Ατέλεια

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η Ατέλεια ήταν απαλλαγή από εισφορές τελών ή Λειτουργιών την οποία είχαν στην Αρχαία Αθήνα οι ανήλικοι και όσοι τύχαιναν αστρατείας (τη μη υποχρέωση της κατάταξης στο στρατό) που είχαν οι βουλευτές. Ο Δημοσθένης στο λόγο του «Περί ατελείας προς Λεπτίνην» το 354 π.Χ. υποστηρίζει ότι το κράτος πρέπει να διατηρήσει τις ατέλειες σε μεγαλύτερο αριθμό πολιτών για να τους παρακινεί σε έργα πατριωτικά[1] όταν ο Λεπτίνης είχε εισαγάγει νόμο με τον οποίο πρότεινε να μειωθούν οι τιμές προς τους ευεργέτες (ατέλεια λειτουργιών) και να έχουν αυτές τις ευεργετικές ατέλειες οι απόγονοι του Αρμοδίου και Αριστογείτονος καθώς και οι εννέα άρχοντες.[2] «Ατέλεια πάντων» τύχαινε ακόμα και ο ξένος, ιδιαίτερα όταν τιμώνταν από την πόλη. Παρέχονταν ακόμα και στους βασιλείς, όπως είχε δοθεί από τους Δελφούς στον Κροίσο.[3]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]