Πλωμάρι
Συντεταγμένες: 38°58′33.6″N 26°22′11.3″E / 38.976000°N 26.369806°E
| Πλωμάρι | |
|---|---|
 | |
Χάρτης  | |
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Βορείου Αιγαίου |
| Περιφερειακή Ενότητα | Λέσβου |
| Δήμος | Μυτιλήνης |
| Δημοτική Ενότητα | Πλωμαρίου |
| Γεωγραφία | |
| Νομός | Λέσβου |
| Υψόμετρο | 0 μέτρο |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 2.756 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
| Πληροφορίες | |
| Ταχ. κώδικας | 812 00 |
| Τηλ. κωδικός | 2252 |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Το Πλωμάρι είναι κωμόπολη της Λέσβου. Κατά την απογραφή του 2021 αριθμούσε 2.756 κατοίκους, όντας ο δεύτερος σε πληθυσμό οικισμός του νησιού, μετά την πόλη της Μυτιλήνης.
Τοποθεσία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Πλωμάρι βρίσκεται στα νότια παράλια του νησιού σε υψόμετρο 20 μέτρα[1] και θεωρείται παραδοσιακός οικισμός. Απέχει περίπου 39 χλμ. νοτιοδυτικά από την Μυτιλήνη. Χτίστηκε στη σημερινή του θέση γύρω στο 1842,[2] όταν εξέλιπε ο φόβος των πειρατών και διασχίζεται από τον χείμαρρο Σεδούντα.
.jpg)
Στο κέντρο του οικισμού βρίσκεται ο ναός του Αγίου Νικολάου χτισμένος το 1847. Πρόκειται για τρίκλιτη αιγαιοπελαγίτικη βασιλική με μαρμάρινο κωδωνοστάσιο.[3] Σήμα κατατεθέν του Πλωμαρίου είναι ο πλάτανος της κεντρικής πλατείας της παλιάς συνοικίας,[4] που όπως λέγεται φυτεύτηκε το 1813. Αξιοθέατα είναι η μεγάλη πλατεία της προκυμαίας και το πάρκο με τους φοίνικες, καθώς και το ηρώο με το μνημείο το αφιερωμένο στους εθελοντές που πολέμησαν για την απελευθέρωση της Λέσβου στα 1912.[3]
Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Πλωμάρι αποτελεί λιμάνι με δυναμική τουριστική κίνηση και έχει καταγραφεί σαν η πατρίδα του ούζου και του σαπουνιού. Ξεχωρίζει για την αρχιτεκτονική και τη ρυμοτομία του, καθώς και για το πλήθος των παλιών βιομηχανικών του κτιρίων (ελαιοτριβείων, σαπωνοποιείων, ταρσανάδων κ.τ.λ.). Η παραγωγή του φημισμένου ούζου γινόταν αρχικά σε μικρά τοπικά αποστακτήρια, (που τα αποκαλούσαν «ρακαριά»). Μετά τα τέλη του 19ου αιώνα αναπτύχθηκαν ιδιαίτερα οι ποτοποιίες, όπως και οι σαπωνοποιίες και αναδείχτηκαν σε σημαντικές βιοτεχνίες με αξιόλογη παραγωγή προς εξαγωγή, δίνοντας ώθηση στον πρωτογενή τομέα του νησιού της Λέσβου εν γένει (βλ. Σαπωνοποιία Πλωμαρίου).
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το πρώτο όνομα του Πλωμαρίου ήταν Ποταμός, από το χείμαρρο Σεδούντα που το διασχίζει[5]. Στα μέσα του 19ου αιώνα, με την εξάλειψη της πειρατείας, το μικρό ψαροχώρι άρχισε να προσελκύει κατοίκους από το ορεινό Μεγαλοχώρι (το παλιό Πλωμάρι).
Το Πλωμάρι γνώρισε ιδιαίτερη ανάπτυξη τον 19ο αιώνα, τόσο σε ό,τι αφορά το εμπόριο, όσο και τη βιομηχανία, μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή, οπότε έχασε τη δυνατότητα συναλλαγών με τα μικρασιατικά παράλια. Το Πλωμάρι, όπως και η υπόλοιπη Λέσβος ελευθερώθηκαν από τους Οθωμανούς στις 8 Νοεμβρίου 1912.
Σήμερα το Πλωμάρι ανήκει διοικητικά στο Δήμο Μυτιλήνης[6] και οι κάτοικοι ασχολούνται με τη γεωργία, τη κτηνοτροφία, την αλιεία, τον τουρισμό και τη βιοτεχνία. Στο Πλωμάρι λειτουργούν τέσσερις ποτοποιίες που παράγουν το φημισμένο, μυρωδάτο και γλυκόπιοτο Πλωμαρίτικο ούζο.
