Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ο Ιρλανδός

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Ιρλανδός
(The Irishman)
ΣκηνοθεσίαΜάρτιν Σκορτσέζε
ΠαραγωγήΜάρτιν Σκορτσέζε
Ρόμπερτ Ντε Νίρο
Τζέιν Ρόσενταλ
Έμμα Τίλνγκερ Κοσκόφ
Ίρβιν Γουίνκλερ
Τζέραρνλτ Τσάμειλς
Γκαστόν Πάβλοβιτς
Ράνταλ Έμετ
Γκαμπριέλ Ισραϊλοβίτσι
ΣενάριοΣτίβεν Ζαΐλιαν
Βασισμένο σεβιβλίο του Τσαρλς Μπραντ, με τίτλο I Heard You Paint Houses
ΠρωταγωνιστέςΡόμπερτ Ντε Νίρο
Αλ Πατσίνο
Τζο Πέσι
ΜουσικήΡόμπι Ρόμπερτσον
ΦωτογραφίαΡοδρίγο Πριέτο
ΜοντάζΤέλμα Σκουνμέικερ
Εταιρεία παραγωγήςTriBeCa Productions
Sikelia Productions
Winkler Films
ΔιανομήNetflix
Πρώτη προβολή27 Σεπτεμβρίου 2019 (Φεστιβάλ Κινηματογράφου Νέας Υόρκης)
Κυκλοφορία1 Νοεμβρίου 2019 (ΗΠΑ)
Διάρκεια209 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες
ΓλώσσαΑγγλικά
Προϋπολογισμός$159 εκατομμύρια[1][2]
Ακαθάριστα έσοδα$8 εκατομμύρια[3][4]
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Ιρλανδός (αγγλικά: The Irishman‎‎) είναι αμερικανική επική αστυνομική ταινία σε σκηνοθεσία Μάρτιν Σκορτσέζε, ο οποίος συμμετείχε και στην παραγωγή. Το σενάριο γράφτηκε από τον Στίβεν Ζαΐλιαν, το οποίο βασίστηκε στο βιβλίο I Heard You Paint Houses (τίτλος που χρησιμοποιήθηκε κι από την ίδια την ταινία στο περιεχόμενό της). Πρωταγωνιστούν οι Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Αλ Πατσίνο και ο Τζο Πέσι. Στους δευτερεύοντες ρόλους υπάρχουν ηθοποιοί όπως οι Άννα Πάκουιν, Μπόμπι Κανβάλι, Τζέσι Πλέμονς και Χάρβεϊ Καϊτέλ.

Τον Σεπτέμβριο του 2014, ανακοινώθηκε ότι Ο Ιρλανδός θα ήταν η επόμενη ταινία του Σκορτσέζε, μετά το Silence (2016). Η ταινία σηματοδοτεί την ένατη συνεργασία μεταξύ του Σκορσέζε και του Ντε Νίρο, ο οποίο πέραν του πρωταγωνιστικού ρόλου που θα είχε, συμμετείχε και στην παραγωγή. Τον ίδιο μήνα επιβεβαιώθηκε κι ότι κι ο Πατσίνο θα συμμετείχε στην ταινία.[5] Το ίδιο και ο Πέσι, ο οποίος είχε παρέλθει σε μία ανεπίσημη απόσυρση από την ηθοποιία μετά από αρκετές αρνητικές απαντήσεις του σε διάφορες παραγωγές. Τα γυρίσματα ξεκίνησαν τον Σεπτέμβριο του 2017, με το περισσότερο μέρος της ταινίας να γυρίζεται στη Νέα Υόρκη,[6][7][8] ενώ ολοκληρώθηκαν περίπου τον Μάρτιο του 2018. Επίσης, χρησιμοποιήθηκε ειδική τεχνλογία, ώστε και οι τρεις πρωταγωνιστές να φαίνονται νεότεροι από ό,τι είναι. Η παραγωγή κόστισε 159 εκατομμύρια δολάρια και ο συνολικός χρόνος της ταινίας έφτασε τα 209 λεπτά, γεγονός που την καθιστά μία από τις ακριβότερες και μεγαλύτερες ταινίες του σκηνοθέτη.

Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο 57ο Φεστιβαλ Κινηματογράφου Νέας Υόρκης, ενώ είχε και μία μικρή προβολή στους κινηματογράφους των Ηνωμένεων Πολιτείων την 1η Νοεμβρίου του 2019. Στις 27 Νοεμβρίου του 2019, κυκλοφόρησε στο Netflix. Η ταινία έλαχε πολύ καλών κριτικών, ιδιαίτερα για τη σκηνοθεσία του Σκορτσέζε, καθώς επίσης και για την ερμηνεία των τριών πρωταγωνιστών της.

