Εφεδρίνη

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Εφεδρίνη
Ball-and-stick model of the (1S,2R)-ephedrine molecule
(−)-(1R,2S)-εφεδρίνη (επάνω),
(+)-(1S,2R)-εφεδρίνη (κάτω και κέντρο)
Ονομασία IUPAC
rel-(R,S)-2-(methylamino)-1-phenylpropan-1-ol
Κλινικά δεδομένα
Εμπορικές ονομασίεςBronkaid, Primatene, Akovaz, άλλες
AHFS/Drugs.commonograph
Κατηγορία ασφαλείας κύησης
  • AU: A
Οδοί
χορήγησης		από το στόμα, ενδοφλέβια, ενδομυϊκά και υποδόρια
Κυκλοφορία
Κυκλοφορία
Φαρμακοκινητική
Βιοδιαθεσιμότητα85%
Μεταβολισμόςελάχιστος στο ήπαρ
Έναρξη δράσηIV (δευτερόλεπτα), IM (10με 20 λεπτά), από το στόμα (15 με 60 λεπτά)[1]
Βιολογικός χρόνος ημιζωής3 με 6 ώρες
Διάρκεια δράσηςIV/IM (60 λεπτά), από το στόμα (2 με 4 ώρες)
Απέκκριση22% με 99% (ούρα)
Κωδικοί
Αριθμός CAS299-42-3 YesY
Κωδικός ATCC01CA26 R01AA03, R01AB05 (συνδυασμοί), R03CA02, S01FB02, QG04BX90 (WHO)
PubChemCID 5032
IUPHAR/BPS556
DrugBankDB01364 YesY
ChemSpider8935 N
UNII7CUC9DDI9F N
KEGGD00124 YesY
ChEBICHEBI:15407 YesY
ChEMBLCHEMBL211456 YesY
Χημικά στοιχεία
Χημικός τύποςC10H15NO
Μοριακή μάζα165.23
  (verify)

Η εφεδρίνη είναι φάρμακο και διεγερτικό.[1] Χρησιμοποιείται συχνά για την πρόληψη της χαμηλής αρτηριακής πίεσης κατά τη διάρκεια της ραχιαίας αναισθησίας. Έχει επίσης χρησιμοποιηθεί για άσθμα, ναρκοληψία και παχυσαρκία, αλλά δεν είναι η προτιμώμενη θεραπεία.[1] Δεν είναι σαφές αν παρέχει όφελος στη ρινική συμφόρηση. Μπορεί να ληφθεί από το στόμα ή με ένεση σε μυ, φλέβα ή ακριβώς κάτω από το δέρμα.[1] Η έναρξη της δράσης με ενδοφλέβια χρήση είναι γρήγορη, ενώ η ένεση σε έναν μυ μπορεί να διαρκέσει 20 λεπτά και από το στόμα μπορεί να χρειαστεί μια ώρα για να δράσει. Όταν χορηγείται με ένεση διαρκεί περίπου μία ώρα και όταν λαμβάνεται από το στόμα μπορεί να διαρκέσει έως και τέσσερις ώρες.[1]

Συχνές παρενέργειες περιλαμβάνουν προβλήματα ύπνου, άγχος, πονοκέφαλο, ψευδαισθήσεις, υψηλή αρτηριακή πίεση, γρήγορο καρδιακό ρυθμό, απώλεια όρεξης και αδυναμία ούρησης.[1] Σοβαρές παρενέργειες περιλαμβάνουν εγκεφαλικό επεισόδιο, καρδιακή προσβολή και κατάχρηση. Αν και είναι πιθανό ασφαλές κατά την εγκυμοσύνη, η χρήση του σε αυτόν τον πληθυσμό δεν έχει μελετηθεί επαρκώς.[2][3] Δεν συνιστάται η χρήση κατά τη διάρκεια του θηλασμού. Η εφεδρίνη δρα αυξάνοντας τη δραστικότητα των α και β αδρενεργικών υποδοχέων.

Η εφεδρίνη απομονώθηκε για πρώτη φορά το 1885 και διατέθηκε για εμπορική χρήση το 1926.[4][5] Είναι στον κατάλογο των βασικών φαρμάκων του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.[6] Διατίθεται ως γενόσημο φάρμακο.[1] Συνήθως απαντάται σε φυτά τύπου Εφέδρας. Τα συμπληρώματα διατροφής που περιέχουν εφεδρίνη είναι παράνομα στις Ηνωμένες Πολιτείες με εξαίρεση εκείνα που χρησιμοποιούνται στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική, όπου η παρουσία της επισημαίνεται από το má huáng.

