Μετάβαση στο περιεχόμενο

Όλαφ Β΄ της Νορβηγίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Όλαφ Β΄ της Νορβηγίας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση993 (περίπου)[1]
Ringerike
Θάνατος29  Ιουλίου 1030[2][3]
Stiklestad
Αιτία θανάτουπεσών σε μάχη[4]
Τόπος ταφήςNidaros Cathedral
Χώρα πολιτογράφησηςΝορβηγία
ΘρησκείαΧριστιανισμός
Eορτασμός αγίου29 Ιουλίου
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμονάρχης
Οικογένεια
ΣύζυγοςΆστριντ Όλαφνταττερ (από 1019)[5][6]
ΣύντροφοςAlfhild[7]
ΤέκναΜάγκνους ο Καλός[5]
Wulfhild of Norway
ΓονείςΧάραλντ Γκρένσκε[5] και Όστα Γκούντμπραντσντατερ[5]
ΑδέλφιαΧάραλντ Γ΄ της Νορβηγίας
Χάλφνταν Σίγκουρντσον
ΟικογένειαΟίκος του Χορφάγκρε
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΜονάρχης της Νορβηγίας (1015–1028)
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Όλαφ Β΄ της Νορβηγίας ή Όλαφ Χάραλντσον (περίπου 995 - 29 Ιουλίου 1030), αργότερα γνωστός ως Άγιος Όλαφ, ήταν Βασιλιάς της Νορβηγίας από το 1015 ως το 1028. Ηταν γιος του Χάραλντ Γκρενσκ, ελλάσσονος βασιλιά του Βέστφολντ της Νορβηγίας,[8] και τρισέγγονου του Χάραλντ Χορφάγκρε, πρώτου βασιλιά της Νορβηγίας, και της Όστα Γκούντμπραντσντατερ. Ο πατέρας του πέθανε όταν η μητέρα του ήταν ακόμα έγκυος στον ίδιον, η μητέρα του Άστα ξαναπαντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο της τον Σίγκουρντ Σιρ με τον οποίο απέκτησε τον μελλοντικό Χάραλντ Γ΄ της Νορβηγίας.[9] Ο Όλαφ αναφέρεται και ως «αιώνιος βασιλιάς των Νορβηγών», αγιοποιήθηκε από τον επίσκοπο του Νιδάρος έναν χρόνο μετά την πτώση του στη Μάχη του Στίκλεσταντ στις 29 Ιουλίου 1030, ο καθεδρικός ναός του Νιδάρος ανεγέρθη στον τόπο ταφής του και η αγιοποίηση του βοήθησε σημαντικά στην εξάπλωση του χριστιανισμού στη Νορβηγία. Η αγιοποίηση του επικυρώθηκε (1164) από τον πάπα Αλέξανδρο Γ΄, αναφέρεται από τότε ως ένας από τους αγίους της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας και εξέχουσα φυσιογνωμία στη Λουθηρανική και στην Αγγλικανική εκκλησία.[10] Η αγιοποίηση του επικυρώθηκε και από την Ορθόδοξη Εκκλησία και εορτάζεται στις 29 Ιουλίου, είναι από τους τελευταίους μεγάλους δυτικούς αγίους πριν από το μεγάλο σχίσμα.[11]

Ο Όλαφ ως βασιλιάς

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύμβολο της Νορβηγικής εθνότητας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Άγιος Όλαφ όπως απεικονίζεται σε ένα γυάλινο παράθυρο στην εκκλησία της Ααλεσούντ.

Τα Σάγκα του Όλαφ Χάραλντσον και ο θρύλος του Αγίου Όλαφ έγιναν το κέντρο της εθνικής ταυτότητας των Νορβηγών, το σύμβολο της Νορβηγικής της Νορβηγικής ανεξαρτησίας και υπερηφάνειας. Ο Άγιος Όλαφ συμβολίζεται με το τσεκούρι στον Νορβηγικό θυρεό, η μέρα που εορτάζεται 29 Ιουλίου είναι εθνική εορτή των Νορβηγών ενώ τα περισσότερα Σκανδιναβικά χριστιανικά τάγματα όπως το Τάγμα του Αγίου Όλαφ φέρουν το όνομα του.[12][13] Στη διάρκεια που ζούσε ονομαζόταν με διάφορα επίθετα όπως «Όλαφ ο παχύς», «Όλαφ ο Υπερήφανος» ή «Όλαφ ο Υψηλός»,[14] μετά τον θάνατο και την αγιοποίηση του αναφέρεται ως Άγιος Όλαφ προς τιμή της αγιότητας του.[15] Η παλιότερη πηγή που αναφέρεται στον Άγιο Όλαφ είναι το «ποίημα της ήρεμης θάλασσας» το οποίο συντέθηκε από κάποιον Ισλανδό ο οποίος του αποδίδει πολλά θαύματα, αναφέρεται επιπλέον σε αμέτρητες Νορβηγικές ιστορίες όπως η «Ιστορία της Αρχαίας Νορβηγικής Βασιλείας» του Θεόδωρου του Μοναχού (1177 - 1188).[16] Υπάρχουν γενικά αμέτρητες πηγές για τον Άγιο Όλο τόσο με Νορβηγική όσο και με Ισλανδική προέλευση με κυριότερο εκπρόσωπο τον Σνόρρι Στούρλουσον αλλά οι περισσότερες επικεντρώνονται γύρω από τα θαύματα του, δεν θεωρούνται αξιόπιστες πηγές σχετικά με τη ζωή του.[17]

