Μετάβαση στο περιεχόμενο

Aero L-39 Albatros

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Aero L-39 Albatros
Τύποςεκπαιδευτικό, ελαφρύ αεροσκάφος εγγύς υποστήριξης
ΚατασκευαστήςAero Vodochody
Χώρα προέλευσηςΤσεχοσλοβακία/Τσεχία
ΣχεδιασμόςJan Vlček[1]
Παρθενική πτήση4 Νοεμβρίου 1968
Πρώτη παρουσίαση28 Μαρτίου 1972 με τη Τσεχοσλοβάκικη Πολεμική Αεροπορία[2]
Κύριος χειριστήςΣοβιετική Πολεμική Αεροπορία
Άλλοι χειριστέςΤσεχοσλοβάκικη Πολεμική Αεροπορία
Πολεμική Αεροπορία της Λιβύης
Πολεμική Αεροπορία της Συρίας
Παραγωγή1971–1996[3]
Μονάδες που παρήχθησαν2900[3]
Αναπτύχθηκε απόAero L-29 Delfín
ΠαραλλαγέςAero L-39NG
Εξελίχθηκε σεAero L-59 Super Albatros
Aero L-159 Alca

Το Aero L-39 Albatros είναι υψηλών επιδόσεων διθέσιο μονοκινητήριο αεριωθούμενο εκπαιδευτικό αεροσκάφος που αναπτύχθηκε και κατασκευάστηκε στην Τσεχοσλοβακία από την Aero Vodochody. Πρόκειται για το πλέον διαδεδομένο αεριωθούμενο εκπαιδευτικό στον κόσμο, ενώ έχει αξιοποιηθεί επίσης και ως ελαφρύ αεροσκάφος εγγύς υποστήριξης. Σε αντίθεση με τα περισσότερα αεροσκάφη που προέρχονταν από τις χώρες του Συμφώνου της Βαρσοβίας, δεν έλαβε ποτέ ονομασία αναφοράς ΝΑΤΟ από το ΝΑΤΟ.

Το L-39 σχεδιάστηκε τη δεκαετία του 1960 προκειμένου να αντικαταστήσει το πρώιμο αεριωθούμενο εκπαιδευτικό Aero L-29 Delfín. Πραγματοποίησε την παρθενική του πτήση στις 4 Νοεμβρίου 1968 και έγινε το πρώτο εκπαιδευτικό αεροσκάφος στον κόσμο που προωθούνταν από κινητήρα turbofan. Εντάχθηκε σε παραγωγή το 1971 και ένα χρόνο αργότερα αναγνωρίστηκε από την πλειονότητα των χωρών του Συμφώνου της Βαρσοβίας ως το προτιμώμενο εκπαιδευτικό αεροσκάφος για τις αεροπορίες τους. Συνέπεια της απόφασης αυτής ήταν η παραγωγή χιλιάδων L-39 για τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, ενώ αξιόλογη ήταν επίσης η εξαγωγική επιτυχία που γνώρισε σε τρίτες χώρες, ιδίως ως ελαφρύ αεροσκάφος εγγύς υποστήριξης. Από τη δεκαετία του 1990 και μετά αρκετά L-39 πέρασαν επίσης στην κατοχή πολιτικών χρηστών. Μέχρι το τέλος του 20ού αιώνα, πάνω από 2800 αεροσκάφη του τύπου αυτού είχαν ενταχθεί σε υπηρεσία με περισσότερες από 30 αεροπορικές δυνάμεις σε όλη την υφήλιο.

Το Albatros αποτέλεσε επίσης την βάση για νέα, πιο προηγμένα αεροσκάφη. Τη δεκαετία του 1980 η Aero Vodochody το χρησιμοποίησε για να δημιουργήσει το αναβαθμισμένο L-59 Super Albatros. Επίσης αναπτύχθηκε το L-139, μια παραλλαγή του L-39 με τον δυτικής προέλευσης κινητήρα Garrett TFE731, ενώ από το 1997 έχει ενταχθεί σε παραγωγή το ελαφρύ αεροσκάφος πολλαπλών ρόλων/εκπαιδευτικό L-159 ALCA.

