Μακρίνο Ιωαννίνων
Συντεταγμένες: 39°55′N 20°57′E / 39.917°N 20.950°E
| Μακρίνο Ιωαννίνων | |
|---|---|
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Αποκεντρωμένη Διοίκηση | Διοίκηση Ηπείρου-Δυτικής Μακεδονίας |
| Περιφέρεια | Ηπείρου |
| Περιφερειακή Ενότητα | Ιωαννίνων |
| Δήμος | Ζαγορίου |
| Δημοτική Ενότητα | Ανατολικού Ζαγορίου |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Ήπειρος |
| Νομός | Ιωαννίνων |
| Υψόμετρο | 982 μέτρα |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 30 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
| Πληροφορίες | |
| Ταχ. κώδικας | 440 14 |
| Τηλ. κωδικός | 2656 |
Το Μακρίνο είναι ορεινό χωριό του δήμου Ζαγορίου[1], στον νομό Ιωαννίνων της Ηπείρου. Σύμφωνα με τα στοιχεία της απογραφής του 2011, ο πληθυσμός του ανέρχεται στους 36 κατοίκους[2][3].
Ονομασία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κατά την τοπική παράδοση ο οικισμός έλαβε το όνομά του από την οσία Μακρίνη[2], σύμφωνα με άλλη άποψη το τοπωνύμιο είναι σλαβικής προέλευσης και δηλώνει υγρό τόπο, ενώ ο Ιωάννης Λαμπρίδης εικάζει πως ενδεχομένως να προέρχεται από την εύπορη οικογένεια Μακρύνου των Ιωαννίνων[4]. Παλιότερα το χωριό ήταν γνωστό και ως Μακρίνου[4] ή Μακρίνι[5], ενώ από τους ντόπιους ονομάζεται Μακρίνη[6].
Γενικά και ιστορικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το χωριό συγκροτήθηκε από κατοίκους των οικισμών Θεοδοσίου, Πετρίτσας και Κουκουρούντζου[4]. Το έτος της ίδρυσής του δεν είναι γνωστό, αλλά φέρεται να υπήρχε πριν από τα μέσα του 16ου αιώνα όταν εγκαταστάθηκαν σε αυτό κάτοικοι από την Πετρίτσα και το Κουκουρούντζο ή Κουκουρούτς[7]. Παλιότερα, στο Μακρίνο κυριαρχούσε η βλαχική γλώσσα, η χρήση της οποίας άρχισε να περιορίζεται κατά τα μέσα του 19ου αιώνα, μετά από έντονες προσπάθειες του τότε μητροπολίτη Ιωαννίνων και γόνου ντόπιας οικογένειας, Ιωαννίκιου Ζάγκου[2][6]. Αποτέλεσμα αυτής της τάσης ήταν η αποκλειστική ελληνοφωνία των κατοίκων ήδη από τις αρχές του 20ού αιώνα[8].
Το 1812 ο Πουκεβίλ ανέφερε πως στον οικισμό 100 ζούσαν οικογένειες, ενώ μερικές δεκαετίες αργότερα (1856) ο Αραβαντινός κατέγραψε 62[9]. Σύμφωνα με την οθωμανική απογραφή του 1895, ο πληθυσμός του Μακρίνου ανερχόταν στους 372 κατοίκους, οι οποίοι ήταν κατανεμημένοι σε 90 φορολογικούς χανέδες[10].
Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, ο οικισμός πυρπολήθηκε από τις γερμανικές δυνάμεις με αποτέλεσμα να καταστραφούν 41 οικίες, να λεηλατηθούν οι περιουσίες των κατοίκων και να σκοτωθεί ένα άτομο[11].
Πριν την εφαρμογή του προγράμματος Καλλικράτης, το Μακρίνο αποτελούσε μέρος του καποδιστριακού δήμου του Ανατολικού Ζαγορίου, του οποίου ήταν δημοτικό διαμέρισμα. Η κοινότητα του Μακρίνου καλύπτει έκταση 20.147 τετραγωνικών χιλιομέτρων[3].
Προσωπικότητες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ιωαννίκιος Ζάγκος, μητροπολίτης Ιωαννίνων (1845 - 1854).
Απογραφές πληθυσμού
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Απογραφή | 1895 | 1913 | 1928 | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Πληθυσμός | 372[10] | 133[12] | 99[2] | 171[2] | 87[2] | 88[2] | 67[2] | 114[2] | 78[2] | 65[2] | 36[2] |
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Πρόγραμμα Καλλικράτης Αρχειοθετήθηκε 2018-06-12 στο Wayback Machine.. Υπουργείο Εσωτερικών
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 «Μακρίνο». izagori.gr. Ζαγόρι, Φύση και Πολιτισμός - Ψηφιακός Οδηγός. Ανακτήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 «Απογραφή Πληθυσμού - Κατοικιών 18 Μαρτίου 2001» (PDF). Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 21 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 «Μακρίνο». zagori.gov.gr. Δήμος Ζαγορίου. 11 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2017.
- ↑ Αστέριος Ι. Κουκούδης, Μελέτες για τους Βλάχους, τόμος Β΄. Οι Μητροπόλεις και η Διασπορά των Βλάχων, εκδόσεις Ζήτρος, Θεσσαλονίκη 2000, σελ. 154.
- ↑ 6,0 6,1 «Προβλήματα - Αιτήματα Ανατ. Ζαγορίου (Δόλιανη, Καστανώνας, Μακρύνο)». Το Ζαγόρι μας (49): 13. Απρίλιος 1982. https://izagori.gr/database.html?value=2140&action=preview. Ανακτήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2017.
- ↑ Κουκούδης, 2000, σελ. 163.
- ↑ Κουκούδης, 2000, σελ. 193.
- ↑ Κουκούδης, 2000, σελ. 177.
- ↑ 10,0 10,1 Μιχάλης Κοκολάκης, Η τουρκική στατιστική της Ηπείρου στο Σαλναμέ του 1895, στο Τετράδια Εργασίας, τεύχος 18, Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών, Αθήνα 2008, σελ. 265.
- ↑ Έκθεσις των γενομένων ζημιών εν γένει Ηπείρου από της κηρύξεως του Ελληνο-ιταλικού πολέμου (28-10-40) μέχρι της τελικής απελευθερώσεώς της, Οκτώβριος 1944, Βιβλιοθήκη Ηπειρωτικής Εταιρείας Αθηνών, Αθήνα 1987, σελ. 55.
- ↑ Βασίλειον της Ελλάδος. Υπουργείον Εθνικής Οικονομίας, Διεύθυνσις Στατιστικής, Απαρίθμησις των κατοίκων των νέων επαρχιών της Ελλάδος του έτους 1913, Εν Αθήναις, 1915, σελ. 61.