Williams Grand Prix Engineering
Πλήρες Όνομα | Williams Racing |
---|---|
Έδρα | Γκρόουβ, Ην. Βασίλειο |
Επικεφαλής Ομάδας | Τζείμς Βάουλς |
Ιδρυτής | Σερ Φρανκ Γουίλιαμς Σερ Πάτρικ Χεντ |
Ιστοσελίδα | www.williamsf1.com |
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα F1 | |
Πρώτος Αγώνας | Ως ομάδα Ισπανικό Γκραν Πρι 1977 Ως κατασκευαστής Γκραν Πρι Αργεντινής 1978 |
Συμμετοχές | Ως ομάδα: 792 Ως κατασκευαστής: 781 |
Πρωταθλήματα Κατασκευαστών | 9 (1980, 1981, 1986, 1987, 1992, 1993, 1994, 1996, 1997) |
Πρωταθλήματα Οδηγών | 7 (1980, 1982, 1987, 1992, 1993, 1996, 1997) |
Νίκες αγώνων | 114 |
Βαθμοί | 3586 |
Pole Positions | 128 |
Ταχύτεροι Γύροι | 133 |
2022 θέση | 10η (8 πόντοι) |
Η «Williams Grand Prix Engineering Limited»[1] (ελληνικά: Γουίλιαμς Γκραν Πρι), που σήμερα αγωνίζεται στον μηχανοκίνητο αθλητισμό ως Williams Racing, είναι βρετανική ομάδα και κατασκευαστής της Φόρμουλα 1. Ιδρύθηκε και διευθύνεται από τον ιδιοκτήτη της ομάδας σερ Φρανκ Γουίλιαμς και τον μηχανικό αυτοκινήτων σερ Πάτρικ Χεντ.
Όλα τα μονοθέσια της ομάδας ονομάζονται "FW", ακολουθούμενα από έναν αριθμό, καθώς F και W είναι τα αρχικά του Φρανκ Γουίλιαμς (Frank Williams). Η ομάδα είναι ευρύτερα γνωστή ως «Γουίλιαμς Φόρμουλα 1» (Williams F1) και απλούστερα ως «Γουίλιαμς» (Williams).
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η ομάδα εισήλθε στο πρωτάθλημα το 1977, μετά από δύο προηγούμενες αποτυχημένες προσπάθειες του Φρανκ Γουίλιαμς με την Frank Williams Racing Cars (1969–1975) και την Wolf-Williams Racing (1976). Ο πρώτος αγώνας της Γουίλιαμς ήταν το ισπανικό Γκραν Πρι του 1977, όπου η νέα ομάδα αγωνίστηκε με ένα μονοθέσιο που είχε αμάξωμα της March. Η Γουίλιαμς ξεκίνησε την κατασκευή δικών της μονοθεσίων το επόμενο έτος.
Η Γουίλιαμς έχει συνεργαστεί με πολλούς αξιόλογους κατασκευαστές κινητήρων, πιο επιτυχώς με την Ρενώ, αφού με τους κινητήρες της γαλλικής εταιρείας η Γουίλιαμς κέρδισε τους πέντε από τους εννέα τίτλους κατασκευαστών που κατέχει. Η Γουίλιαμς μαζί με τις Φερράρι, Μακλάρεν, Μπένετον και Ρενώ, αποτελούν το γκρουπ των πέντε ομάδων που κέρδισαν όλα τα πρωταθλήματα κατασκευαστών από το 1979 έως το 2008 και όλα τα πρωταθλήματα οδηγών από το 1984 έως το 2008.
Η Γουίλιαμς έχει επίσης επιχειρηματικά συμφέροντα πέραν από τους αγώνες της Φόρμουλα 1, καθώς έχει ιδρύσει την Williams Advanced Engineering και την Williams Hybrid Power, εταιρείες οι οποίες παίρνουν την τεχνολογία που αρχικά αναπτύχθηκε για την ομάδα της Φόρμουλα 1 και την προσαρμόζουν σε άλλες εμπορικές εφαρμογές. Η Williams Advanced Engineering είχε και ένα τεχνολογικό κέντρο στο Κατάρ μέχρι το 2014 που το έκλεισε, ενώ η Williams Hybrid Power πωλήθηκε στην GKN τον Απρίλιο του 2014.
-
Το μονοθέσιο March-Cosworth 761, με το οποίο πρωτοαγωνίστηκε η ομάδα το 1977.
-
Ο Νίκο Ρόζμπεργκ και ο Καζούκι Νακατζίμα με τα μονοθέσια της Γουίλιαμς το 2009 στην Ιαπωνία.
Επιδόσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Ελβετός Κλέι Ρεγκατσόνι κέρδισε το πρώτο Γκραν Πρι της ομάδας στη Μεγάλη Βρετανία το 1979. Επίσης, στη Μεγάλη Βρετανία το 1997, ο Καναδός Ζακ Βιλνέβ σημείωσε την 100η νίκη της ομάδας, κάνοντας την Γουίλιαμς μία από τις μόλις τρεις ομάδες στη Φόρμουλα 1 που πετυχαίνουν 100 νίκες, μαζί με την ιταλική Φερράρι και τη συναδελφική βρετανική ομάδα Μακλάρεν. Η Γουίλιαμς κέρδισε εννέα πρωταθλήματα κατασκευαστών μεταξύ του 1980 και του 1997. Που αποτελούσε ρεκόρ μέχρι το 2000 όπου το ξεπέρασε η Φερράρι.
Οδηγοί που πέρασαν απ' την ομάδα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Πατρίκ Νεβ (1977)
- Άλαν Τζόουνς (1978–1981)
- Κλέι Ρεγκατσόνι (1979)
- Κάρλος Ρόιτεμαν (1980-1982)
- Μάριο Αντρέτι (1982)
- Ντέρεκ Ντέιλι (1982)
- Κέκε Ρόσμπεργκ (1982–1985)
- Ζακ Λαφίτ (1983-1984)
- Τζόναθαν Πάλμερ (1983)
- Νάιτζελ Μάνσελ (1985–1988, 1991–1992, 1994)[2]
- Μάρτιν Μπραντλ (1988)
- Ζαν - Λουί Σιεσέ (1988)
- Νέλσον Πικέ (1986–1987)
- Ρικάρντο Πατρέζε (1987-1992)
- Τιερί Μπουτσέν (1989-1990)
- Αλαίν Προστ (1993)
- Ντέιμον Χιλ (1993–1996)
- Άιρτον Σένα (1994)
- Ντέιβιντ Κούλθαρντ (1994-1995)[3]
- Ζακ Βιλνέβ (1996–1998)
- Χάιντς - Χάραλντ Φρέντσεν (1997-1998)
- Αλεσάντρο Ζανάρντι (1999)
- Ραλφ Σουμάχερ (1999-2004)
- Τζένσον Μπάτον (2000)
- Χουάν Πάμπλο Μοντόγια (2001-2004)
- Μαρκ Ζενέ (2004)
- Αντόνιο Πιτζόνια (2004-2005)[4]
- Νικ Χάιντφελντ (2005)[5]
- Μαρκ Γουέμπερ (2005-2006)
- Νίκο Ρόσμπεργκ (2006-2009)
- Αλεξάντερ Βουρτς (2007)[6]
- Καζούκι Νακατζίμα (2007-2009)
- Ρούμπενς Μπαρικέλο (2010-2011)
- Νίκο Χούλκενμπεργκ (2010-2011)
- Παστόρ Μαλδονάδο (2011-2013)
- Μπρούνο Σένα (2012)
- Βαλτέρι Μπότας (2013-2016)
- Φελίπε Μάσα (2014-2017)
- Λανς Στρολ (2017-2018)
- Πολ Ντι Ρέστα (2017)[7]
- Σεργκέι Σιρότκιν (2018)
- Τζορτζ Ράσελ (2019-2021)[8]
- Ρόμπερτ Κούμπιτσα (2019)
- - Νίκολας Λατίφι (2020-2022)
- Αλεξάντερ Άλμπον (2022)[9]
- Νικ Ντε Φρίς (2022)[10]
Με εξαίρεση τον Άιρτον Σένα, τον Τζένσον Μπάτον, τον Αλεσάντρο Ζανάρντι, τον Ράλφ Σουμάχερ, τον Ντέιβιντ Κούλθαρντ, τον Χουάν Πάμπλο Μοντόγια, τον Αντόνιο Πιτσόνια, τον Νικ Χάιτφελντ, τον Μαρκ Γουέμπερ, τον Αλεξάντερ Βουρτς, τον Καζούκι Νακατζίμα, τον Ρούμπενς Μπαρικέλο και τον Νίκο Χούλκενμπεργκ οι παραπάνω έχουν κατακτήσει με την ομάδα τουλάχιστον ένα πρωτάθλημα οδηγών. Είναι ενδιαφέρον ότι, από αυτούς που έχουν κερδίσει πρωτάθλημα με την Γουίλιαμς, μόνο οι Άλαν Τζόουνς, Κέκε Ρόζμπεργκ και Ζακ Βιλνέβ υπερασπίστηκαν τον τίτλο τους παραμένοντας στην ομάδα. Ο Νέλσον Πικέ πήγε στη Λότους μετά τη νίκη του το 1987, ο Νάιτζελ Μάνσελ μεταπήδησε στο αμερικανικό πρωτάθλημα των Indy Cars μετά τη νίκη του το 1992, ο Αλαίν Προστ αποσύρθηκε από τους αγώνες μετά το τέταρτο παγκόσμιο πρωτάθλημα που κατέκτησε το 1993, ενώ ο Ντέιμον Χιλ πήγε στην Άροους μετά τη νίκη του το 1996.
