Μιστεγνά Λέσβου

Μιστεγνά Λέσβου
Μυστεγνά Λέσβου
Διοίκηση
Χώρα	Ελλάδα
Περιφέρεια	Βορείου Αιγαίου
Δήμος	Λέσβου
Γεωγραφία και στατιστική
Νομός	Λέσβου
Πληθυσμός	407 (2011)

Οικισμός 539 κατοίκων σύμφωνα με την ελληνική "Γενική Απογραφή Κτηρίων και Πληθυσμού-Κατοικιών 2011". Kατά το Σχέδιο "Καλλικράτης" υπάγεται στη Τοπική Κοινότητα της Δημοτικής Ενότητας Λουτροπόλεως Θερμής του Δήμου Λέσβου. Βρίσκεται 16 χμ βόρεια από την πόλη της Μυτιλήνης και σε υψόμετρο 100m. Σε γραπτές πηγές απαντά και ως Μυστιγνά, Μιστεγνά, Μηστεγνά, Μηστιγνά • σε οθωμανικές πηγές διαβάζουμε مستغنا / M-st-ğna. Για την ετυμολογία του τοπωνυμίου έχει προταθεί η υπόθεση της παραφθοράς του "μη-στεγνά" που σημαίνει μια περιοχή με αρκετά νερά. Κατά μια άλλη εκδοχή, το σημερινό τοπωνύμιο προκύπτει από παραφθορά του παλαιότερου "Μυστικά" που περιγράφει υποτίθεται οικισμό κρυμμένο κι αθέατο από κάθε πλευρά. Σήμερα το χωριό είναι κυριολεκτικά βουτηγμένο σε όμορφους ελαιώνες. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η εκκλησία του χωριού, η Κοίμηση της Θεοτόκου που χτίστηκε το 1836.

Αρχαίοι Χρόνοι

Αναγνωρίζοντας την έλλειψη συστηματικών ανασκαφών στην περιοχή της Μυτιληναίας (παρά την εξαίρεση του παραθαλάσσιου προϊστορικού οικισμού της Θερμής), ο αρχαιολόγος Ι. Δ. Κοντής ισχυρίζεται βάσει οικιστικών και ταφικών καταλοίπων ότι ένας παράλιος οικισμός στον Όρμο των Μιστεγνών παρουσιάζει ενδιαφέρον ιδιαίτερα από την ελληνιστική εποχή κι έπειτα. Ακόμα κι αν διαθέτει εγκαταστάσεις ανάλογες με αυτές που βρίσκονται σε ανάλογες θέσεις όπως, για παράδειγμα, στη σημερινή Σκάλα Λουτρών, ο Όρμος των Μιστεγνών, σύμφωνα με τον Κοντή, δεν μοιάζει με τους συνηθισμένους αγροτικούς οικισμούς της νήσου Λέσβου. Στη βόρεια απόληξη του Όρμου εντοπίζεται λατομείο που λειτουργούσε τουλάχιστον κατά τα Ελληνιστικά χρόνια. Λόγω της έλλειψης συστηματικών ανασκαφών και της πληθώρας παρατηρήσεων πάνω σε επιφανειακά ευρήματα, η αρχαία θέση των Μιστεγνών αποτέλεσε, από τα τέλη του 19^ου ως τα τέλη του 20^ου αιώνα, έδαφος γόνιμο για την ανάπτυξη ανταγωνιστικών ερμηνειών κι υποθέσεων σχετικά με την ιστορία της αρχαίας Λέσβου.

Ένα από τα πιο σημαντικά θέματα ήταν η θέση της αρχαίας κώμης του Αιγείρου και, πιο γενικά, το ζήτημα των ορίων των επικρατειών των αρχαίων πόλεων-κρατών της Μυτιλήνης και της Μήθυμνας. Ένα χάλκινο νόμισμα που αποδίδεται στην επικράτεια της Μήθυμνας κι έφερε στη μια από τις δύο όψεις του τα γράμματα ΑΙΓΙ, έδωσε αφορμή να γίνει λόγος περί Αιγείρου επί του Όρμου των Μυστεγνών από τις αρχές του 20ου αιώνα. Εάν όμως η συζήτηση φαίνεται να έκλεισε οριστικά με την ταύτιση Αιγείρου και Καβακλή εντός της Δ. Ε. Μανταμάδου, η συζήτηση περί των ορίων των πιο σημαντικών λεσβιακών πόλεων-κρατών συνεχίστηκε βάσει μιας σκηνής του διηγήματος του Λόγγου Δάφνις και Χλόη. Για τον E. L. Bowie, η ιστορία των δύο νέων διαδραματίζεται μεταξύ Όρμου Μυστεγνών (με σχήμα μισοφέγγαρου και με απόσταση 1000 μέτρων πεζοπορικώς μεταξύ των απολήξεων του) και του γειτονικού Όρμου της Κυδώνας όπου αποβιβάστηκαν οι Μηθυμναίοι στρατιώτες του διηγήματος.

Χαρακτηριστικό της περιοχής η κόκκινη πέτρα, η πέτρα Μυστεγνών που κοσμεί αρκετές λιθόκτιστες κατασκευές σε αρκετά σπίτια των κατοίκων του νησιού.

Δύο δρόμοι οδηγούν κάτω στην παραλία, στην Σκάλα όπως είναι γνωστή. Ο ένας φέρνει τον επισκέπτη κοντά στην νότια άκρη του όρμου και καταλήγει στην νεόχτιστη εκκλησία του Σωτήρος, φτιαγμένη με την κόκκινη εντυπωσιακή πέτρα της περιοχής.

Ο άλλος δρόμος που βρίσκεται πιο κοντά στο χωριό και περνά μέσα από ελαιώνες «βγάζει» στο βόρειο άκρο του όρμου.

Σε πολύ κοντινή απόσταση βρίσκονται οι πολύ όμορφες και κοσμοσύχναστες παραλίες του Αγίου Γεωργίου και Πεταλίδι. Συγκεντρώνουν πολλούς τουρίστες καθώς τα νερά εκεί είναι πεντακάθαρα και δροσερά. Απολαύστε τον ήλιο και τις φυσικές ομορφιές που παρουσιάζει όλη η τριγύρω περιοχή.

Τα Μυστεγνά έχουν ως τοπικούς Αγίους του Άγιους Ακίνδυνους. Αυτοί είναι οι: Ακίνδυνος, Πηγάσιος, Αφθόνιος, Ανεμπόδιστος, Ελπιδοφόρος. Το εκκλησάκι τους είναι χτισμένο σε ένα ύψωμα, ενώ οι κάτοικοι της περιοχής τους τιμούν ιδιαίτερα.

Αξίζει να δείτε το παλιό ελαιοτριβείο με την πανύψηλη χαρακτηριστική καμινάδα του, το οποίο όμως είναι αναπαλαιωμένο και λειτουργεί κανονικά. Μοναδικό μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς.

Κάθε τέταρτη Κυριακή μετά το Πάσχα, γιορτάζεται η μνήμη των Αγίων Ακινδύνων με θυσία του ταύρου. Μετά τον Εσπερινό, ο ταύρος, πάντα λευκός και ενός έτους, οδηγείται στην κεντρική πλατεία, με τη συνοδεία λουλουδιών και οργάνων. Ακολουθούν ακροβασίες στις σέλες αλόγων και δημοπρασία του ταύρου. Το πανηγύρι θα συνεχιστεί και την επόμενη ημέρα με χορούς και φαγητό.