Σπάρταθλον

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μνημείο προς τιμήν των νικητών του Σπάρταθλου

Το Σπάρταθλον (αγγλικά: Spartathlon) είναι ένας ετήσιος διεθνής αγώνας υπερμαραθωνίου δρόμου 246,8 χιλιομέτρων, που διεξάγεται στην Ελλάδα από το 1983 στη διαδρομή ΑθήναΣπάρτη[1]. Ο νικητής του πρώτου Σπάρταθλον, είναι ο Γιάννης Κούρος και εξακολουθούσε μέχρι το 2023 να κατέχει το ρεκόρ για τον ταχύτερο χρόνο σε 20 ώρες και 25 λεπτά από το 1984[2]. Το ρεκόρ το έσπασε ο Φώτης Ζησιμόπουλος το 2023 με 19:55:02

Το ξεκίνημα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Σπάρταθλο αναβιώνει τα βήματα του Φειδιππίδη[3], ενός αρχαίου Αθηναίου δρομέα μεγάλων αποστάσεων, ο οποίος το 490 π.Χ., πριν από τη μάχη του Μαραθώνα, εστάλη στη Σπάρτη να ζητήσει βοήθεια στον πόλεμο που διεξήγαγαν οι Έλληνες με τους Πέρσες. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο,[4] ο Φειδιππίδης έφτασε στη Σπάρτη δύο μέρες μετά την αναχώρησή του από την Αθήνα.

Βασισμένοι στις αναφορές του Έλληνα ιστορικού, το 1982 πέντε αξιωματικοί της βρετανικής αεροπορίας (RAF), οι οποίοι παράλληλα ήταν δρομείς μεγάλων αποστάσεων, ταξίδεψαν στην Ελλάδα, με επικεφαλής το σμήναρχο Τζον Φόντεν (John Foden) που είχε την αρχική ιδέα. Σκοπός τους ήταν να εξακριβώσουν κατά πόσον ήταν δυνατό να καλύψουν τα 250 χιλιόμετρα περίπου που απέχουν οι δύο πόλεις σε μιάμιση ημέρα.

Σχεδίασαν τη διαδρομή και ξεκίνησαν στις 8 Οκτωβρίου 1982. Τρεις από αυτούς κατάφεραν να τερματίσουν. Ήταν κατά σειρά:

  1. Τζον Σκόλτενς: 34:30
  2. Τζον Φόντεν: 37:37
  3. Τζον Μακάρθι: 39:00

Η ενθουσιώδης βρετανική ομάδα είχε αποδείξει πως ο Ηρόδοτος είχε δίκιο. Ένας άνθρωπος είναι πράγματι ικανός να καλύψει 250 χιλιόμετρα σε δύο μέρες και μάλιστα σε λιγότερο από 40 ώρες. Μετά την επιτυχία του εγχειρήματος, ο πρωτεργάτης του άθλου, Τζον Φόντεν, άρχισε να οραματίζεται την καθιέρωση ενός αγώνα που θα έφερνε στην Ελλάδα δρομείς μακρινών αποστάσεων από όλον τον κόσμο για να τρέξουν στα ίχνη του αρχαίου ημεροδρόμου Φειδιππίδη.

Το επόμενο έτος μια πολυεθνική ομάδα Βρετανών, Ελλήνων κ.ά. ενθουσιωδών υποστηρικτών της ιδέας, με επικεφαλής το φιλέλληνα Μάικλ Κάλαχαν (Michael Callaghan), οργάνωσαν το Α΄ Διεθνές Σπάρταθλον (Open International Spartathlon Race), επωνυμία που προέκυψε από το συνδυασμό των ελληνικών λέξεων Σπάρτη και άθλος. Ο αγώνας διεξήχθη με την έγκριση και υπό την εποπτεία του ΣΕΓΑΣ με τη συμμετοχή 45 δρομέων από 11 χώρες και περιλάμβανε και γυναικείες συμμετοχές.

Η επιτυχία της διοργάνωσης και η απήχηση που είχε ήταν καθοριστικές για την περαιτέρω καθιέρωση του αγώνα. Έτσι το 1984 ιδρύθηκε ο Διεθνής Σύνδεσμος «ΣΠΑΡΤΑΘΛΟΝ», ο οποίος από τότε μέχρι σήμερα διοργανώνει ανελλιπώς τον αγώνα κάθε Σεπτέμβριο. Η επιλογή του μήνα αυτού έγινε, διότι τότε τοποθετεί χρονικά ο Ηρόδοτος την αποστολή του Φειδιππίδη στην Σπάρτη.

