Κατάλογος πόλεων που φιλοξένησαν τη Eurovision

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Διοργανώτριες χώρες και πόλεις του Διαγωνισμού Τραγουδιού Eurovision
  Ένας διαγωνισμός
  Πολλοί διαγωνισμοί

Αυτή η σελίδα είναι μια λίστα πόλεων και χώρων, οι οποίες φιλοξένησαν τον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision, μία ή περισσότερες φορές. Οι μελλοντικοί χώροι εμφανίζονται με πλάγιους χαρακτήρες. Από το 1958, η πόλη υποδοχής ήταν συνήθως στη χώρα, που κέρδισε το προηγούμενο έτος. Υπήρξαν εξαιρέσεις ωστόσο, όταν ορισμένα ζητήματα εμπόδισαν τον νικητή να φιλοξενήσει τον διαγωνισμό του επόμενου έτους. Στη συνέχεια, η χώρα υποδοχής πέρασε στη δεύτερη χώρα ή σε μια χώρα που συμφώνησε. Τέτοια γεγονότα συνέβησαν το 1960, το 1963, το 1972, το 1974 και το 1980.[1]

Με 6 διαγωνισμούς, το Δουβλίνο είναι η πόλη, που έχει φιλοξενήσει τους περισσότερους διαγωνισμούς. Ακολουθούν το Λονδίνο και το Λουξεμβούργο (4 διαγωνισμούς το καθένα), και η Κοπεγχάγη και η Στοκχόλμη (3 διαγωνισμοί το καθένα).[2] Η Ελλάδα έχει επίσης φιλοξενήσει το Διαγωνισμό Τραγουδιού Eurovision μία φορά, ενώ η Κύπρος δεν τον έχει φιλοξενήσει ποτέ.

Το BBC Television Centre στο Λονδίνο φιλοξένησε το διαγωνισμό του 1963.
Το Scandinavium στο Γκέτεμποργκ: το στάδιο του διαγωνισμού του 1985.
Τα φίλμ στούντιο στο Cinecittà στη Ρώμη φιλοξένησε το διαγωνισμό του 1991.
Το Oslo Spektrum το στάδιο του 1996.
Η Helsinki Arena φιλοξένησε το διαγωνισμό του 2007.
Η Kombank Arena φιλοξένησε το διαγωνισμό του 2008.
Το Wiener Stadthalle, το στάδιο του 2015.