Ο Ιρλανδός έλαβε πολυάριθμες διακρίσεις, όπως στα Όσκαρ, όπου ήταν υποψήφιος σε δέκα κατηγορίες και στις Χρυσές Σφαίρες όπου ήταν υποψήφιος σε πέντε κατηγορίες, χωρίς να κερδίσει σε κάποια,[9] καθώς επίσης ήταν υποψήφιος και σε δέκα κατηγορίες των BAFTA.

Πλοκή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σε ένα γηροκομείο, ο ηλικιωμένος Ιρλανδό-Αμερικανός βετεράνος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, Φρανκ Σίραν, αφηγείται την ζωή του ως δολοφόνος της Μαφίας.

Στη Φιλαδέλφεια της δεκαετίας του 1950, ο Σίραν εργάζεται ως οδηγός φορτηγού και αρχίζει να πουλά μέρος του περιεχομένου των αποστολών του στον τοπικό γκάνγκστερ Σκίνι Ράζορ, μέλος της εγκληματικής οικογένειας της Φιλαδέλφειας με επικεφαλής τον Άντζελο Μπρούνο. Όταν η εταιρεία στην οποία εργάζεται ο Σίραν θα τον κατηγορήσει για κλοπή, ο συνδικαλιστής δικηγόρος Μπιλ Μπαφαλίνο αναλαμβάνει την υπόθεση με τον Σίραν να αρνείται να κατονομάσει τους πελάτες του στον δικαστή. Ο Μπιλ στην συνέχεια συστήνει τον Σίραν στον ξάδερφό του Ράσελ Μπαφαλίνο, ο οποίος είναι επικεφαλής της εγκληματικής οικογένειας της Βορειοανατολικής Πενσυλβάνια.

Ο Σίραν αρχίζει να εκτελεί δουλειές για τον Ράσελ, καθώς και για μέλη του υπόκοσμου της Νότιας Φιλαδέλφειας, συμπεριλαμβανομένων των «βαψίματων σπιτιών», ενός ευφημισμού για πληρωμάνα συμβόλαια θανάτου. Σύντομα, ο Ράσελ συστήνει τον Σίραν στον Τζίμι Χόφα, τον επικεφαλής της Διεθνούς Ένωσης Οδηγών Φορτηγών, ο οποίος έχει οικονομικούς δεσμούς με την εγκληματική οικογένεια της Βορειοανατολικής Πενσυλβάνια και αγωνίζεται να αντιμετωπίσει τον ανερχόμενο συνδικαλιστή Άντονι "Τόνι Προ" Προβεντσάνο, καθώς και την αυξανόμενη πίεση από τον Ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Ο Χόφα έρχεται κοντά με τον Σίραν και την οικογένειά του, ειδικά την κόρη του Πέγκι, και ο Σίραν γίνεται επικεφαλής της προσωπικής ασφάλειας του Χόφα.

Με την νίκη του Τζον Φ. Κένεντι στις εκλογές του 1960, ο Ράσελ ενθουσιάζεται ενώ ο Χόφα γίνεται έξαλλος. Ο αδερφός του Κένεντι, ο Ρόμπερτ Κένεντι, ο οποίος γίνεται Γενικός Εισαγγελέας, σχηματίζει μια ομάδα ονόματι «Πιάστε τον Χόφα» για να εκδιώξει τον Χόφα, από την ηγεσία των Οδηγών ο οποίος τελικά συλλαμβάνεται και καταδικάζεται το 1964 για παραβίαση της δικαστικής επιτροπής. Ενώ ο Χόφα βρίσκεται στη φυλακή, ο αντικαταστάτης του στην προεδρία των Οδηγών Φορτηγών, Φρανκ «Φιτς» Φιτσίμονς, κάνει κατάχρηση κεφαλαίων του συνταξιοδοτικού ταμείου της ένωσης και χορηγεί άτοκα δάνεια στη Μαφία. Η σχέση του Χόφα με τον Τόνι Προ, ο οποίος συνελήφθη για εκβιασμό, επιδεινώνεται επίσης ανεξέλεγκτα όταν ο Χόφα αρνείται να του κάνει μια χάρη. Ο Χόφα εν τω μεταξύ αποφυλακίζεται εξαιτίας της αμνηστίας του από τον Πρόεδρο Ρίτσαρντ Νίξον το 1971, αν και του απαγορεύεται να συμμετέχει σε οποιεσδήποτε δραστηριότητες του Συνδικάτου των Οδηγών Φορτηγών μέχρι το 1980.

