Αχμέντ Μπεν Μπελά
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 5/10/2015. |
| Αχμέντ Μπεν Μπελά
أحمد بن بلّة
|
|
|---|---|
 |
|
| Πρόεδρος της Αλγερίας | |
| Περίοδος 15 Σεπτεμβρίου 1963 – 19 Ιουνίου 1965 |
|
| Προκάτοχος | Η θέση δημιουργήθηκε |
| Διάδοχος | Ουαρί Μπουμεντιέν |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 25 Δεκεμβρίου 1916 Μαγκνιά, Αλγερία |
| Θάνατος | 11 Απριλίου 2012 (95 ετών) Αλγέρι, Αλγερία |
| Πολιτικό κόμμα | Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο |
| Σύζυγος | Ζόρα Μισέλ Σελαμί |
| Παιδιά | 2 |
| Θρήσκευμα | Σούφι |
| δεδομένα ( ) | |
Ο Αχμέντ Μπεν Μπελά (25 Δεκεμβρίου 1916 - 11 Απριλίου 2012) ήταν Αλγερινός στρατιωτικός και πολιτικός, από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της χώρας του. Πρωταγωνίσθησε στον αγώνα για την ανεξαρτησία της Αλγερίας (1954-1962) και εν συνεχεία κατέλαβε κορυφαία δημόσια αξιώματα.
Ο Αχμέντ Μπεν Μπελά γεννήθηκε στην επαρχία Μαγκνία της ευρύτερης περιοχής του Οράν και ήταν γιος αγρότη. Το 1937 κατατάχθηκε στο στρατό και έλαβε μέρος στον Β' Π.Π., υπηρετώντας με τις γαλλικές δυνάμεις. Το 1948, όντας απογοητευμένος από τις νοθευμένες εκλογές που διεξήγαγε ο γάλλος κυβερνήτης της Αλγερίας Μαρσέλ-Εντμόντ Νεγκελέν, ίδρυσε την Ειδική Οργάνωση, μια μυστική επαναστατική ομάδα που είχε ως στόχο της την δια των όπλων απόπειρα ανεξαρτοποίησης της χώρας. Ο Μπελά διετέλεσε πρωθυπουργός της, ανεξάρτητης πλέον, Αλγερίας, κατά τα έτη 1962 και 1963, ενώ στη συνέχεια εκλέχθηκε ως ο πρώτος πρόεδρος της "Ελεύθερης Αλγερίας" (1963-1965). Στις 15 Οκτωβρίου του 1962, συνάντησε τον πρόεδρο των Η.Π.Α., Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι, στον Λευκό Οίκο.
Το 1965, και κατά τη διάρκεια μιας συνάντησης του Κινήματος των Αδεσμεύτων η οποία έλαβε χώρα στο Αλγέρι, ο Μπελά ήρθε σε ρήξη με το πανίσχυρο Επαναστατικό Συμβούλιο καθώς επιχείρησε να καταγγείλει την τότε πολιτική της ΕΣΣΔ σαν ιμπεριαλιστική. Συνάντησε καθολική αντίδραση λόγω του ότι η Σοβιετική Ένωση είχε συνδράμει αποφασιστικά τον αγώνα της Αλγερίας, καθαιρέθηκε από το αξίωμά του και, κατόπιν διαταγής του διαδόχου του Χουαρί Μπουμεντιέν, τέθηκε σε κατ' οίκον περιορισμό. Δεν ελευθερώθηκε, παρά μόνο μετά από δεκαπέντε χρόνια, στις 4 Ιουλίου του 1979. Στη συνέχεια στάλθηκε στην εξορία για ακόμη δέκα έτη, επιστρέφοντας πανηγυρικά στην Αλγερία στις 27 Σεπτεμβρίου του 1990, μαζί με τη σύζυγό του Ζορά Σαλεμί και πολλούς συνεργάτες του, μεταξύ των οποίων ήταν ο παλαιός Έλληνας συμπολεμιστής του, Μιχάλης Ράπτης, πιο γνωστός σαν "Πάμπλο".
Πηγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- "Το Χρονικό του 20ου Αιώνα", έκδοση "ΔΟΜΙΚΗ" (1990)
.svg){kind=small}
|
