Μετάβαση στο περιεχόμενο

Πολεμικό Μουσείο Θεσσαλονίκης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πολεμικό Μουσείο Θεσσαλονίκης
Χάρτης
Είδοςστρατιωτικό μουσείο
Γεωγραφικές συντεταγμένες40°37′27″N 22°57′35″E
Διοικητική υπαγωγήΔήμος Θεσσαλονίκης
ΤοποθεσίαΘεσσαλονίκη
ΧώραΕλλάδα
Έναρξη κατασκευής2000
Ολοκλήρωση2000
Ιστότοπος
Επίσημος ιστότοπος
Commons page Πολυμέσα

Το Πολεμικό Μουσείο Θεσσαλονίκης εγκαινιάστηκε στις 27 Οκτωβρίου του 2000 και βρίσκεται στο Πεδίον του Άρεως, κοντά στο Αρχαιολογικό Μουσείο και στο Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού της Θεσσαλονίκης.[1]

Ιστορία και Εκθέσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στεγάζεται σε κτήριο που κατασκευάστηκε στις αρχές του εικοστού αιώνα από τον Ιταλό Βιταλιάνο Ποζέλι. Στο πωλητήριο διατίθενται προς πώληση οι εκδόσεις του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, του Πολεμικού Μουσείου, ιστορικά βιβλία και αναμνηστικά. Παράλληλα, λειτουργεί βιβλιοθήκη με πλούσια βιβλιογραφία για τα στρατιωτικά θέματα και την ιστορία της Ελλάδας. Εξάλλου, τους χώρους του μουσείου συμπληρώνει ένα αμφιθέατρο με εξήντα θέσεις, καθώς και μία αίθουσα πολλαπλών χρήσεων, εξοπλισμένα με όλα τα σύγχρονα οπτικοακουστικά μέσα, στα οποία οργανώνονται συνέδρια, διαλέξεις και διάφορες εκδηλώσεις[2].

Παρουσιάζονται η επανάσταση του 1821, ο Μακεδονικός Αγώνας, οι Βαλκανικοί Πόλεμοι, ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, η Μικρασιατική Εκστρατεία, ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος (1940-1941), η Γερμανική εισβολή στην Ελλάδα, οι μάχες στη Γραμμή Μεταξά, η Μάχη της Κρήτης, η Εθνική Αντίσταση στην Ελλάδα, η δράση του ελληνικού στρατού στη Μέση Ανατολή, η απελευθέρωση της Ελλάδας από τον Άξονα και η συμμετοχή των ελληνικών δυνάμεων στις επιχειρήσεις των Συμμάχων στη Νορμανδία και στην Αφρική καθώς και η εμπλοκή στην Κύπρο το 1974. Ακόμη εκτίθενται κειμήλια και προσωπικά ενθυμήματα της Σοφίας Βέμπο στην έκθεση με τίτλο «Σοφία Βέμπο: Τραγούδαγε την Ελλάδα κι όλη η Ελλάδα τραγουδούσε μαζί της». Τέλος, στο Μουσείο φιλοξενείται η έκθεση του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-1974 με τίτλο: “Χώρος Μνήμης της Αντιδικτατορικής Αντίστασης”, η οποία παρουσιάζει μέσα από εκθέματα και φωτογραφικό υλικό την Αντίσταση στη Δικτατορία την περίοδο 1967-1974.[3]

Το Πολεμικό Μουσείο σήμερα φιλοξενεί στις συλλογές του περισσότερα από 10.000 κειμήλια που σχετίζονται με τη νεότερη και σύγχρονη ιστορία της Ελλάδος. Στα εκθέματα βλέπουμε μεταξύ άλλων στολές όλων των σωμάτων των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων και όπλα εποχής (τυφέκια, ξίφη, πολυβόλα κ.α), φωτογραφίες, χάρτες, λιθογραφίες, πίνακες ζωγραφικής, επιστολικά δελτάρια και παράσημα. Το Πολεμικό Μουσείο Θεσσαλονίκης στεγάζει στο ισόγειο εκθεσιακό του χώρο την πιο ολοκληρωμένη συλλογή ταγμάτων αριστείας και στρατιωτικών μεταλλίων στην Ελλάδα.

Επίσης, ο επισκέπτης του Μουσείου μπορεί να δει παρόμοια κειμήλια προερχόμενα από στρατούς άλλων κρατών που συμμετείχαν σε όλες τις ιστορικές περιόδους ύπαρξης του ελληνικού κράτους είτε ως αντίπαλοι είτε ως σύμμαχοι του.

Στον προαύλιο χώρο του μουσείου εκτίθενται ελαφρά τεθωρακισμένα οχήματα M59, M8, Marmon M3, M901I ITV, ένα αυτοκινούμενο αντιαεροπορικό πυροβόλο τύπου M42 Duster , ένα μαχητικό αεροπλάνο F5-A, τορπίλες και πυροβόλα διαφόρων τύπων που χρησιμοποιούνταν κατά το παρελθόν από τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις.

Χώρος Μνήμης της Αντιδικτατορικής Αντίστασης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Χώρος Μνήμης της Αντιδικτατορικής Αντίστασης εγκαινιάστηκε το 2017 και στεγάζεται μόνιμα σε αίθουσα του Πολεμικού Μουσείου Θεσσαλονίκης. Ο χώρος επιλέχθηκε διότι το κτίριο του σημερινού Μουσείου αποτελούσε κατά την περίοδο της χούντας τον χώρο ανακρίσεων και βασανιστηρίων της δικτατορικής ΚΥΠ (Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών Θεσσαλονίκης). Ως μέσα βασανισμού χρησιμοποιούνταν η μαστίγωση με συρμάτινα μαστίγια, η φάλαγγα, οι εικονικές εκτελέσεις, τα χτυπήματα με σιδεροσωλήνες και ξύλινες ράβδους, το ηλεκτροσόκ κ.ά. Στο κτίριο αυτό βασανίστηκαν πολλοί διάφοροι αντιστασιακοί πολίτες και στρατιωτικοί. Στον χώρο αυτό βασανίστηκε και δολοφονήθηκε στις 9 Μαΐου 1968 το κορυφαίο στέλεχος του αντιδικτατορικού αγώνα και πρώην βουλευτής της ΕΔΑ Γιώργης Τσαρουχάς.[4][5][6][7]