Ήταν όλοι τους παιδιά μου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ήταν όλοι τους παιδιά μου
ΣυγγραφέαςΆρθουρ Μίλερ
Τοποθεσία πρώτης παράστασηςEugene O'Neill Theatre
ΡόλοιΤζο Κέλλερ, Κέητ Κέλλερ, Κρις Κέλλερ, Ανν Ντήβερ, Τζωρτζ Ντήβερ, Δρ. Τζιμ Μπέηλις, Σου Μπέηλις, Φρανκ Λούμπεϊ, Λύντια Λούμπει και Μπέρτ
Γλώσσα πρωτότυπουΑγγλικά
Είδοςθεατρικό έργο
Διαδραματίζεται στο/ηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Το Ήταν όλοι τους παιδιά μου είναι ένα θεατρικό έργο σε τρεις πράξεις που γράφτηκε το 1946 από τον Άρθουρ Μίλερ. [1] Έκανε πρεμιέρα στο Μπρόντγουεϊ στο Coronet Theatre της Νέας Υόρκης στις 29 Ιανουαρίου 1947 και κατέβηκε στις 8 Νοεμβρίου 1949, μετά από 328 παραστάσεις. [2] Το έργο σκηνοθέτησε ο Ελία Καζάν (στον οποίο είναι αφιερωμένο), σε παραγωγή του ίδιου του Καζάν και του Χάρολντ Κλέρμαν και κέρδισε το βραβείο New York Drama Critics' Circle Award. Στην πρώτη παράστηασ πρωταγωνιστούσαν οι Εντ Μπίγκλεϊ, Μπεθ Μέριλ, Άρθουρ Κένεντι και Καρλ Μάλντεν και κέρδισε Βραβεία Τόνυ τόσο για τον καλύτερο συγγραφέα όσο και για την καλύτερη σκηνοθεσία θεατρικού έργου. Το έργο διασκευάστηκε για δύο αμερικανικές ταινίες, το 1948 και το 1987 αντίστοιχα.

Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μίλερ έγραψε το Ήταν όλοι τους παιδιά μου μετά την αποτυχία του πρώτου του έργου Ο άνθρωπος που ήταν πολύ τυχερός στο Μπρόντγουεϊ, που κράτησε μόνο τέσσερις παραστάσεις. Ο Μίλερ έγραψε το Ήταν όλοι τους παιδιά μου ως μια τελευταία απόπειρα συγγραφής εμπορικά επιτυχημένου θεατρικού έργου. Ορκίστηκε να βρει άλλη επαγγελματική διέξοδο [3] αν το έργο δεν έβρισκε κοινό.

Το Ήταν όλοι τους παιδιά μου βασίζεται σε μια αληθινή ιστορία, την οποία η τότε πεθερά του Άρθουρ Μίλερ εντόπισε σε μια εφημερίδα του Οχάιο. [4] Η είδηση περιέγραφε πώς το 1941–43 η εταιρεία Wright Aeronautical Corporation με έδρα το Οχάιο είχε συνωμοτήσει με αξιωματικούς επιθεώρησης του στρατού για να εγκρίνουν ελαττωματικούς κινητήρες αεροσκαφών που προορίζονταν για στρατιωτική χρήση. [4] [5] Η ιστορία των ελαττωματικών κινητήρων είχε φτάσει σε ερευνητές που εργάζονταν για την επιτροπή του γερουσιαστή Χάρι Τρούμαν, όπως ανέφεραν αρκετοί εργάτες συναρμολόγησης των αεροσκαφών Wright και όπως αργότερα θα κατέθεταν ενόρκως ενώπιον του Κογκρέσου. [4] [5] Το 1944 τρεις αξιωματικοί απαλλάχθηκαν από τα καθήκοντά τους και αργότερα καταδικάστηκαν για αμέλεια καθήκοντος. [6] [7] [8]