Άνοδος στον Νορβηγικό θρόνο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Νορβηγία το 1020

Το 1008 ο Όλαφ στρατοπέδευσε στο Εσθονικό νησί της Οζιλίας, οι Οζιλιανοί αν και συμφώνησαν να ικανοποιήσουν τα αιτήματα του συγκέντρωσαν στρατό να συγκρουστούν με τους Νορβηγούς, ο Όλαφ τελικά κέρδισε τη μάχη.[18] Την ίδια χρονιά εξεστράτευσε στη νότια Φινλανδία αλλά στη μάχη του Χέρνταλερ έπεσε σε παγίδες στα δάση με αποτέλεσμα να χάσει πολλούς άντρες.[19][20][21] Ο Όλαφ έδωσε στη συνέχεια εντολή στους άντρες του να επιβιβαστούν στα πλοία ακόμα και σε περίπτωση καταιγίδας, οι Φινλανδοί τον ακολούθησαν, η ακριβής τοποθεσία που έγινε η Μάχη του Χέρνταλερ δεν είναι γνωστή, πιθανότατα βρίσκεται στη Φινλανδική επαρχία Ουουσίμαα. Σαν έφηβος ταξίδευσε στη Βαλτική Θάλασσα, στη συνέχεια πήγε στη Δανία και στην Αγγλία. Η Ισλανδική ποίηση τον υμνεί για το κατόρθωμα του να αλώσει τη γέφυρα του Λονδίνου αλλά αυτό δεν επιβεβαιώνεται από τις Αγγλοσαξονικές πηγές, η πιθανότερη ημερομηνία ήταν το 1016 όταν ανατράπηκε από τον Αγγλικό θρόνο ο Έθελρεντ του Ουέσσεξ και επανήλθε ο Κνούτος.[22] Ο Όλαφ είχε σκοπό να ενώσει τη Νορβηγία σε ένα βασίλειο όπως ο πρόγονος του Χάραλντ Χορφάγκρε κάτι που κατόρθωσε να κάνει. Στον δρόμο του για την επιστροφή πέρασε τον χειμώνα με τον δούκα Ριχάρδο Β΄ της Νορμανδίας, η περιοχή είχε κατακτηθεί από τους Νορμανδούς από το 881, οι Νορμανδοί είχαν ασπαστεί τον χριστιανισμό και ο δούκας Ριχάρδος ήταν φανατικός χριστιανός. Ο Όλαφ πριν φύγει από τη Νορμανδία βαπτίστηκε χριστιανός στη Ρουέν στον καθεδρικό ναό των Νορμανδών από τον αρχιεπίσκοπο των Νορμανδών Ροβέρτο τον Δανό ο οποίος ήταν αδελφός του δούκα Ριχάρδου. Στη συνέχεια επέστρεψε στη Νορβηγία (1015) και ανακηρύχτηκε βασιλιάς κερδίζοντας την υποστήριξη των πέντε τοπικών βασιλέων, στη μάχη του Νέσζαρ (1016) νίκησε τον άλλο διεκδικητή του Νορβηγικού θρόνου κόμη Σβεν και απέκτησε την περισσότερη δύναμη απ'όλους, ίδρυσε στη συνέχεια την πόλη του Μποργκ που είναι γνωστή σήμερα ως Σάρπσμποργκ στην περιοχή του Όστφολντ.