Ο αγώνας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι συνθήκες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο αγώνας είναι πολύ απαιτητικός, όχι μόνο λόγω της απόστασης, των υψομετρικών διαφορών και των εναλλασσόμενων καιρικών συνθηκών αλλά και λόγω των χρονικών περιορισμών που έχουν τεθεί για το πέρασμα από καθορισμένα σημεία ελέγχου.

Η διαδρομή του αγώνα ξεκινά σχεδόν από την επιφάνεια της θάλασσας και φτάνει μέχρι υψόμετρο 1.200 μέτρων. Γίνεται πάνω σε ποικίλους δρόμους, όχι μόνο σε άσφαλτο, αλλά και σε χωματόδρομους, λιθόστρωτους και ορεινά μονοπάτια.

Κάθε τρία έως πέντε χιλιόμετρα είναι τοποθετημένοι σταθμοί βοήθειας, εφοδιασμένοι με τροφή, νερό και άλλα τονωτικά υγρά, καθώς και με προσωπικά είδη των αθλητών. Υπάρχει αστυνομική και ιατρική επίβλεψη με γιατρούς, φυσιοθεραπευτές και ασθενοφόρα που είναι διαθέσιμα κατά την 36ωρη διάρκεια διεξαγωγής του αγώνα.

Η διαδρομή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η συνολική διαδρομή του αγώνα διαιρείται σε έξι τμήματα (τομείς) και υπάρχουν 75 σημεία ελέγχου. Οι αθλητές οφείλουν να διέλθουν από όλα τα σημεία ελέγχου. Επίσης, ο κάθε τομέας έχει τους δικούς του χρονικούς περιορισμούς και ο δρομέας θα πρέπει να φθάσει στο σημείο ελέγχου πριν από τον επίσημο χρόνο κλεισίματος του τομέα. Διαφορετικά αποκλείεται από τη συνέχεια του αγώνα.

Ο αγώνας ξεκινά στις 7 π.μ., συνήθως την τελευταία Παρασκευή του Σεπτεμβρίου, στους πρόποδες της Ακρόπολης. Τερματίζεται στη Σπάρτη στις 19:00 του Σαββάτου, που είναι το ανώτατο χρονικό όριο τερματισμού, ώστε ο αγώνας να μη διαρκεί πάνω από 36 ώρες (μιάμιση ημέρα, όπως ο Φειδιππίδης). Σημείο τερματισμού είναι το άγαλμα του Λεωνίδα στο κέντρο της πόλης.

Τομέας Μήκος διαδρομής Μέγιστος χρόνος Σημεία ελέγχου Απόσταση από Αθήνα
ΑθήναΚόρινθος 81 χλμ. 9:30 ώρες 0 ως 22 81 χλμ.
ΚόρινθοςΝεμέα 43 χλμ 6:30 ώρες 22 ως 35 124 χλμ
ΝεμέαΛυρκεία 24,5 χλμ. 4:00 ώρες 35 ως 43 148,5 χλμ.
ΛυρκείαΝεστάνη 23,5 χλμ. 4:30 ώρες 43 ως 52 172 χλμ.
ΝεστάνηΤεγέα 23 χλμ. 3:30 ώρες 52 ως 60 195 χλμ.
ΤεγέαΣπάρτη 50,3 χλμ. 8:00 ώρες 60 ως 75 245,3 χλμ.

Περιγραφή της διαδρομής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο αγώνας διεξάγεται στη διαδρομή που σχεδίασε ο εμπνευστής του αγώνα Τζον Φόντεν το 1982. Η διαδρομή αυτή ακολουθεί την περιγραφή του Ηροδότου, ώστε να είναι όσο το δυνατόν πλησιέστερη με τη διαδρομή που ακολούθησε ο αρχαίος δρομέας Φειδιππίδης. Στην πορεία τους οι αθλητές διασχίζουν σχεδόν όλες τις αρχαίες πόλεις που μεσολαβούσαν μεταξύ Αθήνας και Σπάρτης.[5]

Αθήνα – Κόρινθος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά τη γραμμή εκκίνησης στους πρόποδες της Ακρόπολης της Αθήνας οι αθλητές κατευθύνονται στον πεζόδρομο της οδού Αποστόλου Παύλου, περνούν τον ηλεκτρικό σταθμό του Θησείου, την πλατεία Ασωμάτων και στρίβουν αριστερά στην οδό Ερμού. Έπειτα μπαίνουν στην Ιερά Οδό μέχρι τη Μονή Δαφνίου, από όπου εισέρχονται στην Εθνική Οδό Αθηνών - Κορίνθου μέχρι την Ελευσίνα.

