Χρόνος ημιζωής

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ημιζωή ονομάζεται η περίοδος της αντίδρασης της μισής ποσότητας των ενεργών αντιδρώντων, όπου η αντίδραση μπορεί να είναι χημική ή πυρηνική[1]. Έστω Α η ποσότητα ενός αντιδρώντος που θεωρητικά θα αντιδράσει όλο, τότε σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα η μισή ποσότητα της ουσίας αντιδρά, άρα χάνεται, ώστε να έχει μείνει η μισή ποσότητα από την αρχική. Το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα είναι χαρακτηριστικό για κάθε αντίδραση και εξαρτάται ή δεν εξαρτάται από τη συγκέντρωση του αντιδρώντος[1] [2]. Έτσι, η ποσότητα του στοιχείου συναρτήσει ισαπέχοντων χρονικών στιγμών είναι φθίνουσα γεωμετρική πρόοδος, ενώ γενικά είναι φθίνουσα εκθετική συνάρτηση του χρόνου. Αυτή η σχέση ποσότητας αντιδρώντος και χρόνου αποδεικνύεται θεωρητικά. Ο χρόνος ημιζωής επηρεάζει πρακτικά και την ανθρώπινη αντίληψη της αντίδρασης[1][3]: μπορεί ο χρόνος να είναι εκατομύρια χρόνια, ώστε η αντίδραση ουσιαστικά να μη συμβαίνει, ή να είναι εξαιρετικά μικρός, ώστε η αντίδραση να συμβαίνει για την ανθρώπινη αντίληψη ακαριαία ή πολύ γρήγορα. Όταν η ποσότητα του αντιδρώντος είναι πλέον αμελητέα (τυπικά μετά από 10 ημιζωές) και δε γίνεται να εντοπιστεί, θεωρούμε ότι τελείωσε η αντίδραση.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 Ebbing, Darrell D.· Steven D. Gammon. Γενική Χημεία. Μτφρ. Νικόλαος Δ. Κλούρας (6η έκδοση). Αθήνα: Τραυλός. σελίδες 144–145. ISBN 960-7990-66-8. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιανουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 2010. 
  2. Στις χημικές αντιδράσεις η συνάρτηση εξαρτάται από το νόμο της ταχύτητας.
  3. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αναφέρονται στη σελίδα 872.