Ιατρική χρήση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Θειική εφεδρίνη (1932), σύμπλοκο εφεδρίνης (1932) και εισπνεόμενη εφεδρίνη από την Swan-Myers No. 66 (περίπου το 1940)

Τόσο η εφεδρίνη όσο και η ψευδοεφεδρίνη αυξάνουν την αρτηριακή πίεση και δρουν ως βρογχοδιασταλτικά, με την ψευδοεφεδρίνη να έχει σημαντικά μικρότερη επίδραση.[7]

Η εφεδρίνη μπορεί να μειώσει την ναυτία, αλλά έχει χρησιμοποιηθεί κυρίως για τη μείωση των κατασταλτικών επιδράσεων άλλων φαρμάκων που χρησιμοποιούνται για τη ναυτία.[8][9]

Απώλεια βάρους[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η εφεδρίνη προάγει μέτρια βραχυπρόθεσμη απώλεια βάρους,[10] συγκεκριμένα απώλεια λίπους, αλλά οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της είναι άγνωστες.[11] Σε ποντίκια, η εφεδρίνη είναι γνωστό ότι διεγείρει τη θερμογένεση στον καφέ λιπώδη ιστό, αλλά επειδή οι ενήλικες άνθρωποι έχουν μόνο μικρές ποσότητες καφέ λίπους, η θερμογένεση θεωρείται ότι λαμβάνει χώρα κυρίως στους σκελετικούς μύες. Η εφεδρίνη μειώνει επίσης την εκκένωση του στομάχου. Οι μεθυλοξανθίνες όπως η καφεΐνη και η θεοφυλλίνη έχουν συνεργική δράση με την εφεδρίνη σε σχέση με την απώλεια βάρους. Αυτό οδήγησε στη δημιουργία και εμπορία σύνθετων προϊόντων.[12] Ένα από αυτά, γνωστό ως στοίβα ECA, περιέχει εφεδρίνη με καφεΐνη και ασπιρίνη. Είναι ένα δημοφιλές συμπλήρωμα που λαμβάνουν οι αθλητές σωματοδόμησης που επιδιώκουν να μειώσουν το σωματικό λίπος πριν από έναν διαγωνισμό.[13]

Ψυχαγωγική χρήση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ως φαιναιθυλαμίνη, η εφεδρίνη έχει παρόμοια χημική δομή με τις αμφεταμίνες και είναι ανάλογο της μεθαμφεταμίνης που έχει τη δομή μεθαμφεταμίνης με μια ομάδα υδροξυλίου στη θέση β. Λόγω της δομικής ομοιότητας της εφεδρίνης με τη μεθαμφεταμίνη, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη δημιουργία μεθαμφεταμίνης χρησιμοποιώντας χημική αναγωγή στην οποία αφαιρείται η ομάδα υδροξυλίου της εφεδρίνης. Αυτό έχει κάνει την εφεδρίνη έναν ιδιαίτερα περιζήτητο χημικό πρόδρομο στην παράνομη παρασκευή μεθαμφεταμίνης.

Η πιο δημοφιλής μέθοδος για την αναγωγή της εφεδρίνης σε μεθαμφεταμίνη είναι παρόμοια με την αναγωγή Birch, καθώς χρησιμοποιεί άνυδρη αμμωνία και λίθιο στην αντίδραση. Η δεύτερη πιο δημοφιλής μέθοδος χρησιμοποιεί ερυθρό φώσφορο και ιώδιο στην αντίδραση με εφεδρίνη. Επιπλέον, η εφεδρίνη μπορεί να συντεθεί σε μεθακαθινόνη μέσω απλής οξείδωσης. Ως εκ τούτου, η εφεδρίνη αναφέρεται ως πρόδρομος του παραρτήματος-I σύμφωνα με τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών κατά της παράνομης κυκλοφορίας ναρκωτικών και ψυχοτρόπων ουσιών.