Παρά τους όρους αποφυλάκισής του, ο Χόφα αναλαμβάνει ένα σχέδιο για να ανακτήσει τη δύναμή του πάνω στο Συνδικάτο των Οδηγών Φορτηγών. Η αυξανόμενη ασέβεια του Χόφα προς τους άλλους ηγέτες του Συνδικάτου και η πρόθεσή του να αποσπάσει την ένωση από τη Μαφία αρχίζει να ανησυχεί τον Ράσελ Μπαφαλίνο. Κατά τη διάρκεια ενός δείπνου προς τιμήν του Σίραν τον Οκτώβριο του 1973, ο Ράσελ λέει στον Σίραν να αντιμετωπίσει τον Χόφα και να τον προειδοποιήσει ότι οι επικεφαλής των οικογενειών του εγκλήματος είναι δυσαρεστημένοι με τη συμπεριφορά του. Ο Χόφα, στη συνέχεια, ενημερώνει τον Σίραν ότι «γνωρίζει τα πράγματα» και ισχυρίζεται ότι αυτά που ξέρει τον καθιστά άτρωτο, καθώς σε περίπτωση που θα του συμβεί κάτι, όλοι θα καταλήξουν στη φυλακή.

Το 1975, ενώ πηγαίνουν στο γάμο της κόρης του Μπιλ, ο Ράσελ λέει στον Σίραν ότι τα αφεντικά της Μαφίας έχουν βαρεθεί τον Χόφα και έχουν εγκρίνει την δολοφονία του. Διστακτικά, ο Ράσελ ενημερώνει τον Σίραν ότι έχει επιλεγεί ως ο δολοφόνος, γνωρίζοντας ότι διαφορετικά θα προσπαθούσε να προειδοποιήσει ή να σώσει τον Χόφα. Οι δυο τους οδηγούν σε ιδιωτικό αεροδρόμιο όπου ο Σίραν επιβιβάζεται σε αεροπλάνο για το Ντιτρόιτ. Εν τω μεταξύ ο Χόφα, ο οποίος είχε προγραμματίσει μια συνάντηση σε ένα τοπικό εστιατόριο με τον Τόνι Προ και τον Άντονι Τζιακαλόνε, εκπλήσσεται όταν βλέπει τον Σίραν να φτάνει αργά με τον ανυποψίαστο ανάδοχο γιο του Χόφα, Τσάκι Ο'Μπράιεν και τον δανεικό εκτελεστή Σάλι Μπαγκς. Αυτοί συμβουλεύουν τον Χόφα ότι η συνάντηση μεταφέρθηκε σε ένα σπίτι όπου εκεί τον περιμένουν ο Τόνι Προ και ο Ράσελ και τον οδηγούν. Μπαίνοντας στο σπίτι, ο Χόφα το βρίσκει άδειο και συνειδητοποιεί ότι είναι παγίδα. Γυρίζει για να φύγει, αλλά ο Σίραν τον πυροβολεί εξ επαφής πριν αφήσει το όπλο στο πτώμα του κοντά στην είσοδο. Αφού αναχωρήσει ο Σίραν, δύο άλλοι μαφιόζοι τυλίγουν το πτώμα και το αποτεφρώνουν μυστικά.

Αργότερα σε μια μεγάλη δικαστική επιτροπή για την εξαφάνιση του Χόφα, οι Σίραν, Ράσελ Μπαφαλίνο, Τόνι Προβεντσάνο, καθώς και άλλοι καταδικάζονται τελικά για διάφορες κατηγορίες που δεν σχετίζονται με τη δολοφονία του Χόφα. Ένας προς έναν, οι ηλικιωμένοι πλέον γκάνγκστερ αρχίζουν να πεθαίνουν στη φυλακή. Ο Σίραν τελικά αποφυλακίζεται και μπαίνει σε γηροκομείο. Προσπαθεί να συμφιλιωθεί με τις κόρες του, αλλά η Πέγκυ, υποπτευόμενη τη συμμετοχή του στην εξαφάνιση του Χόφα, διακόπτει κάθε επαφή μαζί του. Ο Σίραν αρχίζει να βλέπει έναν καθολικό ιερέα που έχει λειτουργεί στο γηροκομείο ο οποίος δίνει στον Σίραν την άφεση για εγκλήματα που διαπράχθηκαν κατά τη διάρκεια της ζωής του. Καθώς ο ιερέας φεύγει, ο Σίραν του ζητά να αφήσει την πόρτα ελαφρώς μισάνοιχτη, μιμούμενος μία από τις συνήθειες του Χόφα.