Στη συνέχεια ακολουθούν την παλιά Εθνική Οδό προς Κόρινθο, περνώντας διαδοχικά το Λουτρόπυργο, τα Μέγαρα, την Κινέτα, τους Αγίους Θεοδώρους και τον Ισθμό.

Ως εδώ η διαδρομή ακολουθεί την ακτή του Σαρωνικού κόλπου με εναλλασσόμενες ανόδους και καθόδους. Μετά τη Διώρυγα της Κορίνθου οι αθλητές μπαίνουν στην Πελοπόννησο και στρέφονται νότια διασχίζοντας αγροτικές οδούς ανάμεσα στα χωράφια μέχρι το σημείο ελέγχου 22 (81 χλμ.).

Κόρινθος – Νεμέα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο στενός δρόμος συνεχίζει προς τα Εξαμίλια και την Αρχαία Κόρινθο. Κατηφορίζοντας μέσα από το κέντρο της Αρχαίας Κορίνθου, οι δρομείς στρίβουν δεξιά στο Ναό του Απόλλωνα και συνεχίζουν μέσα από τους πορτοκαλεώνες προς το χωριό Άσσος.

Από εδώ ξεκινά μια ελικοειδής ανάβαση που οδηγεί στα χωριά Ζευγολατειό Κορινθίας και Χαλκείο. Ακολούθως, η διαδρομή διέρχεται μπροστά από τα μνημεία της Αρχαίας Νεμέας και φτάνει στο σημείο ελέγχου 35 στην είσοδο της πόλης της Νεμέας (124 χλμ.).

Νεμέα - Λυρκεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά τη Νεμέα συνεχίζει σε έναν παλιό αγροτικό δρόμο. Ήδη αλλάζουν και οι κλιματικές συνθήκες, αφού είναι απόβραδο και η δροσιά αρχίζει να κατεβαίνει από τις κοντινές δασωμένες βουνοπλαγιές.

Η διαδρομή αυτού του τομέα περνά από το χωριό Μαλανδρένι και έπειτα από μία απότομη βραχώδη κάθοδο και μία σύντομη ανάβαση στο ΒΔ τμήμα της Εθνικής Οδού Ε65 καταλήγει στο σημείο ελέγχου 43 στη Λυρκεία Αργολίδας (148,5 χλμ.).

Λυρκεία – Νεστάνη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Λυρκεία συνήθως είναι πλημμυρισμένη από επισκέπτες και υποστηρικτές του αγώνα που έρχονται να δειπνήσουν και παράλληλα να παρακολουθήσουν τους αθλητές που διέρχονται από αυτό το σημείο.

Αφήνοντας πίσω τους το χωριό, οι δρομείς ακολουθούν το δρόμο που ελίσσεται ανηφορικά. Στα επόμενα 13 χλμ. θα ανεβούν 960 μ. και θα πλησιάσουν στην κορυφή του περάσματος του Σάγκα προς την πλευρά του όρους του Αρτεμισίου.

Προορισμός είναι το χωριό Καπαρέλλι και μετά η κορυφή του Σάγκα (1.100 μ.) μέσω ενός δύσκολου στριφτού μονοπατιού. Ακολουθεί μια απότομη κατάβαση από ένα βρώμικο μονοπάτι προς το χωρίο Σάγκας στην Αρκαδία. Εκεί η διαδρομή ενώνεται ξανά με το λιθόστρωτο δρόμο μέχρι το σημείο ελέγχου 52, στη Νεστάνη (172 χλμ.).

Νεστάνη - Τεγέα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από τη Νεστάνη ξεκινά μια σχετικά εύκολη διαδρομή προς την πεδιάδα της Τρίπολης, που διασχίζει μικρά χωριουδάκια, επίπεδα αγροτεμάχια, συχνά σκεπασμένα με την πρωινή ομίχλη μέχρι να ανατείλει ο ήλιος πάνω από το σημείο ελέγχου 60 στην Τεγέα (195 χλμ.).

Εδώ οι δρομείς έχουν ανάγκη από σύντομη ανάπαυση, για να ανακτήσουν τις δυνάμεις τους. Και τούτο διότι, παρόλο που μένουν μόνον 50 χλμ. ως τη Σπάρτη, η προσπάθειά τους θα συνεχιστεί στη ζέστη της ημέρας.

Τεγέα - Σπάρτη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο τελευταίος τομέας του αγώνα ξεκινά με ανοδική πορεία, ανεβαίνοντας από τα 640 στα 975 μ. σε ένα διάστημα 22 χλμ.. Οι δρομείς περνούν διαδοχικά τα χωριά Καμάρι και Μανθυρέα. Από εκεί ο δρόμος ελίσσεται και διασχίζει ένα καταπράσινο τοπίο, το οποίο είναι ορατό όσο φθάνει το μάτι.

