Αρεύς Β΄
| Αρεύς Β' | |
|---|---|
| Βασιλιάς των Λακεδαιμονίων 27ος από τον οίκο των Αγιαδών | |
| Περίοδος εξουσίας | |
| 262 - 254 π.Χ. | |
| Προκάτοχος | Ακρότατος |
| Διάδοχος | Λεωνίδας Β΄ |
| Εθνικότητα | Έλληνας, Σπαρτιάτης |
| Οίκος/Γενεά | δυναστεία Αγιαδών |
| Πατέρας | Ακρότατος |
Ο Αρεύς Β΄ (πέθανε το 254 π.Χ.) ήταν βασιλιάς της Σπάρτης από την Δυναστεία των Αγιαδών (262 π.Χ. - 254 π.Χ.), η άλλη βασιλική δυναστεία ήταν η Δυναστεία Ευρυποντιδών. Δεν βασίλευσε ποτέ επειδή ανέβηκε στον θρόνο σε νηπιακή ηλικία και πέθανε παιδί, τον διαδέχθηκε ο πρώτος ξάδελφος του παππού του Λεωνίδας Β΄. Οι γονείς του ήταν ο βασιλιάς Ακρότατος ο Λακεδαιμόνιος (265 π.Χ. - 262 π.Χ.) και η ευγενής Χιλονίς, πήρε το όνομα του παππού του Αρεύς Α΄. Ο παππούς του οργάνωσε τον Χρεμωνίδειο Πόλεμο απέναντι στους Μακεδόνες, ηττήθηκε και έπεσε σε μάχη (265 π.Χ.). Ο πατέρας του που τον διαδέχθηκε στον θρόνο έπεσε και αυτός τρία χρόνια αργότερα σε μάχη στην Μεγαλόπολη (262 π.Χ.. Ο μικρός Αρεύς Β΄ δεν μπορούσε να κυβερνήσει, αντιβασιλιάς ορίστηκε ο μετέπειτα βασιλιάς Λεωνίδας Β΄, γιός του Κλεώνυμου που ήταν δεύτερος γιος του Κλεομένη Β΄, παππού του Αρεύς Α΄. Πέθανε ωστόσο σε πολύ μικρή ηλικία χωρίς απογόνους και τον διαδέχθηκε στον θρόνο ο ίδιος ο Λεωνίδας Β΄. O μικρός Αρεύς δέχτηκε μεγάλες τιμές από την πόλη των Δελφών (255 π.Χ., ο βαθμός της τελετής δείχνει ότι ο θεσμός του βασιλιά της Σπάρτης είχε εξελιχθεί από τον 3ο αιώνα π.Χ. σε Ελληνιστή βασιλιά ενώ παλιότερα είχε πολύ περιορισμένες εξουσίες.[1] Η μητέρα του προσφωνήθηκε με τίτλους που χρησιμοποιούσαν για τις βασίλισσες στην Δυναστεία των Πτολεμαίων που ήταν σύμμαχοι με την Αρχαία Σπάρτη.[2]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- D. Alexander Walthall, "Becoming Kings: Spartan Basileia in the Hellenistic Period", in Nino Luraghi (editor), The Splendors and Miseries of Ruling Alone, Encounters with Monarchy from Archaic Greece to the Hellenistic Mediterranean, Franz Steiner Verlag, Stuttgart 2013.
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος
|
