Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Στυλιανός

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Στυλιανός
Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας
Από1975
Έως2019
ΠροκάτοχοςΙεζεκιήλ
ΔιάδοχοςΜακάριος
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση29 Δεκεμβρίου 1935
Ρέθυμνο
Θάνατος25 Μαρτίου 2019 (83 ετών)
Σίδνεϊ
ΕθνικότηταΕλληνική
ΔόγμαΑνατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός
Πρώην τίτλοςΤιτουλάριος Μητροπολίτης Μιλητουπόλεως (1970-1975)

Ο Στυλιανός Χαρκιανάκης (Ρέθυμνο, 29 Δεκεμβρίου 1935 - Σίδνεϊ, 25 Μαρτίου 2019) ήταν Έλληνας επίσκοπος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, που υπηρέτησε ως Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας από το 1975 ως το 2019. Κατείχε επίσης την θέση του ιδρυτικού και μονίμου προέδρου της Μόνιμης Επιτροπής των Ορθόδοξων Εκκλησιών στην Αυστραλία και του Κοσμήτορα της Θεολογικής Σχολής του Αποστόλου Ανδρέα στο Σίδνεϊ.

Ήταν θεολόγος, ειδικευμένος στην Εκκλησιολογία και βραβευμένος ποιητής.

Ο Αρχιεπίσκοπος Στυλιανός γεννήθηκε στο Ρέθυμνο της Κρήτης στις 29 Δεκεμβρίου 1935. Σπούδασε θεολογία στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, από όπου αποφοίτησε το 1958. Χειροτονήθηκε διάκονος το 1957 και ιερέας το 1958. Ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στη συστηματική θεολογία και τη φιλοσοφία της θρησκείας στη Βόννη της Γερμανίας, από το 1958 έως το 1966. Στους διδασκάλους του συμπεριλαμβανόταν ο Καρδινάλιος Γιόζεφ Ράτσινγκερ, ο οποίος αργότερα έγινε ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ΄. Έγραψε τη διατριβή του στην ιδέα πως η Ορθόδοξη Εκκλησία κατείχε το αλάθητο όταν ενεργούσε από κοινού με συνοδικότητα (π.χ. Οικουμενικές Σύνοδοι). Την περίοδο αυτή, η ιδέα του αλάθητου φαινόταν πως ανήκε αποκλειστικά στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, και ήταν εντελώς ξένη στην Ορθόδοξη[1][2] .

Το 1965, ενώ ολοκλήρωνε τις μεταπτυχιακές του σπουδές, ανακηρύχθηκε διδάκτωρ Θεολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 1966 ορίστηκε ηγούμενος στη Μονή Βλατάδων στη Θεσσαλονίκη. Ήταν ιδρυτικό μέλος, στη συνέχεια αντιπρόεδρος και εν τέλει πρόεδρος, του Πατριαρχικού Ινστιτούτου Πατερικών Μελετών στη μονή. Από το 1969 έως το 1975, δίδαξε συστηματική θεολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης[1][2].

Το 1970 εξελέγη Τιτουλάριος Μητροπολίτης Μιλητουπόλεως (ενώ παρέμενε στην Ιερά Μονή Βλατάδων) ως έξαρχος υπεύθυνος για θέματα που απασχολούσαν τη βόρεια Ελλάδα και το Άγιον Όρος[2].

Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1975, ο Στυλιανός Χαρκιανάκης εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας και Έξαρχος Ωκεανίας. Κατέχοντας αυτή τη θέση, συμμετείχε σε αρκετούς διαλόγους μεταξύ της Ορθοδοξίας και άλλων Χριστιανικών ομάδων. Η πλέον περίοπτη θέση που κατείχε ήταν αυτή του συνπροέδρου ( εκλεγμένου από ΟΛΕΣ τις Ορθόδοξες Εκκλησίες) του θεολογικού διαλόγου με την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, αλλά και ως αντιπρόεδρος με τις Αγγλικανικές εκκλησίες[1][2].

Δίδαξε θεολογία και πνευματικότητα στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ από το 1975 έως το 2019. Το 1986 αναγορεύθηκε ο πρώτος κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής του Αγίου Ανδρέα. Επίσης, κατείχε τη θέση του καθηγητή στη Συστηματική Θεολογία[2].

Πέθανε στις 25 Μαρτίου 2019 στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας σε ηλικία 83 ετών από καρκίνο[3].

Το 1973 του απονεμήθηκε το Διεθνές βραβείο Χέρντερ. Επίσης του απονεμήθηκε το Βραβείο Ποίησης από την Ακαδημία Αθηνών το 1980, ως ένας αξιοσημείωτος ποιητής με εκτενή βιβλιογραφία. Το 1985 αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτωρ από το Πανεπιστήμιο του Λούμπλιν στη Πολωνία. Ακόμη, ένα από τα ποιήματα του, το «Μετά Εφιάλτου», μελοποιήθηκε από τον Κώστα Τσικαδέρη[1]. Το 2014 αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτορας του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Κρήτης[4].