Τα τελευταία 28 χλμ ως τη Σπάρτη ακολουθούν σχεδόν εξ ολοκλήρου κατηφορικούς λόφους μέσα στην κοιλάδα του Ευρώτα. Από το χωριό Βουτιάνοι της Λακωνίας οι δρομείς αντικρίζουν πλέον καθαρά το στόχο τους, δηλαδή την πόλη της Σπάρτης.

Μόλις περάσουν τη γέφυρα του ποταμού Ευρώτα συνήθως τους περιμένουν μαθητές από τα σχολεία της περιοχής, οι οποίοι τους συνοδεύουν μέχρι το τελευταίο σημείο ελέγχου, το 75, και τη γραμμή τερματισμού (245,3 χλμ.).

Οι κάτοικοι της Σπάρτης υποδέχονται και επευφημούν τους αθλητές μπροστά στο άγαλμα του αρχαίου βασιλιά Λεωνίδα. Όσοι αθλητές τερματίζουν στεφανώνονται με στεφάνι ελιάς και τους προσφέρεται ένα κύπελλο με νερό από τον Ευρώτα, περίπου όπως τιμούσαν τους αρχαίους Ολυμπιονίκες. Στους τρεις πρώτους νικητές και νικήτριες απονέμονται ειδικά μετάλλια.

Προϋποθέσεις συμμετοχής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Λόγω της μεγάλης δυσκολίας του αγώνα, έχουν τεθεί κάποιες προϋποθέσεις για να γίνει δεκτή η συμμετοχή ενός αθλητή. Ο κάθε δρομέας πρέπει να πληροί τουλάχιστον ένα από τα παρακάτω τέσσερα κριτήρια:

  1. Να έχει τερματίσει σε προηγούμενη συμμετοχή του στο Σπάρταθλον.
  2. Σε προηγούμενη συμμετοχή του στο Σπάρταθλον και να έχει φτάσει τουλάχιστον ως το σημείο ελέγχου της Νεστάνης (172 χλμ) σε χρόνο 24:30 ωρών.
  3. Να έχει τερματίσει σε αγώνα μεγαλύτερο των 200 χλμ. εντός του καθορισμένου χρόνου.
  4. Να έχει τερματίσει σε κούρσα 100 χλμ σε χρόνο μικρότερο των 10:00 ωρών (άνδρες) και 10:30 ωρών (γυναίκες).
Το μετάλλιο του νικητή
Η αντίθετη όψη του μεταλλίου

Ρεκόρ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανδρών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ρεκόρ διαδρομής: 19 ώρες 55΄, Φώτης Ζησιμόπουλος (2023).
  • Ρεκόρ νικών: (4), Γιάννης Κούρος (1983, 1984, 1986, 1990), νίκησε και στις τέσσερις διοργανώσεις που συμμετείχε. Οι επιδόσεις του είναι οι τέσσερις καλύτερες που έχουν επιτευχθεί ποτέ σε αγώνες Σπάρταθλου. Το 2005 ήταν ο πρώτος που κατάφερε να επαναλάβει τον Φειδιππίδειο Άθλο τρέχοντας τη διαδρομή Αθήνα – Σπάρτη – Αθήνα.[6]
  • Ρεκόρ συνεχόμενων νικών: (3), Φώτης Ζησιμόπουλος Ελλάδα (2021, 2022, 2023) και Σκοτ Τζιούρεκ ΗΠΑ (2006, 2007, 2008), είναι οι μόνοι που έχουν τρεις συνεχείς νίκες στον αγώνα. Τρεις νίκες έχουν επίσης ο Γερμανός Γιενς Λούκας (1999, 2004, 2005), ο Σουηδός Ρούνε Λάρσον (1987, 1988, 1993) και ο Ιταλός Ιβάν Κουντίν (2010, 2011, 2014) αλλά όχι συνεχόμενες. Από δύο νίκες έχουν σημειώσει οι αθλητές: Κώστας Ρέππος (Ελλάδα), Τζέιμς Ζάρεϊ (Αγγλία), Πάτρικ Μακ (Αγγλία), Ριοΐτσι Σεκίγια (Ιαπωνία).

