Κοιμητήριο της Μονμάρτρης
Κοιμητήριο της Μονμάρτρης | |
---|---|
Cimetière de Montmartre | |
Είδος | κοιμητήριο |
Διεύθυνση | 37, Avenue Samson[1] |
Γεωγραφικές συντεταγμένες | 48°53′16″N 2°19′49″E |
Διοικητική υπαγωγή | 18ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού[2] |
Χώρα | Γαλλία[2] |
Έναρξη κατασκευής | 1 Ιανουαρίου 1825 |
Ιδιοκτήτης | Δήμος του Παρισιού[2] |
Προστασία | πρόσθετος κατάλογος ιστορικών μνημείο της Γαλλίας (από 2013)[2] και κατηγοριοποιημένο ιστορικό μνημείο στη Γαλλία (από 2014)[2] |
Πολυμέσα | |
δεδομένα (π) |
Το Κοιμητήριο της Μονμάρτρης (γαλλ. Cimetière de Montmartre) είναι κοιμητήριο στο 18ο Δημοτικό Διαμέρισμα του Παρισιού και χρονολογείται από τις αρχές του 19ου αιώνα. Φέρει την επίσημη ονομασία «Βόρειο Κοιμητήριο» (γαλλ. Cimetière du Nord) και είναι το τρίτο μεγαλύτερο νεκροταφείο στο Παρίσι μετά από το Κοιμητήριο του Περ-Λασαίζ και το Κοιμητήριο του Μονπαρνάς, έχοντας έκταση περίπου 110 στρέμματα.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στα μέσα του 18ου αιώνα ο χώρος στα τότε κοιμητήρια των Παρισίων τελείωνε, με αποτέλεσμα διάφορα προβλήματα, από τα πολύ υψηλά τέλη τάφων μέχρι θέματα υγιεινής για τις γειτονιές γύρω από αυτά. Τη δεκαετία του 1780 το Κοιμητήριο των Αγίων Αθώων έκλεισε και απαγορεύθηκε η ταφή μέσα στα όρια της πόλεως. Στις αρχές του 19ου αιώνα ιδρύθηκαν νέα κοιμητήρια έξω από τα τότε όρια της πρωτεύουσας: Της Μονμάρτρης στα βόρεια, του Περ-Λασαίζ στα ανατολικά, του Πασύ στα δυτικά και του Μονπαρνάς στα νότια.
Το Κοιμητήριο της Μονμάρτρης εγκαινιάσθηκε την Πρωτοχρονιά του 1825. Αρχικώς ήταν γνωστό ως Cimetière des Grandes Carrières (= «Κοιμητήριο των Μεγάλων Λατομείων»).[3] Το όνομα σχετιζόταν με το ότι στη θέση του προϋπήρχε ένα εγκαταλειμέννο λατομείο γύψου. Το λατομείο αυτό, δυτικά της κορυφής του Λόφου της Μονμάρτρης, είχε χρησιμοποιηθεί ήδη κατά τη Γαλλική Επανάσταση ως ομαδικός τάφος. Βρίσκεται στην αρχή της οδού Caulaincourt, στο Πλας ντε Κλισύ. Από τότε μέχρι και σήμερα, η μοναδική είσοδός του είναι επί της Λεωφόρου Ρασέλ (αρ. 20), κάτω από την οδό Caulaincourt.[4]
Το κοιμητήριο αποτελεί ενδιαφέροντα χώρο περιήγησης για τουρίστες, καθώς φιλοξενεί μεταξύ άλλων τους τάφους πολλών διάσημων καλλιτεχνών που έζησαν και εργάσθηκαν στην περιοχή της Μονμάρτρης.
