Αμύκλες
| Αμύκλες | |
|---|---|
| Πόλη | |
 Αμύκλες
|
|
| Χώρα | Ελλάδα |
| Δήμος | Σπάρτης |
| Υψόμετρο | 204 μ |
| Πληθυσμός | 694 (2011) |
| Ταχυδρομικός κώδικας | 23100 |
| Τηλεφωνικός κωδικός | 27310 |
Οι Αμύκλες είναι χωριό της Λακωνίας. Βρίσκεται στην πεδιάδα του ποταμού Ευρώτα, 6 χιλιόμετρα νότια της Σπάρτης, ανατολικά του Ταΰγετου, δίπλα στην Εθνική Οδός 39 από τη Σπάρτη στο Γύθειο. Πήρε το όνομά του από τις αρχαίες Αμύκλαι, τα ερείπια των οποίων βρίσκονται 2 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του χωριού.
Πίνακας περιεχομένων
Πληθυσμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Έτος | Πληθυσμός χωριού | Πληθυσμός τοπικής κοινότητας |
|---|---|---|
| 1981 | - | 1,164 |
| 1991 | 589 | 871 |
| 2001 | 735 | 1,009 |
| 2011 | 694 | 1,000 |
Αρχαίες Αμύκλαι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σύμφωνα με κάποιες πηγές, η αρχαία πόλη Αμύκλαι (αρχαία ελληνικά: Ἀμύκλαι) ιδρύθηκε από τον Αμύκλα της Σπάρτης, τον γιο του Λακεδαίμονα.[1] Το δεύτερο αιώνα μ.Χ., ο Παυσανίας πληροφορήθηκε ότι η αρχαϊκή τοποθεσία των Αμυκλών είχε αρχαία προέλευση σαν οχυρό των Αχαιών πριν από την «Κάθοδο των Δωριέων», και η σύγχρονη αρχαιολογία έχει υποστηρίξει αυτήν την άποψη. Ο οικισμός της Εποχής του Χαλκού βρίσκεται στις πλαγιές πάνω από το σύγχρονο χωριό των Αμυκλών. Κατακτήθηκε από τους αρχαίους Σπαρτιάτες ως ο πέμπτος από τους παρακείμενους οικισμούς, η κατάκτηση των οποίων απετέλεσε την αρχή της ιστορίας της Σπάρτης, τον 8ο αιώνα π.Χ. Οι κάτοικοι των Αμυκλών έγιναν περίοικοι, ελεύθεροι αλλά χωρίς πολιτικά δικαιώματα αλλά με υποχρέωση να πληρώνουν φόρους πολίτες της Σπάρτης.
Την ίδια περίπου περίοδο ανεγέρθηκε στις Αμύκλες το Ιερό του Απόλλωνα, όπου μέσα στο τέμενός του περιέκλειε τον τύμβο του Υάκινθου,[2] πρωτοελλαδική θεότητα η λατρεία της οποίας συγχεόταν με αυτήν του Απόλλωνα στην ετήσια γιορτή των Υακινθίων. Υπάρχουν αναθηματικά αγαλματίδια της προ-Μυκηναϊκής περιόδου και της Γεωμετρικής περιόδου, αλλά με κενό μεταξύ τους: «είναι φανερό ότι είχε λάβει χώρα μια ριζική αναδιαμόρφωση», σχολιάζει ο Walter Burkert, δίνοντας πολλά παραδείγματα αυτής της διακοπής στην λατρευτική πρακτική κατά την Γεωμετρική περίοδο, και που περιλαμβάνει και τις Αμύκλες (1985, σελ. 49).