Γυναικών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ρεκόρ διαδρομής: 22 ώρες 35 λεπτά και 31", Χέρον Τζακλίν Καμίλ Αμερικανίδα (2023).
  • Ρεκόρ νικών: (4), Χέλγκα Μπακχάουζ Γερμανία (1994, 1995, 1996, 1997) και Μέρι Χάνουντελ-Λάρσον, τις τρεις ως Αμερικανίδα με το όνομα Χάνουντελ (1984, 1985, 1989) και την τέταρτη ως Σουηδέζα με το όνομα Λάρσον (1998). Τρεις νίκες έχει σημειώσει η Ουγγαρέζα Σίλβια Λούμπιτς.
  • Ρεκόρ συνεχόμενων νικών: (4), Χέλγκα Μπακχάουζ Γερμανία (1994, 1995, 1996, 1997), κάτι που δεν έχει πετύχει άλλη αθλήτρια.

Διοργάνωσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ρεκόρ συνολικών δηλώσεων συμμετοχής: 450 δηλώσεις δρομέων (2010)
  • Ρεκόρ γυναικείων δηλώσεων συμμετοχής: 60 δηλώσεις αθλητριών (2017)
  • Ρεκόρ ενεργών συμμετοχών: 379 δρομείς (2023).
  • Ρεκόρ χωρών: 48 χώρες (2015)
  • Ρεκόρ τερματισμών ως 36 ώρες (σύνολο): 265 δρομείς (2017).
  • Ρεκόρ τερματισμών ως 36 ώρες (γυναικών): 41 αθλήτριες (2017).

Σημείωση: Το 2010, στην 28η διοργάνωση που συνέπεσε με την επέτειο των 2500 ετών από τη διεξαγωγή της Μάχης του Μαραθώνα, σημειώθηκαν τα περισσότερα ρεκόρ συμμετοχής στη διοργάνωση.

Οι καλύτερες επιδόσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Άνδρες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι καλύτερες ανδρικές επιδόσεις, κάτω από 22 ώρες, όλων των εποχών, στο Σπάρταθλον:

Αθλητής Επίδοση Έτος Ηλικία
1. Φώτης Ζησιμόπουλος 19:55:02 2023 40
2. Γιάννης Κούρος 20:25:00 1984 28
3. Γιάννης Κούρος 20:29:04 1990 34
4. Φώτης Ζησιμόπουλος 21:00:50 2022 39
5. Τόρου Σομίγια 21:18:15 2022 42
6. Γιάννης Κούρος 21:53:42 1983 27
7. Γιάννης Κούρος 21:57:00 1986 30
8. Φώτης Ζησιμόπουλος 21:57:37[7] 2021 38[8][9]
Βετεράνων
1. Γιάννης Κούρος* 24:13:00 2011 55

*Σημείωση: στις 27/28-9-2011, επιχειρώντας τον Φειδιππίδειο Άθλο (Αθήνα-Σπάρτη-Αθήνα), ο Γιάννης Κούρος διένυσε την διαδρομή "Αθήνα-Σπάρτη" (εκκίνηση από το Ιερό του Πανός στο Θησείο και τερματισμός στην Αρχαία Σπάρτη) σε χρόνο 24 ώρ. 13', που τότε ήταν ρεκόρ για αθλητές των κατηγοριών: Α-40 (ηλικίας άνω των 40 ετών) και αποτελεί ρεκόρ για τις ηλικίες: Α-50 και Α-55.

Γυναίκες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι οκτώ καλύτερες επιδόσεις γυναικών στο Σπάρταθλον και οι πέντε καλύτερες επιδόσεις Ελληνίδων δρομέων:

Αθλήτριες Επίδοση Έτος
1. Χέρον Τζακλίν Καμίλ 22:35:31 2023
2. Νόορα Χόνκαλα 23:23:03 2023
3. Λίπιαϊνεν Σάτου 23:48:34 2023
4. Πατρίτσια Μπερεζνόβσκα 24:48:18 2017
5. Ντιάνα Τζάβιζα 25:03:41 2022
6. Κάταλιν Νάγκι 25:07:12 2015
7. Κάταλιν Νάγκι 25:23:52 2016
8. Ντιάνα Τζάβιζα 25:23:59 2021
Ελληνίδες* Επίδοση Έτος
1. Γεωργία Μαντά 28:36:15 2018
2. Μάρθα Ξηροφώτου 29:14:22 2023
3. Γεωργία Λαλιώτη 29:46:06 2022
4. Γεωργία Μαντά 30:57:50 2017
5. Πέγκυ Σταρφά-Παπαφίλη 31:24:58 2023

*Σημείωση: Η πρώτη Ελληνίδα που συμμετείχε στον αγώνα ήταν η Νίκη Χασάπη από την Πάρο το 2006, αλλά δεν τερμάτισε. Οι πρώτες Ελληνίδες που τερμάτισαν το Σπάρταθλον ήταν η Αμαλία Ματθαίου και η Σοφία Κασίμη το 2011.

