Μετάβαση στο περιεχόμενο

Βλαδίμηρος Κοκκινάκης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Βλαδίμηρος Κοκκινάκης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση12ιουλ. / 25  Ιουνίου 1904γρηγ.
Νοβοροσίσκ[1]
Θάνατος7  Ιανουαρίου 1985
Μόσχα
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο Νοβοντέβιτσι
Χώρα πολιτογράφησηςΡωσική Αυτοκρατορία
Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών
Εκπαίδευση και γλώσσες
ΣπουδέςMozhaysky Air Force Academy (έως 1928)
Borisoglebsk Higher Aviators School (έως 1930)
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααεροπόρος
πιλότος δοκιμών
συγγραφέας
στρατιωτικός
πολιτικός
Περίοδος ακμής1925
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΚομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ένωσης
Οικογένεια
ΑδέλφιαΚωνσταντίνος Κοκκίνακης
ΣυγγενείςΙρίνα Κοκκινάκη (εγγονή)
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςAir Force major general/Σοβιετική Πολεμική Αεροπορία
Πόλεμοι/μάχεςΒ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαμέλος του Ανώτατου Σοβιέτ της Σοβιετικής Ένωσης
ΒραβεύσειςΜετάλλιο για τη Νίκη επί της Ιαπωνίας
μετάλλιο για τη νίκη επί της Γερμανίας στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο
τάγμα του Κόκκινου Λαβάρου (1944)
τάγμα του Λένιν (17  Ιουλίου 1938)
Ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης (17  Ιουλίου 1938)
τάγμα της Οκτωβριανής Επανάστασης (1974)
τάγμα του Πατριωτικού Πολέμου 1ου βαθμού (1947)
Ιωβηλαίο μετάλλιο για την 20ή επέτειο του Κόκκινου Στρατού των εργατών και των αγροτών
τάγμα του Πατριωτικού Πολέμου 2ου βαθμού (1944)
τάγμα του Ερυθρού Αστέρα (1939)
μετάλλιο "Για το θάρρος" (1939)
μετάλλιο «Για την υπεράσπιση της Μόσχας»
Μετάλλιο Βετεράνου των Ενόπλων Δυνάμεων της ΕΣΣΔ
Χρυσός Αστέρας (4  Νοεμβρίου 1939)
Ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης (17  Σεπτεμβρίου 1957)
Χρυσός Αστέρας (17  Σεπτεμβρίου 1957)
τάγμα του Λένιν (1936)
τάγμα του Λένιν (1939)
τάγμα του Λένιν (1945)
τάγμα του Λένιν (1951)
τάγμα του Λένιν (1984)
τάγμα του Κόκκινου Λαβάρου (1945)
τάγμα του Κόκκινου Λαβάρου (1957)
τάγμα του Ερυθρού Αστέρα (1941)
τάγμα του Ερυθρού Αστέρα (1944)
τάγμα του Ερυθρού Αστέρα (1969)
FAI Gold Air Medal (1965)
Merited Test Pilot of the USSR (1959)
Τιμητικό Δίπλωμα Αθλητισμού της ΕΣΣΔ (1959)
βραβείο Λένιν (1960)
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Βλαδίμηρος Κοκκινάκης (ρωσικά: Владимир Константинович Коккинаки‎‎, Βλαντίμιρ Κονσταντίνοβιτς Κοκκινάκι, 12 Ιουνίου 1904 - 6 Ιανουαρίου 1985) ήταν Σοβιετικός πιλότος δοκιμών ελληνικής καταγωγής. Πέτυχε 22 παγκόσμια ρεκόρ και υπηρέτησε ως πρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Αεροναυτικής[2].