Αξιόλογα μέρη για επίσκεψη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πολύκεντρο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πυρήνας της πολιτιστικής ζωής της πόλης, είναι το «Πολύκεντρο», παλιό σαπωνοποιείο που στεγάζει αίθουσα εκδηλώσεων, συνεδρίων, μόνιμες και περιοδικές εκθέσεις. Φέρνει το όνομα Βενιαμίν ο Λέσβιος, προς τιμήν του εκπρόσωπου του νεοελληνικου Διαφωτισμού, που γεννήθηκε στο Μεγαλοχώρι της επαρχίας Πλωμαρίου.
|
Ο Κόσμος του Ούζου (Ούζο Πλωμαρίου Ισιδώρου Αρβανίτου)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στο Πλωμάρι, στο αποστακτήριο του Ούζου Πλωμαρίου Ισιδώρου Αρβανίτη λειτουργεί Μουσείο Ούζου, με την ονομασία «Ο Κόσμος του Ούζου». Οι επισκέπτες, έχουν την ευκαιρία, να μάθουν για την ιστορία του Ούζου, να αγγίξουν και να μυρίσουν βότανα και καρπούς της Λεσβιακής γης, συστατικά του Ούζου Πλωμαρίου, να περιπλανηθούν στο χώρο της εμφιάλωσης και να παρακολουθήσουν από κοντά όλη την ιεροτελεστία της απόσταξης που γίνεται παραδοσιακά σε 18 μικρούς χειροποίητους χάλκινους άμβυκες. Παράλληλα μπορούν να γευτούν το Ούζο Πλωμαρίου Ισιδώρου Αρβανίτου παίρνοντας μέρος σε γευσιγνωσίες, ενώ στο χώρο, υπάρχει και μια αξιόλογη συλλογή μουσειακών αντικειμένων.[7]
Μουσείο Ούζου (Βαρβαγιάννη)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στο Πλωμάρι λειτουργεί «Μουσείο Ούζου», (στις εγκαταστάσεις της ποτοποιίας Βαρβαγιάννη), όπου ο επισκέπτης μπορεί να δει παλιούς αποστακτήρες και άλλα σύνεργα του τρόπου παραγωγής του προϊόντος, καθώς και έγγραφα δηλωτικά των τρόπων εμπορίας και των αγορών στις οποίες εξαγόταν.[8]
Μουσείο Σαπουνιού
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στο Πολύκεντρο του Δήμου (το ανακαινισμένο και μετασκευασμένο πρώην σαπωνοποιείο Πούλια) λειτουργεί «Μουσείο Σαπουνιού», όπου εκτίθενται όλα τα σύνεργα παρασκευής του προϊόντος, ετικέτες από διάφορες μάρκες λεσβιακών σαπουνιών, καθώς και η εμπορική αλληλογραφία των ιδιοκτητών του σαπωνοποιείου με αγορές του εξωτερικού.[9] Τέλος, στον ίδιο χώρο λειτουργεί και μόνιμη έκθεση φωτογραφικού υλικού για τα πλεούμενα του Πλωμαρίου, μια και η περιοχή είχε έναν αξιόλογο εμπορικό στόλο, με τον οποίο οι πλοιοκτήτες του Πλωμαριού όργωναν το Αιγαίο και τη Μεσόγειο και έφταναν ως τη Μαύρη Θάλασσα.
Το Πλωμάρι: Τουριστικός προορισμός
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σήμερα το Πλωμάρι αποτελεί έναν αξιόλογο και δημοφιλή τουριστικό προορισμό και ταυτόχρονα τόπο παραγωγής προϊόντων υψηλής ποιότητας όπως είναι το ελαιόλαδο και το ούζο Πλωμαρίου. Eίναι ιδιαίτερα αξιοποιημένο τουριστικά, με πολλά ξενοδοχειακά συγκροτήματα, καταστήματα, ταβέρνες, καφετέριες και μαγαζιά με τουριστικά είδη. Οι παραλίες της περιοχής είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς. Ανάμεσά τους ο Άγιος Ισίδωρος, το Αμμουδέλι και η γειτονική Μελίντα.[2]
Η παραλία του Αγίου Ισιδώρου Πλωμαρίου βρίσκεται λίγο πιο έξω από το χωριό και είναι μία από τις μεγαλύτερες παραλίες της Λέσβου.[10] Στην περιοχή ξεχωρίζουν επίσης οι ακρογιαλιές της Μελίντας, το Αμμουδέλι, της Αγίας Βαρβάρας και της Δρώτας. Τα τελευταία χρόνια λειτουργεί στο Πλωμάρι και μικρή μαρίνα δυναμικότητας 60 σκαφών. Κάθε καλοκαίρι πραγματοποιούνται πλήθος πολιτιστικών εκδηλώσεων με σημαντικότερες τη «Γιορτή του Ούζου», τη Ναυτική εβδομάδα και τα «Βενιαμίνεια».[11]
Δέκα χιλιόμετρα βορειότερα βρίσκεται το Μεγαλοχώρι, το παλιό Πλωμάρι, πατρίδα του Σοφού Βενιαμίν του Λεσβίου. Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα υπόλοιπα ορεινά χωριά της πρώην Επαρχίας Πλωμαρίου. Τα «Πλωμαριτοχώρια», όπως είναι γνωστά, είναι γραφικοί οικισμοί χτισμένοι κι αυτοί στις πλαγιές του Ολύμπου.
