Λεοπόλδος της Βαυαρίας (αντιβασιλέας)
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
.svg)
Ο Λεοπόλδος (γερμ. Luitpold von Bayern, 12 Μαρτίου 1821 - 12 Δεκεμβρίου 1912) ήταν πρίγκιπας και αντιβασιλέας της Βαυαρίας (1886 - 1912) λόγω της ανικανότητας των ανιψιών του Λουδοβίκου Β΄ (για τρεις ημέρες) και Όθωνα (για 26 έτη)[7].
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα νεανικά χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Λεοπόλδος Κάρολος Ιωσήφ Γουλιέλμος Λουδοβίκος γεννήθηκε στο Βύρτσμπουργκ και ήταν ο τρίτος γιος του Λουδοβίκου Α΄ της Βαυαρίας και της Θηρεσίας των Βέττιν, κόρης του Φρειδερίκου της Σαξονίας-Χίλντμπουργκχαουζεν (μετά Σαξονίας-Άλτενμπουργκ). Μεγαλύτεροι αδελφοί του ήταν ο Μαξιμιλιανός Β΄ της Βαυαρίας και ο Όθων, Βασιλιάς της Ελλάδας.
Επειδή ο Όθων δεν είχε τέκνα, ο Λεοπόλδος ήταν διάδοχος της Ελλάδας. Όμως το 1862 εκτοπίστηκε ο Όθων και σύμφωνα με το ελληνικό Σύνταγμα ο διάδοχός του έπρεπε να είναι ελληνορθόδοξος. Ο Όθων απεβίωσε μετά από πέντε έτη και ο πρίγκηπας Γεώργιος της Δανίας επιλέχθηκε ως επόμενος βασιλιάς.
Από τα 14 έτη του εντάχθηκε στον βαυαρικό στρατό και το 1835 έγινε λοχαγός του πυροβολικού. Κατά την επανάσταση του 1848 μεσολάβησε και κατεύνασε μία μερίδα δυσαρεστημένων πολιτών μαζί με τον πατέρα του. Λίγους μήνες μετά ο Λουδοβίκος Α΄ αναγκάστηκε να παραιτηθεί.
Στη βασιλεία του αδελφού του Μαξιμιλιανού Β΄ (1848 - 64) δεν είχε κάποια δραστηριότητα. Κατά την περίοδο του ανιψιού του όμως Λουδοβίκου Β΄ (1864-86) έπρεπε να τον εκπροσωπεί, καθώς εκείνος έλειπε συχνά στο εξωτερικό. Το 1866 ήταν αντισυνταγματάρχης και το 1869 έγινε γενικός επιθεωρητής του βαυαρικού στρατού. Το 1870-1871 αντιπροσώπευσε τη Βαυαρία στο Γενικό Επιτελείο της Γερμανίας. Με αυτή την ιδιότητα παρέδωσε τη δήλωση του Λουδοβίκου Β΄, που ενέκρινε τη δημιουργία μίας Γερμανικής Αυτοκρατορίας με αυτοκράτορα τον Πρώσο βασιλιά Γουλιέλμο. Ο ίδιος όμως λυπήθηκε για την απώλεια της ανεξαρτησίας της Βαυαρίας και δεν παρευρέθηκε στην ανακήρυξη του Γουλιέλμου ως αυτοκράτορα στο Ανάκτορο των Βερσαλλιών το 1871[8]. Έτσι τον Λουδοβίκο Β΄ τον εκπροσώπησαν ο αδελφός του Όθων,[9][10] που μετά επέκρινε τον εορτασμό ως επιδεικτικό και άκαρδο, και ο θείος του. Το 1876 ο Λεοπόλδος ορίστηκε στρατάρχης.
Η περίοδος της αντιβασιλείας του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 10 Ιουνίου 1886 ανακοινώθηκε για τον ανιψιό του Λουδοβίκο Β΄ ότι είναι διανοητικά μη ικανός και ο Λεοπόλδος ανέλαβε αντιβασιλέας. Η συμμετοχή του Λεοπόλδου σε αυτό είναι ακόμη αμφιλεγόμενη. Έπειτα από λίγες ημέρες ο Λουδοβίκος Β΄ απεβίωσε μυστηριωδώς και ο αδελφός του Όθων τον διαδέχθηκε.
