Οίκος των Αψβούργων-Λωρραίνης

O Οίκος των Αψβούργων-Λωρραίνης (γερμ. Haus von Habsburg-Lothringen) είναι η συνέχεια του Οίκου της Λωρραίνης, στου οποίου το όνομα προστέθηκε το "Αψβούργων-" για δυναστικούς λόγους: ο Οίκος των Αψβούργων εξέλιπε και οι κτήσεις του περιήλθαν στον Οίκο της Λωρραίνης, που ήθελε να παγιώσει την εξουσία του σε αυτές.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1711 ο Ιωσήφ Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας απεβίωσε χωρίς άρρενα τέκνα και τον διαδέχθηκε ο μικρότερος αδελφός του Κάρολος ΣΤ΄, που είχε πρώτη κόρη τη Μαρία Θηρεσία. Αυτός θέλησε να τον διαδεχθεί η Μαρία-Θηρεσία, κατά παράβαση του Σαλικού Δικαίου και παραγκωνίζοντας τις δύο κόρες του Ιωσήφ Α΄, Μαρία Ιωσηφίνα και Μαρία Αμαλία. Έτσι έκανε εδαφικές υποχωρήσεις και έπεισε τους ηγέτες των Μεγάλων Δυνάμεων της Ευρώπης να συμφωνήσουν στη διαδοχή, υπογράφοντας την Πραγματική Κύρωση το 1713. Το 1736 πάντρεψε τη Μαρία Θηρεσία με τον Φραγκίσκο Γ΄ της Λωρραίνης, ο οποίος συμφώνησε να παραχωρήσει τη Λωρραίνη και να λάβει το Μεγάλο Δουκάτο της Τοσκάνης.

Το 1740 απεβίωσε ο Κάρολος ΣΤ΄, τελευταίο άρρεν μέλος των Αψβούργων. Στην Ουγγαρία & Βοημία τον διαδέχθηκε η κόρη του και στην Αυστρία (το 1740) και τη Γερμανία (το 1745, ως Φραγκίσκος Α΄) τον διαδέχθηκε ο Φραγκίσκος. Όμως οι Μεγάλες Δυνάμεις προσπάθησαν να διαμελίσουν τις κτήσεις των Αψβούργων και ακολούθησε ο Πόλεμος της Αυστριακής Διαδοχής (1740-48). Τελικά η Μαρία Θηρεσία επιβλήθηκε ως μονάρχης. Έτσι οι κτήσεις των Αψβούργων περιήλθαν στον Οίκο της Λωρραίνης, που συνέχισε με το όνομα "Αψβούργων-Λωρραίνης". Το 1765 απεβίωσε ο Φραγκίσκος και το 1780 η Μαρία Θηρεσία και τους διαδέχθηκαν οι δύο γιοί τους, πρώτα ο Ιωσήφ Β΄ (που δεν είχε επιζώντα τέκνα) και μετά ο Λεοπόλδος Β΄, ενώ ο τρίτος γιος Φερδινάνδος Κάρολος νυμφεύτηκε τη Μαρία Βεατρίκη των Έστε, Δούκισσα της Μόντενα, και έγινε ο ιδρυτής του κλάδου της Αυστρίας-Έστε, δουκών της Μόντενα.

Τον Λεοπόλδο Β΄ διαδέχθηκε ο γιος του Φραγκίσκος Β΄ της Γερμανίας (Φραγκίσκος Α΄ της Αυστριακής Αυτοκρατορίας) και βασιλιάς της Λομβαρδο-Βενετίας, ενώ οι άλλοι γιοί του έγιναν ιδρυτές κλάδων: ο Φερδινάνδος Γ΄ των μεγάλων δουκών της Τοσκάνης, ο Κάρολος των δουκών του Τέσσεν και ο Ιωσήφ των παλατινών (κομήτων) της Ουγγαρίας. Το 1806 ο Ναπολέων Βοναπάρτης καταργεί την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Τον Φραγκίσκο Β΄ διαδέχθηκε ο γιος του Φερδινάνδος και αυτόν ο ανιψιός του Φραγκίσκος Ιωσήφ, που ηγεμόνευσε το διάστημα 1845-1916, δηλ. 71 έτη. Ο αδελφός του Φραγκίσκου Ιωσήφ, ο Μαξιμιλιανός, έγινε αυτοκράτορας του Μεξικού (1863-67). Το 1866 η Λομβαρδο-Βενετία ενσωματώθηκε στην Ιταλία. Τον Φραγκίσκο Ιωσήφ διαδέχθηκε ο μικρανιψιός του Κάρολος ως το 1918, οπότε με το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου καταλύθηκαν οι αυτοκρατορίες στην Ευρώπη. Το τελευταίος απεβίωσε το 1922. Ο γιος του Όθων, διάδοχος, έγινε επικεφαλής του Οίκου, ως το τέλος του το 2011, με διάδοχο το γιο του, Κάρολο. Ο Όθων επέλεξε να νυμφευτεί στο Νανσύ, πρωτεύουσα του Βωντεμόν, περιοχής του Οίκου της Λωρραίνης. Ας σημειωθεί ότι ο ανιψιός του Φραγκίσκου Ιωσήφ, Φραγκίσκος Φερδινάνδος, είχε νυμφευτεί μοργανατικά και έτσι ο κλάδος του, πρεσβύτερος του πατέρα του Καρόλου, έχει αποκλειστεί της διαδοχής.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Gordon Brook-Shepherd. Uncrowned Emperor: the Life and Times of Otto von Habsburg. Continuum International Publishing Group, 2003. ISBN 1-85285-439-1. Pages XI, 179, 216.
Cawley, Charles, Lorraine, Medieval Lands database, Foundation for Medieval Genealogy, in Medieval Lands Project

Πινακοθήκη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Θυρεός των αυτοκρατόρων Λεοπόλδου Β΄ και Φραγκίσκου Β΄
Απεικόνιση της ασπίδας του Οίκου των Αψβούργων-Λωρραίνης
Θυρεός της Αυστριακής Αυτοκρατορίας
Θυρεός της Αυστροουγγαρίας