Νικητές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Άνδρες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νικητές ανά έτος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έτος Αθλητής Χώρα Χρόνος
2023 Φώτης Ζησιμόπουλος Ελλάδα Ελλάδα 19:55:02
2022 Φώτης Ζησιμόπουλος Ελλάδα Ελλάδα 21:00:59
2021 Φώτης Ζησιμόπουλος Ελλάδα Ελλάδα 21:57:20
2020 Δεν διεξήχθη
2019 Ταμας Μπόντις  Ουγγαρία 23:28:37
2018 Γιοσιχίκο Ισικάβα Ιαπωνία Ιαπωνία 22:55:13
2017 Αλεξάντρ Σορόκιν  Λιθουανία 22:03:22
2016 Αντρέι Ρατζικόφσκι Πολωνία 23:02:23
2015 Φλόριαν Ρέους  Γερμανία 23:17:31
2014 Ιβάν Κουντίν Ιταλία 22:29:29
2013 Ζοάο Ολιβέιρα Πορτογαλία Πορτογαλία 23:29:08
2012 Στου Τομς  Γερμανία 26:28:19
2011 Ιβάν Κουντίν Ιταλία 22:57:34
2010 Ιβάν Κουντίν Ιταλία 23:03:06
2009 Ριοΐτσι Σεκίγια Ιαπωνία Ιαπωνία 23:48:24
2008 Σκοτ Τζιούρεκ  ΗΠΑ 22:20:01
2007 Σκοτ Τζιούρεκ  ΗΠΑ 23:12:14
2006 Σκοτ Τζιούρεκ  ΗΠΑ 22:52:18
2005 Γιενς Λούκας  Γερμανία 24:20:39
2004 Γιενς Λούκας  Γερμανία 25:49:59
2003 Μάρκους Τάλμαν Αυστρία Αυστρία 23:28:24
2002 Ριοΐτσι Σεκίγια Ιαπωνία Ιαπωνία 23:47:54
2001 Βαλμίρ Νούνιες Βραζιλία Βραζιλία 23:18:05
2000 Μασαγιούκι Οτάκι Ιαπωνία Ιαπωνία 24:01:10
1999 Γιενς Λούκας  Γερμανία 25:38:03
1998 Κώστας Ρέππος Ελλάδα Ελλάδα 25:11:41
1997 Κώστας Ρέππος Ελλάδα Ελλάδα 23:37
1996 Ρολάν Βιλεμενό Γαλλία 26:21:00
1995 Τζέιμς Ζάρεϊ Ηνωμένο Βασίλειο Ηνωμένο Βασίλειο 25:59:42
1994 Τζέιμς Ζάρεϊ Ηνωμένο Βασίλειο Ηνωμένο Βασίλειο 26:15:00
1993 Ρούνε Λάρσον Σουηδία 25:57:12
1992 Ρούσκο Κάντιεφ Βουλγαρία Βουλγαρία 24:15:31
1991 Γιάνος Μπόγκαρ  Ουγγαρία 24:15:31
1990 Γιάννης Κούρος Ελλάδα Ελλάδα 20:29
1989 Πάτρικ Μακ Ηνωμένο Βασίλειο Ηνωμένο Βασίλειο 24:32:00
1988 Ρούνε Λάρσον Σουηδία 24:42:00
1987 Ρούνε Λάρσον Σουηδία 24:41:00
1986 Γιάννης Κούρος Ελλάδα Ελλάδα 21:57
1985 Πάτρικ Μακ Ηνωμένο Βασίλειο Ηνωμένο Βασίλειο 23:18
1984 Γιάννης Κούρος Ελλάδα Ελλάδα 20:25
1983 Γιάννης Κούρος Ελλάδα Ελλάδα 21:53
1982* Τζον Σκόλτενς Ηνωμένο Βασίλειο Ηνωμένο Βασίλειο 34:30

* Το 1982 ο αγώνας ήταν ανεπίσημος και δεν είχε ακόμα την επωνυμία "Σπάρταθλον".

Νικητές ανά χώρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νίκες Χώρα Έτη
9 Ελλάδα Ελλάδα 1983, 1984, 1986, 1990, 1997, 1998, 2021, 2022, 2023
5 Ηνωμένο Βασίλειο Ηνωμένο Βασίλειο 1982*, 1985, 1989, 1994, 1995
5  Γερμανία 1999, 2004, 2005, 2012, 2015
4 Ιαπωνία Ιαπωνία 2000, 2002, 2009, 2018
3 Σουηδία 1987, 1988, 1993
3  ΗΠΑ 2006, 2007, 2008
3 Ιταλία 2010, 2011, 2014
2  Ουγγαρία 1991, 2019
1 Βουλγαρία Βουλγαρία 1992
1 Γαλλία 1996
1 Βραζιλία Βραζιλία 2001
1 Αυστρία Αυστρία 2003
1 Πορτογαλία Πορτογαλία 2013
1 Πολωνία 2016
1  Λιθουανία 2017

* Το 1982 ο αγώνας ήταν ανεπίσημος και δεν είχε ακόμα την επωνυμία "Σπάρταθλον".