Διανομή ρόλων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραγωγή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανάπτυξη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Μάρτιν Σκορσέζε το 2006, σκηνοθέτης και παραγωγός της ταινίας

Σε μια συνέντευξη στον The Guardian, ο Σκορσέζε ανέφερε ότι η αρχική σκέψη αυτού της ταινίας ξεκίνησε τη δεκαετία του 1980, δηλώνοντας: «Ο Μπομπ [Ντε Νίρο] και εγώ προσπαθήσαμε για πολλά χρόνια να καταλήξουμε σε μια ταινία. Αυτό ξεκίνησε στην πραγματικότητα περίπου 35 χρόνια πριν από την ιδέα του ριμέικ του The Bad and the Beautiful και της συνέχειας Two Weeks in Another Town. Κάπως έτσι το εξαντλήσαμε». [10] Στη συνέχεια, ο Σκορσέζε προσέγγισε τον Ντε Νίρο με μια ιδέα να κάνει μια ιστορία για έναν ηλικιωμένο εκτελεστή, η οποία δεν προχώρησε. [11] Ο Ντε Νίρο ξαναζωντάνεψε την παλιά συζήτηση και «ξεκίνησε το έργο» αφού διάβασε ένα αντίγραφο του βιβλίου I Heard You Paint Houses που γράφτηκε από τον Τσαρλς Μπραντ,[12]με τον Σκορσέζε να λέει ότι ο Ντε Νίρο «έγινε μάλλον συναισθηματικός» καθώς του ανέφερε για τον πρωταγωνιστικό χαρακτήρα.[13] Στη συνέχεια, ο Σκορσέζε ενδιαφέρθηκε να σκηνοθετήσει την κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου και να συμπεριλάβει τους Ντε Νίρο, Αλ Πατσίνο και Τζο Πέσι. [14]