Πτώση και θάνατος σε μάχη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υπέταξε την αριστοκρατία, έγινε κυρίαρχος στις Ορκάδες και στη συνέχεια έκανε μια επιτυχή επίθεση στη Δανία. Έκλεισε ειρήνη με τον Σουηδό βασιλιά Όλαφ Σκότκονουνγκ, ακούγεται ότι για κάποιο διάστημα είχε αρραβωνιαστεί με την κόρη του Σουηδού βασιλιά Ινγκεγκέρδη αλλά χωρίς την έγκριση του πατέρα της. Ο Άγιος Όλαφ παντρεύτηκε τελικά (1019) την Άστριντ Όλαφνταττερ νόθη κόρη του Όλαφ Σκότκονουνγκ και ετεροθαλή αδελφή της πρώην μνηστής του, απέκτησαν μια κόρη τη Βούλφχιλντ η οποία παντρεύτηκε τον Όρδουλφ, δούκα της Σαξονίας (1042), αμέτρητοι βασιλικοί οίκοι της Ευρώπης ισχυρίζονται ότι κατάγονται από τον Όρδουλφ και τη Βούλφχιλντ ανάμεσα στους οποίους και ο Οίκος της Σαξονίας-Κόμπουργκ & Γκότα. Η Ματθίλδη του Ηνωμένου Βασιλείου, κόρη του Εδουάρδου Ζ΄ του Ηνωμένου Βασιλείου ήταν μητέρα του Όλαφ Ε΄ της Νορβηγίας, ο Όλαφ Ε΄ και ο γιος του Χάραλντ Ε΄ της Νορβηγίας ο σημερινός βασιλιάς της Νορβηγίας κατάγονται από τον Άγιο Όλαφ. Οι επιτυχίες του Όλαφ Β΄ όμως δεν κράτησαν για πολύ, έχασε στη μάχη του Χελγκέα (1026) και οι Νορβηγοί ευγενείς υποστήριξαν την επίθεση στη Νορβηγία του Δανού βασιλιά Κνούτου του Μέγα (1029), ο Άγιος Όλαφ οδηγήθηκε σε εξορία στο Κράτος των Ρως.[23] Έμεινε για κάποιο χρονικό διάστημα στη Σουηδία στην επαρχία του Νέρικ στην οποία σύμφωνα με κάποιον τοπικό θρύλο βάπτισε πολλούς χριστιανούς. Το 1029 ο αντιβασιλιάς του Κνούτου χάθηκε στη θάλασσα, ο Όλαφ βρήκε τη μεγάλη ευκαιρία να ανακτήσει το βασίλειο της Νορβηγίας αλλά έπεσε στη μάχη του Στίκλεσταντ (29 Ιουλίου 1030) στην οποία πολλοί οπαδοί του από την κεντρική Νορβηγία πολέμησαν εναντίον του, η ακριβής θέση του τάφου του στο Νιδάρος είναι άγνωστη από το 1568. Ο Κνούτος επιχείρησε στη συνέχεια να κυβερνήσει τη Δανία 5 χρόνια τοποθετώντας αντιβασιλείς την πρώτη σύζυγο του Έλφγκιφου του Νορθάμπτον και τον μεγαλύτερο γιο του Σβεν της Νορβηγίας οι οποίοι έγιναν σύντομα μισητοί, ο νόθος γιος του Αγίου Όλαφ Μάγκνους ο Καλός κατόρθωσε να κερδίσει τον θρόνο της Νορβηγίας ο Σβεν και η μητέρα του οδηγήθηκαν στην εξορία.

Ο Όλαφ ως Άγιος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αμφιβολίες των ιστορικών

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανδριάντας του Αγίου Όλαφ στην εκκλησία του Άουστεβολντ