Γυναίκες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νικήτριες ανά έτος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έτος Αθλήτρια Χώρα Χρόνος
2023 Νόορα Χόνκαλα Νορβηγία Νορβηγία 23:23:02
2022 Ντιάνα Τζάβιζα  Λετονία 25:03:41
2021 Ντιάνα Τζάβιζα  Λετονία 25:23:59
2020 Δεν διεξήχθη
2019 Σουζάνα Μάραζ  Ουγγαρία 27:15:12
2018 Σουζάνα Μάραζ  Ουγγαρία 27:05:28
2017 Πατρίτσια Μπερεζνόβσκα Πολωνία 24:47:07
2016 Καταλίν Νάγκι  ΗΠΑ 25:23:52
2015 Καταλίν Νάγκι  ΗΠΑ 25:07:12
2014 Σίλβια Λούμπιτς  Ουγγαρία 26:53:40
2013 Σίλβια Λούμπιτς  Ουγγαρία 28:03:04
2012 Ελίζαμπεθ Χόκερ Ηνωμένο Βασίλειο Ηνωμένο Βασίλειο 27:02:17
2011 Σίλβια Λούμπιτς  Ουγγαρία 29:07:45
2010 Έμιλι Γκέλντερ Ηνωμένο Βασίλειο Ηνωμένο Βασίλειο 30:17:03
2009 Σούμιε Ιναγκάκι Ιαπωνία Ιαπωνία 27:39:49
2008 Σουκ-Χούε Χουρ Νότια Κορέα Νότια Κορέα 30:03:22
2007 Ακίκο Σακαμότο Ιαπωνία Ιαπωνία 31:09:24
2006 Σούμιε Ιναγκάκι Ιαπωνία Ιαπωνία 28:37:20
2005 Κίμι Νότο Ιαπωνία Ιαπωνία 30:23:07
2004 Κίμι Νότο Ιαπωνία Ιαπωνία 29:57:40
2003 Ακίκο Σακαμότο Ιαπωνία Ιαπωνία 29:07:44
2002 Ιρίνα Ρέουτοβιτς Ρωσία 28:10:48
2001 Αλζίρα Πορτέλα-Λάριο Πορτογαλία Πορτογαλία 30:31:41
2000 Χιρόκο Οκιγιάμα Ιαπωνία Ιαπωνία 29:16:37
1999 Ανί Μονό Γαλλία 35:38:08
1998 Μέρι Λάρσον (πρώην Χάνουντελ) Σουηδία 28:46.58
1997 Χέλγκα Μπακχάουζ  Γερμανία 30:39
1996 Χέλγκα Μπακχάουζ  Γερμανία 29:50
1995 Χέλγκα Μπακχάουζ  Γερμανία 29:33
1994 Χέλγκα Μπακχάουζ  Γερμανία 30:41
1993 Σίγκριντ Λόμσκι  Γερμανία 32:43:32
1992 Χίλαρι Γουόκερ Ηνωμένο Βασίλειο Ηνωμένο Βασίλειο 29:49:49
1991 Ούρσουλα Μπλάσμπεργκ  Γερμανία 34:42:45
1990 Αν-Μαρί Ντεγκιλέμ Γαλλία 34:07:41
1989 Μέρι Χάνουντελ  ΗΠΑ 31:57:23
1988
1987 Χίλαρι Γουόκερ Ηνωμένο Βασίλειο Ηνωμένο Βασίλειο 31:23:30
1986 Βάλτροντ Ράιζερτ  Γερμανία 32:21
1985 Μέρι Χάνουντελ  ΗΠΑ 34:10
1984 Μέρι Χάνουντελ  ΗΠΑ 34:15:10
1983 Έλινορ Άνταμς Ηνωμένο Βασίλειο Ηνωμένο Βασίλειο 32:37:52

Νικήτριες ανά χώρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νίκες Χώρα Έτη
7  Γερμανία 1986, 1991, 1993, 1994, 1995, 1996, 1997
7 Ιαπωνία Ιαπωνία 2000, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2009
5 Ηνωμένο Βασίλειο Ηνωμένο Βασίλειο 1983, 1987, 1992, 2010, 2012
5  ΗΠΑ 1984, 1985, 1989, 2015, 2016
5  Ουγγαρία 2011, 2013, 2014, 2018, 2019
2 Γαλλία 1990, 1999
2  Λετονία 2021, 2022
1 Σουηδία 1998
1 Πορτογαλία Πορτογαλία 2001
1 Ρωσία 2002
1 Νότια Κορέα Νότια Κορέα 2008
1 Πολωνία 2017
1 Νορβηγία Νορβηγία 2023