Η παραγωγή του αρχικού L-39 διακόπηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1990, με τις παραγγελίες να μειώνονται αισθητά μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Τον Ιούλιο του 2014 η κατασκευάστρια εταιρεία ανακοίνωσε στην αεροπορική έκθεση στο Φάρνμπορο την διαθεσιμότητα του L-39NG, μιας αναβαθμισμένης και εκσυγχρονισμένης έκδοσης του L-39. Το πρόγραμμα του L-39NG αφορά τόσο την παραγωγή νέων αεροσκαφών όσο και την εκτεταμένη ανακατασκευή/αναβάθμιση υπαρχόντων.

Αεροσκάφη που σχετίζονται με την ανάπτυξη του L-39
Συγκρίσιμα αεροσκάφη
  1. Wilkinson 2002, p. 30.
  2. John Pike. «Aero L-39 Albatros». Globalsecurity.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2013. 
  3. 3,0 3,1 "L-39 Program." Αρχειοθετήθηκε 18 April 2016 στο Wayback Machine. Aero Vodochody, Retrieved: 17 April 2016.
  4. 4,00 4,01 4,02 4,03 4,04 4,05 4,06 4,07 4,08 4,09 4,10 4,11 4,12 4,13 4,14 4,15 4,16 4,17 4,18 4,19 4,20 4,21 4,22 4,23 4,24 4,25 4,26 4,27 Jennings, Gareth (12 Οκτωβρίου 2018). «Aero rolls out first L-39NG». IHS Jane's 360. London. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Οκτωβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 2018. 
  5. «Flying Flying – Scramble». scramble.nl. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Οκτωβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2015. 
  6. «Le Mali a reçu au moins quatre avions d'attaque légers L-39C Albatross, probablement livrés par la Russie». opex360.com. 9 Αυγούστου 2022. 
  • Corrigan, Peter. Marine J SBS: The East African Mission. Bloomsbury Publishing, 2016. (ISBN 1-4728-1671-4).
  • Holmes, Tony. US Marine Corps and RAAF Hornet Units of Operation Iraqi Freedom. Bloomsbury Publishing, 2012. (ISBN 1-7820-0733-4).
  • Jackson, Robert (2011). Aircraft from 1914 to the present day. σελ. 174. ISBN 978-1-907446-02-3. 
  • Karp, Regina Cowen. Central and Eastern Europe: The Challenge of Transition. Oxford University Press, 1993. (ISBN 0-1982-9169-8).
  • Kiss, Judit. The Defence Industry in East-Central Europe: Restructuring and Conversion. SIPRI, 1997. (ISBN 0-1982-9280-5).
  • Lake, Jon (2000). «Aero L-39 Albatros Family: Variant Briefing». World Air Power Journal (London: Aerospace Publishing) 43: 116–131. ISBN 1-86184-055-1. 
  • Seely, Robert. Russo-Chechen Conflict, 1800-2000: A Deadly Embrace. Psychology Press, 2001. (ISBN 0-7146-4992-9).
  • Taylor, John W.R. Jane's All The World's Aircraft 1988–89. Coulsdon, UK:Jane's Defence Data, 1988. (ISBN 0-7106-0867-5).
  • Mladějovský, Josef (1988). Nebe pro Albatros: kapitoly o inženýru Janu Vlčkovi, českém leteckém konstruktéru [Sky for the Albatros: The Chapters About ing. Jan Vlček, Czech Aircraft Constructor] (στα Τσεχικά). Praha: Naše vojsko. 
  • Wilkinson, Stephan. Man and Machine. Rowman & Littlefield, 2005. (ISBN 1-5992-1679-5).
  • Wilkinson, Stephan. "Sweetest Little Warbird in the Sky." Popular Science, June 2002. Vol. 260, No. 6. ISSN 0161-7370. pp. 30, 32-33.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Aero L-39 στο Wikimedia Commons