Η επιρροή του Χένρικ Ίψεν στον Μίλερ αποδεικνύεται από το έργο του Ίψεν Η αγριόπαπια, από όπου ο Μίλερ πήρε την ιδέα δύο εταίρων σε μια επιχείρηση όπου ο ένας αναγκάζεται να αναλάβει ηθική και ο άλλος τη νομική ευθύνη. Αυτό αντικατοπτρίζεται στο Ήταν όλοι τους παιδιά μου. Δανείστηκε επίσης την ιδέα ότι ο ιδεαλισμός ενός χαρακτήρα είναι η πηγή ενός προβλήματος. [9]

Η κριτική του Αμερικανικού Ονείρου, που βρίσκεται στην καρδιά του Ήταν όλοι τους παιδιά μου, ήταν ένας λόγος για τον οποίο ο Άρθουρ Μίλερ κλήθηκε να εμφανιστεί ενώπιον της Επιτροπή Αντιαμερικανικών Δραστηριοτήτων κατά τη δεκαετία του 1950, όταν οι ΗΠΑ χαρακτηρίζονταν από αντικομμουνιστικά αισθήματα. Ο Μίλερ έστειλε ένα αντίγραφο του έργου στον Έλια Καζάν, ο οποίος σκηνοθέτησε την αρχική θεατρική παράσταση του Ήταν όλοι τους παιδιά μου. Ο Καζάν ήταν πρώην μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος που συμμεριζόταν τις αριστερές απόψεις του Μίλερ. Ωστόσο, η σχέση τους διαλύθηκε όταν ο Καζάν έδωσε ονόματα υπόπτων κομμουνιστών στην Επιτροπή Αντιαμερικανικών Δραστηριοτήτων της Βουλής κατά την περίοδο του Μακαρθισμού. [3] [10]

Χαρακτήρες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τζο Κέλερ — Ο Τζο, 60 ετών, αθωώνεται αφού κατηγορείται ότι έστειλε εν γνώσει του από το εργοστάσιο ελαττωματικά ανταλλακτικά του κινητήρα (για μαχητικά Curtiss P-40) κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Για περισσότερα από τρία χρόνια κατηγορεί τον σύντροφό του και πρώην γείτονά του, Στιβ Ντίβερ, αν και ο ίδιος διέπραξε το έγκλημα. Όταν η αλήθεια αποκαλύπτεται, ο Τζο δικαιολογεί τις πράξεις του υποστηρίζοντας ότι το έκανε για την οικογένειά του.

Κέιτ Κέλερ (μητέρα) — Η Κέιτ, 50 ετών, ξέρει ότι ο Τζο είναι ένοχος, αλλά ζει σε άρνηση ενώ θρηνεί για τον μικρότερο γιο της Λάρι, ο οποίος αγνοείται επί τρία χρόνια. Αρνείται να πιστέψει ότι ο Λάρι είναι νεκρός και υποστηρίζει ότι η Αν Ντίβερ — η οποία επιστρέφει για επίσκεψη μετά από πρόσκληση του αδερφού του Λάρι, Κρις — εξακολουθεί να είναι «το κορίτσι του Λάρι» και επίσης πιστεύει ότι αυτός θα επιστρέψει.

Κρις Κέλερ — Ο Κρις, 32 ετών, επέστρεψε στο σπίτι από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο δύο χρόνια πριν ξεκινήσει το έργο, ενοχλημένος από τη συνειδητοποίηση ότι ο κόσμος συνέχιζε σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Έχει καλέσει την Αν Ντίβερ στο σπίτι των Κέλερ για να της ζητήσει σε γάμο, αλλά το ζευγάρι βρίσκεται αντιμέτωπο με το εμπόδιο της παράλογης πεποίθησης της Κέιτ ότι ο Λάρι κάποια μέρα θα επιστρέψει. Ο Κρις ειδωλοποιεί τον πατέρα του, μη γνωρίζοντας αρχικά τι έχει κάνει.

