Μιλητούπολις

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η Μιλητούπολις ήταν πόλη της Μυσίας, στη Μικρά Ασία, δυτικά του όρους Όλυμπος (σημερινό Uludağ της περιφέρειας Προύσας της Τουρκίας) στα σύνορα με τη Βιθυνία. Όπως αναφέρει ο Στράβων, στην περιοχή υπήρχαν, μεταξύ άλλων, δυο μεγάλες λίμνες, η Απολλωνιάτις και η Μιλητοπολίτις (η σημερινή λίμνη Uluabat). Κοντά στη δεύτερη, βρισκόταν η πόλη Μιλητούπολις.[1][2]

Ιστορικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύμφωνα με τον Λουί Ρομπέρ, καθηγητή του Collège de France, η πόλη επανιδρύθηκε περί το 300 π.Χ. μάλλον με το όνομα Αγαθόκλεια, προς τιμήν του Αγαθοκλή, γιου του Λυσίμαχου (δεν πρέπει να συγχέεται με την Αγαθόπολιν της Θράκης). Η άποψη αυτή βασίστηκε σε ευρήματα της νομισματικής. Υποστήριξε, επίσης, πως στη συνέχεια η Αγαθόκλεια μετονομάστηκε σε Αντιόχεια. Οι υποθέσεις αυτές, κατά τον καθηγητή Γκετζέλ Κοέν, χρειάζονται επιπλέον στοιχεία ώστε να θεωρηθούν ισχυρές.[3]

Φαίνεται ότι υπήρξε μια φυλή εκεί, που ονομαζόταν Μιλάται, των οποίων η Μιλητούπολις υπήρξε η κύρια πόλη. Αργότερα ίσως εγκαταστάθηκαν και άποικοι από τη Μίλητο.[4] Τίποτα δεν είναι γνωστό για την ιστορία της πόλης, εκτός από το ότι οι κάτοικοί της κλήθηκαν να εποικίσουν την πόλη Γάργαρα. Το συμβάν αναφέρει ο Στράβων, γράφοντας ότι η ενέργεια αυτή έγινε από κάποιους απροσδιόριστους «βασιλείς», αφότου κατέστρεψαν τα Γάργαρα.[5] Το πιθανότερο είναι πως ο αρχαίος γεωγράφος αναφέρεται στους Ατταλίδες.[6]

Τον 19ο αιώνα έγιναν διάφορες προσπάθειες ταύτισης της Μιλητουπόλεως με διάφορες τοποθεσίες, όπως οι Balikesir (Balikesri), Manyas (η αρχ. Μανυάς) και Mihalıççık. Όμως, όπως έχει υποστηριχθεί, οι δυο πρώτες ταυτοποιήσεις ήταν λανθασμένες και η τρίτη αμφίβολη. Το Balikesir είναι μακρυά από τη Μιλητοπολίτιδα λίμνη προς το νότο και το δεύτερο ΝΔ, σε μια τοποθεσία που ταυτίστηκε από μερικούς με την αρχαία Μανυάν και το Ποιμανινόν (λατ. Poemanenum).[7] Πιθανολογήθηκε πως μπορούσε να βρισκόταν στο Hammamli, στο βιλαέτι της Προύσας, όπου μπορούσε να δει κανείς τα ερείπια αρχαίας πόλης.[4] Μια άλλη τοποθεσία που είχε προταθεί το 19ο αι. ήταν το Mualitsh (ή Moalitsh, ή Muhalitsch), το οποίο είχε θεωρηθεί από ορισμένους ως το πιο πιθανό.[8]

