Υδροαστάτιο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ r2.6.5) (Ρομπότ: Προσθήκη: pl:Astatowodór |
||
Γραμμή 129: | Γραμμή 129: | ||
[[ja:アスタチン化水素]] |
[[ja:アスタチン化水素]] |
||
[[nl:Waterstofastatide]] |
[[nl:Waterstofastatide]] |
||
[[pl:Astatowodór]] |
|||
[[pt:Astateto de hidrogênio]] |
[[pt:Astateto de hidrogênio]] |
||
[[ro:Acid astatinhidric]] |
[[ro:Acid astatinhidric]] |
Έκδοση από την 18:30, 17 Φεβρουαρίου 2013
Υδροαστάτιο | |||
---|---|---|---|
Γενικά | |||
Όνομα IUPAC | Αστατίδιο του υδρογόνου | ||
Άλλες ονομασίες | Υδροαστάτιο Αστατάνιο | ||
Χημικά αναγνωριστικά | |||
Χημικός τύπος | HAt | ||
Μοριακή μάζα | 211 amu | ||
SMILES | At | ||
InChI | 1S/AtH/h1H | ||
PubChem CID | 23996 | ||
ChemSpider ID | 22432 | ||
Δομή | |||
Είδος δεσμού | Ομοιοπολικός | ||
Πόλωση δεσμού | 0% | ||
Γωνία δεσμού | 0° | ||
Μοριακή γεωμετρία | γραμμική | ||
Φυσικές ιδιότητες | |||
Χημικές ιδιότητες | |||
Επικινδυνότητα | |||
Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa). |
To υδροαστάτιο ή αστατίδιο του υδρογόνου ή αστατάνιο είναι μια χημική ένωση με χημικό τύπο HAt, που το μόριό του αποτελείται από ένα άτομο αστατίου ομοιοπολικά συνδεμένο με ένα άτομο υδρογόνου[1].
Αυτή η χημική ένωση φαίνεται να έχει ιδιότητες πολύ όμοιες με αυτές των τεσσάρων άλλων υδραλογόνων. Το υδροαστατικό οξύ είναι το ισχυρότερο απ' όλα τα υδροαλογονικά οξέα. Ωστόσο, η χρήση του είναι πολύ περιορισμένη, γιατί γρήγορα διασπάται σε στοιχειακό υδρογόνο και αστάτιο[2], αλλά και γιατί το αστάτιο έχει μικρή ημιζωή. Επειδή το υδρογόνο και το αστάτιο έχουν σχεδόν ίση ηλεκτραρνητικότητα και η ύπαρξη του κατιόντος αστατίου (At+) έχει παρατηρηθεί[3], η διάσταση υδροαστατίου μπορεί να οδηγήσει και σε σχηματισμό ανιόντος υδριδίου (H-). Έτσι το υδροαστάτιο διασπάται σύντομα με την ακόλουθη αντίδραση:
Επίσης, συγκρίνοντας τις ενθαλπίες σχηματισμού των υδραλογόνων παρατηρούμε ότι αριθμητικά μειώνεται με την αύξηση της περιόδου του αλογόνου. Αν και τα υδατικά διαλύματα υδροϊωδίου είναι σταθερά, τα υδατικά διαλύματα υδροαστατίου είναι λιγότερο σταθερά από το σύστημα νερού, υδρογόνου και αστατίου.
Επιπρόσθετα, το αστάτιο δεν έχει κανένα σταθερό ισότοπο. Το πιο σταθερό από αυτά, το 210At, έχει ημιζωη 8,1 ώρες, γεγονός που κάνει τη χρήση χημικών ενώσεών του ιδιαίτερα δύσκολη[4], εφόσον το αστάτιο μετατρέπεται σύντομα σε άλλα στοιχεία.
Αναφορές και σημειώσεις
- ↑ PubChem, "astatane - Compound Summary", accessed July 3, 2009.
- ↑ Fairbrother, Peter, "Re: Is hydroastatic acid possible?", accessed July 3, 2009.
- ↑ Advances in Inorganic Chemistry, Volume 6 by Emeleus, p.219, Academic Press, 1964 ISBN 0-12-023606-0
- ↑ Gagnon, Steve, "It's Elemental", accessed July 3, 2009.
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Hydrogen astatide της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |
|