Εγιαλέτι της Λαχσά
| Εγιαλέτι της Λαχσά | |
|---|---|
| 1560–1670 | |
.svg) | |
| Χώρα | Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Πρωτεύουσα | Κατίφ |
| Ίδρυση | 1560 |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 26°33′22″N 49°59′46″E |
| δεδομένα () | |
Το Εγιαλέτι της Λαχσά (οθωμανικά τουρκικά: Eyālet-i Laḥsā) ήταν διοικητική εδαφική οντότητα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.[1] Η επικράτεια του πρώην εγιαλετιού είναι τώρα μέρος της Σαουδικής Αραβίας, του Κουβέιτ και του Κατάρ. Το Αλ Άχσα και το Κατίφ ήταν οι κύριες πόλεις του εγιαλετιού και πήρε το όνομά του από το πρώτο.
Η περιοχή καταλήφθηκε από οθωμανικές δυνάμεις στα μέσα του 16ου αιώνα και θα διοικούνταν από αυτές, με ποικίλους βαθμούς αποτελεσματικότητας, για τα επόμενα 130 χρόνια.[2]
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το μπεηλερμπεηλίκι της Αλ Χασά ιδρύθηκε το 1552, κυρίως για να προστατεύσει το εμπόριο της Μπάσρα με την Ινδία, καθώς οι Πορτογάλοι έκαναν επιδρομές στις ακτές και ναυτιλία στον Περσικό Κόλπο.[3] Μέχρι τον Μάρτιο του 1552, είχαν εισαχθεί φρουρές στη Λαχσά, τη μεγαλύτερη πόλη της περιοχής. Η πρώτη εδαφική έρευνα της πρόσφατα κατεχόμενης επαρχίας ξεκίνησε πριν από τον Σεπτέμβριο του 1553. Τα πρώτα χρόνια της κατοχής, η Λαχσά διοικούνταν ως περιοχή της Μπάσρα. Μέχρι το 1560, ο αξιωματικός της περιοχής προήχθη σε γενικό κυβερνήτη.
Η πρώτη απόπειρα εισβολής στο Μπαχρέιν από τη Λαχσά από Οθωμανούς έγινε το καλοκαίρι του 1559, όταν μια δύναμη εισβολής 600-1.000 ανδρών απεστάλη από τον Μουσταφά Πασά, γενικό κυβερνήτη της Λαχσά, ο οποίος έδρασε μόνος του, πιθανώς για να εντυπωσιάσει τον Σουλτάνο Σουλεϊμάν Α΄. Τελείωσε με καταστροφικά αποτελέσματα: την παράδοση των οθωμανικών δυνάμεων και την απόσυρσή τους μετά την καταβολή λύτρων 1 εκατομμυρίου ακτσέ. Ο Μουσταφά Πασάς πέθανε (το πώς δεν εξηγείται), αλλά οι άνδρες επέστρεψαν στην ηπειρωτική χώρα τον Μάρτιο ή τον Απρίλιο του 1560.
Με την απόσυρση του μεγαλύτερου μέρους της φρουράς, οι ηγέτες του Εμιράτου Μπανού Χαλίντ, οι πρώην ηγεμόνες της περιοχής, χρησιμοποίησαν την ευκαιρία να επαναστατήσουν κατά των Οθωμανών, καταλαμβάνοντας τη Λαχσά και εγκαθιστώντας το Μουμπάραζ ως αρχηγείο. Η τάξη αποκαταστάθηκε με την άφιξη ενός νέου γενικού κυβερνήτη και νέων στρατευμάτων.
Η πορτογαλική μοίρα στο Ορμούζ έλεγχε τότε όλη την κυκλοφορία στον Περσικό Κόλπο, επιδρομή στο Αλ-Κατίφ το 1552, 1559 και 1573. Μέχρι το 1566, έγιναν προσπάθειες να δημιουργηθούν ειρηνικές σχέσεις με τους Πορτογάλους στη βάση του Ορμούζ. Το 1568 οι Οθωμανοί έκαναν περαιτέρω ναυτικές προετοιμασίες για να καταλάβουν το Μπαχρέιν, αλλά η εξέγερση στην Υεμένη την ίδια χρονιά περιόρισε όλα αυτά τα σχέδια.
Αργότερα, οι Οθωμανοί έκαναν νέες προετοιμασίες στην Αλ-Χασά για να καταλάβουν το Μπαχρέιν, αλλά γενικά παρέμειναν αμυντικοί, ειδικά όταν ξεκίνησε ένας νέος πόλεμος εναντίον του Ιράν το 1578. Ο γενικός κυβερνήτης Αχμέντ Μπέης έγινε αντιδημοφιλής στο λαό και ανατράπηκε το 1580 μετά από δύο χρόνια ταραχώδους διακυβέρνησης. Λίγο μετά την υπογραφή της ειρήνης με τον Σάχη Αμπάς τον Σεπτέμβριο του 1591, δόθηκε στον γενικό κυβερνήτη της Λαχσά η άδεια να κατακτήσει το Μπαχρέιν, αλλά δεν ελήφθη καμία ενέργεια από την Λαχσά. Οι Οθωμανοί έδωσαν στους σεΐχηδες των Μπανού Χαλίντ διοικητικούς τίτλους και μισθούς, αλλά η φυλή δεν υποτάχθηκε ποτέ πλήρως στην οθωμανική δικαιοδοσία.[4]
Το 1669-1670, υπό την ηγεσία του Μπαράκ ιμπν Γκουραϊρ ιμπν Ουθμάν, το τμήμα Αλ-Χουμέιντ της φυλής Μπανού Χαλίντ κατάφερε τελικά να νικήσει την οθωμανική φρουρά στο Αλ-Αχσά στη μάχη, αφήνοντας στη διοίκηση άλλη ευκαιρία παρά να αποσυρθεί ειρηνικά από το Αλ-Αχσά. Οι Μπανού Χαλίντ δημιούργησαν ένα ανεξάρτητο κράτος, το Εμιράτο Μπανού Χαλίντ, το 1670.[5]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Some Provinces of the Ottoman Empire». Geonames.de. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Σεπτεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2013.
- ↑ Mandaville, Jon E. (1 July 1970). «The Ottoman Province of al-Hasā in the Sixteenth and Seventeenth Centuries». Journal of the American Oriental Society 90 (3): 486–513. doi:.
- ↑ Halil İnalcık· Donald Quataert (1994). An Economic and Social History of the Ottoman Empire: 1300-1914. Cambridge University Press. σελ. 337. ISBN 978-0-521-34315-2. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουνίου 2013.
- ↑ Hala Mundhir Fattah (1997). The Politics of Regional Trade in Iraq, Arabia, and the Gulf 1745-1900. SUNY Press. σελ. 95. ISBN 978-1-4384-0237-6. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουνίου 2013.
- ↑ Facts On File, Incorporated (2009). Encyclopedia of the Peoples of Africa and the Middle East. Infobase Publishing. σελ. 98. ISBN 978-1-4381-2676-0. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2013.