς από κοινωνιολόγους, δημόσιες υπηρεσίες και οργανώσεις υπεράσπισης της νεολαίας που ορίζουν την εφηβοφοβία ως έναν παράλογο και επίμονο φόβο ή απέχθεια για τους εφήβους ή την εφηβεία.[4][5]

Παρόμοιοι όροι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Διάφορες αναλογίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο όρος παιδοφοβία έχει γίνει δημοφιλής στην Ευρώπη για να περιγράψει τον προαναφερθέντα «φόβο της νεολαίας».[6] Παιδοφοβία είναι ο φόβος των βρεφών και των παιδιών. Έχει επίσης προταθεί ο όρος ηβηφοβία (από το ελληνικό ἥβη (νεότητα, εφηβεία). Παρόμοιοι όροι είναι ο ενηλικισμός, ο οποίος είναι μια προδιάθεση των ενηλίκων να είναι προκατειλημμένοι έναντι των παιδιών και των νέων, και η ηλικιακή διάκριση, ο οποίος περιγράφει τις διακρίσεις εις βάρος οποιουδήποτε ατόμου λόγω της ηλικίας του.

Juvenoia[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον 21ο αιώνα, ο νεολογισμός juvenoia (θα μπορούσε να αποδοθεί στα ελληνικά ως νεαράνοια)[7] έχει χρησιμοποιηθεί για να περιγράψει την αποστροφή ή/και τον φόβο για την κοινωνική κουλτούρα που σχετίζεται με τους νέους. Η ψυχολογική αποστασιοποίηση συνδέεται σε μεγάλο βαθμό με την πρόοδο της τεχνολογίας και την έκθεση σε καθετί που αντίκειται σε παραδοσιακές αξίες.[8] Στην Ελλάδα, έχει διοργανωθεί έκθεση εικαστικού περιεχομένου με θέμα "Juvenoia" με έργα τελειόφοιτων της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών όπως ζωγραφική, γλυπτική, Video Art, Performance, εγκαταστάσεις και κατασκευές.[9][10]

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο φόβος της νεολαίας, μαζί με τον φόβο της κουλτούρας του δρόμου και τον φόβο του εγκλήματος, λέγεται ότι υπήρχε στη δυτική κουλτούρα προ «αμνημονεύτων χρόνων».[11] Λέγεται ότι ο Νικολό Μακιαβέλι συνειδητοποίησε πως ο φόβος της νεολαίας είναι αυτός που εμπόδισε την πόλη της Φλωρεντίας να διατηρήσει μόνιμο στρατό.[12] Η αρχαία Ελλάδα λέγεται επίσης ότι είχε προβλήματα στη δημόσια πολιτική λόγω του φόβου τους για τη νεολαία.[13][14]

Ο πρώιμος αμερικανικός πουριτανισμός στηρίζεται στον φόβο της νεολαίας, που θεωρούνταν ότι ενσαρκώνει την περιπέτεια και τον διαφωτισμό και ως εκ τούτου θεωρούνταν επιρρεπής στην «ανηθικότητα».[15] Κατά τη βιομηχανική επανάσταση, τα δημοφιλή μέσα ενημέρωσης της Δυτικής Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής διέδωσαν τον φόβου των παιδιών και των νέων προκειμένου να προωθηθεί η εκβιομηχάνιση της σχολικής εκπαίδευσης,[16] και τελικά να απομακρύνουν τους νέους από τον χώρο εργασίας όταν η εργασία τους γινόταν περιττή λόγω της εκμηχάνισης και την εισροή νέου εργατικού δυναμικού.[17]

Η Γαλλία μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο λέγεται ότι ανησυχούσε για τη mal de jeunesse και δημιούργησε πολιτικές που αντανακλούσαν τον φόβο της για τη νεολαία. «Στείλτε τους σε θερινές κατασκηνώσεις, βάλτε άλλους σε αναμορφωτήρια, άλλους να πάρουν καθαρό αέρα, να χτίστε αθλητικά γήπεδα...» ήταν οι προθέσεις των πολιτικών για τη νεολαία εκείνη την εποχή.[18] Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο στρατός των Ηνωμένων Πολιτειών προσδιόρισε τον αυξανόμενο αριθμό νέων στον Βαθύ Νότο ως προβληματικό σενάριο για την εθνική ασφάλεια.[19]

