Εμμανουήλ Β. Κεφαλογιάννης
| Εμμανουήλ Β. Κεφαλογιάννης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Εμμανουήλ Κεφαλογιάννης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 23 Απριλίου 1914 ή 23 Απριλίου 1916 Ανώγεια Μυλοποτάμου Ρεθύμνου |
| Θάνατος | 16 Οκτωβρίου 2003 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | δικηγόρος πολιτικός |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Νέα Δημοκρατία |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Ηρακλείου) Έλληνας υφυπουργός Οικισμού (1958–1961) Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας της Ελλάδας Έλληνας υφυπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών |
Ο Εμμανουήλ Κεφαλογιάννης του Βασιλείου (Ανώγεια, 23 Απριλίου 1914[1] ή 1916 - Αθήνα, 16 Οκτωβρίου 2003), ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός. Εξελέγη βουλευτής Ηρακλείου υπηρετώντας από τη δεκαετία του '50 ως το 1964 και στη συνέχεια από το 1974 ως το 1990, συνολικά 16 χρόνια. Χρημάτισε επανειλημμένα υφυπουργός και υπουργός.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σπουδές και αντιστασιακή δράση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών (πόλη στην οποία άσκησε αργότερα τη δικηγορία) και οικονομικές επιστήμες στην ΑΣΟΕΕ.[2] Κατά τον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο πολέμησε στο Μέτωπο και τραυματίστηκε. Στη συνέχεια ανέπτυξε αντιστασιακή δράση στην Κρήτη, για την οποία του απονεμήθηκαν αριστείο Ανδρείας, ο Πολεμικός Σταυρός και το Μετάλλιο Εξαιρέτων Πράξεων.[1]
Πολιτική σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εξελέγη βουλευτής Ηρακλείου με το Λαϊκό Κόμμα το 1950, με την ΕΡΕ το 1956, το 1958, το 1961 και το 1963.[1]
Στη συνέχεια, έγινε ξανά βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία εκλεγείς τα έτη 1974, 1977, 1981 , το 1985, τον Ιούνιο και τον Νοέμβριο του 1989, υπηρετώντας στο Κοινοβούλιο ως το 1990. [3]
Υπηρέτησε ως υφυπουργός Οικισμού στην κυβέρνηση Καραμανλή από το 1958 ως το 1961.[4] Έπειτα ήταν υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας στην τελευταία κυβέρνηση πριν τη χούντα και υφυπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας του Καραμανλή (26 Ιουλίου 1974 - 9 Οκτωβρίου 1974)[5]
Αποσύρθηκε από τα κοινά μετά το 1990 και διορίστηκε διοικητής της Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδας, υπηρετώντας από το 1990 ως το 1993.[1]
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν παντρεμένος με την Αικατερίνη Καλογήρου και απέκτησαν δύο κόρες.[6]
Θάνατος και κηδεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πέθανε στην Αθήνα το 2003 και κηδεύτηκε στις 18 Οκτωβρίου στον Μητροπολιτικό Ναό του Ηρακλείου (στον Άγιο Μηνά).[7]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 «Έφυγε ο Μανόλης Β. Κεφαλογιάννης Υπήρξε η ισχυρότερη πολιτική προσωπικότητα της ΝΔ στην Κρήτη». Πατρίς (ηλεκτρονική έκδοση). 17 Οκτωβρίου 2003. Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Ελληνικόν who's who, Εκδοτικός Οργανισμός Ελληνικών who's who 1962, σελ. 235.
- ↑ «Κοινοβουλευτική θητεία του Εμμανουήλ Β. Κεφαλογιάννη μετά τη Μεταπολίτευση». Δικτυακός τόπος Βουλής των Ελλήνων. Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ «Κυβέρνησις Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή Από 17.5.1958 Έως 20.9.1961». Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ «Η σύνθεση της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας του 1974». Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης. Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Κούλα Παπαδάκη-Κάκαρη,Προσωπικότητες από τον πολιτικό κόσμο της Ελλάδας : Αρχηγοί κομμάτων, υπουργοί, υφυπουργοί, γενικοί γραμματείς, νομάρχες & δήμαρχοι, 1975,σελ. 69
- ↑ Αύριο κηδεύεται ο Μ. Κεφαλογιάννης, Τα Νέα, 17-10-2003, σελ. 15.