Φειδιππίδειος Άθλος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρόκειται για το διπλό Σπάρταθλο που περιλαμβάνει τη συνολική διαδρομή που διέσχισε ο αρχαίος δρομέας Φειδιππίδης, ο οποίος αφού έφτασε στη Σπάρτη, επέστρεψε στην Αθήνα μεταφέροντας την απάντηση των Σπαρτιατών και αμέσως μετέβη στο Μαραθώνα, όπου είχαν στρατοπεδεύσει οι Αθηναίοι. Η διαδρομή πραγματοποιείται επίσημα ως αγώνας από το 2015 με το όνομα Αυθεντικός Φειδιππίδειος Δρόμος.

  • 2005: Το Φειδιππίδειο δρόμο επιχείρησε πρώτος ο κορυφαίος Έλληνας υπερμαραθωνοδρόμος Γιάννης Κούρος από τις 29 Σεπτεμβρίου ως την 1η Οκτωβρίου 2005, διανύοντας τη διαδρομή Αθήνα-Σπάρτη-Αθήνα (490 χλμ.) σε 53 ώρες και 43΄.
  • 2010: Τη διαδρομή του Φειδιππίδειου δρόμου "Αθήνα-Σπάρτη-Αθήνα-Μαραθώνας" (520 χλμ.) πραγματοποίησε, με δική της υποστήριξη, η Ελληνίδα μαραθωνοδρόμος Μαρία Πολύζου από τις 26 Ιουλίου ως τις 2 Αυγούστου 2010, με την ευκαιρία του εορτασμού των 2.500 ετών από τη Μάχη του Μαραθώνα.
  • 2015: Το Νοέμβριο του 2015 πραγματοποιήθηκε ως επίσημος αγώνας ο 1ος αυθεντικός Φειδιππίδειος  δρόμος, στον οποίο τερμάτισαν 12 αθλητές. Νικητής ο Marco Bonfiglio με επίδοση 78:48:09 και πρώτη γυναίκα η Αμαλία Ματθαίου με επίδοση 99:43:34
  • 2016: Από τις 18 ως τις 23 Νοεμβρίου 2016 πραγματοποιήθηκε ο 2ος αυθεντικός Φειδιππίδειος  δρόμος, στον οποίο τερμάτισαν 7 αθλητές. Νικητής ο Guajardo Brenda με επίδοση 74:35:43
  • 2017: Από τις 17 ως τις 22 Νοεμβρίου 2017 πραγματοποιήθηκε ο 3ος αυθεντικός Φειδιππίδειος δρόμος, στον οποίο τερμάτισαν 13 αθλητές. Νικητής ο Hokes Martin με επίδοση 78:22:18 και πρώτη γυναίκα η Αμαλία Ματθαίου με επίδοση 101:24:22
  • 2018: Από τις 16 ως τις 20 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε ο 4ος αυθεντικός Φειδιππίδειος δρόμος, στον οποίο τερμάτισαν 5 αθλητές. Νικητής ο Sagan Lukasz με επίδοση 75:36:57
  • 2019: Από τις 15 ως τις 19 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε ο 5ος αυθεντικός Φειδιππίδειος δρόμος, στον οποίο τερμάτισαν 20 αθλητές. Νικητής ο Sagan Lukasz με επίδοση 69:22:17
  • 2020: Ο αγώνας δεν πραγματοποιήθηκε λόγω της πανδημίας COVID-19

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «SPARTATHLON ::: International Spartathlon Association». web.archive.org. 11 Μαΐου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2021. CS1 maint: Unfit url (link)
  2. «Yiannis Kouros - Greek Greatness | Ultrarunning History» (στα Αγγλικά). 9 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2021. 
  3. Φειδιππίδειο Άθλο
  4. Herodotus, The Persian Wars, Chapter 6, paragraph 106
  5. «Σπάρταθλον». Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  6. «DUV Ultra Marathon Statistics». statistik.d-u-v.org. Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2021. 
  7. «Φώτης Ζησιμόπουλος: Από την πυγμαχία στο Σπάρταθλον ένα βουνό δρόμος!». SDNA. 2 Οκτωβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2021. 
  8. «Zisimopoulos Fotis». www.spartathlon.gr. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2021. 
  9. «Results». www.spartathlon.gr. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2021. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]