Αν Ντίβερ — Η Αν, 26 ετών, φτάνει στο σπίτι των Κέλερ έχοντας διακόψει τις σχέσεις της με τον «ένοχο» πατέρα της από τη φυλάκισή του. Σε όλο το έργο, η Αν αναφέρεται συχνά ως όμορφη, ωραία και έξυπνη και ως "Άνι". Είχε σχέση με τον Λάρι Κέλερ πριν την εξαφάνισή του και από τότε προχώρησε γιατί γνωρίζει την αλήθεια για τη μοίρα του. Ελπίζει ότι οι Κέλερ θα συναινέσουν στον γάμο της με τον αδερφό του Λάρι, τον Κρις, με τον οποίο αλληλογραφεί δύο χρόνια. Η Αν είναι η αλήθεια στο έργο.

Τζορτζ Ντίβερ — Ο Τζορτζ, 31 έτους, είναι ο μεγαλύτερος αδερφός της Αν: επιτυχημένος δικηγόρος στη Νέα Υόρκη, βετεράνος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και παιδικός φίλος του Κρις. Αρχικά πίστευε στην ενοχή του πατέρα του, αλλά όταν επισκέπτεται τον Στιβ στη φυλακή, συνειδητοποιεί την αθωότητά του και εξοργίζεται με τους Κέλερ που τον εξαπάτησαν. Επιστρέφει για να σώσει την αδερφή του από τον γάμο της με τον Κρις, προκαλώντας τα καταλυτικά τελικά γεγονότα.

Δρ Τζιμ Μπέιλις — Ο Τζιμ, 40 ετών, είναι επιτυχημένος γιατρός, αλλά πνίγεται από την αποπνικτική ζωής του. Θέλει να γίνει ιατρικός ερευνητής, αλλά συνεχίζει τη δουλειά του καθώς από αυτήν κερδίζει τ προς το ζην. Είναι στενός φίλος της οικογένειας Κέλερ και περνά πολύ χρόνο στην αυλή τους.

Σου Μπέιλις — Η Σου, 40 ετών, είναι η σύζυγος του Τζομ: τρελή και επικίνδυνη, αλλά στοργική. Είναι και η ίδια φίλη της οικογένειας Κέλερ, αλλά είναι κρυφά αγανακτισμένη με αυτό που θεωρεί κακή ιδεαλιστική επιρροή του Κρις στον Τζιμ.

Φρανκ Λάμπεϊ — Ο Φρανκ, 33 ετών, δεν υπηρέτησε ποτέ στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αντίθετα έμεινε σπίτι για να παντρευτεί την πρώην αγαπημένη του Τζορτζ, τη Λίντια. Σχεδιάζει το ωροσκόπιο του Λάρι και λέει στην Κέιτ ότι ο Λάρι πρέπει να είναι ακόμα ζωντανός, γιατί η μέρα που πέθανε ήταν η «ευνοϊκή του μέρα». Αυτό ενισχύει την πίστη της Κέιτ και δυσκολεύει περισσότερο την Αν να προχωρήσει.

Λίντια Λάμπεϊ — Η Λίντια, 27 ετών, ήταν το αντικείμενο του πόθου του Τζορτζ πριν από τον πόλεμο. Αφότε εκείνος έφυγε, παντρεύτηκε τον Φρανκ και σύντομα απέκτησαν τρία παιδιά. Είναι υπόδειγμα συζύγου και νοικοκυράς και προσδίδει έναν ευχάριστο αέρα που χρειάζεται σε αρκετές στιγμές του έργου.

Μπερτ — Ο Μπερτ, 8 ετών, είναι ένα μικρό αγόρι που ζει στη γειτονιά. Είναι φίλος με τον γιο των Μπέιλις, τον Τόμι, και επισκέπτεται συχνά την αυλή των Κέλερ για να παίξει "φυλακή" με τον Τζο. Εμφανίζεται μόνο δύο φορές στο έργο: την πρώτη φορά ο χαρακτήρας του φαίνεται σχετικά ασήμαντος, αλλά τη δεύτερη φορά είναι πιο σημαντικός καθώς πυροδοτεί μια λεκτική επίθεση από τη μητέρα όταν αναφέρει τη "φυλακή", η οποία φέρνει στην επιφάνεια το μυστικό του Τζο.