Ο Όλαφ στη λαϊκή παράδοση έχει μείνει σαν ο άνθρωπος που εισήγαγε τον χριστιανισμό στη Νορβηγία αλλά δεν υπάρχουν ιστορικές πηγές γύρω από αυτό το θέμα. Ο Όλαφ χρησιμοποίησε στα θρησκευτικά θέματα περισσότερο τον Γκρίμκελλ ο οποίος ίδρυσε πολλές επισκοπές και οργάνωσε την εκκλησία αλλά ήταν μέλος της οικογένειας του Όλαφ, το πιθανότερο είναι να διέδωσαν τον χριστιανισμό στο εσωτερικό της Νορβηγίας σε περιοχές που ήταν ελάχιστα διαδεδομένος.[24] Οι σύγχρονοι ιστορικοί έχουν πολλά ερωτηματικά σχετικά με τις τόσο στενές σχέσεις που αποδίδονται στον Άγιο Όλαφ για τον χριστιανισμό, οι περισσότερες αποδίδονται στον χαρακτήρα του επειδή προσπάθησε να εξαλείψει τη βιαιότητα. Χρησιμοποίησε επιπλέον τον χριστιανισμό όπως και άλλοι Νορβηγοί βασιλείς προκειμένου να ενισχύσει την εξουσία του στη χώρα, οι λογοτεχνικοί στίχοι που αναφέρονται στον Όλαφ χρησιμοποιούν περισσότερο παγανιστικές αναφορές.[16][25] Ο καθηγητής Άντερς Γουίνροθ (γεν. 1965) στο βιβλίο του «Η μετατροπή της Σκανδιναβίας» αναφέρει ότι «χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια προκειμένου οι Σκανδιναβοί να μετατραπούν πλήρως σε χριστιανοί και να αποβάλουν τις παγανιστικές τους πρακτικές».[26] Δεν υπήρχε καμιά περίπτωση δηλαδή να μετατράπηκαν οι Νορβηγοί απότομα με έναν μόνο βασιλιά σε χριστιανούς, τα θαύματα που αποδίδονται στη σύγχρονη εποχή στον Όλαφ δεν φαίνονται πουθενά στους στίχους που αποδίδονται σε αυτόν. Ο Όλαφ ανακηρύχθηκε Άγιος της Νορβηγικής εκκλησίας από τον επίσκοπο Γκρίμκελλ έναν χρόνο μετά τον θάνατο του, η αγιοποίηση του ένωσε το έθνος και το εκχριστιάνισε πλήρως κάτι που ο ίδιος ο Όλαφ αγωνίστηκε σκληρά όσο ήταν βασιλιάς. Τα συμπεράσματα που προκύπτουν από τους μεσαιωνικούς ιστορικούς σχετικά με τη βασιλεία του Όλαφ δεν είναι ασφαλή, αυτό που προκύπτει είναι ότι ήταν ανίκανος βασιλιάς που διατηρήθηκε χάρη στη συνεργασία του με τον Κνούτο, στη συνέχεια όταν συγκρούστηκε με τον Κνούτο ανατράπηκε και όταν επιχείρησε να πάρει τον θρόνο πίσω σκοτώθηκε. Τη μεγάλη φήμη την κέρδισε μετά τον θάνατο του, οι θρύλοι ότι ήταν ο άνθρωπος που έφερε τον χριστιανισμό στη Νορβηγία δημιουργήθηκαν από μετέπειτα βασιλείς που βρισκόντουσαν σε συγκρούσεις για να νομιμοποιήσουν τη βασιλεία τους.[27]

Θρύλοι σχετικά με τους Σκανδιναβούς αγίους

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η γνώμη που επικράτησε στον λαό της Νορβηγίας είναι ότι ο Όλαφ Χάραλντσον και ο Όλαφ Τρίγκβασον ήταν οι δυο βασιλείς οι οποίοι βρίσκονταν πίσω από τον εκχριστιανισμό στη Νορβηγία. Ωστόσο πολλοί σταυροί και διάσπαρτα χριστιανικά σύμβολα στη Νορβηγία αποδεικνύουν ότι ο χριστιανισμός είχε εισαχθεί στη Νορβηγία πολύ πριν την εποχή του Όλαφ, όλοι οι βασιλείς της Νορβηγίας από την εποχή του Χάακονος του Αγαθού ακόμα και ο Κνούτος αντίπαλος του Όλαφ ήταν χριστιανός. Αυτό που φαίνεται βέβαιο είναι ότι οργάνωσε ευρέως τον εκχριστιανισμό της Νορβηγίας με την εισαγωγή επισκόπων από την Αγγλία, τη Νορμανδία και τη Γερμανία. Προσπάθησε να ενισχύσει τον χριστιανισμό στα αγροτικά κέντρα στο εσωτερικό της Νορβηγίας όπου οι κάτοικοι ασχολούνταν αποκλειστικά με τη γεωργία και πολλοί από αυτούς λάτρευαν ακόμα τους παγανιστικούς θεούς της Νορβηγίας. Πολλοί πιστεύουν ότι ο Όλαφ εισήγαγε τον χριστιανισμό στη Νορβηγία το 1024 χάρη στην επιγραφή που υπάρχει στον «λίθο του Κουλί» αλλά η ερμηνεία της επιγραφής δεν έχει πλήρως αποσαφηνιστεί.[26] Την εποχή που ο πάπας Γρηγόριος Ζ΄ προσπάθησε να δεσμεύσει τους ιερείς της δυτικής Ευρώπης οι ιερείς της Νορβηγίας το αρνήθηκαν με τη δικαιολογία ότι δεν υπάρχει τέτοιος νόμος στον κώδικα του Αγίου Όλαφ. Την περίοδο που η αρχιεπισκοπή της Νορβηγίας έγινε μητροπολιτική (1153) ανεξαρτητοποιήθηκε από τον βασιλιά και μετέβη στη δικαιοδοσία του πάπα ο Νορβηγικός εκκλησιαστικός κανόνας προσαρμόστηκε με τους αντίστοιχους της δυτικής Ευρώπης.