«Τη δεκαετία του 1990 αυξήθηκε ο δημόσιος φόβος για τους εφήβους», που προκλήθηκε από την «αυξημένη πρόσβαση των νέων σε όπλα, την οργάνωση τοπικών συμμοριών νεολαίων σε από παράνομα καρτέλ ναρκωτικών, τα ρατσιστικά στερεότυπα της αστικής νεολαίας, την ακαδημαϊκή και πολιτική παρενόχληση, τη φρενίτιδα των μέσων ενημέρωσης και μια σειρά ένοπλων επιθέσεων μαθητών από συμμαθητές τους».[20] Η κυβέρνηση του Τόνι Μπλερ εισήγαγε στο Ηνωμένο Βασίλειο το Διάταγμα περί Αντικοινωνικής Συμπεριφοράς το 1998, το οποίο επίσης έχει αποδοθεί άμεσα στον φόβο της νεολαίας.

Αιτίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

ΜΜΕ, χρηματιστές, πολιτικοί, εργαζόμενοι στον τομέα της νεολαίας και ερευνητές έχουν εμπλακεί στη διαιώνιση του φόβου της νεολαίας. Δεδομένου ότι οι νέοι στις ανεπτυγμένες χώρες αναμένεται να μείνουν εκτός εργατικού δυναμικού, οποιοσδήποτε ρόλος για αυτούς εκτός του καταναλωτή είναι δυνητικά απειλητικός για τους ενήλικες.[21] Η παροχή υπηρεσιών ασφάλειας επί πληρωμή σε γονείς και δασκάλους υπήρξε επίσης κινητήριος δύναμη, ενώ διατίθενται στο εμπόριο και συστήματα οικιακής ασφάλειας, και παρακολούθηση μέσω κινητών τηλεφώνων και υπολογιστών. Και τα μηχανήματα ακτίνων Χ, οι ανιχνευτές μετάλλων και η τηλεόραση κλειστού κυκλώματος πωλούνται όλο και περισσότερο σε σχολεία λόγω της προκατάληψης ότι οι νέοι δεν είναι αξιόπιστοι. Τέτοια βήματα λαμβάνονται παρά το ότι η εμπειρία δείχνει σταθερά ότι η παρακολούθηση της νεολαίας ελάχιστα βοηθά στην πρόληψη της βίας ή της τραγωδίας: η σφαγή στο λύκειο Κολουμπάιν συνέβη σε ένα κτίριο με βιντεοπαρακολούθηση και αστυνομία.[22]

Η ίδια η δημιουργία των όρων νεολαία, εφηβεία και έφηβος έχουν αποδοθεί στο φόβο της νεότητας.[23] Καθώς ο δυτικός κόσμος γινόταν πιο βιομηχανοποιημένος, οι νέοι απομακρύνονταν όλο και περισσότερο από το εργατικό δυναμικό χάνοντας την προσωπική τους αυτονομία υπέρ του κοινωνικού ελέγχου.[24][25] Πριν από τη δεκαετία του 1940 οι «έφηβοι» δεν αναφέρονταν στους τίτλους των εφημερίδων, γιατί ως ομάδα δεν υπήρχαν. Ο ρόλος της νεολαίας από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι σήμερα στη δυτική κοινωνία είναι τεράστιος, κυρίως λόγω του μάρκετινγκ που τους προωθεί ως «άλλους». Με τη σειρά τους, οι νέοι αναγκάζονται να συμπεριφέρονται με τρόπους που φαίνονται διαφορετικοί από τους ενήλικες. Αυτό οδήγησε με τη σειρά του σε έναν διαιωνισμένο φόβο για αυτούς.[26]

