Μπάλτζα Σερρών
Συντεταγμένες: 41°13′25.68″N 23°16′54.66″E / 41.2238000°N 23.2818500°E
Η Μπάλτζα ή Μπαλτζί Μαχαλέ είναι εγκαταλελειμμένος οικισμός στον σημερινό Δήμο Ηρακλείας της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας. Βρισκόταν σε απόσταση 1,25 χλμ. βορειοδυτικά από τη σημερινή διασταύρωση των χωριών Ποντισμένο Σερρών και Κοίμηση Σερρών.[1][2][3][4][5]
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οθωμανική περίοδος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατά την περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ανήκε διοικητικά στον Καζά των Σερρών του Σαντζακίου των Σερρών του Βιλαετίου της Θεσσαλονίκης. Στη δημογραφική μελέτη «Εθνογραφία των Βιλαετίων Αδριανούπολης, Μοναστηρίου και Θεσσαλονίκης» που εκδόθηκε το 1878 στην Κωνσταντινούπολη, εκτιμάται ότι το 1873 ο οικισμός αποτελούνταν από 12 σπίτια και 40 κατοίκους.[6] Σύμφωνα με εθνογραφικά στοιχεία για το σαντζάκι των Σερρών, από δύο Σλάβους μελετητές του 19ου αιώνα, το 1878 στο Μπαλτζί-Μαχάλ (Balgje Mahal) υπήρχαν 13 σπίτια, 18 ζευγάρια και 40 ανύπαντροι.[7] Το 1889, ο Στέφαν Βέρκοβιτς στο έργο «Τοπογραφικό-Εθνογραφικό Σκίτσο της Μακεδονίας», με στατιστικά στοιχεία της περιόδου 1857-1883, σημείωσε το Μπαλτζί-Μαχαλέ ως ένα χωριό με 18 σπίτια.[8] Σύμφωνα με τη μελέτη «La Macédoine et sa Population Chrétienne» του Βούλγαρου Ντίμιταρ Μπρανκόφ, το 1904 ζούσαν εκεί 42 κάτοικοι.[9] Στην «Εθνολογική Στατιστική των Βιλαετίων Θεσσαλονίκης και Μοναστηρίου» του Αθανάσιου Χαλκιόπουλου που εκδόθηκε το 1910 στην Αθήνα, αναφέρεται ότι ο οικισμός είχε 30 μουσουλμάνους κατοίκους.[10] Τέλος, σε υπολογισμούς που εξέδωσε, το έτος 1919, η Επιτελική Υπηρεσία του Ελληνικού Στρατού, προ του 1912 αναφέρονται 156 μουσουλμάνοι κάτοικοι.[11]
Σύγχρονη ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Με το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων, ο οικισμός περιήλθε στην ελληνική επικράτεια και κατά την ελληνική απογραφή του 1913 ήταν κατεστραμμένος και ακατοίκητος.[12] Στη «Γεωργική Έρευνα της Μακεδονίας» του 1914, ο οικισμός αναφέρεται ως Μπαλτζί, με καλλιεργούμενη έκταση το έτος 1913 μόλις 150 στρεμμάτων.[13]
Το 1920 ο κατεστραμμένος οικισμός προσαρτήθηκε στη νεοσυσταθείσα κοινότητα Τζουμαγιάς (Ηράκλεια), μαζί με τα χωριά Αλή Πασσά (Νεοχώρι), Γενή Μαχαλέ, Δολάπ (Σαρακατσαναίικο), Ερνή-Κιόι (Ποντισμένο), Ορμανλή (Δασοχώρι), Τσαβδάρ (Ψωμοτόπι) και Χαζνατάρ (Χρυσοχώραφα).[14] Το ίδιο έτος καταργήθηκε και τυπικά, οπότε και δεν καταγράφηκε στην ελληνική απογραφή του 1920.[15]
Το 1968 με το ΦΕΚ 146Α΄/6-7-1968, η θέση του πρώην οικισμού έλαβε το τοπωνύμιο «Μελίσσια».[16]
Πληθυσμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στατιστικές μελέτες προ 1913[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Έτος
αναφοράς |
Ονομασία | Πληθυσμός | Αναφ. |
|---|---|---|---|
| 1878 | Μπαλτζίκ-Μαχλέ | 40 κάτοικοι | [6] |
| 1878 | Μπαλτζί-Μαχάλ | 13 σπίτια | [7] |
| 1857-1883 | Μπαλτζί-Μαχαλέ | 18 σπίτια | [8] |
| 1904 | Μπαλτζί | 42 κάτοικοι | [9] |
| 1910 | Μπάλτσι Μαχαλέ | 30 κάτοικοι | [10] |
Απογραφές ελληνικού κράτους[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Απογραφή | Ονομασία | Πληθυσμός | Αναφ. |
|---|---|---|---|
| 1913 | Μπάλτζα Μαχαλά | 0 * | [12] |
| 1915 | Μπάλτζια Μαχαλλέ | 0 * | [11] |
* χαρακτηρίζεται ως κατεστραμμένο και ακατοίκητο.
