Ανδροληψία

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η ανδροληψία κατά το αρχαίο αττικό δίκαιο ήταν μέτρο σύμφωνα με το οποίο εάν ένας Αθηναίος πολίτης δολοφονούνταν εκτός της δικαιοδοσίας της πόλης, και ο υπαίτιος της ανθρωποκτονίας δεν παραδίδονταν από την άλλη πόλη στις αθηναϊκές αρχές, τότε οι συγγενείς του θύματος είχαν δικαίωμα να συλλάβουν έως και 3 πολίτες της πόλης που δεν παρέδιδε τον υπαίτιο. Αυτοί που συλλαμβάνονταν κρατούνταν όμηροι και κατάσχονταν ότι αντικείμενα έφεραν μαζί τους έως ότου ο υπαίτιος τους παραδίδονταν. Στις περιπτώσεις σκλάβων, η ζημία γινόταν στον ιδιοκτήτη τους ο οποίος είχε το δικαίωμα να ζητήσει αποζημίωση. Σε ότι αφορά τους όρους, ως ανδρολήψιον χαρακτηρίζονταν το δικαίωμα της παραπάνω διαδικασίας, ενώ ως ανδροληψία η εφαρμογή της διαδικασίας.[1][2]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «A Dictionary of Greek and Roman Antiquities (1890), ANDROLE´PSIA». www.perseus.tufts.edu. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2017. 
  2. Hall, William Henry (1788). THE NEW ROYAL ENCYCLOPAEDIA. σελ. 2.