Βασίλειο της Αγγλίας
| Βασίλειο της Αγγλίας | ||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||||||||||||
 Το Βασίλειο της Αγγλίας με πράσινο
| ||||||||||||||||||
| Πρωτεύουσα | ||||||||||||||||||
| Πολίτευμα | Αδιευκρίνιστο | |||||||||||||||||
| Μονάρχης | ||||||||||||||||||
| - | Μέχρι το 939 | Έθελσταν (πρώτος) | ||||||||||||||||
| - | 1702–1707 | Άννα (τελευταία) | ||||||||||||||||
| Νομοθετικό Σώμα | Κοινοβούλιο | |||||||||||||||||
| - | Άνω Βουλή | Βουλή των Λόρδων | ||||||||||||||||
| - | Κάτω Βουλή | Βουλή των Κοινοτήτων | ||||||||||||||||
| Ιστορία | ||||||||||||||||||
| - | Ενοποίηση | |||||||||||||||||
| - | Νορμανδική κατάκτηση | 1066–1088 | ||||||||||||||||
| - | Νόμοι Πράξεων Ουαλίας | 1535–1542 | ||||||||||||||||
| - | Ένωση των Στεμμάτων | 24 Μαρτίου 1603 | ||||||||||||||||
| - | Ένδοξη Επανάσταση | 11 Δεκεμβρίου 1688 | ||||||||||||||||
| - | Ένωση με τη Σκωτία | 1 Μαΐου | ||||||||||||||||
| Νόμισμα | Στερλίνα | |||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||
| Σήμερα | .svg){kind=small} Ηνωμένο Βασίλειο
| |||||||||||||||||
.svg)
Το Βασίλειο της Αγγλίας (αγγλικά: Kingdom of England, λατινικά: Regnum Anglorum) ήταν ανεξάρτητο κράτος στις Βρετανικές νήσους, βορειοδυτικά της Ευρώπης, από το 927 με την ενοποίηση των Αγγλοσαξονικών βασιλείων υπό τον Έθελσταν έως το 1707, όταν ενώθηκε με το Βασίλειο της Σκωτίας για να σχηματίσουν το Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας.
Γεωγραφικά αποτελείτο από την περιοχή της Αγγλίας και αργότερα της Ουαλίας και καταλάμβανε το μεγαλύτερο τμήμα του σημερινού Ηνωμένου Βασιλείου. Συνόρευε βόρεια με το Βασίλειο της Σκωτίας και δυτικά με το Πριγκιπάτο της Ουαλίας, το οποίο ενσωματώθηκε στο Βασίλειο της Αγγλίας με τους Νόμους στις Πράξεις της Ουαλίας 1535-1542. Το βασίλειο αρχικά διοικούνταν από Αγγλοσάξονες, απογόνους των γερμανικών φύλων που εισέβαλαν τον 5ο αιώνα στο νησί. Ως έτος ίδρυσής του βασιλείου θεωρείται το 927, οπότε με τη συνθήκη της γέφυρας του Ίμοντ, ο βασιλιάς Έθελσταν αναγνωρίστηκε από άλλους βασιλείς του νησιού ως επικυρίαρχος και υιοθέτησε τον τίτλο Rex Anglorum (Βασιλιάς των Άγγλων). Το 1542 έλαβε την τελική του μορφή με τη συγχώνευση της Ουαλίας.
Νορμανδική περίοδος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα] |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Η περίοδος της Αγγλοσαξονικής Αγγλίας έληξε με την κατάκτηση - σταθμό στην ιστορία της Αγγλίας - της χώρας από τον Νορμανδό Γουλιέλμο τον Κατακτητή, με τη συντριπτική νίκη του, το 1066, επί των Αγγλοσαξώνων στη μάχη του Χέιστινγκς. Η νορμανδική κατάκτηση εισήγαγε στην Αγγλία, μεταξύ άλλων, τη φεουδαρχία και τη ρομανική γλώσσα των κατακτητών, τα νορμανδικά. Από τότε άρχισαν να εισρέουν στο αγγλικό λεξιλόγιο πολλές λέξεις λατινικής προέλευσης, στοιχείο που διατηρείται μέχρι σήμερα στην αγγλική γλώσσα. Υπό τη διοίκηση των Νορμανδών, το βασίλειο αναδείχθηκε σταθερά σε ένα από τα ισχυρά κράτη της Δυτικής Ευρώπης. Μαζί με άλλα βασίλεια της Ευρώπης, η Αγγλία συμμετείχε στις σταυροφορίες, με γνωστότερο ηγέτη τον Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο.