Ο Ιρλανδός ξεκίνησε τη φάση ανάπτυξης του το 2007. [15][16] Νέα υλικά πλοκής και επανεγγραφές προκάλεσαν την ταινία να χάσει τη θέση της στο ημερολόγιο κυκλοφορίας της ταινίας, με τον Σκορσέζε να συνεχίζει να σκηνοθετεί άλλες τρεις ταινίες, τον Hugo (2011), τον Λύκο της Wall Street (2013) και την Σιωπή (2016), πριν επιστρέψει στον Ιρλανδό.[17] Τον Σεπτέμβριο του 2014, μετά από χρόνια δύσκολης ανάπτυξης [15] ο Πατσίνο επιβεβαίωσε ότι η ταινία θα ήταν το επόμενο έργο του Σκορσέζε μετά τη Σιωπή.[5] Τον Οκτώβριο του 2015, ο Ντε Νίρο δήλωσε ότι η ταινία εξακολουθούσε να υφίσταται και θα μπορούσε να είχε ξεκινήσει τα γυρίσματα το 2016 με τον Στίβεν Ζάιλιαν να επιβεβαιώνεται ως σεναριογράφος. [18][19] Ο Ντε Νίρο εργάστηκε επίσης ως παραγωγός για την ταινία.[20] Τον Ιούλιο του 2017, αναφέρθηκε ότι η ταινία θα παρουσιαζόταν ως μια σειρά αναδρομών ενός ηλικιωμένου Φρανκ Σίραν, που αφηγείται τις πολλές εγκληματικές του δραστηριότητες για αρκετές δεκαετίες,[21] με τον Ντε Νίρο να εμφανίζεται «μόλις 24 ετών, ενώ ήταν κάπου 80 ετών». [22] Ο παραγωγός Ιρβιν Γουίνκλερ όρισε το έργο ως «συνάντηση ανθρώπων που έχουν συνεργαστεί από τότε που είμαστε παιδιά μαζί», [23] ενώ ο Ρόζενταλ ανέφερε ότι «αυτό που θα σας εκπλήξει είναι, ως ταινία του Σκορσέζε, είναι μια πιο αργή ταινία... Είναι παιδιά που κοιτάζουν τον εαυτό τους με μια παλαιότερη οπτική γωνία».[16]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Coster, Helen (27 Αυγούστου 2019). «Scorsese's 'The Irishman' to get 26-day run in theaters before Netflix». Reuters. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2019. 
  2. ↑ Whipp, Glenn (27 Αυγούστου 2019). «Netflix embraces theatrical releases in quest for best picture Oscar. Will it be enough?». Los Angeles Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2019. 
  3. ↑ Brueggemann, Tom (22 Δεκεμβρίου 2019). «As Specialized Movies Face Holiday Box Office Storm, 'Parasite' Hangs Tight». IndieWire. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2019. 
  4. ↑ «The Irishman (2019)». Box Office Mojo. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2020. 
  5. ↑ 5,0 5,1 Han, Angie (9 Σεπτεμβρίου 2014). «Al Pacino Says Martin Scorsese's 'The Irishman' Still Happening; Bobby Cannavale Joins Cast». /Film. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Σεπτεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2014. 
  6. ↑ Elie (29 Αυγούστου 2017). «Martin Scorsese Filming 'The Irishman' on Orchard Street Today (with De Niro, Pacino, Keitel, and Pesci)». Bowery Boogie. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Φεβρουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2017. 
  7. ↑ Franklin, Garth (30 Αυγούστου 2017). «Filming Begins On Scorsese's "Irishman"». Dark Horizons. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2017. 
  8. ↑ Lerner, Josh (23 Οκτωβρίου 2017). «Martin Scorsese Filming in NYC + Other Projects Looking for Talent». Backstage. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2017. 
  9. ↑ «Golden Globes 2020: The Complete Nominations List». Variety. 9 Δεκεμβρίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2019. 
  10. ↑ Pulver, Andrew (20 Δεκεμβρίου 2019). «Martin Scorsese: 'Maybe The Irishman is the last picture I'll make'». The Guardian. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2019. 
  11. ↑ Sherlock, Ben (14 Ιανουαρίου 2020). «I Heard You Paint Houses: 10 Behind-The-Scenes Facts About The Irishman». Screen Rant. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2020. 
  12. ↑ «Gangsters». Entertainment Weekly: 36–39. November 2019. 
  13. ↑ «The Irishman with Martin Scorsese and Spike Lee (Episode 224)». Apple Inc. Νοεμβρίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Νοεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2019. 
  14. ↑ Dang, Simon (16 Δεκεμβρίου 2010). «Harvey Keitel May Also Be On Board Martin Scorsese's 'The Irishman' With De Niro, Pacino And Pesci». IndieWire. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Σεπτεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2019. 
  15. ↑ 15,0 15,1 Lang, Brent (1 Οκτωβρίου 2019). «Robert De Niro and Al Pacino on Reuniting for Netflix's Costly Oscar Hopeful 'The Irishman'». Variety. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Οκτωβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 1 Οκτωβρίου 2019. 
  16. ↑ 16,0 16,1 Blyth, Antonia (23 Σεπτεμβρίου 2019). «'The Irishman' Producer Jane Rosenthal: It's About "Toxic Masculinity" With "An Older Perspective"». Deadline Hollywood. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Σεπτεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2019. 
  17. ↑ «Author says 'The Irishman' features new material, local color». Times Leader. 29 Σεπτεμβρίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Οκτωβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 7 Οκτωβρίου 2019. 
  18. ↑ Plumb, Ali (1 Οκτωβρίου 2015). «Exclusive: Robert De Niro says he'll be Reuniting With Martin Scorsese Next Year for 'I Heard You Paint Houses'». Digital Spy. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Δεκεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 1 Οκτωβρίου 2015. 
  19. ↑ Keslassy, Elsa (16 Οκτωβρίου 2015). «Martin Scorsese Talks 'Vinyl,' 'The Departed' at Lyon Lumiere Fest». Variety. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Οκτωβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2015. 
  20. ↑ Lattanzio, Ryan· Thompson, Anne (24 Νοεμβρίου 2019). «How Robert De Niro and Martin Scorsese Assembled Their Legendary 'The Irishman' Ensemble». IndieWire (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2020. 
  21. ↑ Scharf, Zack (19 Ιουλίου 2017). «'The Irishman': 9 Things You Must Know About Martin Scorsese's $100 Million 'Goodfellas' Reunion». IndieWire. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 17 Μαρτίου 2019. 
  22. ↑ Travis, Ben (1 Σεπτεμβρίου 2019). «The Irishman: Robert De Niro Recreated Iconic GoodFellas Scene To Test De-Ageing Tech – Exclusive». Empire. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Σεπτεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 1 Σεπτεμβρίου 2019. 
  23. ↑ Falcon, Gabriel (15 Σεπτεμβρίου 2019). «Irwin Winkler on a life in movies». CBS News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Σεπτεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 2019. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ο_Ιρλανδός&oldid=10571601"