Ανίχνευση χρήσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η εφεδρίνη μπορεί να ποσοτικοποιηθεί σε αίμα, πλάσμα ή ούρα για να παρακολουθεί πιθανή κατάχρηση από αθλητές, να επιβεβαιώσει τη διάγνωση δηλητηρίασης ή να βοηθήσει στην ιατροδικαστική εξέταση ενός θανάτου. Πολλές εμπορικές δοκιμασίες ανοσοπροσδιορισμού για την ανίσχευση αμφεταμινών αντιδρούν αισθητά με εφεδρίνη, αλλά οι χρωματογραφικές τεχνικές μπορούν εύκολα να διακρίνουν την εφεδρίνη από άλλα παράγωγα φαιναιθυλαμίνης. Οι συγκεντρώσεις εφεδρίνης στο αίμα ή στο πλάσμα είναι συνήθως στο εύρος 20-200 μg/l σε άτομα που λαμβάνουν το φάρμακο θεραπευτικά, 300-3000 µg/l σε ασθενείς που κάνει κατάχρηση ή έχουν υποστεί δηλητήριαση και 3-20 mg/l σε περιπτώσεις οξείας θανατηφόρας υπερδοσολογίας. Το τρέχον όριο της WADA για την εφεδρίνη στα ούρα ενός αθλητή είναι 10 μg/ml.[14][15][16]

Αντενδείξεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η εφεδρίνη δεν πρέπει να χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με ορισμένα αντικαταθλιπτικά, κυρίως αναστολείς επαναπρόσληψης νορεπινεφρίνης-ντοπαμίνης (NDRIs), καθώς αυτό αυξάνει τον κίνδυνο συμπτωμάτων λόγω υπερβολικών επιπέδων νορεπινεφρίνης στον ορό.

Η βουπροπιόνη είναι ένα παράδειγμα αντικαταθλιπτικού με δομή παρόμοια με αμφεταμίνες, όπως η εφεδρίνη, και είναι ένα NDRI. Η δράση του έχει μεγαλύτερη ομοιότητα με την αμφεταμίνη παρά με τη φλουοξετίνη, δεδομένου ότι ο πρωταρχικός τρόπος θεραπευτικής δράσης της επιδρά στη νορεπινεφρίνη και σε μικρότερο βαθμό στη ντοπαμίνη, αλλά απελευθερώνει επίσης λίγη σεροτονίνη από τις προσυναπτικές σχισμές. Δεν πρέπει να χρησιμοποιείται με εφεδρίνη, καθώς μπορεί να αυξήσει την πιθανότητα παρενεργειών.

Η εφεδρίνη πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή σε ασθενείς με ανεπαρκή αντικατάσταση υγρών, μειωμένη λειτουργία των επινεφριδίων, υποξία, υπερκαπνία, οξέωση, υπέρταση, υπερθυρεοειδισμό, υπερτροφία του προστάτη, σακχαρώδης διαβήτης, καρδιαγγειακές παθήσεις, κατά τη διάρκεια του τοκετού εάν η αρτηριακή πίεση του αίματος είναι >130/80 mmHg και κατά τη γαλουχία.[17]

Οι αντενδείξεις για τη χρήση της εφεδρίνης περιλαμβάνουν: γλαύκωμα κλειστής γωνίας, φαιοχρωμοκύτωμα, ασύμμετρη υπερτροφία καρδιακού διαφράγματος (ιδιοπαθής υπερτροφική υποαορτική στένωση), χρόνια ή πρόσφατη (προηγούμενες 14 ημέρες) θεραπεία με αναστολέα μονοαμινοξειδάσης (ΜΑΟΙ), γενική αναισθησία με αλογονωμένους υδρογονάνθρακες (αλογονωμένους υδρογονάνθρακες), ταχυαρρυθμίες ή κοιλιακή μαρμαρυγή ή υπερευαισθησία στην εφεδρίνη ή σε άλλα διεγερτικά.