Αόρατοι χαρακτήρες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Λάρι Κέλερ — Ο Λάρι είναι αγνοούμενος επί σειρά ετών στην αρχή του έργου. Ωστόσο, έχει σημαντική επίδραση στο έργο μέσω της επιμονής της μητέρας του ότι είναι ακόμα ζωντανός και της αγάπης του αδερφού του για την πρώην αγαπημένη του Λάρι, την Αν. Επίσης, γίνονται συγκρίσεις στην ιστορία μεταξύ του Λάρι και του Κρις. Συγκεκριμένα, ο πατέρας τους περιγράφει τον Λάρι ως τον πιο λογικό με «μυαλό για δουλειά».

Στιβ Ντίβερ — Ο πατέρας του Τζορτζ και της Αν. Ο Στιβ οδηγείται στη φυλακή για αποστολή ελαττωματικών ανταλλακτικών - ένα έγκλημα που διέπραξε όχι μόνο αυτός αλλά και ο αθωωμένος Κέλερ.

Σύνοψη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πράξη 1η[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το έργο ξεκινά στη μέση της δράσης, απότομα. Τον Αύγουστο του 1946, ο αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας Τζο Κέλερ και η σύζυγός του Κέιτ επισκέπτονται έναν γείτονα, τον Φρανκ. Μετά από αίτημα της Κέιτ, ο Φρανκ προσπαθεί να διαβάσει το ωροσκόπιο του αγνοούμενου γιου των Κέλερ, Λάρι, ο οποίος έχει εξαφανιστεί τρία χρόνια νωρίτερα ενώ υπηρετούσε στον στρατό κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά από μια καταιγίδα, το δέντρο που φυτεύτηκε προς τιμή του Λάρι έπεσε στη διάρκεια του μήνα της γέννησής του, με αποτέλεσμα να δοθεί η εντύπωση ότι ο Λάρι είναι ακόμα ζωντανός. Ενώ η Κέιτ εξακολουθεί να πιστεύει ότι ο Λάρι θα επιστρέψει, ο άλλος γιος των Κέλερ, ο Κρις, πιστεύει το αντίθετο. Επιπλέον, ο Κρις θέλει να κάνει πρόταση γάμου στην Αν Ντίβερ, η οποία τα είχε με τον Λάρι πριν αυτός εξαφανιστεί και η οποία αλληλογραφεί με τον Κρις επί δύο χρόνια. Ο Τζο και η Κέιτ σοκάρονται με αυτή την είδηση, αλλά τους διακόπτει ο Μπερτ, το αγόρι της διπλανής πόρτας. Πάνω σε ένα παιχνίδι, ο Μπερτ λέει τη λέξη «φυλακή», κάνοντας την Κέιτ να αντιδράσει έντονα. Όταν φτάνει η Αν, αποκαλύπτεται ότι ο πατέρας της, Στιβ Ντίβερ, βρίσκεται στη φυλακή επειδή πούλησε ελαττωματικά ανταλλακτικά στην Πολεμική Αεροπορία, προκαλώντας τον θάνατο είκοσι ενός πιλότων. Ο Τζο ήταν συνεταίρος του, αλλά απαλλάχθηκε από το έγκλημα. Η Αν παραδέχεται ότι ούτε αυτή ούτε ο αδερφός της κρατούν πια επαφή με τον πατέρα τους και αναρωτιέται φωναχτά αν ένας ελαττωματικός κινητήρας ευθύνεται για τον θάνατο του Λάρι. Μετά από μια έντονη λογομαχία, εισβάλλει ο Κρις, ο οποίος στη συνέχεια κάνει πρόταση γάμου στην Αν, που τη δέχεται. Ο Κρις αποκαλύπτει επίσης ότι ενώ ήταν επικεφαλής ενός λόχου, έχασε όλους τους άντρες του και βιώνει την ενοχή του επιζώντα. Εντωμεταξύ, ο Τζο λαμβάνει ένα τηλεφώνημα από τον Τζορτζ, τον αδερφό της Αν, ο οποίος έρχεται εκεί για να διευθετήσει κάτι.