Μετά την κατάκτηση από τους Σπαρτιάτες, οι Αμύκλαι συνέχισαν να πραγματοποιούν τις Γυμνοπαιδιές και τα Υακίνθια, τώρα προς τιμήν του Απόλλωνα Αμυκλαίου, κατά μία κατοπινή πολιτική ερμηνεία, τιμώντας «την πολιτική συμφιλίωση της Δωρικής Σπάρτης (Απόλλωνας) με Αχαϊκό πληθυσμό των Αμυκλών (Υάκινθος)» (Ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού). Ακόμα δεν ακούγεται τίποτε για την αδελφή του Απόλλωνα Άρτεμι, τονίζει ο Burkert.[3] Κατά τον έβδομο ή στις αρχές του έκτου αιώνα φτιάχνεται μία κολοσσιαία κρανοφόρα προτομή από μπρούντζο, έχοντας μια ανεικονική μορφή στιβαρής κολώνας με χέρια, που κρατάει δόρυ και το πιο οικείο τόξο: «αρχαίο και χωρίς τεχνουργία», σχολιάζει ο Παυσανίας, «εκτός από το πρόσωπο και τις άκρες των ποδιών και των χεριών του μοιάζει με μπρούντζινη κολώνα. Έχει κράνος στο κεφάλι του, και δόρυ και τόξο στα χέρια του. Η βάση του αγάλματος είναι σχηματισμένη σαν βωμός, και λέγεται ότι ο Υάκινθος είναι θαμμένος μέσα του» (Περιήγησις, III.6). Στα μέσα του έκτου αιώνα το πρόσωπο του Απόλλωνα επιχρυσώθηκε με χρυσό από την Λυδία, δώρο του Κροίσου. Αργότερα τον έκτο αιώνα, ο Bαθυκλής της Μαγνησίας σχεδίασε ένα Δωρικό-Ιωνικό συγκρότημα ναού αργότερα γνωστό ως «θρόνος του Απόλλωνα». Το αρχαϊκό λατρευτικό άγαλμα, το οποίο στεκόταν στο βάθρο που κατασκευάστηκε για να περικλείει τον χθόνιο βωμό του Υακίνθου, περικύκλωνε μια πραγματική «εγκυκλοπαίδεια» της ελληνικής μυθολογίας, αν κρίνουμε από απαρίθμηση από τον Παυσανία των αντικειμένων και των ανάγλυφων. Το βάθρο περιείχε το βωμό του Υάκινθου,[4] και ήταν καλυμμένο με ανάγλυφα, ενώ περισσότερα ανάγλυφα κάλυπταν στο κτήριο σαν στοά που περιέκλειε από τις τρεις μεριές το τεράστιο άγαλμα του θεού. Το ανάλημμα και ο περίβολος του ιερού έχουν ανασκαφεί. Θραύσματα της αρχιτεκτονικής που έχουν βρεθεί, επιδεικνύουν έναν συνδυασμό δωρικών και ιωνικών στοιχείων. Κάποια από τα ευρήματα εκτίθενται στο αρχαιολογικό μουσείο Σπάρτης.
Εκτός από τη λατρεία του Απόλλωνα, οι κάτοικοι των Αμυκλών λάτρευαν επίσης τον Διόνυσο ως Διόνυσος Ψίλαξ. Ο Παυσανίας σημειώνει ότι ψίλα ήταν η δωρική λέξη για τα φτερά: «το κρασί αναπτερώνει τον άνθρωπο, ελαφρύνοντας το πνεύμα τους, όχι λιγότερο απ’ ό, τι τα φτερά τα πουλιά» προσθέτει σαν σχόλιο. Προφανώς του ήταν δύσκολο να φανταστεί έναν αρχαϊκό φτερωτό Διόνυσο.
Παραδοσιακά οι Αμύκλαι ήταν συνυφασμένες ως η κατοικία του Τυνδάρεω και των γιων του, των Διόσκουρων.
| Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Amykles της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 3.0. (ιστορικό/συντάκτες). |
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Παυσανίας, Ελλάδος Περιήγησις 3.1.3
- ↑ Ο τεχνιτός λόφος, τώρα εκχριστιανισμένος ως λόγος της Αγίας Κυριακής ορίζει ακόμα τον ιερό τόπο.
- ↑ Ελληνική Θρησκεία 1985, σελ., 220. Εμφανίζεται μεταξύ πάμπολλων θεμάτων στα ανάγλυφα στο "θρόνο του Απόλλωνα".
- ↑ "Στα Υακίνθια πριν την θυσία στον Απόλλωνα, περνάνε από την μπρούτζινη πόρτα για να αφιερώσουνε τα αναθήματα ενός θεϊκού ήρωα στον Υάκινθο σε αυτόν το βωμό. Η πόρτα βρίσκεται στα αριστερά του βωμού" (Παυσανίας).
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- A. Faustoferri, Il trono du Amyklai e Sparta : Bathykles al servizio del potere, Italian scientific editions, Naples, 1996;
- Edmond Lévy, Sparte : Histoire politique et sociale jusqu’à la conquête romaine, Seuil, coll. "Points Histoire" = "Points of History", Paris, 2003
- R. Martin, Bathyclès de Magnésie et le trône d'Apollon à Amyklæ, RA, 1976, p. 205–218
- Hellenic Ministry of Culture: The Amyklaion and Sanctuary of Apollo
- Pausanias, Description of Greece III.6 Apollo at Amyklai.
- Richard Stillwell, ed. Princeton Encyclopaedia of Classical Sites, 1976: "Amyklai, Achaia, Greece"
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- E. Buschor and W. von Massow, "Vom Amyklaion," AM 52(1927) 1-85.
- P. Calligas, "From the Amyklaion," in J. M. Sanders (ed.), Philolakon: Lakonian Studies in Honour of Hector Catling (Oxford 1992) 31-48.
