Λουκάς Καστανάκης
| Λουκάς Καστανάκης | |
|---|---|
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Λουκάς Καστανάκης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 30 Δεκεμβρίου 1890 Ταταύλα Κωνσταντινούπολη Τουρκία |
| Θάνατος | 26 Ιουνίου 1956 Αθήνα |
| Εθνικότητα | Έλληνας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελληνική |
| Ιδιότητα | δημοσιογράφος |
| Αδέλφια | Νίκος Καστανάκης[1] Θράσος Καστανάκης[1] |
Ο Λουκάς Καστανάκης (30 Δεκεμβρίου 1890 – 26 Ιουνίου 1956) ήταν δημοσιογράφος και μεταφραστής. Ήταν αδελφός του συγγραφέα Θράσου Καστανάκη.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Λουκάς Καστανάκης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και ήταν ο πρωτότοκος γιος του Αντώνη Καστανάκη και της Ευριδίκης Παππαδοπούλου[2]. Στην Κωνσταντινούπολη πέρασε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια και φοίτησε στο Ζωγράφειο Γυμνάσιο. Το 1892 γεννήθηκε ο αδελφός του Μανόλης και το 1901 ο αδελφός του Θράσος. Το 1905 απεβίωσε η μητέρα τους. Το 1909 πήγε στο Βατούμ του Καυκάσου, όπου εργάστηκε στην εταιρεία των αδελφών Αρβανιτίδη, αρχικά στο εργοστάσιο πετρελαίων και στη συνέχεια στην εταιρεία μαγγανίου. Τον Μάιο του 1917 νυμφεύθηκε τη Ναντέζντα (Μίλη) Παράτσα, της οποίας η μητέρα ήταν Ελληνίδα και ο πατέρας καταγόταν από το Μαυροβούνιο. Στον Καύκασο συναντήθηκε με τον Νίκο Καζαντζάκη και συνδέθηκε φιλικά μαζί του. Έγινε μάλιστα ο δάσκαλός του στη ρώσικη γλώσσα.[3].
Το 1920 πήγε στο Βερολίνο και μετά εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες ενώ παράλληλα έγινε μαθητής και συνεργάτης του Γιάννη Ψυχάρη. Διετέλεσε ανταποκριτής διαφόρων ελληνικών εφημερίδων, διηύθυνε την ελληνόφωνη εφημερίδα «Αγών» και εξέδωσε βιβλία στα ελληνικά. Υπήρξε ένας από τους ιδρυτές του «Διεθνούς Βήματος των Φοιτητών» (Tribune Internationale des étudiants), οργάνωση που ένωνε τους φοιτητές όλων των χωρών που σπούδαζαν στο Παρίσι. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος ήταν μια από τις προσωπικότητες που παρέστησαν στην ίδρυση της οργάνωσης την 12η Ιανουαρίου 1926[2].
Το 1931 εγκαταστάθηκε με τη σύζυγό του οριστικά στην Αθήνα. Συνεργάστηκε με τις εφημερίδες Πολιτεία και Ανεξάρτητος, με διάφορα περιοδικά, όπως τα Νεοελληνικά Γράμματα, και με τον εκδοτικό οίκο «Δημητράκου». Το 1933 υπέγραψε τη διαμαρτυρία των Ελλήνων λογίων για την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία. Το 1934-1935 εργάστηκε στο τμήμα εξαγωγής ελληνικών καπνών της σοβιετικής εμπορικής αντιπροσωπείας. Το 1935 εξορίστηκε για 2 μήνες στη Φολέγανδρο από την κυβέρνηση Κονδύλη. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Μετά την απελευθέρωση εργάστηκε ως δημοσιογράφος και μεταφραστής για τις εφημερίδες Ριζοσπάστης και Ελεύθερη Ελλάδα. Τον Δεκέμβριο του 1947 ξεκίνησε για τον Καστανάκη μια τετραετής περίοδος εξορίας: αρχικά στην Ικαρία, μετά στη Μακρόνησο και τέλος στον Αη-Στράτη. Από τον Αύγουστο του 1951, που αφέθηκε ελεύθερος, εργάστηκε πάλι ως μεταφραστής και δημοσιογράφος για Το Βήμα, Τα Νέα, τον Ταχυδρόμο και την Ακρόπολη. Πέθανε στο νοσοκομείο «Ελπίς» στις 26 Ιουνίου 1956 εξαιτίας νεοπλάσματος του ουροποιητικού[4]. Η σύζυγός του Μίλη πέθανε το 1959. Τα πολυάριθμα άρθρα και οι μεταφράσεις του, που βρίσκονται διάσπαρτα σε διάφορα έντυπα, καθώς και όλο το ανέκδοτο υλικό που άφησε πίσω του, εκδίδονται σιγά σιγά, σε θεματικές συλλογές από τους κληρονόμους του.
Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Αριθμητική σχολείου εργασίας (σε συνεργασία με τον Π. Παναγόπουλο), εκδ. Δημητράκου
- Το ξέρεις; (συλλογή αινιγμάτων δημοσιευμένων στον Ταχυδρόμο), εκδ. Μ. Πεχλιβανίδης & Σία, 1961
- Θα το βρεις; (συλλογή αινιγμάτων δημοσιευμένων στον Ταχυδρόμο), εκδ. Μ. Πεχλιβανίδης & Σία, 1961
- Πες μου το!, (συλλογή αινιγμάτων δημοσιευμένων στον Ταχυδρόμο), εκδ. Μ. Πεχλιβανίδης & Σία, 1961
- Με τον Ψυχάρη, εκδ. Ερμής, 1986
- Ο ξερός βράχος (αφηγηματικό χρονικό των εμπειριών του από την εξορία), εκδ. Gutenberg, 1987
- Παιδιά καλών οικογενειών (συλλογή διηγημάτων γραμμένων από το 1942 έως το 1956), εκδ. Αίολος, 2013
Μεταφράσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Μιχαήλ Λερμοντόφ, Ένας ήρωας της εποχής μας
- Ιβάν Μπούνιν, Ο κύριος από το Σαν Φραντσίσκο
- Στέφαν Τσβάιχ, Μαγγελάνος, 1952
- Ιλιά Έρενμπουργκ, Τα χιόνια λιώνουν, εκδόσεις Arkadia, 1955
- Στέφαν Τσβάιχ, Είκοσι Τέσσερις ώρες από τη ζωή μιας γυναίκας, εκδ. Γκοβόστης
- Αντόν Τσέχοφ, Εκλεκτά έργα, εκδ. Βιβλιοεκδοτική, 1960
- Ιβάν Κριλόφ, Μύθοι, και Αλέξανδρος Πούσκιν, Πολτάβα, εκδ. Γνώση, 1984
- Βησσαρίων Γρηγόριεβιτς Μπελίνσκι, Θεωρητικά κείμενα λογοτεχνίας, εκδ. Gutenberg, 1988
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 www
.efsyn .gr /nisides /kare-kare /337349 _protoporiako-hani-tis-grabias. Ανακτήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2022. - ↑ 2,0 2,1 Λουκάς Καστανάκης (2013). «Πρόλογος Γιώργου Καραντώνη». Παιδιά καλών οικογενειών. Εκδόσεις Αίολος. σελ. 12. ISBN 978-960-521-243-8.
- ↑ Βασίλης Κ. Καλαμαράς (15 Μαρτίου 2014). «Έμαθε ρωσικά στον Καζαντζάκη». Ελευθεροτυπία. http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=420657. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2015.
- ↑ Λουκάς Καστανάκης (2013). «Πρόλογος Γιώργου Καραντώνη». Παιδιά καλών οικογενειών. Εκδόσεις Αίολος. σελ. 11. ISBN 978-960-521-243-8.
|