Κατάλογος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Διαγωνισμοί Χώρα Πόλη Τοποθεσία Χρονιά Ref.
9 Ηνωμένο Βασίλειο Λονδίνο Βασιλικό Μέγαρο Φεστιβάλ 1960 [3]
Κέντρο Τηλεόρασης του BBC 1963 [4]
Βασιλικό Μέγαρο Αλβέρτου 1968 [5]
Συνεδριακό Κέντρο Γουέμπλεϊ 1977 [6]
Εδιμβούργο Usher Hall 1972 [7]
Μπράιτον Brighton Dome 1974 [8]
Χαρογκέιτ Διεθνές Κέντρο του Χάρογκειτ 1982 [9]
Μπέρμιγχαμ National Indoor Arena 1998 [10]
Λίβερπουλ Liverpool Arena 2023 [11]
7 Ιρλανδία Δουβλίνο Gaiety Theatre 1971 [12]
RDS Simmonscourt Pavilion 1981 [13]
1988 [14]
Θέατρο Πόιντ 1994 [15]
1995 [16]
1997 [17]
Μίλστριτ Green Glens Arena 1993 [18]
Σουηδία Στοκχόλμη Stockholm International Fairs 1975 [19]
Ericsson Globe 2000 [20]
2016 [21]
Γκέτεμποργκ Scandinavium 1985 [22]
Μάλμε Malmö Isstadion 1992 [23][24]
Malmö Arena 2013 [25]
2024 [26]
5 Ολλανδία Χίλφερσουμ Στούντιο AVRO 1958 [27]
Άμστερνταμ RAI Congrescentrum 1970 [28]
Χάγη Nederlands Congresgebouw 1976 [29]
1980 [30]
Ρότερνταμ Rotterdam Ahoy 2020[α] [31]
2021 [32]
4 Λουξεμβούργο Λουξεμβούργο Villa Louvigny 1962 [33]
1966 [34]
Μεγάλο Θέατρο του Λουξεμβούργου 1973 [35]
1984 [36]
3 Γαλλία Κάννες Παλάτι των Φεστιβάλ 1959 [37]
1961 [38]
Παρίσι Παλάτι των Συνεδριών 1978 [39]
Γερμανία[β] Φρανκφούρτη Großer Sendesaal 1957 [40]
Μόναχο Rudi-Sedlmayer-Halle 1983 [41]
Ντίσελντορφ Esprit Arena 2011 [42]
Δανία Κοπεγχάγη Μέγαρο Μουσικής Τίβολι 1964 [43]
Στάδιο Πάρκεν 2001 [44]
B&W Hallerne 2014 [45]
Ισραήλ Ιερουσαλήμ Διεθνές Συνεδριακό Κέντρο 1979 [46]
1999 [47]
Τελ Αβίβ Expo Tel Aviv 2019 [48]
Νορβηγία Μπέργκεν Grieghallen 1986 [49]
Όσλο Oslo Spektrum 1996 [50]
Telenor Arena 2010 [51]
Ιταλία Νάπολη Σάλα Συναυλιών του RAI 1965 [52]
Ρώμη Στούντιο 15 της Cinecittà 1991 [53]
Τορίνο Pala Alpitour 2022 [54]
2 Ελβετία Λουγκάνο Teatro Kursaal 1956 [55]
Λωζάνη Palais de Beaulieu 1989 [56]
Αυστρία Βιέννη Αυτοκρατορικό Παλάτι Hofburg 1967 [57]
Wiener Stadthalle 2015 [58]
Ουκρανία Κίεβο Παλάτι των Σπορ 2005 [59]
Διεθνές Εκθεσιακό Κέντρο 2017 [60]
1 Ισπανία Μαδρίτη Βασιλικό Θέατρο 1969 [61]
Βέλγιο Βρυξέλλες Παλάτι Εκατονταετηρίδας 1987 [62]
Γιουγκοσλαβία Ζάγκρεμπ Μέγαρο Μουσικής Βατροσλάβ Λισίνσκι 1990 [63]
Εσθονία Τάλιν Saku Suurhall 2002 [64]
Λετονία Ρίγα Skonto Hall 2003 [65]
Τουρκία Κωνσταντινούπολη Abdi İpekçi Arena 2004 [66]
Ελλάδα Αθήνα Κλειστό Γήπεδο Μπάσκετ Νίκος Γκάλης 2006 [67]
Φινλανδία Ελσίνκι Hartwall Arena 2007 [68]
Σερβία Βελιγράδι Kombank Arena 2008 [69]
Ρωσία Μόσχα SC Olimpiyskiy 2009 [70]
Αζερμπαϊτζάν Μπακού Baku Crystal Hall 2012 [71]
Πορτογαλία Λισαβόνα Altice Arena 2018 [72]

Ειδικά γεγονότα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Προκρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Χρονιά Χώρα Πόλη Τοποθεσία Γεγονός
1993 Σλοβενία Λιουμπλιάνα RTV SLO Studio 1 Kvalifikacija za Millstreet

Εορταστικές εκδηλώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γιορτή Χώρα Πόλη Τοποθεσία Διαγωνισμός Χρονιά
25ος Νορβηγία Μίσεν Momarken Songs of Europe 1981
50ος Δανία Κοπεγχάγη Forum Copenhagen Congratulations: 50 Χρόνια του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision 2005
60ος Ηνωμένο Βασίλειο Λονδίνο Eventim Apollo Eurovision Song Contest's Greatest Hits 2015

Εκδηλώσεις αντικατάστασης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Χρονιά Χώρα Πόλη Εκδήλωση Αντικαταστεί Λόγος
2020 Ολλανδία Χίλφερσουμ Eurovision: Europe Shine A Light Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 2020 Πανδημία του COVID-19

Παραδόσεις και εξαιρέσεις φιλοξενίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά τους δύο πρώτους διαγωνισμούς που φιλοξενήθηκαν από την Ελβετία και τη Γερμανία, αποφασίστηκε ότι η νικήτρια χώρα θα διοργανώνει τον διαγωνισμό το επόμενο έτος. Ο νικητής του διαγωνισμού του 1957 ήταν η Ολλανδία, και η ολλανδική τηλεόραση αρνήθηκε να διοργανώσει τον διαγωνισμό. Η ευθύνη της φιλοξενίας έγινε αποδεκτή το 1958.[73][74][75] Σε όλα τα υπόλοιπα χρόνια ο κανόνας αυτός ήταν σε ισχύ, κάθε νικήτρια χώρα έχει φιλοξενήσει τον διαγωνισμό το επόμενο έτος. Οι εξαιρέσεις είναι οι εξής:[76]