Η εφεδρίνη δεν πρέπει να χρησιμοποιείται οποιαδήποτε στιγμή κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, εκτός εάν υποδεικνύεται ειδικά από εξειδικευμένο ιατρό και μόνο όταν δεν είναι διαθέσιμες άλλες επιλογές.[17]

Παρενέργειες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η εφεδρίνη είναι μια δυνητικά επικίνδυνη φυσική ένωση. Όσον αφορά το 2004, η Αμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων είχε λάβει περισσότερες από 18.000 αναφορές για ανεπιθύμητες ενέργειες σε άτομα που τη χρησιμοποιούσαν.[18]

Οι παρενέργειες του φαρμάκου είναι πιο συχνές με τη συστηματική χορήγηση (π.χ. ένεση ή από του στόματος χορήγηση) σε σύγκριση με την τοπική χορήγηση (π.χ. ρινικές ενστάξεις). Παρενέργειες που σχετίζονται με τη θεραπεία με εφεδρίνη περιλαμβάνουν:

  • Καρδιαγγειακό: ταχυκαρδία, καρδιακές αρρυθμίες, στηθάγχη, αγγειοσυστολή με υπέρταση
  • Δέρμα : έξαψη, εφίδρωση, ακμή
  • Γαστρεντερικό: ναυτία
  • Ουρογεννητικό : μειωμένη ούρηση λόγω αγγειοσυστολής των νεφρικών αρτηριών, η δυσκολία στην ούρηση δεν είναι ασυνήθιστη, καθώς άλφα-αγωνιστές όπως η εφεδρίνη συστέλλουν τον εσωτερικό σφιγκτήρα της ουρήθρας, μιμούμενοι τις επιπτώσεις της διέγερσης του συμπαθητικού νευρικού συστήματος
  • Νευρικό σύστημα : ανησυχία, σύγχυση, αϋπνία, ήπια ευφορία, μανία / ψευδαισθήσεις (σπάνιες εκτός από προϋπάρχουσες ψυχιατρικές καταστάσεις), αυταπάτες, αιμωδίες (μπορεί να συμβούν, αλλά δεν υπάρχουν τεκμηριωμένα στοιχεία) παράνοια, εχθρότητα, πανικός, διέγερση
  • Αναπνευστικό : δύσπνοια, πνευμονικό οίδημα
  • Διάφορα: ζάλη, κεφαλαλγία, τρόμος, υπεργλυκαιμικές αντιδράσεις, ξηροστομία

Η νευροτοξικότητα της l-εφεδρίνης αμφισβητείται.[19]

Χημεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η εφεδρίνη είναι μια συμπαθητικομιμητική αμίνη και υποκατεστημένη αμφεταμίνη. Έχει παρόμοια μοριακή δομή με τη φαινυλπροπανολαμίνη, τη μεθαμφεταμίνη και την επινεφρίνη (αδρεναλίνη). Χημικά, είναι ένα αλκαλοειδές με σκελετό φαιναιθυλαμίνης που βρίσκεται σε διάφορα φυτά στο γένος Εφέδρα (οικογένεια Εφεδρίδες). Λειτουργεί κυρίως αυξάνοντας τη δραστηριότητα της νορεπινεφρίνης (νοραδρεναλίνη) στους αδρενεργικούς υποδοχείς.[20] Συνήθως διατίθεται στο εμπόριο ως υδροχλωρικό ή θειικό άλας.

Η εφεδρίνη παρουσιάζει οπτικό ισομερισμό και έχει δύο χειρόμορφα κέντρα, δημιουργώντας τέσσερα στερεοϊσομερή. Κατά συνθήκη, το ζεύγος εναντιομερών με τη στερεοχημεία (1R, 2S) και (1S, 2R) χαρακτηρίζεται εφεδρίνη, ενώ το ζεύγος εναντιομερών με τη στερεοχημεία (1R, 2R) και (1S, 2S) ονομάζεται ψευδοεφεδρίνη. Η εφεδρίνη είναι μια υποκατεστημένη αμφεταμίνη και δομικό ανάλογο μεθαμφεταμίνης. Διαφέρει από τη μεθαμφεταμίνη μόνο με την παρουσία μιας υδροξυλομάδας (-ΟΗ).

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η εφεδρίνη προέρχεται από το φυτό Εφέδρα η σινική (Ephedra sinica) και άλλα μέλη του γένους Εφέδρα. Πρώτες ύλες για την παρασκευή εφεδρίνης και παραδοσιακών κινεζικών φαρμάκων παράγονται στην Κίνα σε μεγάλη κλίμακα. Όσον αφορά το 2007, οι εταιρείες παρήγαγαν για εξαγωγή εφεδρίνη αξίας 13 εκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ από 30.000 τόνους εφέδρας ετησίως, ή περίπου δέκα φορές το ποσό που χρησιμοποιείται στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική.[21]