Μετά τον θάνατο του Κνούτου (1035) οι Νορβηγοί έντονα δυσαρεστημένοι από τη διακυβέρνηση των Δανών κάλεσαν για βασιλιά τους τον γιο του Αγίου Όλαφ Μάγκνους τον Καλό. Αμέτρητες εκκλησίες αφιερώθηκαν στον Όλαφ κατά τη διάρκεια της βασιλείας του γιου του, αυτό ήταν συνηθισμένη τακτική των νέων βασιλιάδων εκείνη την τιμή να τιμούν τους νεκρούς πατεράδες τους. Την εποχή που κυριαρχούσε ο παγανισμός οι Σκανδιναβοί βασιλείς ισχυρίζονταν την καταγωγή τους από κάποιον θεό, οι Νορβηγοί βασιλείς ισχυρίζονταν ότι κατάγονται από τον Όντιν, οι Σουηδοί βασιλείς αντίστοιχα ισχυρίζονταν ότι κατάγονται από τον Φρέιρ. Τη χριστιανική εποχή στη συνέχεια αγιοποιούσαν έναν βασιλιά και όλοι οι μετέπειτα βασιλείς ισχυρίζονταν ότι κατάγονται από τον Άγιο, οι Νορβηγοί βασιλείς ισχυρίζονταν ότι κατάγονται από τον Άγιο Κνούτο, οι Σουηδοί βασιλείς από τον Άγιο Έρικ και οι Δανοί βασιλείς από τον Άγιο Κνούτο. Μια παρεμφερή τακτική ακολούθησαν και οι βασιλείς της Αγγλίας από τη δυναστεία των Πλανταγενετών, αγιοποίησαν τον Εδουάρδο τον Ομολογητή και η στέψη τους γινόταν στο Αββαείο του Ουέστμινστερ το οποίο ήταν αφιερωμένο σε εκείνον.[28]

Οργάνωση του χριστιανισμού στη Νορβηγία από τον Όλαφ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο θυρεός της Νορβηγίας με το σκεπάρνι που παριστάνει τον Άγιο Όλαφ.

H συγγραφέας Σίγκριντ Ούντσετ τονίζει ότι ο Άγιος Όλαφ βαπτίστηκε στο Ρουέν την πρωτεύουσα της Νορμανδίας γι'αυτό χρησιμοποίησε έντονα τους Νορμανδούς επισκόπους στις αποστολές του, ο Νορμανδοί ήταν προσιτοί στον Νορβηγικό λαό επειδή είχαν κοινή καταγωγή και καταλάβαιναν τη γλώσσα τους. Ο πιο γνωστός επίσκοπος που μετέφερε ο Όλαφ από την Αγγλία ήταν ο Γκρίμκελλ ο οποίος παρέμεινε στη Νορβηγία σε όλη τη διάρκεια της βασιλείας του Όλαφ και συνέβαλε ριζικά στην αγιοποίηση του την επόμενη χρονιά μετά τον θάνατο του στις 3 Αυγούστου 1031. Ο Γκρίμκελλ έγινε αργότερα ο πρώτος επίσκοπος της Σιγκτούνα στη Σουηδία. Την εποχή εκείνη απαραίτητη προϋπόθεση ώστε να καθιερώσουν οι λαοί κάποιον βασιλιά τους σαν άγιο ήταν η παπική αναγνώριση, στην περίπτωση του Αγίου Όλαφ αυτό συνέβη πολλούς αιώνες αργότερα το 1888. Την εποχή που πέθανε ο Όλαφ δεν είχε συμβεί ακόμα το Σχίσμα του 1054 και στη Σκανδιναβία βρισκόταν ακόμα σε ισχύ του Ρωμαϊκό τελετουργικό.[29] Ο Γκρίμκελλ διορίστηκε αργότερα επίσκοπος του Σέσλει στη νότια Αγγλία, αυτός ήταν βασικά ο λόγος που βρέθηκαν κάποια αρχέγονα ίχνη της λατρείας του Αγίου Όλαφ στην Αγγλία. Ένα ιερό αφιερωμένο στον Άγιο Όλαφ δημιουργήθηκε στο Έξετερ στον καθεδρικό ναό της πόλης (γύρω στο 1054) από τον επίσκοπο Λεοφρίκ αλλά όπως φαίνεται διατηρήθηκε για πολύ λίγο.