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ρωσικό γραμματόσημο του 2004 προς τιμήν του Κοκκινάκη

Γιος ενός υπαλλήλου των σιδηροδρόμων, ο Κοκκινάκης γεννήθηκε στις 12 Ιουνίου (παλαιό ημερ/γιο) 1904 στο Νοβοροσίσκ, πατρίδα και πολλών άλλων Ελλήνων στις ακτές του Ευξείνου Πόντου. Η οικογένειά του καταγόταν από τη Χίο και τα Χανιά και είχε σημαντική παρουσία στη Ρωσία από τον 19ο αιώνα.[3]

Το 1925 κατετάγη στον Ρωσικό στρατό και το 1930 τελείωσε τη θητεία του στη Σχολή Αεροπορίας του Μπορισογκλέμπσκ με επαίνους. Γρήγορα αναγνωρίστηκε σαν εξαιρετικός πιλότος, ειδικευόμενος από το 1932 σε πτήσεις μεγάλου ύψους.[3]

Μια από τις πρώτες αξιοσημείωτες αποστολές του ήταν στο πείραμα Zveno-1A, τον Σεπτέμβριο 1933. Τότε ένα Tupolev TB-1, σαν μητρικό αεροσκάφος, απογειώθηκε φέροντας πάνω στα φτερά του δύο διπλάνα Polikarpov I-15, ένα εκ των οποίων είχε πιλότο τον Βλαδίμηρο. Με ένα ειδικά διασκευασμένο μονοθέσιο Polikarpov I-15, έκανε το πρώτο του ρεκόρ στις 21 Νοεμβρίου 1935 όταν πέταξε στα 14.575 μέτρα.

Το 1936 ο Κοκκινάκης διορίστηκε Πρώτος Πιλότος του Γραφείου Πειραματικών Σχεδιασμών (OKB), μιας ομάδας σχεδιαστών που προηγουμένως ήταν γνωστή σαν «Ομάδα Ιλιούσιν», από τον Πρώτο Σχεδιαστή Σεργκέι Ιλιούσιν. Η ομάδα αυτή ήδη από το 1935 δούλευε στην ανάπτυξη του βομβαρδιστικού TsKB-26 (ή CKB-26).

Την πρωτομαγιά του 1936, μπροστά στον Στάλιν, ο Κοκκινάκης έκανε την πρώτη επίδειξη του νέου βομβαρδιστικού εκτελώντας ένα τολμηρό και επικίνδυνο ακροβατικό, τη «λούπα του Νεστέροφ»[4]. Από εξέλιξη αυτού του πρωτοτύπου προέκυψε το TsKB-3 ή DB-3 (Dalniy Bombardirovschik – βομβαρδιστικό μακράς ακτίνας}[5].

Με ένα DB-3, ο Κοκκινάκης μέσα στο 1936 έκανε και άλλα ρεκόρ με φορτίο 500, 1000 και 2000 Kg[6][7]. Με το ίδιο επίσης, στις 27 και 28 Ιουνίου 1938 πέτυχε μια απ’ ευθείας πτήση από τη Μόσχα στο Βλαδιβοστόκ σε χρόνο 24 ωρών και 36 λεπτών[8], κερδίζοντας τον τίτλο και το παράσημο του Ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης[3]. Το 1939 έκανε νέο ρεκόρ ύψους με 48.097 πόδια (14.660 μ.) με ανοιχτό αεροπλάνο, το οποίο ήταν μια προετοιμασία για τη σχεδιαζόμενη απ’ ευθείας πτήση από τη Μόσχα στη Νέα Υόρκη.

Η πτήση Μόσχα - Ν. Υόρκη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1939, με την ευκαιρία της Διεθνούς Έκθεσης της Ν. Υόρκης, ο Κοκκινάκης επιχείρησε την ιστορική απ' ευθείας πτήση από τη Μόσχα μέχρι τη Ν. Υόρκη ακολουθώντας την πολική διαδρομή. Ο Κοκκινάκης, ταξίαρχος τότε, μαζί με τον επισμηναγό Μιχαήλ Γκορντιένκο σαν ασυρματιστή και πλοηγό, πέταξαν με ένα κατάλληλα διαμορφωμένο δικινητήριο βομβαρδιστικό Ιλιούσιν ΤsΚΒ-30 (DB-3) που ονομάστηκε «Μόσκβα»[9].