Ενταφιασμοί
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ανάμεσα στα αξιόλογα πρόσωπα που είναι θαμμένα στο Κοιμητήριο της Μονμάρτρης συγκαταλέγονται και τα ακόλουθα (με ελληνική αλφαβητική σειρά):
- Φρομεντάλ Αλεβύ (1799-1862), συνθέτης
- Σαρλ-Βαλεντέν Αλκάν (1813-1888), συνθέτης
- Αντρέ-Μαρί Αμπέρ (1775-1836), φυσικός
- Αντόλφ Αντάμ (1803-1856), συνθέτης
- Εντουάρ Αντρέ (1840-1911), αρχιτέκτονας τοπίου
- Πιερ Βαλντέκ-Ρουσώ (1846-1904), πρωθυπουργός της Γαλλίας
- Οράς Βερνέ (1789-1863), ζωγράφος
- Γκαετάν Βεστρίς (1729-1808), χορευτής
- Πωλίν Βιαρντό (1821-1910), τραγουδίστρια της όπερας
- Ζωρζ-Φερνάν Βιντάλ (1862-1929), ιατρός, βακτηριολόγος
- Αλφρέ ντε Βινύ (1797-1863), λογοτέχνης και θεατρικός συγγραφέας
- Ζαν-Μπατίστ Βυιγιώμ (1798-1875), κατασκευαστής μουσικών οργάνων και εφευρέτης
- Φρανς Γκαλ (1947-2018), τραγουδίστρια
- Λυσιέν Γκιτρί (1860-1925), ηθοποιός
- Σασά Γκιτρί (1885-1957), ηθοποιός και σκηνοθέτης, γιος του προηγούμενου
- Εντμόν ντε Γκονκούρ (1822-1896), συγγραφέας και εκδότης («Βραβείο Γκονκούρ»)
- Ζυλ ντε Γκονκούρ (1830-1870), συγγραφέας και εκδότης, αδελφός του προηγούμενου (κοινός τάφος)
- Ζαν-Μπατίστ Γκρεζ (1725-1805), ζωγράφος
- Σαρλ Αλφόνς Γκυμερύ (1827-1871), γλύπτης
- Θεόφιλος Γκωτιέ (1811-1872), λογοτέχνης και κριτικός
- Δαλιδά (1933-1987), Γαλλοϊταλίδα τραγουδίστρια και ηθοποιός
- Αλέξανδρος Δουμάς (υιός) (1824-1895), μυθιστοριογράφος και θεατρικός συγγραφέας
- Ζαν-Λεόν Ζερόμ (1824-1904), ζωγράφος
- Εζέν Ζιγκού (1844-1925), οργανίστας και συνθέτης
- Αντρέ Ζολιβέ (1905-1974), συνθέτης
- Αντουάν-Ανρί Ζομινί (1779-1869), στρατηγός και συγγραφέας
- Μαρσέλ Ζουαντώ (1888-1979), συγγραφέας
- Λουί Ζουβέ (1887-1951), ηθοποιός και σκηνοθέτης
- Ζακ Ιγκνάς Ιτόρφ (1792-1867), αρχιτέκτονας
- Λουί-Εζέν Καβαινιάκ (1802-1857), πολιτικός
- Φρήντριχ Κάλκμπρένερ (1784-1849), πιανίστας και συνθέτης
- Μαρί-Αντουάν Καρέμ (1784-1833), ο «πατέρας της υψηλής μαγειρικής»
- Πιερ Καρντέν (1922-2020), σχεδιαστής μόδας
- Ανρί-Ζωρζ Κλουζό (1907-1977), σκηνοθέτης και σεναριογράφος
- Βερά Κλουζό (1913-1960), ηθοποιός
- Μπερνάρ-Μαρί Κολτές (1948-1989), θεατρικός συγγραφέας
- Ζοζέφ Κοσμά (1905-1969), συνθέτης
- Εζέν Λαμπίς (1815-1888), θεατρικός συγγραφέας
- Σαρλ Λαμουρέ (1834-1899), βιολιστής και διευθυντής ορχήστρας
- Ζαν Λαν (1769-1809), στρατάρχης και φίλος του Μεγάλου Ναπολέοντα (μόνο η καρδιά του, η υπόλοιπη σορός ενταφιάσθηκε στο Πάνθεον)
- Φρεντερίκ Λεμαίτρ (1800-1876), ηθοποιός
- Εντουάρ Λυκά ((1842-1891), μαθηματικός
- Βικτόρ Μασέ (1822-1884), συνθέτης
- Ανρί Μελιάκ (1830-1897), θεατρικός συγγραφέας και λιμπρετίστας
- Αιμέ Μιλέ (1819-1891), γλύπτης
- Ωγκύστ ντε Μονφεράν (1786-1858), αρχιτέκτονας
- Γκυστάβ Μορώ (1826-1898), ζωγράφος
- Ζαν Μορώ (1928-2017), ηθοποιός
- Μισέλ Μπερζέρ (1947-1992), τραγουδοποιός
- Εκτόρ Μπερλιόζ (1803-1869), συνθέτης
- Λεό Μποελμάν (1862-1897), συνθέτης