Ο Αδάμ της Βρέμης (γύρω στο 1070) αναφέρει για προσκυνήματα στον Άγιο Όλαφ στον καθεδρικό ναό του Νιδάρος αλλά πιθανότατα ήταν το μοναδικό ιερό στη Νορβηγία αφιερωμένο στη μνήμη του μέχρι τον 12ο αιώνα που πήρε τον τίτλο του «αιώνιου βασιλέως της Νορβηγίας». Το 1152 το Νιδάρος διαχωρίστηκε από την αρχιεπισκοπή του Λουντ, βρήκε με αυτό τον τρόπο η νέα επισκοπή την ευκαιρία να καθιερώσει τον Άγιο Όλαφ ως πολιούχο. Στο «ποίημα της ήρεμης θάλασσας» (γύρω στα 1034)[30] γίνεται αναφορά για τα πρώτα θαύματα του Αγίου Όλαφ όπως ότι σκότωσε ένα φίδι ρίχνοντας του από τη θάλασσα στο βουνό και το ίχνος του φιδιού φαινόταν ορατό από τον βράχο. Άλλο ένα θαύμα συνέβη την ημέρα του θανάτου του όταν όταν ένας τυφλός βρήκε το φως του τρίβοντας τα μάτια του με το αίμα του αγίου. Την περίοδο (1161 - 1189) καταγράφηκαν από τον Έιστεν Έρλεντσσον αρχιεπίσκοπο του Νιδάρος εννιά θαύματα τα οποία ήταν ο πυρήνας όλων των θαυμάτων του αγίου που έχουν καταγραφεί. Ο Άγιος Όλαφ ήταν δημοφιλής όχι μονάχα στη Νορβηγία αλλά σε ολόκληρη τη Σκανδιναβία, πολλοί Νορβηγοί καταγράφονται να ταξιδεύουν στη Φινλανδία για να προσκυνήσουν το ιερό του.[31] Στην Αγγλία πέρα από τα πρώτα ίχνη λατρείας δεν καταγράφηκε αργότερα τίποτα περισσότερο.

Λατρεία του Όλαφ εκτός Νορβηγίας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Απεικόνιση του Αγίου Όλαφ απο τον Γεράρδο Μούνθε (1899)

Πολλές εκκλησίες στην Αγγλία ήταν αφιερωμένες στον Άγιο Όλαφ πιθανότατα ιδρύθηκαν από Σκανδιναβούς μετανάστες στην Αγγλία, η εκκλησία του Αγίου Όλαφ στη Γιορκ αναφέρεται στο Αγγλοσαξωνικό χρονικό (1055) σαν τόπος ταφής του κόμη Σιούαρντ.[32] Είναι βεβαιωμένο ότι το πρώτο ιερό στην Αγγλία στη μνήμη του Αγίου Όλαφ ιδρύθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1050. Η Οδός του Αγίου Όλαφ στο Λονδίνο ήταν τόπος ταφής του πολιτικού Σάμιουελ Πέπις (1633 - 1703) και της συζύγου του. Η εκκλησία του Αγίου Όλαφ στη γέφυρα του Λονδίνου έδωσε το όνομα της στην Τόλι Στρίτ και στην συνοικία του Αγίου Όλαφ στο Λονδίνο η οποία έγινε αργότερα το μητροπολιτικό προάστιο Μπέρμονδσει. Το νοσοκομείο του Αγίου Όλαφ στο Ρόδερχαϊθ οικοδομήθηκε μερικές εκατοντάδες μέτρα από την εκκλησία όπως επίσης και το Σχολείο του Αγίου Όλαφ στην Οδό Όλαφ που λειτούργησε την περίοδο (1571 - 1968) και στη συνέχεια μετακινήθηκε στο Κεντ. Ο Άγιος Όλαφ μαζί με τη Θεοτόκο ήταν ο προστάτης άγιος στο παρεκκλήσι των Βαράγγων, των Σκανδιναβών στρατιωτών που πολεμούσαν στις υπηρεσίες του Βυζαντινού αυτοκράτορα ως φρουροί του, το παρεκκλήσι πιστεύεται ότι βρισκόταν δίπλα στον Ναό της Αγίας Ειρήνης. Η εικόνα της Παναγίας της Νικοπείας η οποία βρίσκεται σήμερα στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου στη Βενετία και μεταφερόταν από τις Βυζαντινές στρατιωτικές δυνάμεις σε καιρό πολέμου, σε περιόδους ειρήνης βρισκόταν στο παρεκκλήσι.[33] Η λατρεία του Αγίου Όλαφ ήταν διαδεδομένη τόσο στη Δυτική όσο και στην Ανατολική χριστιανική θρησκεία πριν το μεγάλο σχίσμα.