Συνέπειες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο φόβος της νεολαίας πιστεύεται ότι υπάρχει σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο.[27] Ο κοινωνιολόγος Ρέι Όλντενμπουργκ αποδίδει το χάσμα των γενεών και τον «αυξανόμενο διαχωρισμό της νεολαίας από τους ενήλικες στην αμερικανική κοινωνία» στην «αποξένωση των ενηλίκων και τον φόβο της νεολαίας».[28]

Τουλάχιστον ένας μεγάλος οικονομολόγος έχει δηλώσει ότι ο φόβος της νεολαίας μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις στην οικονομική υγεία των εθνών.[29] Ένας αυξανόμενος αριθμός ερευνητών αναφέρει ότι ο φόβος της νεολαίας επηρεάζει την υγεία της δημοκρατίας, αναφέροντας ότι η επακόλουθη δυσφήμιση της νεολαίας έχει στο παρελθόν υπονομεύσει και συνεχίζει να υπονομεύει τη δημόσια,[30] κοινωνική, πολιτική,[31] θρησκευτική[32] και πολιτιστική[33] συμμετοχή των σημερινών και των μελλοντικών γενεών.

Καθώς επηρεάζει τους ίδιους τους νέους, η εφηβοφοβία έχει αναγνωριστεί ως εμπόδιο για τις επιτυχείς ακαδημαϊκές επιδόσεις[34]και ως δείκτης της ανικανότητας πολλών ενηλίκων ως γονείς.[35]

Κοινωνικές διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

«Σήμερα οι πολίτες στο σύνολό τους καθώς και οι άνθρωποι που εργάζονται με παιδιά ζουν με τον φόβο της νεολαίας στα σπίτια, στα σχολεία μας και στους δρόμους μας».[36] Στα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, οι νέοι παρουσιάζονται συνήθως ως άτομα που είναι "στον κόσμο τους" και χαρακτηρίζονται από απάθεια, δεν ενδιαφέρονται για το κοινό καλό ούτε για την προώθηση κοινωνικών στόχων.

Πολλοί θεωρούν τον φόβο της νεολαίας ως καταδικαστική δύναμη εναντίον της νεολαίας σε ολόκληρη την κοινωνία, ιδιαίτερα όταν συνδυάζεται με ρατσισμό.[37] Η ποιήτρια Γκουέντολιν Μπρουκς επικροτήθηκε για το έργο της για την αύξηση της επίγνωσης γύρω από τον φόβο της νεολαίας, ιδιαίτερα των νεαρών Αφροαμερικανών.[38] Οι σύγχρονες δημοφιλείς πεποιθήσεις για τους εφήβους διαφέρουν από τις ιστορικές αφηγήσεις. Στο παρελθόν οι νέοι απεικονίζονταν ως «το μέλλον» και οι «ηγέτες του αύριο». Σήμερα θεωρούνται «πηγή ανησυχίας» συμβάλλοντας στον φόβο των εφήβων, ιδιαίτερα των φυλετικών και εθνοτικών μειονοτήτων.[39] Κάποιοι κοινωνιολόγοι θεωρούν ότι μεγάλο μέρος της τρέχουσας εξάπλωσης του φόβου για τη νεολαία οφείλεται στο «άγχος των ενηλίκων σχετικά με το μεταβαλλόμενο φυλετικό μείγμα στον γενικό πληθυσμό».[40] Τα αποτελέσματα του σεξισμού αναφέρεται ομοίως ότι ενισχύονται από την εφηβοφοβία.[41]

Η ικανότητα της νεολαίας να συμμετέχει στο σύνολο της κοινωνίας θεωρείται ότι διακυβεύεται λόγω του φόβου της νεολαίας και συχνά συγκαλύπτεται ως πατερναλισμός ή προστατευτισμός από τους ενήλικες.[42] Επιπλέον, ο μελετητής Χένρι Τζένκινς "συνδέει την κριτική των νέων μέσων με τον φόβο των εφήβων, οι οποίοι είναι πιο πρόθυμοι να τα υιοθετήσουν. Η κουλτούρα των εφήβων φαίνεται ανούσια και επικίνδυνη χωρίς την εκτίμηση του πλαισίου της».[43]