  • 1960 — φιλοξενείται από το BBC στο Λονδίνο, όταν το Ολλανδικό κανάλι NTS απέρριψε τη διοργάνωση λόγω εξόδων, αφού είχε φιλοξενήσει προηγουμένως τον διαγωνισμό του 1958. Το Ηνωμένο Βασίλειο επιλέχθηκε να φιλοξενήσει αφού τερμάτισε στη δεύτερη θέση το 1959.[77]
  • 1963 — φιλοξενείται από το BBC στο Λονδίνο, όταν το Γαλλικό κανάλι RTF απέρριψε τη διοργάνωση λόγω εξόδων, αφού είχε φιλοξενήσει προηγουμένως τον διαγωνισμό το 1959 και το 1961. Η δεύτερη και η τρίτη θέση, το Μονακό και το Λουξεμβούργο, επίσης απέρριψαν τη διοργάνωση όταν τους προσφέρθηκαν τα καθήκοντα φιλοξενίας.[78]
  • 1970 — φιλοξενείται από το NOS στο Άμστερνταμ μετά από ψηφοφορία για τον προσδιορισμό του οικοδεσπότη, αφού ο διαγωνισμός του 1969 έβγαλε τέσσερις νικήτριες χώρες.[28][79]
  • 1972 — φιλοξενείται από το BBC στο Εδιμβούργο, όταν το Télé Monte Carlo αρνήθηκε να φιλοξενήσει το διαγωνισμό, αφού δεν μπόρεσε να παράσχει τον κατάλληλο χώρο. Ο ραδιοτηλεοπτικός φορέας του Μονακό κάλεσε το BBC να φιλοξενήσει την εκδήλωση λόγω της προηγούμενης εμπειρίας τους. Το Μονακό παραμένει η μοναδική χώρα που κέρδισε το διαγωνισμό αλλά δεν φιλοξένησε ποτέ την Eurovision.[80]
  • 1974 — φιλοξενείται από το BBC στο Μπράιτον, όταν το RTL του Λουξεμβούργου αρνήθηκε να φιλοξενήσει το διαγωνισμό, λόγω δαπανών, αφού διοργάνωσε και το διαγωνισμό του 1973.[8]
  • 1980 — φιλοξενείται από τo NOS στη Χάγη, όταν το IBA του Ισραήλ αν και νικητής της προηγούμενης χρονιάς, αρνήθηκε να φιλοξενήσει το διαγωνισμό, λόγω δαπανών, αφού φιλοξένησε και το διαγωνισμό του 1979. Υπήρχε και άλλη αιτία τότε, αφού στις 19 Απριλίου που διεξήχθη ο διαγωνισμός, παράλληλα ήταν η Ημέρα Μνήμης των Ισραηλινών Πεσόντων Στρατιωτών και των Θυμάτων της Τρομοκρατίας. Εκείνη τη χρονιά, οι Ολλανδοί προσφέρθηκαν να φιλοξενήσουν τον διαγωνισμό μετά από αρκετούς άλλους τηλεοπτικούς φορείς (συμπεριλαμβανομένων και του BBC και του RTVE της Ισπανίας που βγήκε δεύτερη το 1979) οι οποίοι αρνήθηκαν.[81]
  • 2023 — φιλοξενείται από τo BBC στο Λίβερπουλ, σε συνδιοργάνωση με το UA:PBC της Ουκρανίας. Η Ουκρανία, αν και νικητής της προηγούμενης χρονιάς, δεν μπόρεσε να φιλοξενήσει το διαγωνισμό, λόγω της Ρωσικής εισβολής, στην Επικράτεια της, ενώ η Ουκρανία, δεν πληροί, τις προδιαγραφές για φιλοξενία του διαγωνισμού, για λόγους ασφαλείας (σχεδόν όλες οι σημαντικές πόλεις της, έχουν βομβαρδιστεί από την εισβολή). Μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, υπήρξαν εικασίες για το αν η χώρα θα μπορούσε να πραγματοποιήσει αγώνα λόγω της ασταθούς κατάστασης. Τελικά δεν μπόρεσε να το πράξει. Για το λόγο αυτό, αρκετές χώρες εξέφρασαν ενδιαφέρον για τη φιλοξενία. Αυτές ήταν το Ηνωμένο Βασίλειο (το οποίο τελικά επιλέχθηκε ως πρώτη επιλογή, αλλά και το οποίο βγήκε δεύτερο το 2022), η Σουηδία, η Ολλανδία, η Ιταλία (Ολλανδία και Ιταλία, αρνήθηκαν αργότερα ευγενικά λόγω τού ότι ανέλαβαν τις προηγούμενες φιλοξενίες του 2021 και 2022 αντίστοιχα, όποτε και ήταν αρκετά δαπανηρό, και εκ μέρους της Ιταλικής Rai, και της Ολλανδικής AVROTROS να επαναδιοργανώσουν), η Πολωνία και η Ισπανία (Πολωνία και Ισπανία, αρνήθηκαν επίσης να φιλοξενήσουν κυρίως για οικονομικούς λόγους, αν και η Πολωνική TVP και η Ισπανική RTVE, εξέφρασαν ενδιαφέρον, λόγω του ότι η Ισπανία βγήκε τρίτη το 2022, ενώ η Πολωνία για λόγους γειτνίασης, αλληλεγγύης και ανθρωπιάς προς την γειτονική της Ουκρανία).