Το μεγαλύτερο μέρος της l-εφεδρίνης που παράγεται σήμερα για επίσημη ιατρική χρήση γίνεται συνθετικά καθώς η διαδικασία εξαγωγής και απομόνωσης από την E. sinica είναι κουραστική και δεν είναι πλέον οικονομικά αποδοτική.[22]

Η εφεδρίνη πιστεύεται ότι προέρχεται από την τροποποίηση του αμινοξέος L-φαινυλαλανίνη.[23] Θεωρείται ότι η L-φαινυλαλανίνη αποκαρβοξυλιώνεται και στη συνέχεια θα προσβληθεί με ω-αμινοακετοφαινόνη. Η μεθυλίωση αυτού του προϊόντος θα παράγει στη συνέχεια εφεδρίνη. Αυτή η πορεία έκτοτε έχει απορριφθεί. Μια νέα πορεία που προτείνεται υποδηλώνει ότι η φαινυλαλανίνη σχηματίζει πρώτα το κιναμο-CoA μέσω των ενζύμων αμμωνία-λυάση της φαινυλαλανίνης και ακυλ CoA λιγάση.[24] Το κιναμο-CoA στη συνέχεια αντιδρά με μία υδρατάση για να προσκολληθεί η λειτουργική ομάδα αλκοόλης. Το προϊόν στη συνέχεια αντιδρά με τη ρετρο-αλδολάση, σχηματίζοντας βενζαλδεϋδη. Η βενζαλδεϋδη αντιδρά με το πυροσταφυλικό οξύ για να συνδέσει μια μονάδα 2 άνθρακα. Αυτό το προϊόν υποβάλλεται στη συνέχεια σε τρανσαμίνωση και μεθυλίωση για να σχηματίσει εφεδρίνη και το στερεοϊσομερές της, ψευδοεφεδρίνη.[25]

Μηχανισμός δράσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η εφεδρίνη, μια συμπαθητικομιμητική αμίνη, δρα σε μέρος του συμπαθητικού νευρικού συστήματος (SNS). Ο κύριος μηχανισμός δράσης βασίζεται στην έμμεση διέγερση του συστήματος αδρενεργικών υποδοχέων αυξάνοντας τη δραστηριότητα της νορεπινεφρίνης στους μετασυναπτικούς υποδοχείς α και β. Η παρουσία άμεσων αλληλεπιδράσεων με α υποδοχείς είναι απίθανη, αλλά εξακολουθεί να είναι αμφιλεγόμενη.[7] Η L-εφεδρίνη, και ιδιαίτερα το στερεοϊσομερές της νορψεοεφεδρίνη (η οποία υπάρχει επίσης στο Catha edulis ) έχει έμμεσα συμπαθομιμητικά αποτελέσματα και λόγω της ικανότητάς της να διασχίζει τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό, είναι διεγερτικό του ΚΝΣ παρόμοιο με τις αμφεταμίνες, αλλά λιγότερο έντονο, καθώς απελευθερώνει νοραδρεναλίνη και ντοπαμίνη στη μέλαινα ουσία.[26]

Η παρουσία μιας Ν - μεθυλομάδας μειώνει τις συγγένειες δέσμευσης στους υποδοχείς α, σε σύγκριση με τη νορεφεδρίνη. Η εφεδρίνη, ωστόσο, συνδέεται καλύτερα από τη N-μεθυλεφαδρίνη, η οποία έχει μια επιπλέον ομάδα μεθυλίου στο άτομο αζώτου. Επίσης, ο στερικός προσανατολισμός της υδροξυλομάδας είναι σημαντικός για τη δέσμευση υποδοχέα και τη λειτουργική δραστικότητα.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η εφεδρίνη στη φυσική της μορφή, γνωστή ως μα χουάγκ (麻黄) στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική, έχει καταγραφεί στην Κίνα από τη δυναστεία των Χαν (206 π.Χ. - 220 μ.Χ.) ως αντιασθματικό και διεγερτικό.[27]

Η βιομηχανική παραγωγή εφεδρίνης στην Κίνα ξεκίνησε τη δεκαετία του 1920, όταν η Merck άρχισε να εμπορεύεται και να πουλά το φάρμακο ως εφετονίνη. Οι εξαγωγές εφεδρίνης από την Κίνα προς τη Δύση αυξήθηκαν από 4 σε 216 τόνους μεταξύ του 1926 και του 1928.[28]

Στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική, το μα χουάνγκ χρησιμοποιείται ως θεραπεία για το άσθμα και τη βρογχίτιδα για αιώνες.[29]

Το 1885, η χημική σύνθεση της εφεδρίνης πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον ιαπωνικό οργανικό χημικό Ναγκάι Ναγκαγιόσι με βάση την έρευνά του σχετικά με τα παραδοσιακά ιαπωνικά και κινέζικα φυτικά φάρμακα.