Εμπορικό κέρδος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι ερευνητές αναγνωρίζουν τη δύναμη της εφηβοφοβίας στον εμπορικό τομέα, που την εκμεταλλεύεται εκτεταμένα για οικονομικό όφελος.[44] Αυτό αναλύεται από ερευνητές που ισχυρίζονται ότι τα δημοφιλή μέσα, όπως ο κινηματογράφος και η τηλεόραση, επιδείνωσαν τον φόβο της κοινωνίας για τη νεολαία για οικονομικό όφελος,[45][46][47] όπως αναφέρει μια μελέτη, «ο ακραίος φόβος για τη νεολαία είναι ένας καθιερωμένος πανικός στα μέσα ενημέρωσης».[48]

Κρατική πολιτική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έχει θεωρηθεί ότι η λήψη αποφάσεων από κυβερνητικές υπηρεσίες, όπως δημόσια σχολεία, αστυνομία και δικαστήρια επηρεάζεται από τον φόβο της νεολαίας.[49] Σύμφωνα με αυτήν τη θεωρία, ο φόβος των εφήβων προκαλεί διάσπαση μεταξύ των όσων λέγονται για την αξία των νέων και των όσων εφαρμόζονται στην εκπαίδευση και τις κοινωνικές υπηρεσίες, γεγονός που τους κάνει να θεωρούνται «πρωτίστως απειλές — απέναντι σε άτομα, σε θεσμούς, στο status quo».[50] Ορισμένοι θεωρούν ότι υπάρχει σκόπιμη διαιώνιση της μαζικής κοινωνικής εφηβοφοβίας προκειμένου να προκληθούν συγκεκριμένες δημόσιες και κοινωνικές αντιδράσεις. Ο Αμερικανός κοινωνιολόγος Μάικ Μέιλς εντόπισε τάσεις κάποιων πολιτικών για υποκίνηση του φόβου για τη νεολαία στην κοινωνία, προκειμένου να σημειωθεί πρόοδος στις πολιτικές καμπάνιες και να ενισχυθεί η λαϊκή υποστήριξη μέσω του «εντυπωσιασμού στα μέσα ενημέρωσης και του δημόσιου φόβου».[51]

Αντίστοιχα, ο φόβος για τη νεολαία έχει αναγνωριστεί ως κινητήριος παράγοντας πίσω από πολλά κυβερνητικά προγράμματα που έχουν σχεδιαστεί για την καταπολέμηση της λεγόμενης «βίας των νέων», στα οποία οι ενέργειες λίγων νέων αποδίδονται στη νεολαία γενικά.[52][53][54] Για παράδειγμα, «στο Ντάλας, ο φόβος για τη νεολαία οδήγησε σε αυξανόμενη επιτήρηση και αστυνόμευση, ιδιαίτερα στην πιο φτωχή περιοχή του, το Γκαστόν».[55] Λέγεται επίσης ότι ο φόβος για τους εφήβους έχει κάνει πολλά κράτη να μειώσουν την ελάχιστη ηλικία ποινικής ευθύνης και να αυξήσουν τις κρατήσεις νέων από την παιδική ηλικία έως την ενηλικίωση.[56]

Εκπαίδευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σε σχέση με το κίνημα της Μαύρης Δύναμης τη δεκαετία του 1970, ένας ερευνητής έγραψε: " Η αντιπάθεια και ο φόβος του μέσου ενήλικα για τη νεολαία είναι ο φόβος του δασκάλου — ο φόβος μήπως χάσει τον έλεγχο της τάξης, ο φόβος μήπως χάσει την εξουσία του". Η αύξηση του φόβου της νεολαίας στα σχολεία μετά τη σφαγή στο λύκειο Κολουμπάιν το 1999 έχει θεωρηθεί ότι οδήγησε σε συνολική μείωση της φοίτησης στα λύκεια σήμερα. Ο φόβος της νεολαίας έχει οδηγήσει στην υιοθέτηση πολιτικών μηδενικής ανοχής από πολλά σχολεία. Αυτό με τη σειρά του θεωρείται πως έχει οδηγήσει στην αύξηση συλλήψεων που συνδέονται με την εγκληματικότητα ανηλίκων σε σχολεία, γεγονός που ενισχύει ακόμη περισσότερο τον φόβο της νεολαίας.