Πράξη 2η[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παρόλο που ο Κρις και η Αν αρραβωνιάστηκαν, ο Κρις αποφεύγει να το πει στη μητέρα του. Εμφανίζεται η διπλανή τους γειτόνισσα, η Σου, αποκαλύπτοντας ότι όλοι στη γειτονιά πιστεύουν ότι ο Τζο είναι εξίσου ένοχος για το έγκλημα της προμήθειας ελαττωματικών κινητήρων. Λίγο αργότερα καταφθάνει ο Τζορτζ Ντέβερ και αποκαλύπτει ότι μόλις πήγε στη φυλακή για να δει τον πατέρα του Στιβ. Ο τελευταίος επιβεβαιώνει ότι ο Τζο του είπε τηλεφωνικά να «συγκολλήσει και να βάψει» τα ραγισμένα ανταλλακτικά και να τα στείλει, και αργότερα έδωσε ψευδή υπόσχεση στον Στιβ ότι θα λογοδοτούσε την ημέρα της σύλληψης. Ο Τζορτζ επιμένει ότι η αδερφή του Αν δεν μπορεί να παντρευτεί τον Κρις Κέλερ, γιο του ανθρώπου που κατέστρεψε τους Ντίβερ. Εντωμεταξύ, ο Φρανκ ανακοινώνει μέσω του ωροσκοπίου ότι ο Λάρι είναι ζωντανός, κάτι που είναι ακριβώς αυτό που θέλει να ακούσει η Κέιτ. Ο Τζο υποστηρίζει ότι τη μοιραία μέρα της αποστολής, έπαθε γρίπη, αλλά η Κέιτ λέει ότι ο Τζο είχε δεκαπέντε χρόνια να αρρωστήσει. Παρά τις διαμαρτυρίες του Τζορτζ, η Αν τον διώχνει.

Ο Τζο, έχοντας ξεμείνει από δικαιολογίες, εξηγεί ότι έστειλε τα ελαττωματικά ανταλλακτικά για να αποφύγει το κλείσιμο της επιχείρησης, σκοπεύοντας να ειδοποιήσει τη βάση αργότερα ότι χρειάζονταν επισκευές. Ωστόσο, όταν το σμήνος συνετρίβη και η είδηση έγινε πρωτοσέλιδο, είπε ψέματα στον Στιβ και τον άφησε στο εργοστάσιο για να συλληφθεί. Ο Κρις δεν μπορεί να δεχτεί αυτή την εξήγηση και αναφωνεί με απόγνωση ότι είναι διχασμένος για το τι να κάνει με τον πατέρα του.

Πράξη 3η[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κρις έχει φύγει από το σπίτι. Δεχόμενη απρόθυμα τις κατηγορίες εναντίον του συζύγου της, η Κέιτ λέει ότι, αν επιστρέψει ο Κρις, ο Τζο πρέπει να θελήσει να πάει στη φυλακή. Ο Τζο είναι ανένδοτος ότι η σχέση τους είναι υπεράνω του νόμου. Αμέσως μετά, εμφανίζεται η Αν και εκφράζει την πρόθεσή της να φύγει με τον Κρις ανεξάρτητα από τις αντιρρήσεις της Κέιτ. Όταν η Κέιτ αρνείται ξανά θυμωμένα, η Αν αποκαλύπτει στην Κέιτ ένα γράμμα από τον Λάρι. Δεν είχε θελήσει να το αποκαλύψει, αλλά ξέρει ότι η Κέιτ πρέπει να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα. Ο Κρις επιστρέφει και είναι διχασμένος για το αν θα παραδώσει τον Τζο στις αρχές, γνωρίζοντας ότι αυτό δεν διαγράφει τον θάνατο των συσστρατιωτών του.