Νομικό καθεστώς[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Ιανουάριο του 2002, η Health Canada εξέδωσε εθελοντική ανάκληση όλων των προϊόντων εφεδρίνης που περιείχαν περισσότερα από 8 mg ανά δόση, όλους τους συνδυασμούς εφεδρίνης με άλλα διεγερτικά όπως η καφεΐνη και όλα τα προϊόντα εφεδρίνης που διατίθενται στο εμπόριο για ενδείξεις απώλειας βάρους ή σωματοδόμησης, αναφέροντας σοβαρό κίνδυνο για την υγεία.[30] Η εφεδρίνη εξακολουθεί να πωλείται ως από του στόματος ρινικό αποσυμφορητικό[31] σε χάπια των 8 mg, χωρίς συνταγή.

Το 1997, η FDA πρότεινε έναν κανονισμό για την εφέδρα (το βότανο από το οποίο λαμβάνεται η εφεδρίνη), ο οποίος περιόρισε μια δόση εφέδρας σε 8 mg (δραστικής εφεδρίνης) με όχι περισσότερο από 24 mg ανά ημέρα.[32] Αυτός ο προτεινόμενος κανόνας αποσύρθηκε, εν μέρει, το 2000 λόγω "ανησυχιών σχετικά με τη βάση του οργανισμού για την πρόταση ενός συγκεκριμένου επιπέδου συστατικών διατροφής και ενός ορίου διάρκειας χρήσης για αυτά τα προϊόντα."[33] Το 2004, η FDA δημοσίευσε απαγόρευση για τα αλκαλοειδή εφεδρίνης που διατίθενται στο εμπόριο για λόγους διαφορετικούς από το άσθμα, τα κρυολογήματα, τις αλλεργίες, άλλες ασθένειες ή την παραδοσιακή ασιατική χρήση.[34] Στις 14 Απριλίου 2005, το Περιφερειακό Δικαστήριο των ΗΠΑ της Γιούτα έκρινε ότι το FDA δεν είχε επαρκή στοιχεία ότι οι χαμηλές δόσεις αλκαλοειδών εφεδρίνης είναι πραγματικά μη ασφαλείς,[35] αλλά στις 17 Αυγούστου 2006, το Εφετείο των ΗΠΑ στο Ντένβερ υποστήριξε τον τελικό κανόνα του FDA που δηλώνει ότι όλα τα συμπληρώματα διατροφής που περιέχουν αλκαλοειδή εφεδρίνης έχουν νοθευτεί και, ως εκ τούτου, είναι παράνομα για εμπορία στις Ηνωμένες Πολιτείες.[36] Επιπλέον, η εφεδρίνη απαγορεύεται από τα NCAA, MLB, NFL και PGA.[37] Η εφεδρίνη, ωστόσο, εξακολουθεί να είναι νόμιμη σε πολλές εφαρμογές εκτός των συμπληρωμάτων διατροφής. Η αγορά είναι προς το παρόν περιορισμένη και παρακολουθείται, με λεπτομέρειες που διαφέρουν από πολιτεία σε πολιτεία.

Όλα τα είδη εφέδρας και η ίδια εφεδρίνη θεωρούνται ουσίες του παρατήματος 4 σύμφωνα με το Πρότυπο Δηλητηριάσεων (Οκτώβριος 2015).[38] Ένα φάρμακο παραρτήματος 4 θεωρείται φάρμακο μόνο με ιατρική συνταγή ή ιατρική συνταγή για ζώα - Ουσίες, η χρήση ή η προμήθεια των οποίων πρέπει να γίνεται με ή κατόπιν εντολής των ατόμων που επιτρέπεται από τη νομοθεσία της Πολιτείας ή της Επικράτειας να συνταγογραφήσουν και θα πρέπει να είναι διαθέσιμο από φαρμακοποιό κατόπιν συνταγής (Οκτώβριος 2015).

