Βασίλης Διαμαντόπουλος
| Βασίλης Διαμαντόπουλος | |
|---|---|
 | |
| Γέννηση |
15ιουλ. / 28 Νοεμβρίου 1920γρηγ. Πειραιάς |
| Θάνατος |
5 Μαΐου 1999[1] Αθήνα |
| Υπηκοότητα | Ελλάδα |
| Σπουδές | Δραματική Σχολή Θεάτρου Τέχνης (1942), Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Ιδιότητα | ηθοποιός θεάτρου[1], ηθοποιός ταινιών, Δάσκαλος υποκριτικής και ηθοποιός τηλεόρασης[1] |
| Σύζυγος | Μαρία Αλκαίου και Τόνια Καράλη |
| Βραβεύσεις | Χρυσός Σταυρός του Τάγματος του Γεωργίου Α΄ και Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης |
| δεδομένα () | |
Ο Βασίλης Διαμαντόπουλος (Πειραιά[2] 15 Νοεμβρίου 1920 – 5 Μαΐου 1999) ήταν Έλληνας ηθοποιός. Υπήρξε ένας από τους ιδρυτές του Νέου Θεάτρου. Ήταν ο πρώτος ηθοποιός που εμφανίστηκε ζωντανά στην ελληνική τηλεόραση, στο μονόπρακτο Αυτός και το παντελόνι του του Ιάκωβου Καμπανέλλη, το 1966[3]. Από τους πιο χαρακτηριστικούς του ρόλους ήταν αυτός του αυστηρού καθηγητή στην ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη "Νόμος 4000" και αργότερα, σε σειρές, όπως "Εκμέκ παγωτό", στην ιδιωτική τηλεόραση.
Πίνακας περιεχομένων
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σπούδασε στη Νομική Σχολή Αθηνών και στις Δραματικές Σχολές του Εθνικού Θεάτρου και του Θεάτρου Τέχνης του Κουν. Το 1956 ίδρυσε μαζί με τη Μαρία Αλκαίου το Νέο Θέατρο και το 1993 το Σύγχρονο Θέατρο. Το 1970 επέστρεψε στην Ελλάδα από το Παρίσι και συνεργάστηκε με διάφορους ιδιωτικούς θιάσους, καθώς επίσης και με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Συμμετείχε σε πολλές κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές, ενώ παράλληλα δίδαξε στις Δραματικές Σχολές του Εθνικού Θεάτρου και του Θεάτρου Τέχνης. Τα τελευταία χρόνια ήταν διευθυντής εργαστηρίου υποκριτικής τέχνης για νέους ηθοποιούς. Απεβίωσε στην Αθήνα το 1999 από καρδιοαναπνευστική ανακοπή στη Γενική Κλινική Αθηνών, λόγω υποκεφαλικού κατάγματος του αριστερού μηριαίου που υπέστη από πτώση[2]. Η κηδεία του έγινε στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών[4].
Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παντρεύτηκε δύο φορές, πρώτα με την ηθοποιό Μαρία Αλκαίου[5], με την οποία απέκτησε μία κόρη, και εν συνεχεία με την ηθοποιό Μαρίνα Γεωργίου, με την οποία απέκτησε ένα γιο.
Πολιτικές πεποιθήσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Υπήρξε κομμουνιστής σε όλη τη διάρκεια της ζωής του και στρατευμένος αγωνιστής με το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.[6]
Φιλμογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| 1948 | Μαρίνος Κοντάρας |
| 1949 | Τελευταία αποστολή |
| 1954 | Νυχτερινή Περιπέτεια |
| 1956 | Η αρπαγή της Περσεφόνης |
| 1957 | Το αμαξάκι |
| 1959 | Ερωτικές ιστορίες |
| 1961 | Ο θάνατος θα ξανάρθει |
| 1962 | Το ταξίδι |
| 1963 | Αφοσίωση |
| 1964 | Μια βδομάδα στον παράδεισο |
| 1970 | Η ομολογία |
| 1977 | Ο τοίχος |
| 1978 | Οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας |
| 1979 | Τζακ ο καβαλλάρης
Το χαμόγελο της Πυθίας |
| 1980 | Ο γυρολόγος |
| 1981 | Μάθε παιδί μου γράμματα |