Στην Ιταλία υπήρχε το παρεκκλήσι του Αγίου Όλαφ στη Βασιλική του Αγίου Αμβροσίου στη Ρώμη με μια αναπαράσταση του αγίου να σκοτώνει έναν δράκο ο οποίος συμβόλιζε τις αρχαίες παγανιστικές θρησκείες. Ήταν ένα δώρο που δόθηκε στον πάπα Λέων ΙΓ΄ (1893) από τον Νορβηγό επίσκοπο και καγκελάριο Μπάρον Βίλχελμ, το παρεκκλήσι ανακατασκευάστηκε (1890) από τον επίσκοπο των Ρωμαϊκής Καθολικής εκκλησίας του Όσλο.[34] Στη Γερμανία υπήρχε ιερό αφιερωμένο στον Άγιο Όλαφ στο Κόμπλεντς, κατασκευάστηκε (1464) από τον Χένριχ Κάλτεσειν καθώς ο τόπος κατοικίας του βρισκόταν πολύ κοντά, είχε διατελέσει αρχιεπίσκοπος του Νιδάρος (1452 - 1458), όταν πέθανε τάφηκε μπροστά από το ιερό.[35] Το ιερό δεν υπάρχει σήμερα, το Δομινικανό μοναστήρι έγινε κοσμικό το 1802 και κατεδαφίστηκε το 1955.[36] Στις Φερόες η μέρα του Αγίου Όλαφ εορτάζεται στην Ολάσκοβα ένα νησί αφιερωμένο στον Άγιο που εκχριστιάνισε τα νησιά.[37] Πρόσφατα κατασκευάστηκε η Ιερά Οδός του Αγίου Όλαφ που καταλήγει στον μητροπολιτικό ναό του Νιδάρος από την αρχαία πόλη του Όσλο συνολικού μήκους 640 χιλιομέτρων, κατά μήκος του δρόμου υπάρχουν οδηγίες για την ασφαλή μετάβαση των προσκυνητών στον ναό και τη διανυκτέρευση τους. Τα λείψανα του αγίου όμως δεν υπάρχουν πλέον εκεί.[37]

Οικογένεια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νυμφεύτηκε την Άστριντ των Μούνσο, κόρη του Όλαφ Σκότκονουνγκ βασ. της Σουηδίας και είχε τέκνο:

Από μία σχέση είχε τέκνο:

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 Den legendariske saga om Olav den hellige, Erling Skjalgssonselskapet σελ. 17.
  2. ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p4290.htm#i42893. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ «Gran Enciclopèdia Catalana» (Καταλανικά) Grup Enciclopèdia. 0046991.
  4. ↑ www.britannica.com/biography/Olaf-II-Haraldsson.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 «Kindred Britain»
  6. ↑ p4290.htm#i42893. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  7. ↑ Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
  8. ↑ «Harald Grenske (Family Links)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Οκτωβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουνίου 2010. 
  9. ↑ "Olav den hellige". lokalhistoriewiki.no. Retrieved September 1, 2017
  10. ↑ "The Calendar". The Prayer Book Society of Canada. 2013-10-16. Retrieved 2017-01-12.
  11. ↑ Vladimir Moss. "Martyr-King Olaf of Norway – A Holy Orthodox Saint of Norway". www.orthodox.net. Retrieved 14 December 2015.
  12. ↑ "Olav den hellige". Kunsthistorie. Retrieved September 1, 2017.
  13. ↑ Fredrik Paasche (29 July 1930). "Olav Haraldsson". Den norske kirkes 900-arsjubileum. Retrieved September 1, 2017.
  14. ↑ Gu?brandur Vigfusson and York Powell, Frederick, ed. (1883). Court Poetry. Corpus Poeticum Boreale. 2. Oxford: Oxford-Clarendon. p. 117.
  15. ↑ http://www.bartleby.com/210/7/294.html
  16. ↑ 16,0 16,1 Lindow, John. "St. Olaf and the Skalds." In: DuBois, Thomas A., ed. Sanctity in the North. Toronto: University of Toronto Press, 2008. 103–27.
  17. ↑ Kunin, Devra, trans. A History of Norway and The Passion and Miracles of the Blessed Olafr. London: Viking Society for Northern Research, 2011.
  18. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2017. 
  19. ↑ http://www.sacred-texts.com/neu/heim/08stolaf.htm
  20. ↑ Gallen, Jarl (1984). Lansieurooppalaiset ja skandinaaviset Suomen esihistoriaa koskevat lahteet. Suomen vaeston esihistorialliset juuret. pp. 255–56.
  21. ↑ edited by Joonas Ahola & Frog with Clive Tolley (2014). Fibula, Fabula, Fact: The Viking Age in Finland. Studia Fennica. p. 422.
  22. ↑ J. R. Hagland and B. Watson, 'Fact or folklore: the Viking attack on London Bridge', London Archaeologist, 12 (2005), pp. 328–33.
  23. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιανουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2017. 
  24. ↑ Lund, Niels. "Scandinavia, c. 700–1066." The New Cambridge Medieval History. Ed. Rosamond McKitterick. Cambridge University Press, 1995.
  25. ↑ NRK. "Olav den Hellige var en sadist". NRK. Retrieved 2017-01-12.
  26. ↑ 26,0 26,1 Winroth, Anders. The Conversion of Scandinavia. New Haven: Yale University Press, 2012.
  27. ↑ http://www.viking.no/e/people/st.olav/index.html
  28. ↑ Claus Krag. "Olav 2 Haraldsson Den Hellige, Konge". Norsk biografisk leksikon. Retrieved September 1, 2017.
  29. ↑ https://orthodoxwiki.org/Olaf_of_Norway
  30. ↑ Margaret Clunies Ross, ' Reginnaglar ', in News from Other Worlds/Tíðendi ór ǫðrum heimum: Studies in Nordic Folklore, Mythology and Culture in Honor of John F. Lindow, ed. by Merrill Kaplan and Timothy R. Tangherlini, Wildcat Canyon Advanced Seminars Occasional Monographs, 1 (Berkeley, CA: North Pinehurst Press, 2012), pp. 3–21 (p. 4);
  31. ↑ Orrman, Eljas. "Church and society". In: Prehistory to 1520. Ed. Knut Helle. Cambridge University Press, 2003.
  32. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2017. 
  33. ↑ http://www.umbc.edu/MA/index/number1/fenl1/fe1_8.
  34. ↑ David M. Cheney (22 Aug 2015). "Bishop John Willem Nicolaysen Gran, O.C.S.O. Deceased". Catholic-Hierarchy. Retrieved September 1, 2017.
  35. ↑ (in Norwegian) Audun Dybdahl, "Henrik Kalteisen", in: Norsk biografisk leksikon [ Norwegian Biographical Dictionary ], retrieved 24 October 2011.
  36. ↑ See Harald Rausch, "Das Ende der Weißergasse", PAPOO, posted 2 Feb 2011 (in German), and Reinhard Schmid, "Koblenz – Dominikanerkloster", Klöster und Stifte in Rheinland-Pfalz [ Monasteries and Churches in Rhineland-Palatinate ] (in German) for more details.
  37. ↑ 37,0 37,1 http://www.newadvent.org/cathen/11234a.htm

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • This article incorporates text from a publication now in the public domain: Reeves, Poll (1911). «Olaf». In Chisholm, Hugh. Encyclopædia Britannica. XX (11th ed.). Cambridge University Press. σελ. 62.
  • Public Domain This article incorporates text from a publication now in the public domain: Chatelaine, Calhoun, John Caldwell (1911). «Canonization». In Chisholm, *Hugh. Encyclopædia Britannica. V (11th ed.). Cambridge University Press. σσ. 192–93.
  • Ekrem, Inger; Lars Boje Mortensen; Karen Skovgaard-Petersen (2000) Olavslegenden og den Latinske Historieskrivning i 1100-tallets Norge (Museum Tusculanum Press)
  • Hoftun, Oddgeir (2008) Kristningsprosessens og herskermaktens ikonografi i nordisk middelalder (Oslo)
  • Hoftun, Oddgeir (200) Stavkirkene – og det norske middelaldersamfunnet (Copenhagen; Borgens Forlag)
  • Langslet, Lars Roar; Ødegård, Knut (2011) Olav den hellige. Spor etter helgenkongen (Oslo: Forlaget Press)
  • Lidén, Anne (1999) Olav den helige i medeltida bildkonst. Legendmotiv och attribut (Stockholm)
  • Myklebus, Morten (1997) Olaf Viking & Saint (Norwegian Council for Cultural Affairs)
  • Passio Olavi (1970) Lidingssoga og undergjerningane åt den Heilage Olav (Oslo)
  • Rumar, Lars (1997) Helgonet i Nidaros: Olavskult och kristnande i Norden (Stockhol)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Όλαφ Β΄ της Νορβηγίας
Γέννηση: 993 Θάνατος: 29 Ιουλίου 1030
Βασιλικοί τίτλοι
Προκάτοχος
Σβέν ο διχαλογένης 		Βασιλιάς της Νορβηγίας

1014 - 1028 		Διάδοχος
Κνούτος
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Όλαφ_Β΄_της_Νορβηγίας&oldid=10586919"