Τήλεκλος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τήλεκλος
Βασιλιάς των Λακεδαιμονίων
8ος από τον οίκο των Αγιαδών
ΠροκάτοχοςΑρχέλαος
ΔιάδοχοςΑλκαμένης
ΕθνικότηταΈλληνας, Σπαρτιάτης
Οίκος/ΓενεάΑγιάδες
ΠατέραςΑρχέλαος
ΕπίγονοιΑλκαμένης

Ο Τήλεκλος ήταν βασιλιάς της αρχαίας Σπάρτης, που καταγόταν από το γένος των Αγιαδών.

Ήταν γιος και διάδοχος του Αρχελάου [1] [2] [3] και κατά τη διάρκεια της βασιλείας του οι Λακεδαιμόνιοι πολέμησαν τους περιοίκους των πόλεων Αμύκλες, Φάριδα και Γεράνθρες, που κατοικούνταν από Αχαιούς. Οι κάτοικοι της Φάριδας και των Γερανθρών μετά την πρώτη έφοδο των Λακεδαιμονίων έκαναν συμφωνία να φύγουν από την Πελοπόννησο. Αντίθετα οι κάτοικοι των Αμυκλών αντιστάθηκαν σθεναρά και είχαν πολλές επιτυχίες έναντι των Λακεδαιμονίων · και για το λόγο αυτό οι τελευταίοι, όταν τελικά επικράτησαν, έστησαν τρόπαιο σε ανάμνηση της επιτυχίας τους.[2]

Το 764 π.Χ. κατά τη διάρκεια της ετήσιας γιορτής στο ιερό της Λιμνάτιδος Αρτέμιδος, που βρισκόταν στα όρια της Λακωνικής και Μεσσηνίας, σύμφωνα με τους Σπαρτιάτες, κάποιοι Μεσσήνιοι βίασαν τις παρθένες της Σπάρτης που μετέβαιναν εκεί και σκότωσαν τον Τήλεκλο που προσπάθησε να τους εμποδίσει [2] [4].

Οι Μεσσήνιοι, από την πλευρά τους υποστήριζαν ότι, ο Τήλεκλος εποθφαλμιώντας τη Μεσσηνία σκόπευε να σκοτώσει τους Μεσσήνιους αξιωματούχους που βρίσκονταν στο ιερό. Έτσι λοιπόν, βρήκε μερικούς νεαρούς Σπαρτιάτες που δεν είχαν ακόμα γένια, τους έντυσε με γυναικεία ρούχα, τους έδωσε μαχαίρια και τους έστειλε ανάμεσα στους Μεσσήνιους την ώρα που αναπαύονταν. Εκείνοι αμυνόμενοι σκότωσαν τους νεαρούς και τον ίδιο τον Τήλεκλο. [4]

Όποια και να ήταν η αλήθεια, το γεγονός αυτό αποτέλεσε την αφορμή του πρώτου Μεσσηνιακού πολέμου [5]. Μετά το θάνατο του Τηλέκλου βασιλιάς χρίστηκε ο γιος του Αλκαμένης [1] [2].

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Ηροδότου «Ιστορίαι» - Βιβλίο Ζ΄ - Πολύμνια, § 204.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 Παυσανία «Ελλάδος Περιήγησις» - Βιβλίο Γ΄ - Λακωνικά, § 2.
  3. «Jerome, Chronicon. The Merton manuscript». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2010. 
  4. 4,0 4,1 Παυσανία «Ελλάδος Περιήγησις» - Βιβλίο Δ΄ - Μεσσηνιακά, § 4.
  5. Στράβωνα «Γεωγραφικά» - Βιβλίο ΣΤ΄, § 3.3.