| 1982 | Το κόκκινο τρένο |
| 1983 | Οι απόμαχοι |
| 1987 | Τα παιδιά της Χελιδόνας |
| 1991 | Ισημέρια |
| 1996 | Καβάφης |
| 1997 | The overcoat |
Θέατρο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| 1942 | Σουάνεβιτς
Το πρώτο έργο της Φάννυ |
| 1943 | Αγριόπαπια |
| 1946 | Εμείς και ο χρόνος
Για ένα κομμάτι γης Ο γάμος της Μπάρμπαρα - Στις θάλασσες του Βορρά |
| 1947 | Το φιόρο του Λεβάντε (θέατρο)
Ο ανακριτής έρχεται Πόθοι κάτω από τις λεύκες Ήταν όλοι τους παιδιά μου |
| 1948 | Υπόθεση Ουίσλο
Λεωφορείο ο πόθος Αχ, αυτά τα φαντάσματα |
| 1950 | Ερρίκος Δ' |
| 1952 | Οι εκατομμυριούχοι της Νάπολης |
| 1953 | Ο άνθρωπος, το κτήνος και η αρετή |
| 1954 | Ρωμαίος και Ιουλιέτα
Οι βλαβερές συνέπειες του καπνού |
| 1956 | Χειμωνιάτικο παραμύθι |
| 1958 | Παραμύθι χώρις όνομα |
| 1959 | Τα δέντρα πεθαίνουν όρθια |
| 1961 | Γαλιλαίος |
| 1978 | Η δωδέκατη νύχτα του κυρίου Σαίξπηρ |
| 1985 | Βαζελλήνιδες, Βαζέλληνες |
| 1989 | Βαλπόνε |
| 1993 | Ανάκριση |
Τηλεοπτικό θέατρο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| 1966 | Αυτός και το παντελόνι του | ΕΙΡΤ |
| 1972 | Το μονόπρακτο της Πέμπτης | ΥΕΝΕΔ |
| 1975 | Θαλασσινά δράματα | ΥΕΝΕΔ |
| 1978 | Σφήκες | ΕΡΤ |
| 1989 | Ένα κάρο μέσα στο σαλόνι | ΕΤ1 |
Τηλεοπτικές σειρές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| 1971-1974 | Άγνωστος Πόλεμος | ΥΕΝΕΔ |
| 1972-1974 | Εκείνος και εκείνος | ΕΙΡΤ |
| 1974 | Το άδειο σπίτι | ΥΕΝΕΔ |
| 1976 | Γαλήνη
Από την κλειδαρότρυπα |
ΕΡΤ
ΥΕΝΕΔ |
| 1979 | Ο συμβολαιογράφος | ΕΡΤ |
| 1981 | Κίτρινος φάκελος | ΕΡΤ |
| 1982 | Οι απόμαχοι
Τα Λαυρεωτικά Ορκιστείτε παρακαλώ Άνθρωποι και ανθρωπάκια |
ΕΡΤ
ΕΡΤ ΥΕΝΕΔ ΥΕΝΕΔ |
| 1983 | Από την ζωή των ανθρώπων | ΕΡΤ2 |
| 1984 | Χατζημανουήλ
Βραδυά επιθεώρησης |
ΕΡΤ |
| 1985 | Μικρές αγγελίες
Χαίρε Τάσο Καρατάσο |
ΕΡΤ2
ΕΡΤ |
| 1986 | Κεφαλονίτικες ιστορίες | ΕΡΤ |
| 1987 | Σιγά, η πατρίδα κοιμάται
Αλέξανδρος Δελμούζος |
ΕΤ1
ΕΤ2 |
| 1989 | Βίος και πολιτεία του Χαράλαμπου Κ | ΕΡΤ |
| 1990 | Η δε πόλις ελάλησεν
Πέρα από τον ορίζοντα |
ΕΤ1 |
| 1991 | Εκμέκ παγωτό | MEGA |
| 1994 | Το γελοίον του πράγματος | ΑΝΤ1 |
| 1998 | Η αγάπη άργησε μια μέρα
Νικός Καζαντζάκης : αναζητώντας το Θεό |
ΕΤ1 |
| 1999 | Μπίζνες στα Βαλκάνια | ΕΤ1 |
Εκπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| 1973 | Ένας Άη Βασίλης της πεντάρας | ΕΙΡΤ |
| 1985 | Είκοσι χρόνια τηλεόραση | ΕΡΤ2 |
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 www
.topontiki .gr /article /213446 /giati-i-oikogeneia-toy-vasili-diamantopoyloy-arnithike-i-kideia-toy-na-ginei-dimosia. - ↑ 2,0 2,1 Ριζοσπάστης, Ο ηθοποιός που ήξερε να ονειρεύεται, 6 Μαΐου 1999.
- ↑ Το Βήμα, 100 στιγμές στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης, 21 Νοεμβρίου 1999.
- ↑ Athens News Agency: News in Greek (PM), 99-05-06
- ↑ Βιογραφία
- ↑ Epochi, rizospastis.gr | Synchroni. «rizospastis.gr - Ο ηθοποιός που ήξερε να ονειρεύεται». ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ. Ανακτήθηκε στις 2016-05-15.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|