Η εφεδρίνη ήταν ελεύθερα διαθέσιμη στα φαρμακεία της Γερμανίας έως το 2001. Στη συνέχεια, η πρόσβαση περιορίστηκε αφού αγοραζόταν ως επί το πλείστον για μη κοινοποιημένες χρήση. Ομοίως, η εφέδρα μπορεί να αγοραστεί μόνο με ιατρική συνταγή. Από τον Απρίλιο του 2006, όλα τα προϊόντα, συμπεριλαμβανομένων των εξαρτημάτων των φυτών, που περιέχουν εφεδρίνη διατίθενται μόνο με ιατρική συνταγή.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 «Ephedrine». The American Society of Health-System Pharmacists. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2017. 
  2. ↑ Briggs, Gerald G.· Freeman, Roger K. (2011). Drugs in pregnancy and lactation : a reference guide to fetal and neonatal risk (9th έκδοση). Philadelphia: Lippincott Williams & Wilkins. σελ. 495. ISBN 9781608317080. 
  3. ↑ «Ephedrine Pregnancy and Breastfeeding Warnings». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2017. 
  4. ↑ Debasis Bagchi, επιμ. (2013). Obesity epidemiology, pathophysiology, and prevention (2nd έκδοση). Boca Raton, Florida: CRC Press. σελ. 692. ISBN 9781439854266. 
  5. ↑ Fischer, Jnos· Ganellin, C. Robin (2006). Analogue-based Drug Discovery (στα Αγγλικά). John Wiley & Sons. σελ. 541. ISBN 9783527607495. 
  6. ↑ World Health Organization model list of essential medicines: 21st list 2019. Geneva: World Health Organization. 2019. WHO/MVP/EMP/IAU/2019.06. License: CC BY-NC-SA 3.0 IGO. 
  7. ↑ 7,0 7,1 «Comparison of the effects of D-(-)-ephedrine and L-(+)-pseudoephedrine on the cardiovascular and respiratory systems in man». British Journal of Clinical Pharmacology 6 (3): 221–5. September 1978. doi:10.1111/j.1365-2125.1978.tb04588.x. PMID 687500. PMC 1429447. https://archive.org/details/sim_british-journal-of-clinical-pharmacology_1978-09_6_3/page/221. 
  8. ↑ Buckey Jr, Jay C. (2006). Space Physiology. Oxford University Press. σελ. 201. ISBN 978-0-1997-4790-0. 
  9. ↑ Sanford, Christopher A.· Jong, Elaine C. (2008). The Travel and Tropical Medicine Manual E-Book (στα Αγγλικά). Elsevier Health Sciences. σελ. 139. ISBN 978-1437710694. 
  10. ↑ «Efficacy and safety of ephedra and ephedrine for weight loss and athletic performance: a meta-analysis». JAMA 289 (12): 1537–45. March 2003. doi:10.1001/jama.289.12.1470. PMID 12672771. 
  11. ↑ «Dietary supplements in weight reduction». Journal of the American Dietetic Association 105 (5 Suppl 1): S80-6. May 2005. doi:10.1016/j.jada.2005.02.028. PMID 15867902. https://zenodo.org/record/1259087. 
  12. ↑ George A. Bray· Claude Bouchard (2004). Handbook of obesity. CRC Press. σελίδες 494–496. ISBN 978-0-8247-4773-2. 
  13. ↑ «Caffeine and ephedrine: physiological, metabolic and performance-enhancing effects». Sports Medicine 34 (13): 871–89. 2004. doi:10.2165/00007256-200434130-00002. PMID 15487903. 
  14. ↑ «Archived copy». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Οκτωβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 2015. 
  15. ↑ «Ephedrine-induced cardiac ischemia: exposure confirmed with a serum level». Journal of Toxicology. Clinical Toxicology 41 (6): 849–53. 2003. doi:10.1081/clt-120025350. PMID 14677795. 
  16. ↑ R. Baselt, Disposition of Toxic Drugs and Chemicals in Man, 8th edition, Biomedical Publications, Foster City, CA, 2008, pp. 542-544.
  17. ↑ 17,0 17,1 Mayne Pharma. Ephedrine sulfate injection DBL (Approved Product Information). Melbourne: Mayne Pharma; 2004
  18. ↑ «How ephedrine escaped regulation in the United States: a historical review of misuse and associated policy». Health Policy 99 (1): 1–9. January 2011. doi:10.1016/j.healthpol.2010.07.007. PMID 20685002. 
  19. ↑ Txsci.oxfordjournals (2000).
  20. ↑ «Ephedra in perspective--a current review». Phytotherapy Research 17 (7): 703–12. August 2003. doi:10.1002/ptr.1337. PMID 12916063. 
