Μετάβαση στο περιεχόμενο

Τελευταία αποστολή (ταινία, 1949)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Αυτό το λήμμα χρειάζεται επιμέλεια ώστε να ανταποκρίνεται σε υψηλότερες προδιαγραφές ορθογραφικής και συντακτικής ποιότητας ή μορφοποίησης.
Αίτιο: Παντελής έλλειψη πλοκής
Για περαιτέρω βοήθεια, δείτε τα λήμματα πώς να επεξεργαστείτε μια σελίδα και τον οδηγό μορφοποίησης λημμάτων.
Τελευταία αποστολή
ΣκηνοθεσίαΝίκος Τσιφόρος
ΠαραγωγήΦιλοποίμην Φίνος
ΣενάριοΝίκος Τσιφόρος
ΠρωταγωνιστέςΒασίλης Διαμαντόπουλος
Σμαρούλα Γιούλη
Μιράντα Μυράτ
Νίκος Τζόγιας
Δήμος Σταρένιος
ΜουσικήΚώστας Γιαννίδης
ΦωτογραφίαΓιόζεφ Χεπ
ΣκηνογραφίαΓιάννης Σιμ
Εταιρεία παραγωγήςΑπόλλων Φιλμ
Πρώτη προβολή4 Απριλίου 1949 (Ελλάδα)
Διάρκεια74΄
ΠροέλευσηΕλλάδα
ΓλώσσαΕλληνική
δεδομένα (π • σ • ε )

Η Τελευταία αποστολή είναι μια ελληνική δραματική - πολεμική ταινία του 1949, σε σκηνοθεσία και σενάριο Νίκου Τσιφόρου. Η παραγωγή ανήκει στη Φίνος Φιλμ.

Πλοκή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μια κοπέλα (Σμαρούλα Γιούλη) συλλαμβάνεται ως ύποπτη για τον φόνο της μητέρας της (Μιράντα Μυράτ). Διηγείται την ιστορία της στο αστυνομικό τμήμα, αρχίζοντας από τον πρώτο χρόνο του πολέμου. Ο στρατιωτικός πατέρας της (Βασίλης Διαμαντόπουλος) διαφεύγει στο Κάιρο και η Ουγγαρέζα μητέρα της συζεί με έναν Γερμανό αξιωματικό, ενώ η ίδια κατατάσσεται στην Αντίσταση. Όταν επιστρέφει ο πατέρας της στην Ελλάδα στο πλαίσιο μιας αποστολής, η μητέρα της τον καταδίδει στους Γερμανούς. Εξοργισμένη η κοπέλα, πυροβολεί τη μητέρα της, ενώ καταθέτει ότι αυτοπυροβολήθηκε. Στο τέλος, η μητέρα ζητά συγγνώμη από την κόρη της και στη συνέχεια ξεψυχάει.

Ηθοποιοί

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ηθοποιός Ρόλος
Βαγγέλης Πρωτοπαππάς ανακριτής
Θάνος Τζενεράλης αστυνομικός
Δήμος Σταρένιος πληροφοριοδότης
Βασίλης Διαμαντόπουλος συνταγματάρχης Μιλτιάδης Μαρέλης[1]
Μιράντα Μυράτ Άννα Μαρέλη[1]
Ρένος Κουλμάσης λοχαγός Φρίντριχ Πλάτε[2][1]
Σμαρούλα Γιούλη Μαρία Μαρέλη[1]
Κίμων Φλέτος Σπουργίτης
Νίκος Τζόγιας Νίκος Λωράνης[1]
Σπύρος Καλλιμάνης
Σόφη Λίλα Σμαραγδή Αδαμοπούλου[1]
Γιώργος Βελέντζας αστυνομικός

Παραγωγή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία αυτή υπήρξε η πρώτη ελληνική συμμετοχή στο Φεστιβάλ Καννών.[3]

Η λογοκρισία θέλησε να εμποδίσει τη συμμετοχή της, επειδή το σενάριο παρουσίαζε μια Ελληνίδα να προδίδει τον αξιωματικό σύζυγό της. Τελικά η υπηκοότητά της άλλαξε και έγινε ουγγαρέζικη.[4] Οι δεξιές εφημερίδες έκαναν λόγο για «εσκεμμένη κατασυκοφάντηση του αγωνιζομένου εις τον Γράμμο σώματος Ελλήνων αξιωματικών, αντεθνική σκευωρία και κομμουνιστικό δάκτυλο». Ο παραγωγός Φιλοποίμην Φίνος και ο Νίκος Τσιφόρος δέχτηκαν εξαιτίας αυτού απειλές για τη ζωή τους.[5]

Η πρεμιέρα της ταινίας πραγματοποιήθηκε στις 4 Απριλίου 1949.[6]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Κολιοδήμος, Δημήτρης (2001). Λεξικό Ελληνικών ταινιών. Εκδόσεις Γένους. σελ. 429. ISBN 978-960-8460-41-6. 
  2. ↑ Εξάρχου, Καλλιόπη (2021). Δωσίλογοι και μαυραγορίτες στον ελληνικό κινηματογράφο από τη δεκαετία του 1940 έως και τη δεκαετία του 1970. Αθήνα: ΕΑΠ. σελ. 32. 
  3. ↑ «ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΠΟΣΤΟΛΗ - Σπάνια Ταινία (1949)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Αυγούστου 2021. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2021. 
  4. ↑ Finos Film - 'Τελευταία Αποστολή' (1949), http://finosfilm.com/movies/view/9, ανακτήθηκε στις 2021-08-30 
  5. ↑ «Από τον Τσιφόρο στον Αγγελόπουλο: Τα ελληνικά φιλμ που πέρασαν από το Φεστιβάλ Καννών (photo, video)». www.pontosnews.gr. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2021. 
  6. ↑ «Τελευταία αποστολή - retroDB». www.retrodb.gr. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2021. 

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Τριανταφυλλίδης, Ιάσων (2000). Ταινίες για Φίλημα: Ένα αφιέρωμα στον Φιλοποιμένα Φίνο και τις ταινίες του. Αθήνα: Εξάντας εκδοτική. σελ. 55. ISBN 9789602564561. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Τελευταία_αποστολή_(ταινία,_1949)&oldid=10931075"