- Μελανί Μπονί ((1858-1937), συνθέτιδα
- Λιλί Μπουλανζέ (1893-1918), συνθέτιδα
- Νάντια Μπουλανζέ (1887-1979), συνθέτιδα και δασκάλα μουσικής
- Βίκτορ Μπράουνερ (1903-1966), Ρουμάνος γλύπτης
- Βάκλαβ Μπρόζικ (1851-1901), Τσέχος ζωγράφος
- Μυζιντορά (Ζαν Ροκ, 1889-1957), ηθοποιός
- Ανρί Μυρζέ (1822-1861), μυθιστοριογράφος
- Αλφόνς ντε Νεβίλ (1836-1885), ζωγράφος
- Βάτσλαφ Νιζίνσκι (1890-1950), χορευτής
- Αντόλφ Νουρί (1802-1839), τενόρος
- Εντγκάρ Ντεγκά (1834-1917), ζωγράφος και γλύπτης
- Λεό Ντελίμπ (1836-1891), συνθέτης
- Μαρία Ντεραίμ (1828-1894), συγγραφέας και φεμινίστρια
- Ναρσίς Ντιάζ (1808-1876), ζωγράφος
- Μαρί Ντυπλεσί (1824-1847), εταίρα, η έμπνευση για το έργο Η κυρία με τις καμέλιες
- Ζωρζ Ονέ (1848-1919),
- Ζακ Όφφενμπαχ (1819-1880), συνθέτης της όπερας, από τους πατέρες της οπερέτας
- Τεοφίλ-Ζυλ Πελούζ (1807-1867), χημικός
- Φράνσις Πικαμπιά (1879-1953), ζωγράφος
- Σαλομόν Ρεϊνάς (1858-1932), αρχαιολόγος
- Ζυλιέτ Ρεκαμιέ (1777-1849), γυναίκα των γραμμάτων
- Ερνέστ Ρενάν (1823-1892), συγγραφέας (στον τάφο του Αρύ Σέφερ)
- Ζακ Ριβέτ (1928-2016), σκηνοθέτης του κινηματογράφου
- Σαρλ Ανρί Σανσόν (1739-1806), δήμιος
- Αντόλφ Σαξ (1814-1894), ο εφευρέτης του σαξοφώνου
- Ζαν-Μαρτέν Σαρκό (1825-1893), νευρολόγος
- Τεοντόρ Σασεριώ (1819-1856), ζωγράφος
- Αρύ Σέφερ (1795-1858), ζωγράφος
- Κλωντ Σιμόν (1913-2005), μυθιστοριογράφος
- Γιούλιους Σλοβάτσκι (1809-1849), Πολωνός ποιητής
- Φερνάντο Σορ (1778-1839), Ισπανός κιθαρίστας
- Σταντάλ (Μαρί-Ανρί Μπελ, 1783-1842), συγγραφέας
- Ανρί Σωγκέ (1901-1989), συνθέτης
- Μαρί Ταγκλιονί (1804-1884), μπαλαρίνα
- Αμπρουάζ Τομά (1811-1896), συνθέτης της όπερας
- Κονστάν Τρογιόν (1810-1865), ζωγράφος
- Φρανσουά Τρυφώ (1932-1984), σκηνοθέτης του κινηματογράφου
- Ρενέ Φαλκονετί (1892-1946), ηθοποιός
- Ζωρζ Φεντώ (1862-1921), θεατρικός συγγραφέας
- Ζαν Μπερνάρ Λεόν Φουκώ (1819-1868), φυσικός («εκκρεμές του Φουκώ»)
- Σαρλ Φουριέ (1772-1837), φιλόσοφος, ουτοπικός σοσιαλιστής
- Χάινριχ Χάινε (1797-1856), Γερμανός ποιητής
Υπάρχει επίσης ο τάφος της οικογένειας Ζολά, με το όνομα του Εμίλ Ζολά επάνω του, αλλά η σορός του συγγραφέα μεταφέρθηκε και βρίσκεται στο Πάνθεον.
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Κοιμητήριο του Σαιν-Βενσάν, επίσης στη Μονμάρτρη
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ (Αγγλικά) Find A Grave.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 «base Mérimée» (Γαλλικά) Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας.
- ↑ Waldman, Benjamin. «The Treasures of the Montmartre Cemetery». untapped cities. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2014.
- ↑ «Montmartre cemetery». Mairie de Paris. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιουλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2014.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Επίσημος ιστότοπος
- Ευρύτερος κατάλογος ενταφιασμών στο findagrave.com