Η πτήση αναχώρησε από τη Μόσχα την Πέμπτη το απόγευμα της 28 Απριλίου 1939. Είχε προγραμματιστεί να περάσει πάνω από Νορβηγία, Ισλανδία, Νότια Γροιλανδία, το Νέο Μπραουνσβάιγκ του Καναδά, την ακτή του Μέιν και τη Βοστόνη και να προσγειωθεί στη Ν. Υόρκη στο Floyd Bennett Field. Λόγω βλάβης των οργάνων πλοήγησης το αεροσκάφος στις 20.55 της ίδιας μέρας έκανε αναγκαστική προσγείωση στη νήσο Miscou του Ν. Μπραουνσβάιγκ του Καναδά κοντά στον 48ο παράλληλο, 1100 χιλιόμετρα πριν από τον τελικό προορισμό τους. Μέχρι εκείνη τη στιγμή είχαν καλύψει περίπου 8.000 χλμ σε 23 ώρες, δηλαδή με μέση ταχύτητα 348 χλμ/ώρα[8], πετώντας επί το πλείστον στα 7.000 μ.

Παρά την αποτυχία της πτήσης, αυτή είχε διεθνή απήχηση και όταν ο Κοκκινάκης με τον Γκορντιένκο έφτασαν με άλλη πτήση στο αεροδρόμιο Floyd Bennett τους έγινε επίσημη υποδοχή, ενώ δέχτηκαν και τα συγχαρητήρια του Στάλιν και του Μολότοφ.

Στη διάρκεια του Β’ Π. Π. ο Κοκκινάκης υπηρέτησε σαν πιλότος δοκιμών και αρχιεπιθεωρητής της σοβιετικής αεροπορίας. Προήχθη σε υποπτέραρχο το 1943, εποχή που κυκλοφόρησε στη Σοβιετική Ένωση και ένα τραγούδι που έλεγε «...Αν χρειαστεί θα στείλουμε τον Κοκκινάκη να βομβαρδίσει το Ναγκασάκι...».

Μεταπολεμικά συνέχισε να δοκιμάζει πρωτότυπα διαφόρων τύπων αεροσκαφών, όπως τα επιβατικά Ιλιούσιν IL-12, IL-18, IL-14 και IL-62, τα βομβαρδιστικά jet IL-22, IL-28, IL-46, IL-54 και άλλα. Ο ίδιος δίδαξε την αεροπορική τέχνη στον Βλαδίμηρο Ιλιούσιν, γιο του σχεδιαστή Σεργκέι Ιλιούσιν, τον οποίο έπαιρνε συχνά μαζί του σε πτήσεις[10].

Ο Βλαδίμηρος έγινε μέλος του ανωτάτου σοβιέτ και τιμήθηκε για δεύτερη φορά σαν Ήρωας της Σοβιετικής Ενώσεως στις 17 Σεπτεμβρίου 1957. Τιμήθηκε σαν «Μάστερ των Σπορ» το 1959, με το «Βραβείο Λένιν» το 1960 καθώς και με άλλα βραβεία[3][6]. Μεταξύ άλλων του απενεμήθη το χρυσό μετάλλιο της Διεθνούς Ομοσπονδίας Αεροναυτικής (IAF) της οποίας υπήρξε αντιπρόεδρος από το 1961, πρόεδρος από το 1966 και επίτιμος πρόεδρος από το 1968[11][12].

Με την ιδιότητα του ως στελέχους της IAF επισκέφτηκε την Ελλάδα το 1962 για το διεθνές συνέδριο αυτής τη οργάνωσης. Οι Έλληνες δημοσιογράφοι που κάλυψαν με ενδιαφέρον αυτή την επίσκεψη, επέμεναν να μάθουν μεταξύ άλλων, και λεπτομέρειες για την ελληνική καταγωγή του. Η μόνη σχετική δήλωση που κατάφεραν να του αποσπάσουν ήταν ότι «ο πατέρας του είχε αναφέρει κάποτε ότι καταγόταν από τη Χίο».

Ο Κοκκινάκης πέθανε το 1985[3] . Μόλις ένα χρόνο πριν είχε γιορτάσει τα 79α γενέθλιά του σε ύψος 8.000 μέτρων.

Στη διάρκεια της καριέρας του ο Κοκκινάκης έκανε δεκάδες αεροπορικά ρεκόρ, εκ των οποίων ισχύουν ακόμη και σήμερα τα εξής.

  • Ύψους με φορτίο 10.000 κιλών στα 13.154 μέτρα, από την 15-11-1958.
  • Ύψους με φορτίο 15.000 κιλά στα 12.471 μέτρα, από την 14-11-1958.
  • Ύψους με φορτίο 20.000 κιλά στα 12.118 μέτρα, από την 25-11-1959.