Καταπολέμηση της εφηβοφοβίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Αμερικανική Ένωση Βιβλιοθηκών έχει δημιουργήσει μια συλλογή πόρων για βιβλιοθηκονόμους ειδικά για την καταπολέμηση της εφηβοφοβίας προωθώντας την εξυπηρέτηση πελατών ειδικά για τη νεολαία.[57] Ωστόσο, ο κοινωνιολόγος Μάικ Μάιλς θεωρεί ότι η εφηβοφοβία δεν αναλύει το πρόβλημα αρκετά βαθιά, καθώς ο φόβος για τα στερεότυπα που έχουν οι ενήλικοι για τους εφήβουςείναι η βασική δυσκολία που αντιμετωπίζουν οι νέοι σήμερα.[58]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Astroth, K. (1994) Beyond ephebiphobia: problem adults or problem youths? (fear of adolescents). Phi Delta Kappan. January 1, 1994.
  2. ↑ Hoffman, A.M. and Summers, R.W. (2001) Teen Violence: A Global View. Greenwood Press. p 2.
  3. ↑ Gough, P. (2000) "Detoxifying Schools." Phi Delta Kappan. March 1, 2000.
  4. ↑ «Wayback Machine» (PDF). web.archive.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 23 Μαρτίου 2006. Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2023. 
  5. ↑ Clark, C. (2004) Hurt: Inside the World of Today's Teenagers (Youth, Family, and Culture). Grand Rapids, MI: Baker Book House.
  6. ↑ «spiked - humanity is underrated». www.spiked-online.com. Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2023. 
  7. ↑ Μοσκόβου, Σπύρος. «Από τον Σωκράτη στο smartphone». dw.com. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2023. 
  8. ↑ «Juvenoia: The kids are all right, even on the Internet». Christian Science Monitor. 23 July 2013. https://www.csmonitor.com/The-Culture/Family/Modern-Parenthood/2013/0723/Juvenoia-The-kids-are-all-right-even-on-the-Internet. 
  9. ↑ «JUVENOIA: JUVENILE (ΝΕΟΤΗΤΑ) ΚΑΙ PARANOIA (ΠΑΡΑΝΟΙΑ) ΣΥΝΑΝΤΩΝΤΑΙ ΣΤΟ ΙΔΡΥΜΑ ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ». kmag. 5 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2023. 
  10. ↑ «Juvenoia». LiFO. 29 Ιουνίου 2017. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2023. 
  11. ↑ Pearson, G. (1983). Hooligan: A History of Respectable Fears. London: Palgrave Macmillan. σελ. 236. ISBN 0-333-23399-9. 
  12. ↑ Trexler, R. C. (1980). Public Life in Renaissance Florence. Ithaca: Cornell University Press. σελ. 390. ISBN 0-8014-2694-4. 
  13. ↑ Garland, Robert (1993). «Review of Ancient Youth: The Ambiguity of Youth and the Absence of Adolescence in Greco-Roman Society by M. Kleijwegt». Journal of Hellenic Studies 113: 204–205. doi:10.2307/632438. 
  14. ↑ Strauss, B. (1993). Fathers and Sons in Athens: Ideology and Society in the Era of the Peloponnesian War. London: Routledge. σελ. 16. ISBN 0-415-04146-5. 
  15. ↑ Meily, C. (1911) Puritanism. C. H. Kerr & Company. p 118.
  16. ↑ Gatto, J.T., (2001) The Underground History of American Education. Oxford Village Press.
  17. ↑ Savage, J. (2007) Teenage: The Creation of Youth Culture. Viking Adult.
  18. ↑ Jobs, R.I. (2007) Riding the New Wave: Youth and the Rejuvenation of France After the Second World War. Stanford University Press. p 230
  19. ↑ Davis, Angela (2002). «The 'Youth Bulge' in the South». Στο: Silliman, J. Policing the National Body: Sex, Race, and Criminalization. Cambridge: South End Press. σελ. 235. ISBN 0-89608-661-5. 
  20. ↑ Rosenheim, M.K., Zimring, F.E. and Tanenhaus, D.S. (2002) A Century of Juvenile Justice. University of Chicago Press. p 282.
  21. ↑ Sternheimer, K. (2006) Kids These Days: Facts and Fictions about Today's Youth. Rowman & Littlefield. p 140.
  22. ↑ Sternheimer, K. (2006) p 146.
  23. ↑ Savage, J. (2007) Teenage: The Creation of Youth 1875-1945. Chatto & Windus.
  24. ↑ Gatto, J.T. (2001) The Underground History of American Education. Oxford Village Press. p 306.
  25. ↑ Breeding, J. (2002) True nature and great misunderstandings: On How We Care for Our Children. Virtualbookworm Publishing. p 10.
  26. ↑ Palladino, G. (1996) Teenagers: An American perspective. BasicBooks. p 247.
  27. ↑ Konopka, G. (1983) Social Group Work: A Helping Process. Prentice Hall. p 40.
  28. ↑ Oldenburg, R. (1999) The Great Good Place: Cafés, Coffee Shops, Bookstores, Bars, Hair Salons. Marlowe & Company. p xx.