Όταν ο Τζο επιστρέφει και χρησιμοποιεί ως δικαιολογία για την ενοχή τα επιτεύγματα της ζωής του, ο γιος του αποκρίνεται κουρασμένα: «Ξέρω ότι δεν είσαι χειρότερος από άλλους, αλλά νόμιζα ότι ήσουν καλύτερος. Δεν σε είδα ποτέ ως άνθρωπο. . . Σε έβλεπα σαν πατέρα μου». Τέλος, η επιστολή που διάβασε ο Κρις αποκαλύπτει ότι λόγω της ενοχής του πατέρα του ο Λάρι σχεδίαζε να αυτοκτονήσει. Μετά από αυτό το τελευταίο χτύπημα, ο Τζο συμφωνεί τελικά να παραδοθεί, λέγοντας για τον Λάρι: «Σίγουρα, ήταν ο γιος μου. Αλλά νομίζω ότι γι' αυτόν ήταν όλοι τους παιδιά μου. Και υποθέτω ότι ήταν, υποθέτω ότι ήταν». Ο Τζο μπαίνει μέσα για να πάρει το παλτό του και αυτοκτονεί με πυροβολισμό εκτός σκηνής. Στο τέλος, όταν ο Κρις εκφράζει τύψεις παρά το γεγονός ότι έδωσε λύση, η Κέιτ του λέει να μην κατηγορεί τον εαυτό του και να συνεχίσει τη ζωή του.

Χρονοδιάγραμμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι ακριβείς ημερομηνίες των γεγονότων στο έργο είναι ασαφείς. Ωστόσο, μπορεί να φτιαχτεί ένα χρονοδιάγραμμα του Ήταν όλοι τους παιδιά μου με βάση τους διαλόγους. Η δράση διαδραματίζεται τον Αύγουστο του 1946, στις Μεσοδυτικές Ηνωμένες Πολιτείες με την κύρια ιστορία να διαδραματίζεται ένα κυριακάτικο πρωινό. [11]

  • Φθινόπωρο 1943: Ο Τζο ενθαρρύνει τον Στιβ να προμηθεύσει την USAAF με ελαττωματικά ανταλλακτικά για κινητήρες αεροσκαφών
  • Φθινόπωρο 1943: Μετά από τον θάνατο 21 πιλότων, ο Τζο και ο Στιβ συλλαμβάνονται
  • 25 Νοεμβρίου 1943: Έχοντας διαβάσει για τη σύλληψη του πατέρα του, ο Λάρι ρίχνει σκόπιμα το αεροπλάνο του στα ανοιχτά της Κίνας
  • 1944: Ο Τζο απελευθερώνεται
  • Αύγουστος 1946, Κυριακή πρωί στις 4 π.μ.: Το μνημείο του Λάρι καταρρέει
  • Αύγουστος 1946, την ίδια Κυριακή πρωί: Η Αν φτάνει στο σπίτι των Κέλερ
  • Αύγουστος 1946, την ίδια Κυριακή πρωί: Ο Τζορτζ επισκέπτεται τον Στιβ στη φυλακή (έναρξη)

Διασκευές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Ήταν όλοι τους παιδιά μου διασκευάστηκε για πρώτη φορά σε ταινία το 1948. Ο Έντουαρντ Τζ. Ρόμπινσον έπαιξε τον Τζο Κέλερ. Η ταινία σκηνοθετήθηκε από τον Ίρβινγκ Ράις και κέρδισε δύο υποψηφιότητες για βραβεία, για Καλύτερο σενάριο Αμερικανικού Δράματος και για Βραβείο Ρόμπερτ Μέλτζερ για τον ένας από τους σεναριογράφους της ταινίας, Τσέστερ Έρσκιν. [12]

Το 1950, το Lux Radio Theatre μετέδωσε ένα ραδιοφωνικό έργο του Ήταν όλοι τους παιδιά μου με τον Μπαρτ Λάνκαστερ ως Τζο. [13]

Το 1987, το Ήταν όλοι τους παιδιά μου έγινε τηλεταινία. Αυτή η έκδοση είναι πιο πιστή στο πρωτότυπο έργο του Άρθουρ Μίλερ από την κινηματογραφική έκδοση του 1948. [14] [15]

Παραστάσεις στην Ελλάδα

Στην Ελλάδα, το Ήταν όλοι τους παιδιά μου ήταν η πρώτη παράσταση έργου του Άρθουρ Μίλερ. Το έργο ανέβηκε το 1947 από το Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» σε σκηνοθεσία του Καρόλου Κουν[16], με τους Βασίλη Διαμαντόπουλο, Βάσω Μεταξά, Λυκούργο Καλλέργη και Έλλη Λαμπέτη.

