Άγιος Μάρκος Κέρκυρας
Συντεταγμένες: 39°42′40″N 19°49′37″E / 39.71111°N 19.82694°E
| Άγιος Μάρκος | |
|---|---|
 | |
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα[1] |
| Περιφέρεια | Ιονίων Νήσων |
| Περιφερειακή Ενότητα | Κέρκυρας |
| Δήμος | Κεντρικής Κέρκυρας και Διαποντίων Νήσων |
| Δημοτική Ενότητα | Φαιάκων |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Επτάνησα |
| Νομός | Κέρκυρας |
| Υψόμετρο | 57 |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 105 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
| Πληροφορίες | |
| Ταχ. κώδικας | 490 83 |
| Τηλ. κωδικός | +30 26610 |
 Σχετικά πολυμέσα | |
O Άγιος Μάρκος είναι πεδινό χωριό της Κέρκυρας.[2][3]
Γεωγραφικά - ιστορικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Άγιος Μάρκος βρίσκεται κοντά στα ανατολικά παράλια του νησιού σε υψόμετρο 57 μέτρα[4]. Απέχει 18 χλμ. βορειοδυτικά από την πόλη της Κέρκυρας, είναι περιτριγυρισμένος από μικρούς λόφους και δασότοπους με θέα στο Ύψος και στην πόλη της Κέρκυρας.[5] Από το 1978 έχει κηρυχθεί παραδοσιακός οικισμός[6] ενώ από το 1996 όλος ο παλιός οικισμός θεωρείται ιστορικό διατηρητέο μνημείο επειδή "πρόκειται για παλαιό κεντροβαρικό οικισμό μεσαίου μεγέθους ευρισκόμενο σε απόσταση 17 Κm από την πόλη της Κέρκυρας, στην ΒΑ παραλιακή ζώνη σε υψόμετρο 110 μ. από την επιφάνεια της θάλασσας και επί της κατάφυτης πλαγιάς του Κοράκιου όρους".[7] Σημαντικά μνημεία και θρησκευτικά αξιοθέατα είναι η δίκογχη εκκλησία του Αγίου Μερκουρίου (1074) και η ολόγραφη από αξιόλογες τοιχογραφίες εκκλησία της Μονής Παντοκράτορος (1517).
Διοικητικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ως οικισμός αναφέρεται επίσημα, μετά την ένωση των Επτανήσων, το 1866 στο ΦΕΚ 9Α - 28/01/1866 όταν προσαρτήθηκε στον τότε δήμο Κοραικέων. Το 1912 με το ΦΕΚ 261Α - 31/08/1912 ορίζεται έδρα της νεοϊδρυθείσας ομώνυμης κοινότητας.[8] Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης μαζί με τον παραθαλάσσιο Κάτω Άγιο Μάρκο αποτελούν την τοπική κοινότητα Αγίου Μάρκου που ανήκει στη δημοτική ενότητα Φαιάκων του Δήμου Κεντρικής Κέρκυρας και Διαποντίων Νήσων και σύμφωνα με την απογραφή 2011 ως κοινότητα έχει πληθυσμό 937 κατοίκους, ενώ ως οικισμός 70.[9].
Πληθυσμός
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Έτος | Πληθυσμός |
|---|---|
| 1991 | 261 (558) |
| 2001 | 98 (794) |
| 2011 | 70 (937) |
| Έτος | Πληθυσμός |
|---|---|
| 1961 | 408 |
| 1971 | 398 |
| 1981 | 511 |
| 1991 | 257 (563) |
| 2001 | 107 (833) |
| 2011 | 67 (923) |
(σε παρένθεση ο πληθυσμός της τοπικής κοινότητας)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Άγιος Μάρκος- Κέρκυρα! από ψηλά στο https://www.youtube.com
- Άγιος Μάρκος (φωτογραφίες) από τον ιστότοπο https://corfuoutdoor.com/
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ (Ελληνικά) Βάση δεδομένων της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. 1. Αθήνα: Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 148.
- ↑ «Δημοτική Ενότητα Φαιάκων». Δήμος Κεντρικής Κέρκυρας και Διαποντίων Νήσων. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2022.
- ↑ «ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ (Χωριό) ΚΕΡΚΥΡΑ - Greek Travel Pages». www.gtp.gr. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2022.
- ↑ «Άγιος Μάρκος». www.infokerkyra.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιανουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2022.
- ↑ «ΔΙΑΡΚΗΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΚΗΡΥΓΜΕΝΩΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ ΚΑΙ ΜΝΗΜΕΙΩΝ». listedmonuments.culture.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιανουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2022.
- ↑ «ΔΙΑΡΚΗΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΚΗΡΥΓΜΕΝΩΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ ΚΑΙ ΜΝΗΜΕΙΩΝ». listedmonuments.culture.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιανουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2022.
- ↑ «ΕΕΤΑΑ-Διοικητικές Μεταβολές των Οικισμών». www.eetaa.gr. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2022.
- ↑ «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού απογραφής 2011», σελ. 10679 (σελ. 205 του pdf)
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2011_monimos.pdf
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2001_monimos.pdf
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1991_monimos.pdf
- ↑ ΠΛ 1:186
- ↑ ΠΛΜ 1:461
- ↑ "https://www.statistics.gr/2011-census-pop-hous"
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 1978, 2006 (ΠΛΜ)
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, 1963 (ΠΛ)