  29. ↑ «CNN - Negroponte: Europe's Net development held back by fear of youth, risk taking - September 15, 1999». www.cnn.com. Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2023. 
  30. ↑ Jones, P., Shoemaker, S. Chelton, M. (2001) Do It Right! Best Practices for Serving Young Adults in School and Public Libraries New York: Neal-Schuman Publishers.
  31. ↑ Lawrence Grossberg, (2005) Caught In The Crossfire: Kids, Politics, And America's Future (Cultural Politics & the Promise of Democracy) New York: Paradigm Publishers
  32. ↑ Rice, W. (1998) Junior High Ministry: A Guide to Early Adolescence for Youth Workers. Zondervan Publishing. p 15.
  33. ↑ Giroux, H. (2004) Take Back High Education: Race, Youth, and the Crisis of Democracy in the post-Civil Rights Era New York: Palgrave
  34. ↑ Butts, P.M. (2000) Beyond Ephebiphobia: Overcoming the Fear of Middle & High School Students; A Program for Public Librarians. Macatawa, MI: Macatawa Public Library.
  35. ↑ Coontz, S. (1999) The Way We Really Are: Coming to Terms With America's Changing Families. New York: Basic Books.
  36. ↑ Bender, S.J., Neutens, J., Skonie-Hardin, S., et al. (1997) Teaching health science: Elementary and middle school. Jones & Bartlett Publishers. p 7.
  37. ↑ Delgado, M. (2001) Where are All the Young Men and Women of Color? Columbia University Press. p 231.
  38. ↑ «New Statistics Puncture Myth of Violent Kids | Brennan Center for Justice». www.brennancenter.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2023. 
  39. ↑ Zeldin, S. (2002). «Sense of community and positive adult beliefs toward adolescents and youth policy in urban neighborhoods and small cities». Journal of Youth and Adolescence 31 (5): 331–342. doi:10.1023/A:1015624507644. https://archive.org/details/sim_journal-of-youth-and-adolescence_2002-10_31_5/page/331. 
  40. ↑ Rapping, E. (2003) Law and Justice as Seen on TV. NYU Press. p 208.
  41. ↑ Bromwich, R.J. (2002) Beyond Villains and Victims: Some Thoughts on Youth and Violence in Canada Αρχειοθετήθηκε 2009-04-22 στο Wayback Machine.. Toronto, ON: Women's Justice Network.
  42. ↑ Fredman, S. and Spencer, S. (2003) Age as an Equality Issue. Hart Publishing. p 34.
  43. ↑ Tushnet, R. ("Volunteers from the Audience: Audience Interests and the First Amendment," Αρχειοθετήθηκε 2016-03-03 στο Wayback Machine. Georgetown University Law Center. p 3., footnote 10.
  44. ↑ Palladino, G. (1997) Teenagers: An American History. New York: Basic Books.
  45. ↑ "Studios caught in teen-age dilemmas Multiplex issues," Worcester Telegram & Gazette (MA), July 20, 2001.
  46. ↑ Shary, T. (2002). Generation Multiplex: The Image of Youth in Contemporary American Cinema. Austin: University of Texas Press. p. 4.
  47. ↑ Giroux, H. (1999) The Mouse that Roared: Disney and the End of Innocence. New York: Rowman & Littlefield Publishers.
  48. ↑ Hope, A. and Oliver, P. (2005) Risk, education and culture. Ashgate Publishing, Ltd. p 79.
  49. ↑ Giroux, H. (2003) The Abandoned Generation: Democracy beyond the culture of fear. New York: Palgrave.
  50. ↑ Beker, J. and Magnuson, D. (1996) Residential Education as an Option for At-Risk Youth. Haworth Press. p 60.
  51. ↑ Males, M. (2001) "Lies, Damn Lies, and 'Youth Risk' Surveys" Youth Today. April 2001
  52. ↑ Barak, G. (2003) Violence and Nonviolence: Pathways to Understanding. Sage Publications Inc. p 132.
  53. ↑ Collins, J., Noble, G., and Poynting, B. (2000) Kebabs, Kids, Cops and Crime: Youth, Ethnicity and Crime. Pluto Press Australia. p 122.
  54. ↑ Walgrave, L. and Bazemore, B. (1999) Restorative Juvenile Justice: Repairing the Harm of Youth Crime. Criminal Justice Press. p 192.
  55. ↑ Wilson, D. (2005) Inventing Black-on-Black Violence: Discourse, Space, and Representation. Syracuse University Press. p 144.
  56. ↑ Susskind, A. (1987) "Issues in Institutional Child Sexual Abuse The Abused, the Abuser, and the System," Residential Treatment for Children & Youth. 4;2. p 19.
  57. ↑ ALA President's Program. (1994) "Beyond Ephebiphobia: A tool chest for customer service to young adults". American Library Association.
  58. ↑ Males, M. (1999) Framing Youth: 10 myths about the next generation. Common Courage Press. p 47.