Όμως ο Όθων ήταν επίσης, αν όχι περισσότερο, διανοητικά μη ικανός να κυβερνήσει, έτσι ο Λεοπόλδος παρέμεινε αντιβασιλέας. Ορισμένοι τον κατηγόρησαν ότι συμμετείχε στη δολοφονία του Λουδοβίκου Β΄, αλλά σύντομα ο αξιοπρεπής και καταδεκτικός Πρίγκιπας έγινε ένας από τους πιο δημοφιλής ηγεμόνες της Βαυαρίας. Από τις πρώτες ενέργειές του ήταν να ανοίξουν πολλά από τα- πολυδάπανα για την κατασκευή τους- ανάκτορα του ανιψιού του στο κοινό (1 Αυγούστου 1886).
Η πολιτική του ήταν παθητική. Οι κυβερνήσεις σταδιακά απομακρυνόταν από την προηγούμενη αντικαθολική πολιτική. Το 1912 διόρισε πρωθυπουργό τον κεντρώο Γκέοργκ φον Χέρτλινγκ, του οποίου το κόμμα ήταν το μεγαλύτερο του κοινοβουλίου. Οι σχέσεις της Βαυαρίας με την Πρωσία παρέμειναν ψυχρές, αφού η πρώτη είχε αγανακτήσει με την στρατηγική κυριαρχία της δεύτερης επί της Γερμανίας.
Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1912 διαγνώσθηκε βρογχίτιδα και ο Λεοπόλδος απεβίωσε σε ηλικία 91 ετών. Ετάφη στην Κρύπτη της Μονής των Θεατίνων στο Μόναχο. Στην αντιβασιλεία τον διαδέχθηκε ο γιος του ως το 1913, οπότε εκτόπισε τον Όθωνα ως Λουδοβίκος Γ΄. Ο Όθων πέθανε τρία χρόνια αργότερα στο παλάτι όπου ζούσε περιορισμένος επί τριάντα τρία χρόνια.
Υστεροφημία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατά την εποχή του Πρίγκιπα - Αντιβασιλέα, όπως καθιερώθηκε να λέγεται, η απάθεια του Λεοπόλδου έκανε σταδιακά τα συμφέροντα τη Βαυαρίας να τίθενται πίσω από αυτά της Γερμανικής Αυτοκρατορίας. Το άδοξο τέλος του Λουδοβίκου Β΄ και η τροποποίηση του Συντάγματος του 1913, που μετέτρεψε τη συνταγματική μοναρχία σε κοινοβουλευτική, θεωρούνται από τους ιστορικούς οι δύο αιτίες που έκαναν να λήξη αθόρυβα η βασιλεία στη Βαυαρία: η επανάσταση του 1918 δεν είχε αντίδραση. Έπειτα από το πέρασμα των ετών, αφού κάποιος θρηνήσει για τον Παραμυθένιο Βασιλιά Λουδοβίκο Β΄, τα 26 έτη της αντιβασιλείας του σεμνού, ικανού και δημοφιλούς Λεοπόλδου μοιάζουν νοσταλγικά ως η χρυσή εποχή της Βαυαρίας.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1844 νυμφεύτηκε την Αυγούστα Φερδινάνδη των Αψβούργων-Λωρραίνης, κόρη του Λεοπόλδου Β΄ της Τοσκάνης, στη Φλωρεντία και είχε τέκνα:
- Λουδοβίκος Γ΄ (1845 - 1921), Βασιλιάς της Βαυαρίας.
- Λεοπόλδος (1846 - 1930), Πρίγκιπας της Βαυαρίας.
- Θηρεσία (1850 - 1925).
- Αρνούλφος (1852 - 1907), Πρίγκιπας της Βαυαρίας.
Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Luitpold. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. luitpold. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ p10180.htm#i101793. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ «Luitpold | prince regent of Bavaria». Encyclopædia Britannica. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2016.
- ↑ Nohbauer, 1998, p. 37.
- ↑ Dr. Theodor Toeche-Mittler: Die Kaiserproklamation in Versailles am 18. Januar 1871 mit einem Verzeichniß der Festtheilnehmer, Ernst Siegfried Mittler und Sohn, Berlin, 1896
- ↑ H. Schnaebeli: Fotoaufnahmen der Kaiserproklamation in Versailles, Berlin, 1871
 
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Luitpold, Prince Regent of Bavaria της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |
|