Λεωνίδας Β΄

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Λεωνίδας Β΄
Λεωνίδας Β΄
Ο Κλεόμβροτος στέλλεται στην εξορία από τον Λεωνίδα Β΄, Ελαιογραφία σε μουσαμά, Μπέντζαμιν Γουέστ, π. 1768.
Επίτροπος του βασιλιά των Λακεδαιμονίων
Αρέως Β΄
(από τον οίκο των Αγιαδών)
Περίοδος εξουσίας
262 π.Χ. - 254 π.Χ.
ΠροκάτοχοςΑκρότατος
Βασιλιάς των Λακεδαιμονίων
28ος από τον οίκο των Αγιαδών
Περίοδος εξουσίας
254 π.Χ. - 242 π.Χ.
ΠροκάτοχοςΑρεύς Β΄
ΔιάδοχοςΚλεόμβροτος Β΄
Περίοδος εξουσίας
241 π.Χ. - 225 π.Χ.
ΠροκάτοχοςΚλεόμβροτος Β΄
ΔιάδοχοςΚλεομένης Γ΄
ΕθνικότηταΈλληνας, Σπαρτιάτης
Οίκος/ΓενεάΑγιάδες
ΠατέραςΚλεώνυμος της Σπάρτης
Μητέραάγνωστη
ΣύζυγοςΚρατησίκλεια
ΕπίγονοιΚλεομένης Γ΄
Χιλονίς
Ευκλείδας Αγιαδών

Ο Λεωνίδας Β΄ ή Γιος του Λέοντος ήταν ο 28ος Βασιλιάς της Σπάρτης από την Δυναστεία των Αγιαδών (254 π.Χ. - 242 π.Χ. και 241 π.Χ. - 235 π.Χ.), γιος του Κλεώνυμου της Σπάρτης. Ο Λεωνίδας Β΄ διαδέχθηκε στον θρόνο της Σπάρτης τον Αρέα Β΄, εγγονό του πρώτου ξαδέλφου του Αρέα Α΄ που πέθανε σε παιδική ηλικία χωρίς απογόνους.[1][2] Ο Λεωνίδας Β΄ μεγάλωσε στην βασιλική αυτοκρατορική αυλή των Σελευκιδών. Ο Πλούταρχος στο έργο του "Βίοι" γράφει ότι η σύζυγός του ήταν από την Περσία. Οι περισσότεροι συγγραφείς γράφουν ωστόσο ότι ήταν κόρη του βασιλιά Σελεύκου Α΄ και της Περσίδας συζύγου του Απάμας, συνεπώς μισή από την Περσία και μισή από την Μακεδονία. Τα έθιμα της συζύγου του, ξένα προς τα σπαρτιατικά ήθη, προκάλεσαν αντιδράσεις από τον Έφορο Λύσανδρο, τον συμβασιλέα του Άγις Δ΄ και τους οπαδούς του.

Ο Λεωνίδας Β΄ αντέδρασε στις μεταρρυθμίσεις του Άγι Δ΄ από την Δυναστεία Ευρυποντιδών τις οποίες θα κάνει αργότερα ο ίδιος ο γιος του. Ο Έφορος Λύσανδρος ισχυρίστηκε ότι είδε ένα κακό θεικό σημάδι και ο Λεωνίδας Β΄ δραπέτευσε για να αποφύγει την δίκη, τον αντικατέστησε ο γαμπρός του Κλεόμβροτος Β΄ (242 π.Χ.). Την επόμενη χρονιά (241 π.Χ.) ο Λεωνίδας Β΄ εκμεταλλεύτηκε την δυσαρέσκεια των Σπαρτιατών για την καθυστέρηση των μεταρρυθμίσεων και την απουσία του Άγις Δ΄ σε πόλεμο στην Αιτωλία για να επιστρέψει στην Αρχαία Σπάρτη. Οι δύο ενεργοί βασιλείς πανικοβλημένοι δραπέτευσαν σαν ικέτες ο Άγις Δ΄ στον ναό της πολιούχου της Σπάρτης Αθηνάς Χαλκίοικου και ο Κλεόμβροτος στον ναό του Ταινάριου Ποσειδώνα στα νότια. Ο Κλεόμβροτος μπόρεσε να πάει εξορία επειδή η σύζυγος του και κόρη του Λεωνίδα Β΄ Χιλονίς παρακάλεσε τον πατέρα της να του χαρίσει την ζωή. Ο Άγις Δ΄ αντίθετα η μητέρα του Αγησιστράτη και η γιαγιά του Αρχιδαμία εκτελέστηκαν, ο Λεωνίδας Β΄ ανέβηκε ξανά στον θρόνο.

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ήταν ο πατέρας τριών παιδιών από τη σύζυγό του Κρατησίκλεια,[3] η οποία ανήκε στη δυναστεία των Σελευκιδών.[4]

Ο γιος του Κλεομένης Γ΄ τελικά τον διαδέχθηκε, έχοντας παντρευτεί στην ηλικία των 18 (224 π.Χ.) τη χήρα του Άγιδος Δ΄: είχαν τουλάχιστον έναν γιο μαζί ο οποίος πέθανε στην Αίγυπτο με τη γιαγιά του. Η κόρη του Χιλονίς παντρεύτηκε τον Κλεόμβροτο Β΄ ο οποίος αντικατέστησε τον πενθερό του ως βασιλιά για λίγο καιρό. Ήταν αξιοσημείωτη για την πίστη της στον πατέρα της, τον οποίο ακολούθησε στην εξορία, και στη συνέχεια στον σύζυγό της τον οποίο επίσης ακολούθησε στην εξορία όταν ο πατέρας της επέστρεψε στην εξουσία.[5]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Cartledge, Hellenistic and Roman Sparta, σ. 40
  2. Christien, "Léonidas II", σ. 244
  3. Σάρα Β. Πόμεροι Σπαρτιατικές Γυναίκες σ. 888-89. Αφού ο εξάδελφός της κατέφυγε στην εξορία στην Πτολεμαϊκή Αίγυπτο, η Κρατησίκλεια και τα παιδιά της κρατήθηκαν ως όμηροι στην Αίγυπτο από τον Πτολεμαίο Δ΄ Φιλοπάτορα ο οποίος διέταξε το θάνατό της.
  4. Σάρα Β. Πόμεροϊ Σπαρτιατικές Γυναίκες σ. 87. Μπορεί να ήταν η κόρη του Σέλευκου Α΄ Νικάτορα, ο οποίος έζησε αρκετές δεκαετίες νωρίτερα· ωστόσο, μόνο δύο από τις κόρες του είναι γνωστές με όνομα.
  5. Σάρα Β. Πόμεροϊ Σπαρτιάτισσες Γυναίκες σελίδες 87-88.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Paul Cartledge & Antony Spawforth, Hellenistic and Roman Sparta, A tale of two cities, London and New York, Routledge, 2002 (originally published in 1989).
  • Jacqueline Christien, "Léonidas II. La royauté hellénistique à Sparte", Ktèma, 2015.