Κακηγορία

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η Κακηγορία ήταν μια περιορισμένη ποινικοποίηση της εξύβρισης με λόγια που συναντάμε στο Αττικό δίκαιο. Ο νόμος τιμωρούσε τη χρησιμοποίηση μόνον ορισμένων συγκεκριμένων λέξεων, όπως φόνος, πατρολοίας, αποβεβληκέναι την ασπίδα, λοποδύτης, ανδραποδιστής.[1] Οι άλλες προσβλητικές λέξεις ή εκφράσεις αποτελούσαν απλή λοιδωρία. Και είναι χαρακτηριστικό το ότι θεωρούσαν πράξη ανελέθερη και ένδειξη υπερβολικής φιλοδiκίας το να εγείρει κανείς δίκην κακηγορίας:

«ἀνελευθέρου γὰρ καὶ λίαν φιλοδίκου εἶναι νομίζω κακηγορίας δικάζεσθαι».

Λυσίας, Κατά Θεομνήστου Α΄.2

Αναφορές στο σχετικό νόμο συναντούμε στη εργογραφία του Ισοκράτη, του Δημοσθένη[2] και κυρίως στον Λυσία.[3][4] Αφού λοιπόν η αττική νομοθεσία δεν τιμωρούσε κάθε περίπτωση προσβολής με βαριά λόγια συνεπώς δεν φαίνεται καθόλου πιθανό να τιμωρούσε την εξ αποστάσεως σεξουαλική χειρονομία ή την αποκάλυψη ολόκληρου του σώματος ή των τμημάτων του που σχετίζονταν με τον έρωτα, Ο βδελυρός εκθειαστής του Θεοφράστου[5] δεν φαίνεται να έκαμνε πράξη αξιόποινη. Το ίδιο και οι φαλλοφόροι. Οι άντρες χωριστά απ΄τις γυναίκες μπορούσαν ν΄ ασκούνται γυμνοί στις παλαίστρες και ν΄ αγωνίζονται στα στάδια. Ατιμώρητο παρέμενε και το «άσεμνο» στις τέχνες.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Αναστάσιος Αρβανιτάκης, Αιδώς «Η φύση και η σημασία του σεβασμού και της ντροπής στην ηθική των αρχαίων Ελλήνων, Πανεπιστημιακές παραδόσεις, 1984».
  2. Δημοσθένης, Κατά Μειδίου 32
  3. (Attici oratores)
  4. Κατά Θεομνήστου Α΄ 22, 28, 34 και B΄ 7.
  5. *Χαρακτήρες Θεοφράστου