Χάρτης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Gov.gr - Θέαση». gov.gr. Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2024.
- ↑ Soviet Military Topographic Maps (Κλίματα 1:50.000). Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών: Military Topographic Directorate, General Staff of the Soviet Army.
- ↑ Karte der Balkanländer - Seres N.13 (στα Γερμανικά). Βιέννη: K. k. militär. geografisches Institut. 1885. Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2024.
Baljci mahale
- ↑ Scheda, Joseph von (1886). Steinhauser, Anton, επιμ. Generalkarte des Königreiches Griechenland (στα Γερμανικά). Βιέννη: Artaria & Co. Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2024.
Baljci Mh.
- ↑ Salonika 1:250,000 (στα Αγγλικά). United Nations Library & Archives Geneva. Λονδίνο: War Office. Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2024.
Balji Mahale
- ↑ 6,0 6,1 Ethnographic des Vilayets d'Andrinople, de Monastir, et de Salonique (στα Γαλλικά). Κωνσταντινούπολη: Courrier d`Orient. 1878. σελ. 27. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2023.
- ↑ 7,0 7,1 Verković, Stjepan; Bradaška, Franjo (1878). «Statistisch-ethnographische Daten des Sandschaks Seres, gesammelt von Stephan J. Verković, mitgetheilt von Fr. Bradaška». Mittheilungen aus Justus Perthes' Geographischer Anstalt über wichtige neue Erforschungen auf dem Gesammtgebiete der Geographie (24. Band, 1878): 299-305. https://zs.thulb.uni-jena.de/receive/jportal_jparticle_00515819. Ανακτήθηκε στις 2023-12-04. «ΙΙΙ. Kasa oder Distrikt Serres - 53. Balgje Mahal».
- ↑ 8,0 8,1 I. Verković, Stefan (1889). Топографическо-этнографический очерк Македонии (PDF). Αγία Πετρούπολη: Военная тип. σελ. 230-231. Ανακτήθηκε στις 27 Οκτωβρίου 2023.
- ↑ 9,0 9,1 Μπρανκόφ, Ντίμιταρ (1905). La Macédoine et sa Population Chrétienne (στα Γαλλικά). Παρίσι: Librairie Plon. σελ. 198-199.
- ↑ 10,0 10,1 Χαλκιόπουλος, Αθανάσιος (1910). Εθνολογική Στατιστική των Βιλαετίων Θεσσαλονίκης και Μοναστηρίου. Αθήνα: Τυπογραφείου "Νομικής". σελ. 50. Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ 11,0 11,1 Στατιστικοί πίνακες του πληθυσμού κατ' εθνικότητας των νομών Σερρών και Δράμας. Αθήνα: Επιτελική Υπηρεσία του Ελληνικού Στρατού. 1919. σελ. 5.
62. Μπάλτζια Μαχαλλέ
- ↑ 12,0 12,1 Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας - Διεύθυνση Στατιστικής (1915). Απαρίθμησις των Κατοίκων των Νέων Επαρχιών της Ελλάδος του Έτους 1913 (PDF). Αθήνα: Εθνικό Τυπογραφείο. σελ. 44.
- ↑ Παλαμιώτης, Γ. (Μάρτιος 1914). Γεωργική έρευνα της Μακεδονίας, Μελέτη της γεωργικής καταστάσεως του κτηνοτροφικού πλούτου, των δασών και της βιομηχανικής παραγωγής κατά περιφερείας Α' της Δυτικής Μακεδονίας και Β' της Ανατολικής Μακεδονίας. Ελληνική Γεωργική Εταιρεία. Αθήνα. σελ. 152-153. Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2024.
- ↑ Φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ) 2Α΄/4-1-1920. Αθήνα: Εθνικό Τυπογραφείο. σελ. 7.
- ↑ «Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών - Μπάλτζα (Σερρών)». Ελληνική Εταιρεία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης (ΕΕΤΑΑ). Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2024.
- ↑ Φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ) 146Α΄/6-7-1968. Αθήνα: Εθνικό Τυπογραφείο. σελ. 1045.
| |||||||||||||||||