Απαλλοτριωτικός αναρχισμός

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια


Ο απαλλοτριωτικός αναρχισμός (ισπανικά: anarchism expropriator) είναι πρακτική που εφαρμόστηκε κυρίως στην Αργεντινή και την Ισπανία από ομάδες συγγενικές ως προς τον αναρχισμό και περιλάμβανε κλοπές, ληστείες, απάτες και παραχάραξη νομισμάτων. [1][2][3] Οι πράξεις αυτές αποκαλούνταν «απαλλοτριώσεις στην αστική τάξη». Η δραστηριότητα σημείωσε τη αιχμή της μεταξύ 1920 και 1935 και μερικοί από τους πιο γνωστούς εφαρμοστές της ήταν ο Μπουεναβεντούρα Ντουρρούτι, ο Φρανθίσκο Ασκάσο, ο Σεβερίνο ντι Τζιόβανι, ο Μιγκέλ Αργάνχελ Ροστσίνια και ο Λούθιο Ουρτούμπια. Ο απαλλοτριωτικός αναρχισμός διαφέρει από τον Ιλλεγκαλισμό στο ότι δεν αντιπροσωπεύει έναν τρόπο ζωής αλλά αποτελεί το μέσο για την επίτευξη πολιτικών σκοπών, όπως η χρηματοδότηση επαναστατικών δραστηριοτήτων, η αναρχική προπαγάνδα και η απελευθέρωση αναρχικών κρατουμένων.[4]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «El anarquismo expropiador: El uso de la violencia en beneficio de la Idea | Suite101.net». web.archive.org. 22 Σεπτεμβρίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Σεπτεμβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2020. CS1 maint: Unfit url (link)
  2. Anarquismo expropiador en río de la Plata Published by Barricada,from Montevideo
  3. Osvaldo Bayer, Los anarquistas expropiadores y otros ensayos. Booklet, Buenos Aires, 2008, p. 65.
  4. "Se puede ver desde los testimonios de la época que, el accionar de los anarquistas y siguiendo la lógica de sus protagonistas, que la expropiación tenía claramente fines políticos. Existen testimonios de expropiadores y allegados a estos en donde se deja en claro que las condiciones de vida de estos no modificaron luego de las expropiaciones. No se enriquecieron en pocas palabras. Tampoco fue el caso de los grupos que posteriormente, y en otra coyuntura, se abocaron a esta tarea." Anarquismo expropiador en río de la Plata Published by Barricada,from Montevideo