Ιμαλία (δορυφόρος)
| Ιμαλία | |
|---|---|
Η Ιμαλία φωτογραφημένη το 2000 από τη διαστημική βολίδα Νέοι Ορίζοντες και καλύπτει μόνο λίγα πίξελ | |
| Ανακάλυψη | |
| Ανακαλύφθηκε από | Τσαρλς Ντίλον Περίν |
| Ημερομηνία Ανακάλυψης | 16 Δεκεμβρίου 1904 |
| Χαρακτηριστικά τροχιάς | |
| Ημιάξονας τροχιάς | 11.388.690 km |
| Εκκεντρότητα | 0,1537860 |
| Περίοδος περιφοράς | 248,29 ημέρες |
| Κλίση | 29,90917° (προς τον Ισημερινό του Δία) |
| Είναι δορυφόρος του | Δία |
| Φυσικά χαρακτηριστικά | |
| Μέση Ακτίνα | 69,8 ± 0,85 km[1] |
| Έκταση επιφάνειας | ~90.800 km² |
| Όγκος | ~2.570.000 km³ |
| Μάζα | (4,2 ± 0,6) × 1018 kg[2] |
| Μέση πυκνότητα | 1,63 g/cm3 |
| Ισημερινή βαρύτητα επιφάνειας | ~0,062 m/s² |
| Ταχύτητα διαφυγής | ~0,1 km/s |
| Περίοδος περιστροφής | 0,324 ημέρες |
| Κλίση άξονα | - |
| Λευκαύγεια | 0,057 ± 0,008[1] |
| Επιφανειακή θερμοκρασία | ~124 K |
| Φαινόμενο μέγεθος | - |
Η Ιμαλία (αγγλικά: Himalia) είναι φυσικός δορυφόρος του πλανήτη Δία, ο μεγαλύτερος από τους ακανόνιστους δορυφόρους του, και έκτος σε μέγεθος από όλους τους δορυφόρους του συνολικά. Ανακαλύφθηκε από τον Τσαρλς Ντίλον Περίν στο Αστεροσκοπείο του Λικ το 1904, στις 3 Δεκεμβρίου. Πήρε το όνομά του από τη νύμφη Ιμαλία, από τη Ρόδο, που ήταν ερωμένη του Δία και είχε αποκτήσει τρεις γιους από αυτόν σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία.
Όνομα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μέχρι το 1975, ο δορυφόρος δεν είχε πάρει κάποιο όνομα και ήταν γνωστός ως Δίας VI (Jupiter VI), αν και η ανάγκη για ονομασία του είχε προκύψει λίγο μετά την ανακάλυψή αυτού καθώς και του δορυφόρου Ελάρα. Την περίοδο από το 1955 έως το 1975 αναφερόταν και με το όνομα Εστία, από την ομώνυμη θεά [3] Τελικά το 1976 του δόθηκε η επίσημη ονομασία Ιμαλία.[4]
Τροχιά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Είναι το μεγαλύτερο μέλος μίας ομάδας από δορυφόρους που έχουν το όνομα ομάδα Ιμαλίας, από αυτήν, και κινούνται σε μία απόσταση μεταξύ 11,4 και 13 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τον Δια, σε κλίση περίπου 27,5° (στοιχεία από Ιανουάριο 2000). Η τροχιά τους δεν είναι σταθερή λόγω διαφόρων ηλιακών και πλανητικών διαταραχών.
Φυσικά χαρακτηριστικά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εμφανίζεται φυσικά, όπως και τα άλλα μέλη της ομάδας της, με χρώματα B-V=0,62 και V-R= 0,4, όμοια με αστεροειδείς τύπου C. Σύμφωνα με μετρήσεις του Κασσίνι, επιβεβαιώνεται μια απορρόφηση προσβολών στα 3 μm, που θα μπορούσε να δηλώνει την παρουσία νερού.
Μάζα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 2005, ο Emelyanov εκτίμησε πως η Ιμαλία έχει μάζα (4,2 ± 0,6) × 1018 kg,[2] βασιζόμενος στη διαταραχή του δορυφόρου Ελάρα στις 15 Ιουλίου του 1949. Το Solar System Dynamics του JPL υπολογίζει πως η Ιμαλία έχει μάζα 6,7 × 1018 kg και ακτίνα 85 χλμ.
Ανάλογα με την ακτίνα που υπολογίζεται κάθε φορά πως έχει η Ιμαλία, η πυκνότητα έχει διαφορετικές τιμές, όπως φαίνεται στον παρακάτω πίνακα.
| Πηγή | Ακτίνα χλμ. |
Πυκνότητα g/cm³ |
Mάζα Kg |
|---|---|---|---|
| Emelyanov | 67 | 3,33 | 4,1918 |
| Emelyanov | 85 | 1,63 | 4,1918 |
| JPL SSD | 85 | 2,6 | 6,718 |
Εξερεύνηση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τον Νοεμβρίου 2000, το διαστημικό σκάφος Κασσίνι- Χόιχενς, έχοντας κατεύθυνση προς τον Κρόνο, τράβηξε διάφορες εικόνες της Ιμαλίας, συμπεριλαμβανομένων φωτογραφιών από μια απόσταση 4,4 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Ο δορυφόρος καλύπτει μόνο μερικά εικονοστοιχεία, αλλά φαίνεται να είναι ένα επιμηκυμένο αντικείμενο, με άξονες 150 ± 20 και 120 ± 20 χλμ., κοντά σε αυτούς της Γης (βασισμένες σε εκτιμήσεις).
Τον Φεβρουάριο και τον Μαρτίου 2007, το νέο διαστημικό σκάφος New Horizons με κατεύθυνση προς τον Πλούτωνα τράβηξε μια σειρά φωτογραφιών από την Ιμαλία, μέχρι και οκτώ εκατομμύρια χλμ. μακρυά από αυτή. Πάλι, η Ιμαλία εμφανίζεται ως μερικά εικονοστοιχεία.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Grav, T.; Bauer, J. M.; Mainzer, A. K.; Masiero, J. R.; Nugent, C. R.; Cutri, R. M. (August 2015). «NEOWISE: Observations of the Irregular Satellites of Jupiter and Saturn». The Astrophysical Journal 809 (1): 9. doi:. 3. Bibcode: 2015ApJ...809....3G.
- ↑ 2,0 2,1 Emelyanov, N.V. (2005). «The mass of Himalia from the perturbations on other satellites». Astronomy and Astrophysics 438 (3): L33–L36. doi:. Bibcode: 2005A&A...438L..33E. https://www.aanda.org/articles/aa/pdf/2005/30/aahe201.pdf.
- ↑ Payne-Gaposchkin, Cecilia; Katherine Haramundanis (1970). Introduction to Astronomy. Englewood Cliffs, N.J.: Prentice-Hall. ISBN 0-13-478107-4.
- ↑ Flammarion C., Kowal C., Blunck J. (1975-10-07). "Δορυφόροι του Δία". International Astronomical Union Circular 2846. Central Bureau for Astronomical Telegrams. Archived from the original on 2014-02-22. Ανάκτηση 2014-10-17. (Bibcode: 1975IAUC.2846....6F)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ιμαλία από τη NASA's Solar System Exploration (Αγγλικά)
- Οι δορυφόροι του Δία από τον Σκοτ Σέπαρντ (Αγγλικά)
- David Jewitt pages (Αγγλικά)