Όλοι οι υπόλοιποι Διαγωνισμοί Τραγουδιού, που πραγματοποιήθηκαν, με εξαίρεση τους προαναφερόμενους, διεξάγονται στη χώρα που κέρδισε το προηγούμενο έτος.

Με την πρόσκληση της Αυστραλίας να συμμετάσχει στο διαγωνισμό το 2015, ανακοινώθηκε ότι εάν κερδίσουν τον διαγωνισμό, ο αυστραλιανός ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός SBS θα συνδιοργανώσει τον διαγωνισμό του επόμενου έτους σε Ευρωπαϊκή πόλη σε συνεργασία με ραδιοτηλεοπτικό μέλος της EBU της επιλογής τους, [82][83]καθότι δεν μπορεί η ίδια να διοργανώσει Eurovision, για λόγους μεγάλης απόστασης, επειδή βρίσκεται γεωγραφικά εκτός Ευρώπης (στην Ωκεανία). Παρά το γεγονός ότι η συμμετοχή της Αυστραλίας ορίστηκε να είναι αρχικά μόνο μία και μοναδική, αποφασίστηκε από την EBU να παρατείνει τελικά το δικαίωμα συμμετοχής μέχρι το 2023, επειδή δεν είναι μέλος της EBU, αλλά συνεργαζόμενο μέλος της, ενώ το SBS, μεταδίδει επί πολλά χρόνια, κάθε χρόνο, τον διαγωνισμό στην Αυστραλία. Η Αυστραλία ωστόσο πιθανόν να αποχωρήσει, επειδή έληξε η προθεσμία της συμμετοχής της από την EBU. Σε περίπτωση που το SBS, συνεχίσει να μεταδίδει για χρόνια τον διαγωνισμό, πιθανόν να δοθεί ξανά στην Αυστραλία, το δικαίωμα ειδικής ή σπέσιαλ συμμετοχής της στον μουσικό διαγωνισμό, αλλά και απευθείας πρόκριση στο μεγάλο τελικό του Σαββάτου.

Εμβλήματα της Διοργανώτριας Πόλης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα Εμβλήματα της Διοργανώτριας Πόλης στο Rathaus στη Βιέννη της Αυστρίας, το Μάιο του 2015.

Τα Εμβλήματα της Οικοδέσποινας Πόλης είναι ένα περιστρεφόμενο τρόπαιο που απονέμεται στις πόλεις που φιλοξενούν το διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision. Το σύμβολο είναι ένας μεγάλος δακτύλιος κλειδιού στον οποίο οι πόλεις του διαγωνισμού τραγουδιού της Eurovision μπορούν να επισυνάψουν το κλειδί της πόλης ή άλλο σύμβολο που αντιπροσωπεύει την πόλη. Επιπλέον, υπάρχει ένα fob με μια εικόνα της Πλατείας Γερουσίας του Ελσίνκι που είναι συνδεδεμένη με το δαχτυλίδι. Η ιδέα του περιστροφικού τροπαίου προτάθηκε από κοινού από την πόλη του Ελσίνκι, τη φινλανδική εταιρεία ραδιοτηλεοπτικών εκπομπών YLE και την EBU σε σχέση με το διαγωνισμό τραγουδιού Eurovision 2007. Χέρι-χαραγμένο στο δαχτυλίδι είναι τα ακόλουθα κείμενα: "Eurovision Song Contest Host City", όλες οι πόλεις υποδοχής μέχρι το 2006 και μια σφραγίδα: το Ελσίνκι 2007 με τα αρχικά των σχεδιαστών βραβείων. Η ιδέα και το fob σχεδιάστηκαν από την ομάδα ANTEEKSI και το δαχτυλίδι από τον σχεδιαστή κοσμημάτων Taru Tonder.[84]