Διοικητικά - πληθυσμιακά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ως οικισμός αναφέρεται επίσημα, μετά την απελευθέρωση της Λέσβου, το 1918 στο ΦΕΚ 116Α - 28/05/1918 να ορίζεται έδρα του ομώνυμου νεοϊδρυθέντος δήμου. Το 2010 με το ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010 (σχέδιο Καποδίστριας) ο δήμος καταργήθηκε και ο οικισμός προσαρτήθηκε στο δήμο Λέσβου.[6] Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης και την τροποποίησή του Κλεισθένης Ι, μαζί τον Άγιο Ισίδωρο, το Άνω Χωριό, το Κάτω Χωριό, την Κουρνέλα και τη Μεσούνα αποτελούν την κοινότητα Πλωμαρίου[12] της δημοτικής ενότητας Πλωμαρίου που υπάγεται στο δήμο Μυτιλήνης και σύμφωνα με την απογραφή 2011 απογράφησαν 2.966 κάτοικοι.[13]
Οι απογραφές πληθυσμού μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο είναι:
| Έτος | Πληθυσμός |
|---|---|
| 1951 | 5.471[14] |
| 1961 | 5.172[15] |
| 1971 | 4.353[16] |
| 1981 | 3.503[17] |
| 1991 | 3.450[18] |
| 2001 | 3.377[19] |
| 2011 | 2.966 |
| 2021 | 2.756 |
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. 28. Αθήνα: Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 195.
- ↑ 2,0 2,1 Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα. 49. Εκδοτικός Οργανισμός Πάπυρος. 1996. σελ. 374.
- ↑ 3,0 3,1 «Γενικές Πληροφορίες Πλωμαριού». Δήμος Μυτιλήνης. 24 Σεπτεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ Θεματικός οδηγός: Ανακαλύψτε τη Λέσβο. Δήμος Λέσβου, σελ. 96. https://welcometolesvos.com/wp-content/uploads/2022/11/2.-ODHGOS_LESVOU.pdf.
- ↑ «Το Πλωμάρι και η ιστορία του». Visit Plomari. Ανακτήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ 6,0 6,1 «ΕΕΤΑΑ-Διοικητικές Μεταβολές των Οικισμών». www.eetaa.gr. Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ «Μουσείο «Ο Κόσμος του Ούζου» από το Ούζο Πλωμαρίου Ισιδώρου Αρβανίτου». theworldofouzo.gr. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ «MuseumFinder.gr - Discover the museums of Greece».
- ↑ «Μουσείο Σαπωνοποιίας στο Πλωμάρι | Lesvosnews.net». www.lesvosnews.net. 5 Δεκεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ «Παραλίες». Δήμος Μυτιλήνης. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ «Φεστιβάλ στη Λέσβο, Ελλάδα». www.lesvosonline.gr. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ «Τράπεζα Πληροφοριών Νομοθεσίας: e-nomothesia.gr».
- ↑ ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού απογραφής 2011», σελ. 10819 (σελ. 345 του pdf)
- ↑ Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 7ης Μαρτίου 1951, σελ. 21 του pdf. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-05-14. https://web.archive.org/web/20130514080510/http://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1951_1.pdf.
- ↑ Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 19ης Μαρτίου 1961, σελ. 135 του pdf. https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1961_1.pdf.
- ↑ Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 14ης Μαρτίου 1971, σελ. 131 του pdf. https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1971_1.pdf.
- ↑ Πραγματικός πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφή της 5 Απριλίου 1981, σελ. 143 του pdf. https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1981_1.pdf.
- ↑ Πραγματικός πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφή της 17 Μαρτίου 1991, σελ. 172 του pdf. https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1991_1.pdf.
- ↑ Πραγματικός πληθυσμός της Ελλάδος - Απογραφή 2001, σελ. 173 του pdf. https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2001_1.pdf.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- https://web.archive.org/web/20200119132003/http://www.plomaricity.gr/
- https://web.archive.org/web/20131219043859/http://www.visitlesvos.gr/el/area-presentation/plomari
- Αρχειακό υλικό Λέσχης Πλωμαρίου Βενιαμίν Λέσβιος στην Επίσημη Ιστοσελίδα της Λέσχης Πλωμαρίου Βενιαμίν ο Λέσβιος