Το έργο ανέβηκε εκ νέου το 1957 από τον θίασο Αλέκου Αλεξανδράκη. [17]

Ξανα ανέβηκε το 1985 πάλι με το θίασο Αλεξανδράκη στο θέατρο Πορεία. [18] [19]

Τέλος, το 2023-24 το θεσσαλικό θέατρο (θέατρο Τσιάνος) ανέβασε την παράσταση σε σκηνοθεσία Κώστα Τσιάνου [20]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ [1] Miller, Arthur. Collected Plays, 1944–1961. New York: Library of America, 2006, p. 756 (ISBN 193108291X)
  2. ↑ «All My Sons Details». The Internet Broadway Database. 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Μαρτίου 2007. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2008. 
  3. ↑ 3,0 3,1 «Study Guide: All My Sons – About». GradeSaver. 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιουνίου 2008. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2008. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Meyers, Jeffrey, The Genius and the Goddess: Arthur Miller and Marilyn Monroe, University of Illinois Press, (ISBN 9780252035449) (2009), pp. 92–93
  5. ↑ 5,0 5,1 Clausen, Henry C., and Lee, Bruce, Pearl Harbor: Final Judgment, Da Capo Press, (ISBN 0306810352) (2001), pp. 56–58
  6. ↑ Hinton, Harold B., Air Victory: the men and the machines, New York: Harper & Bros. (1948), pp. 249–251
  7. ↑ Corning, New York Leader (April 5, 1944), p. 9
  8. ↑ Three Air Officers 'Guilty of Neglect', Ordered Dismissed, The Milwaukee Journal, April 26, 1944, p. 33
  9. ↑ «Study Guide: All My Sons – Section 6». GradeSaver. 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιουλίου 2008. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2008. 
  10. ↑ «Elia Kazan Biography». The Internet Movie Database. 2008. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2008. 
  11. ↑ Andrew Moore (2008). «Studying Arthur Miller's All My Sons». Universal Teacher. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιουνίου 2008. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2008. 
  12. ↑ «All My Sons (1948) - Overview». TCM.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Μαρτίου 2007. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2007. 
  13. ↑ «Lux Radio Theater – All My Sons (05-01-50)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Απριλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2009. 
  14. ↑ «All My Sons». 19 Ιανουαρίου 1987. 
  15. ↑ «All My Sons (1987) - Overview». TCM.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2007. 
  16. ↑ Καλαμαράς, Βασίλης (12-02-2005). «Είμαστε όλοι μας παιδιά του. Στα 90 του «έφυγε» ο Αρθουρ Μίλερ». Ελευθεροτυπία. http://archive.enet.gr/online/online_hprint.jsp?q=%25B6%25F1%25E8%25EF%25F5%25F1%252B%25CC%25DF%25EB%25E5%25F1&a=&id=94025160. Ανακτήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2009. [νεκρός σύνδεσμος]
  17. ↑ Καλαμαράς, Βασίλης (12-02-2005). «Είμαστε όλοι μας παιδιά του. Στα 90 του «έφυγε» ο Αρθουρ Μίλερ». Ελευθεροτυπία. http://archive.enet.gr/online/online_hprint.jsp?q=%25B6%25F1%25E8%25EF%25F5%25F1%252B%25CC%25DF%25EB%25E5%25F1&a=&id=94025160. Ανακτήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2009. [νεκρός σύνδεσμος]
  18. ↑ «retrodb». retrodb. Ιανουάριος 6, 2024. 
  19. ↑ «το πρόγραμμα» (PDF). Ιανουάριος 6, 2024. 
  20. ↑ «"Ήταν όλοι τους παιδιά μου"». Ιανουάριος 6, 2024. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ήταν_όλοι_τους_παιδιά_μου&oldid=10399002"