Στοιχεία για την Μιλητoύπολη βρίσκονται και στα Notitia Episcopatuum, ως μια από τις βοηθητικές επισκοπές της Κυζίκου μέχρι το 12ο και 13ο αιώνα. Προς το τέλος του 12ου ήταν ενωμένη με την επισκοπή του Λοπαδίου, ως αρχιεπισκοπή αρχικά και αργότερα ως μητρόπολη. Ο Michel Le Quien στο έργο του Oriens christianus (I, 779) δίνει τα ονόματα δώδεκα επισκόπων της Μιλητουπόλεως. Το πρώτο είναι ο Φιλητός (λατ. Philetus),[9] σύγχρονος του Αγίου Παρθενίου, επίσκοπος της Λαμψάκου, που γεννήθηκε στην Μιλητούπολη στις αρχές του 4ου αιώνα.[4]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Στράβων, Γεωγραφικά (ΙΒ΄ 8.10): «ὁ μὲν δὴ Ὄλυμπος τοιόσδε, περιοικεῖται δὲ πρὸς ἄρκτον μὲν ὑπὸ τῶν Βιθυνῶν καὶ Μυγδόνων καὶ Δολιόνων, τὸ δὲ λοιπὸν ἔχουσι Μυσοὶ καὶ Ἐπίκτητοι. Δολίονας μὲν οὖν μάλιστα καλοῦσι τοὺς περὶ Κύζικον ἀπὸ Αἰσήπου ἕως Ῥυνδάκου καὶ τῆς Δασκυλίτιδος λίμνης, Μυγδόνας δὲ τοὺς ἐφεξῆς τούτοις μέχρι τῆς Μυρλειανῶν χώρας: ὑπέρκεινται δὲ τῆς Δασκυλίτιδος ἄλλαι δύο λίμναι μεγάλαι ἥ τε Ἀπολλωνιᾶτις ἥ τε Μιλητοπολῖτις: πρὸς μὲν οὖν τῇ Δασκυλίτιδι Δασκύλιον πόλις, πρὸς δὲ τῇ Μιλητοπολίτιδι Μιλητούπολις, πρὸς δὲ τῇ τρίτῃ Ἀπολλωνία ἡ ἐπὶ Ῥυνδάκῳ λεγομένη: τὰ πλεῖστα δὲ τούτων ἐστὶ Κυζικηνῶν νυνί». Στο: perseus.tufts.edu. Ανακτήθηκε στις 10.12.2014.
  2. Cohen, Getzel M. (1996). The Hellenistic Settlements in Europe, the Islands, and Asia Minor. Μπέρκλεϋ & Λος Άντζελες: University of California Press. ISBN 978-0-520-08329-6 Check |isbn= value: checksum (βοήθεια). Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2016.  Βλ. στο τέλος του βιβλίου τον Χάρτη αρ. 12-Bithynia (χωρίς σελιδαρίθμηση.
  3. Βλ. Cohen (1996), σσ. 163, 165.
  4. 4,0 4,1 4,2 Pétridès, S(ophron). (1911). «Miletopolis». The Catholic Encyclopedia. Νέα Υόρκη: Robert Appleton Company. Ανακτήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2016. 
  5. Στράβων, Γεωγραφικά (ΙΓ΄ 1.58): «ἐποίκους γὰρ οἱ βασιλεῖς εἰσήγαγον ἐκ Μιλητουπόλεως ἐρημώσαντες ἐκείνην». Στο: perseus.tufts.edu. Ανακτήθηκε στις 10.12.2014.
  6. Βλ. Cohen (1996), σ. 151.
  7. Smith, William (1854). «Μiletopolis». Dictionary of Greek and Roman Geography. Λονδίνο: Walton and Maberly - John Murray. Στο: perseus.tufts.edu. Ανακτήθηκε στις 10.12.2014.
  8. Βλ. Strabo, Geography (Επιμέλεια: H.C. Hamilton και W. Falconer), Λονδίνο: George Bell & Sons, 1903, σημείωση αρ. 2 στο ΙΓ΄ 1.58. Στο: perseus.tufts.edu. Ανακτήθηκε στις 10.12.2014. Πβλ. Smith (1854), ό.π.
  9. Richard Charles-Louis· Jean Joseph Giraud (1824) [1760]. Bibliothèque sacrée ou, Dictionnaire universel historique, dogmatique, canonique, géographique et chronologique des sciences écclésiastiques (στα Γαλλικά). 17. Παρίσι: Chez Boiste fils ainé. σελ. 55. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2016.