Μονοθέσια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «WGF1: Williams Grand Prix Holdings PSL». www.boerse-frankfurt.de. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2016.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ Βλ. Παραπομπή 5.
- ↑ Ο Κούλθαρντ στην αρχή της σεζόν του 1994 ήταν απλά ο οδηγός δοκιμών της ομάδας αλλά μετά το θάνατο του Σένα στον αγώνα της Ίμολα στην Ισπανία, 2 αγώνες μετά τον θάνατο του Σένα (προηγήθηκε το γκραν πρι του Μονακό στο οποίο η ομάδα έτρεξε μόνο με τον Χιλ ως φόρος τιμής στον Βραζιλιάνο) έτρεξε στην θέση του Σένα αλλά στα γκραν πρι Γαλλίας, Ευρώπης, Ιαπωνίας και Αυσταλίας (μετά τα τελευταία 3 αναφερόμενα τελείωνε η σεζον) έτρεξε ο πρωταθλητής του 1992 Νάιτζελ Μάνσελ (στην Αυστραλία μάλιστα νίκησε για τελευταία φορά στην καριέρα του στην Φόρμουλα 1 μετά την σύγκρουση Σουμάχερ-Χιλ που ανάγκασε και τους 2 σε εγκατάλειψη δίνοντας τον τίτλο στον Σουμάχερ).
- ↑ Ο Πιτζόνια καμία απ' τις 2 αυτές χρονιές δε συμμετείχε σε όλα τα Γκραν Πρι. Το 2004 συμμετείχε στα Γκραν Πρι απ' το Γερμανικό μέχρι το Ιταλικό ως αντικαταστάτης του Ραλφ Σουμάχερ ο οποίος είχε τραυματιστεί σοβαρά στη διάρκεια του Αμερικανικού Γκραν Πρι και το 2005 στα Γκραν Πρι απ το Ιταλικό μέχρι το Κινεζικό το οποιο ήταν και το τελευταίο ως αντικαταστάτης του Νικ Χάιντφελντ ο οποίος λίγο πριν το Ιταλικό Γκραν Πρι είχε ατύχημα με το ποδήλατό του κι ύστερα είχε νιώσει έντονη αδιαθεσία.
- ↑ Ο Χάιντφελντ έτρεξε στην ομάδα ως το Γκραν Πρι Τουρκίας αλλά αναγκάστηκε να χάσει τα Γκραν Πρι Ιταλίας και Βελγίου αφού είχε ατύχημα κατά την διάρκεια δοκιμών. Επρόκειτο να γυρίσει για το Γκραν Πρι Βραζιλίας αλλά ενώ ήταν έξω και έκανε ποδήλατο, τον χτύπησε μια μοτοσικλέτα και έχασε και τους 3 τελευταίους αγώνες της σεζόν. Τον αντικατέστησε ο Αντόνιο Πιτσόνια.
- ↑ Ο Βουρτς συμμετείχε στους 16 απ' τους 17 αγώνες εκείνου του Πρωταθλήματος και στο 17ο ο οποίος ήταν το Γκραν Πρι Βραζιλίας αντικαταστάθηκε απ' τον Ιάπωνα δοκιμαστή της ομάδας Καζούκι Νακατζίμα.
- ↑ Ο Ντι Ρέστα δεν αγωνίστηκε όλη τη χρονιά αλλά μόνο στον 11 αγώνα ο οποίος ήταν το Γκραν Πρι Ουγγαρίας όπου αντικατέστησε το Φελίπε Μάσα ο οποίος στην 1η περίοδο Ελεύθερων Δοκιμαστικών είχε έξοδο κι ύστερα ένιωθε έντονη ζαλάδα.
- ↑ Ο Ράσελ το 2020 έτρεξε με την ομάδα αυτη σε όλα τα Γκραν Πρι εκτός απ' το 16ο καο προτελευταίο το οποίο ήταν το Γκραν Πρι του Σακίρ στο οποίο έτρεξε με τη Mercedes στη θέση του Βρετανού Λιούις Χάμιλτον ο οποίος είχε προσβληθεί από COVID-19.
- ↑ Ο Άλμπον ήρθε στην ομάδα με απόσπαση απ τη Red Bull Racing.
- ↑ Ο Ντε Φρις έτρεξε ως αντικαταστάτης του Άλμπον στο Ιταλικό Γκραν Πρι.