Σημειώσεις και παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Ο διαγωνισμός ακυρώθηκε λόγω της πανδημίας του κορονοϊού.
  2. Οι διαγωνισμοί του 1957 και του 1983 διεξήχθησαν στην τότε Δυτική Γερμανία. Ο διαγωνισμός του 2011 διεξήχθη στην ενοποιημένη Γερμανία.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. The history of the Eurovision Song Contest - By year Official Eurovision Website History. Accessed May 2012
  2. «København bliver vært for internationalt Melodi Grand Prix» (στα da). DR. https://www.dr.dk/event/melodigrandprix/koebenhavn-bliver-vaert-internationalt-melodi-grand-prix. Ανακτήθηκε στις 2017-05-08. 
  3. «London 1960». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  4. «London 1963». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  5. «London 1968». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  6. «London 1977». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  7. «Edinburgh 1972». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  8. 8,0 8,1 «Brighton 1974». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  9. «Harrogate 1982». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  10. «Birmingham 1998». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  11. «Liverpool 2023». EBU. Ανακτήθηκε στις 25 Οκτωβρίου 2022. 
  12. «Dublin 1971». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  13. «Dublin 1981». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  14. «Dublin 1988». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  15. «Dublin 1994». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  16. «Dublin 1995». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  17. «Dublin 1997». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  18. «Millstreet 1993». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  19. «Stockholm 1975». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  20. «Stockholm 2000». European Broadcasting Union. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  21. «Stockholm 2016». European Broadcasting Union. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  22. «Gothenburg 1985». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  23. «Melodifestivalen 1992». Sveriges Televisionaccessdate=24 November 2007. https://www.svt.se/melodifestivalen/melodifestivalen-1992/. 
  24. «Malmo 1992». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  25. «Malmo 2013». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  26. «Malmö 2024». eurovision.tv (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 3 Αυγούστου 2023. 
  27. «Hilversum 1958». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  28. 28,0 28,1 «Amsterdam 1970». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  29. «The Hague 1976». European Broadcasting Union. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  30. «The Hague 1980». European Broadcasting Union. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  31. «Rotterdam 2020». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  32. «Rotterdam 2021». EBU. Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2021. 
  33. «Luxembourg 1962». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  34. «Luxembourg 1966». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  35. «Luxembourg 1973». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  36. «Luxembourg 1984». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  37. «Cannes 1959». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  38. «Cannes 1961». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  39. «Paris 1978». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  40. «Frankfurt 1957». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  41. «Munich 1983». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  42. «Dusseldorf 2011». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  43. «Copenhagen 1964». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  44. «Copenhagen 2001». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  45. «Copenhagen 2014». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  46. «Jerusalem 1979». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  47. «Jerusalem 1999». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  48. «Teln Aviv 2019». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  49. «Bergen 1986». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  50. «Oslo 1996». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  51. «Oslo 2010». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  52. «Naples 1965». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  53. «Rome 1991». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  54. «Turin 2022» (στα Αγγλικά). European Broadcasting Union. Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2021. 
  55. «Lugano 1956». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  56. «Lausanne 1989». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  57. «Vienna 1967». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  58. «Vienna 2015». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  59. «Kyiv 2005». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  60. «Kyiv 2017». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  61. «Madrid 1969». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  62. «Brussels 1987». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  63. «Zagreb 1990». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  64. «Tallinn 2002». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  65. «Riga 2003». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  66. «Istanbul 2004». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  67. «Athens 2006». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  68. «Helsinki 2007». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  69. «Belgrade 2008». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  70. «Moscow 2009». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  71. «Baku 2012». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  72. «Lisbon 2018». EBU. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 
  73. O'Connor 2010, σελίδες 12–13.
  74. Roxburgh 2012, σελ. 160.
  75. «Historical Milestones». ebu.ch. European Broadcasting Union. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Μαΐου 2006. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2020. 
  76. «Eurovision Song Contest: History by events». Eurovision Song Contest. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2020. 
  77. O'Connor 2010, σελίδες 14–15.
  78. O'Connor 2010, σελίδες 20–21.
  79. «Happy 50th Anniversary, Eurovision 1970!». Eurovision Song Contest. 29 Απριλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουλίου 2020. 
  80. O'Connor 2010, σελίδες 48–51.
  81. O'Connor 2010, σελίδες 80–83.
  82. «Australia to compete in the 2015 Eurovision Song Contest». Eurovision Song Contest. 10 Φεβρουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2020. 
  83. «Australia to Make Eurovision Song Contest Return in 2016». ebu.ch. European Broadcasting Union. 17 Νοεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2020. 
  84. Badzic, Milenko (26 Ιανουαρίου 2015). «Host City Insignia Exchange & Semi-Final Allocation Draw». eurovision.tv. European Broadcasting Union. Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2017. 

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]