Τον Ριχάρδο διαδέχθηκε ο αδελφός του, Ιωάννης, ο οποίος εξέδωσε τη Μάγκνα Κάρτα. Τους επόμενους αιώνες, η Αγγλία ήταν αντίπαλος της Γαλλίας στον εξουθενωτικό εκατονταετή πόλεμο (1337-1453), ο οποίος ήταν και μια από τις αιτίες του συνακόλουθου πολέμου των δύο Ρόδων (1455-1485), μιας εμφύλιας σύγκρουσης μεταξύ δύο αριστοκρατικών οίκων, αυτών του Λάνκαστερ και της Υόρκης. Σε αυτήν τη σύγκρουση νικητής αναδείχθηκε τελικά ο Ερρίκος Τυδώρ, ο οποίος είχε δεσμούς με τους Λάνκαστερ και ήταν ο πρώτος βασιλιάς του οίκου των Τυδώρ.
Περίοδος των Τυδώρ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τον διαδέχθηκε ο γιος του, Ερρίκος ο Η΄, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του οποίου συνέβη το κομβικής σημασίας γεγονός της Μεταρρύθμισης. Ο ίδιος ο Ερρίκος ήρθε σε σύγκρουση με τον πάπα, και αυτοανακηρύχθηκε κεφαλή της Εκκλησίας της Αγγλίας, αποκλείοντας έτσι τον πάπα από την ανάμειξή του στα εκκλησιαστικά ζητήματα της Αγγλίας. Από την περίοδο της βασιλείας του ξεκινούν θρησκευτικές αναταραχές σχετιζόμενες με τη Μεταρρύθμιση, οι οποίες θα κλονίζουν συχνά το βασίλειο μέχρι τον 18ο αιώνα. Η σημαντικότερη διάδοχος του Ερρίκου είναι η Ελισάβετ Α΄, η οποία βασίλεψε για πολλά χρόνια και συγκαταλέγεται στους σημαντικότερους μέχρι σήμερα μονάρχες της Βρετανίας. Η ελισαβετιανή περίοδος θεωρείται ως ο "χρυσός αιώνας" της Αγγλίας, με μεγάλη άνοδο των τεχνών, με κύριο εκπρόσωπο τον Ουίλλιαμ Σαίξπηρ.
Περίοδος των Στιούαρτ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Ελισάβετ πέθανε άτεκνη το 1603. Τη διαδέχτηκε ο μακρινός συγγενής της, βασιλιάς Ιάκωβος ΣΤ΄ της Σκωτίας, ο οποίος μετά την ανάρρησή του στον αγγλικό θρόνο έλαβε το όνομα Ιάκωβος Α΄ της Αγγλίας. Ο Ιάκωβος ανήκε στην οικογένεια των Στιούαρτ, και, έτσι, εγκαινίασε μια νέα δυναστεία στον αγγλικό θρόνο, αυτή των Στιούαρτ. Κατά τη βασιλεία του ιδρύθηκαν οι πρώτες επιτυχημένες αγγλικές αποικίες στη βόρεια Αμερική. Το 1642 ξέσπασε στην Αγγλία ο καταστροφικός Αγγλικός Εμφύλιος Πόλεμος, εξαιτίας της σύγκρουσης του Καρόλου Α΄, γιου του Ιακώβου, με το κοινοβούλιο. Ο Κάρολος τελικά ηττήθηκε και αποκεφαλίστηκε το 1649. Από τότε μέχρι το 1660, δεν υπήρχε μονάρχης στην Αγγλία, η οποία διοικείτο από κοινοβούλιο, με προεξέχουσα μορφή τον νικητή του αγγλικού εμφυλίου Όλιβερ Κρόμγουελ. Το 1660 έλαβε χώρα παλινόρθωση της μοναρχίας μετά από πρόσκληση του κοινοβουλίου προς τον εξόριστο στην Ολλανδία Κάρολο, γιο του εκτελεσθέντος Καρόλου Α΄. Τον Κάρολο Β΄ διαδέχθηκε ο αδελφός του Ιάκωβος, ο οποίος ήταν καθολικός και γι' αυτόν τον λόγο ανατράπηκε από την προτεστάντισσα κόρη του, Μαρία και τον σύζυγό της, Ολλανδό ευγενή Γουλιέλμο της Οράγγης, κατά την Ένδοξη Επανάσταση του 1688. Ο Γουλιέλμος έλαβε τον θρόνο και το όνομα Γουλιέλμος Γ΄.
Το βασίλειο της Αγγλίας έπαψε να υφίσταται το 1707, καθώς με τις Πράξεις της Ένωσης του ίδιου έτους, τα βασίλεια της Αγγλίας και της Σκωτίας συγχωνεύθηκαν στο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας.
Εμβλήματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]-
Η δεύτερη Μεγάλη Σφραγίδα του Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου ήταν το πρώτο βασιλικό έμβλημα της Αγγλίας. -
Η δεύτερη Μεγάλη Σφραγίδα του Βασιλιά Ριχάρδου Α΄, που χρησιμοποιήθηκε από τους διαδόχους του μέχρι το 1340.