Τα ανωτέρω, καθώς και αρκετά άλλα που έχουν πλέον καταρριφθεί, έγιναν με το τετρακινητήριο ελικοφόρο Ιλιούσιν IL-18.

Τα περισσότερα ρεκόρ είχε κάνει με το CKB-26 (IL-2) που περιγράψαμε προηγουμένως. Η σύγχρονη Ρωσία, σαν διάδοχος της ΕΣΣΔ, εξακολουθεί να τιμά τον Β. Κοκκινάκη και για την εκατονταετία από τη γέννησή του εξέδωσε αναμνηστικό γραμματόσημο.

Ο αδελφός του Κωνσταντίνος Κοκκινάκης ήταν επίσης σοβιετικός πιλότος δοκιμών αλλά και πιλότος μαχητικών στη διάρκεια του Β' Π.Π. Υπήρχε τουλάχιστον ένας ακόμη αδελφός, ο Παύλος, ο οποίος συμμετείχε σαν πλήρωμα σε μερικές από τις πτήσεις-ρεκόρ που έκανε ο Βλαδίμηρος.

Τον Ιούνιο του 2020 το αεροδρόμιο της πόλης Ανάπα, που βρίσκεται στα παράλια της Μαύρης Θάλασσας, πήρε το όνομα "Αεροδρόμιο Β. Κ. Κοκκινάκη" και αποκαλύφθηκε η φιλοτεχνημένη προτομή του που στήθηκε στην είσοδό του.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
  2. ↑ Great Soviet Encyclopedia entry
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Biography at warheroes.ru
  4. ↑ «TsKB-26 (S.V. Ilyushin)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2009. 
  5. ↑ «TSh-3, TsKB-4 (S.A. Kocherigin and M.I.Gurevich)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2009. 
  6. ↑ 6,0 6,1 Biography at airwar.ru
  7. ↑ «World Records set up by the Aircraft Developed by the Ilyushin Experimental Design Bureau». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Απριλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2009. 
  8. ↑ 8,0 8,1 «TsKB-30 (S.V. Ilyushin)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2009. 
  9. ↑ McCannon (1998), p. 79
  10. ↑ «Dates of Maiden Flights of Aircraft designed by the Ilyushin Design Bureau». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2008. 
  11. ↑ «FAI Presidents». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Αυγούστου 2008. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2009. 
  12. ↑ Biography at peoples.ru

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. Aviation and Space World Records, ιστοσελίδα της IAF. https://web.archive.org/web/20110807013547/http://records.fai.org/
  2. Νικολόπουλος Γιάννης. Έλληνες της ΕΣΣΔ. Περιοδικό "Πολιτικά Θέματα", 1983, τ. 436, σελ. 39.
  3. Νικολόπουλος Γιάννης. Ένας ζωντανός θρύλος κλείνει τα 80: ο Βλαδίμηρος Κοκκινάκης. Άρθρο στη στήλη "Γράμματα από τη Μόσχα", περιοδικό "Πολιτικά Θέματα". Άγνωστη η ακριβής ημερομηνία.
  4. Cunningham R. The Moscow to Miscou flight and the Moncton Airport. The Atlantic Canada Aviation Museum Newsletter. Νοέμβριος/Δεκέμβριος 2002, σελ. 2-10.
  5. Lienhard H.J. Russian Air Records. http://www.uh.edu/engines/epi1429.htm
  6. Morrison R.J. Russia’s Shortcut to Fame. Περίληψη στην ιστοσελίδα www.heretical.com/miscella/rstofame.html.
  7. Wikipedia (www.wikipedia.org). Άρθρα Wladimir Konstantinowitsch Kokkinaki, Konstantin Konstantinowitsch Kokkinaki, Tupolev.
  8. Αργυράκος Γεώργιος, Οι σοβιετικοί πιλότοι αδελφοί Κοκκινάκη, περιοδικό "Πελινναίο", Χίος, 2009, 52, σελ. 11-22.
  9. Αγιαννίδης Γ. Βασίλειος, Οι Κοκκινάκηδες της Ρωσίας, περιοδικό "Πελινναίο", Χίος, 2009, 52, σελ. 6-10.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Βλαδίμηρος_Κοκκινάκης&oldid=10141515"