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Lesko, N. (2001) Act Your Age!: A Cultural Construction of Adolescence. Routledge. (ISBN 0-415-92833-8)ISBN 0-415-92833-8.
  • (n.d.) "Youth liberation", Z magazine online.
  • Three Types of Youth Liberation - by Sven Bonnichsen
  • Pro-Youth - A firm text against ageism towards teenagers, presenting a case of ageism committed by a jury.
  • Everyone deserves to be given a chance - An essay against ageism towards teenagers, written by a Canadian adolescent.
  • "Are We Down On Our Kids?" - A Review of Caught in the Crossfire: Kids, Politics, and America's Future by Lawrence Grossberg in Endeavours magazine that diagnoses cultural ephebiphobia in the U.S.
  • Ayotte, W. (1986) As Soon as You're Born They Make You Feel Small: Self Determination for Children.
  • Chicago Anarchist Youth Federation (n.d.) Schoolstoppers Textbook.
  • Cullen, S. (1991) Children in Society: a libertarian critique. London: Freedom Press.
  • Goodman, P. (1964) Compulsory Miseducation and The Community of Scholars. New York: Vintage Books.
  • Illich, I. (1970) Deschooling Society. New York: Harrow Books.
  • Holt, J. (1972) Freedom and Beyond. New York: E.P. Dutton & Co.
  • Miller, A. (1990) For Your Own Good: Hidden cruelty in child-rearing and the roots of violence. 3rd edition. New York: Noonday Press.
  • Sternheimer, K. (2006) Kids These Days: Facts and Fictions about Today's Youth. Rowman and Littlefield.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Εφηβοφοβία&oldid=10486236"