Δίκη εξούλης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η Δίκη εξούλης ήταν η δικαστική διαδικασία που μπορούσε να κινήσει κάποιος εναντίον όποιου κατείχε παράνομα ξένη ιδιοκτησία και δεν την είχε αποδώσει μέσα στη νόμιμη προθεσμία που είχε οριστεί με δικαστική απόφαση.[1] Ο ενάγων ζητούσε να του επιστραφούν τα επιδικασθέντα ή κατασχεθέντα πράγματα ή αυτά από τα οποία αποβλήθηκε παράνομα. Αν ο ενάγων κέρδιζε τη δίκη, είχε δικαίωμα να απαιτήσει, ακόμα και δια της βίας,[2] την περιουσία που του ανήκε ή άλλη της ίδιας αξίας.

Παραπομπές- Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Δημοσθένης, Κατά Μειδίου 30.
  2. Δημοσθένης, Προς Ονήτορα εξούλη Α΄ «το δε της εξούλης όνομα Αττικόν· εξίλλειν γάρ έλεγον το εξωθείν και εκβάλλειν βία»

Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]