  21. ↑ Chen Long (15 Ιανουαρίου 2007). «Chinese medicine's great waste of resources». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Μαΐου 2016. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2016. 
  22. ↑ «Chemically Synthesized Ephedrine Put into Mass Production in China». November 5, 2001. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις June 29, 2011. https://web.archive.org/web/20110629175239/http://english.peopledaily.com.cn/english/200111/05/eng20011105_83931.html. 
  23. ↑ Yamasaki, Kazuo; Tamaki, Taro; Uzawa, Sumiko; Sankawa, Ushio; Shibata, Shoji (1973). «Participation of C6-C1 unit in the biosynthesis of ephedrine in Ephedra». Phytochemistry 12 (12): 2877–2882. doi:10.1016/0031-9422(73)80499-6. https://archive.org/details/sim_phytochemistry_1973_12/page/2877. 
  24. ↑ «A mechanism of benzoic acid biosynthesis in plants and bacteria that mirrors fatty acid beta-oxidation». ChemBioChem 2 (10): 784–6. October 2001. doi:10.1002/1439-7633(20011001)2:10<784::AID-CBIC784>3.0.CO;2-K. PMID 11948863. 
  25. ↑ Grue-Sorensen, Gunnar; Spenser, Ian D. (May 1, 1988). «Biosynthesis of ephedrine». Journal of the American Chemical Society 110 (11): 3714–3715. doi:10.1021/ja00219a086. ISSN 0002-7863. 
  26. ↑ «Dopamine-mediated actions of ephedrine in the rat substantia nigra». Brain Research 1069 (1): 96–103. January 2006. doi:10.1016/j.brainres.2005.11.044. PMID 16386715. 
  27. ↑ Woodburne O. Levy· Kavita Kalidas (26 Φεβρουαρίου 2010). Norman S. Miller, επιμ. Principles of Addictions and the Law: Applications in Forensic, Mental Health, and Medical Practice. Academic Press. σελίδες 307–308. ISBN 978-0-12-496736-6. 
  28. ↑ Frank Dikotter· Lars Peter Laamann (16 Απριλίου 2004). Narcotic Culture: A History of Drugs in China. University of Chicago Press. σελ. 199. ISBN 978-0-226-14905-9. 
  29. ↑ Ford MD, Delaney KA, Ling LJ, Erickson T, editors. Clinical Toxicology. Philadelphia: WB Saunders; 2001. (ISBN 0-7216-5485-1) Research Laboratories; 1996. (ISBN 0-911910-12-3)
  30. ↑ «Health Canada requests recall of certain products containing Ephedra/ephedrine». Health Canada. 9 Ιανουαρίου 2002. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Φεβρουαρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουλίου 2009. 
  31. ↑ «Benefits, limits and danger of ephedrine and pseudoephedrine as nasal decongestants». European Annals of Otorhinolaryngology, Head and Neck Diseases 132 (1): 31–4. February 2015. doi:10.1016/j.anorl.2014.11.001. PMID 25532441. 
  32. ↑ Federal Register: June 4, 1997 (Volume 62, Number 107): Dietary Supplements Containing Ephedrine Alkaloids; Proposed Rule
  33. ↑ Federal Register: April 3, 2000 (Volume 65, Number 64): Dietary Supplements Containing Ephedrine Alkaloids; Withdrawal in Part
  34. ↑ Federal Register: February 11, 2004 (Volume 69, Number 28): Final Rule Declaring Dietary Supplements Containing Ephedrine Alkaloids Adulterated Because They Present an Unreasonable Risk; Final Rule
  35. ↑ «Archived copy (pdf)» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 10 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2010. 
  36. ↑ «Archived copy» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 21 Σεπτεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2007. 
  37. ↑ «Sport Drug Testing - Drug Programs & Policy - Athletics». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Φεβρουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2011. 
  38. ↑ Poisons Standard October 2015 «Poisons Standard October 2015». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2016. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα L-Ephedrine στο Wikimedia Commons


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Εφεδρίνη&oldid=10480221"