Ζωρζ Ονέ
| Ζώρζ Ονέ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Georges Ohnet (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 3 Απριλίου 1848[1][2][3] Παρίσι[4][5] |
| Θάνατος | 5 Μαΐου 1918[1][6][7] Παρίσι[8][5] |
| Τόπος ταφής | Κοιμητήριο της Μονμάρτρης |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία[9] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Γαλλικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[2] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας[10][5][11] μυθιστοριογράφος σεναριογράφος δημοσιογράφος θεατρικός συγγραφέας[11] πεζογράφος λιμπρετίστας[5] |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Λεόν Ονέ και Κλερ Ονέ |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ζωρζ Ονέ (Georges Ohnet, 3 Απριλίου 1848 – 5 Μαΐου 1918) ήταν Γάλλος μυθιστοριογράφος και λόγιος.
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ονέ γεννήθηκε στο Παρίσι και απεφοίτησε από το Κολέγιο Σαιν-Μπαρμπ και το Λύκειο Ναπολέοντος, το σημερινό Λύκειο Ερρίκου Δ΄.[12] Αρχικώς, μετά τον Γαλλοπρωσικό Πόλεμο, ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία και έγινε διαδοχικά συντάκτης των Pays και Constitutionnel. Σε συνεργασία με τον μηχανικό και θεατρικό συγγραφέα Λουί Ντενερούζ (Louis Denayrouze) έγραψε το πεντάπρακτο δράμα Ρεζινά Σαρπί (1875) και το Μάρθα (1877).
Ο Ονέ θαύμαζε τη Γεωργία Σάνδη και ήταν αντίθετος προς το ρεαλιστικό σύγχρονο μυθιστόρημα. Συνέγραψε τη σειρά μυθιστορημάτων «Les Batailles de la vie», που είχαν απλό και ιδεαλιστικό χαρακτήρα. Παρά το ότι δέχθηκαν την κατάκριση των κριτικών ως μη ρεαλιστικά και κοινότοπα, έγιναν πολύ δημοφιλή. Μερικά από τα μυθιστορήματα αυτά ήταν το Σέργιος Πανίν (1881), το οποίο βραβεύθηκε από τη Γαλλική Ακαδημία, Ο Αρχισιδηρουργός (1882), το La Grande Marnière (1885), το Volonté (1888) και το Dernier Amour (1891). Πολλά από τα μυθιστορήματα του Ονέ έχουν διασκευασθεί σε θεατρικά έργα με μεγάλη επιτυχία, με τον Αρχισιδηρουργό να κάνει παραστάσεις επί ένα ολόκληρο έτος στην πρώτη παραγωγή του, στο θέατρο «Gymnase» το 1883, με πρωταγωνιστές την Τζέιν Χάντινγκ και τον Αριστείδη Δαμαλά. Μεταγενέστερα έργα του Ονέ είναι μεταξύ άλλων τα Le Crépuscule (1902), Le Marchand de Poison (1903), La Conquérante (1905), La dixième muse (1906). Το 1902 ο Ονέ εκλέχθηκε πρόεδρος της «Société des Auteurs et Compositeurs Dramatiques».[12]
Η γραφή του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ονέ αντιλαμβανόταν πολύ καλά τα γούστα του αναγνωστικού κοινού. Αυτή η οξεία κατανόηση που είχε για τους αναγνώστες των έργων του τον βοήθησε να αναπτύξει το ύφος γραφής για το οποίο έγινε διάσημος. Αντικατέστησε το μοτίβο του ρομαντικού μελοδράματος με την εξερεύνηση σύνθετων παθών. Η λογοτεχνική ιδιοφυΐα του έγκειται στο ότι μπόρεσε να εισαγάγει πρωτοτυπία σε ένα είδος τόσο βαθιά αρχετυπικό όσο το ρομαντικό μελόδραμα. Αυτό το χαρακτηριστικό τον κατέστησε έναν από τους πιο πολυδιαβασμένους συγγραφείς της εποχής του.[13]
Γνωστά έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το γνωστότερο έργο του Ονέ είναι με διαφορά το μυθιστόρημα Ο Αρχισιδηρουργός (Le Maître de forges, 1882). Το βιβλίο αυτό έγινε επιτυχία από την πρώτη στιγμή, βρίσκοντας γρήγορα και ευρεία αποδοχή μεταφραζόμενο σε άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες, με πρώτη την ισπανική, στην οποία το μετέφρασε ο Φιλιππινέζος συγγραφέας Codorníu Julia.[13]
Ο Ονέ γνώρισε την επιτυχία και με άλλα του έργα, όπως τα Η κόμισσα Σάρα (1882), Lise Fleuron (1884), Οι Κυρίες του Κρουά-Μορ (1886), Δόκτωρ Ραμέ (1889), Σέργιος Πανίν (1890) και Στα βάθη της αβύσσου (1899), το τελευταίο από τα οποία θεωρείται ευρύτατα ως ένα από τα καλύτερα έργα του.[13]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12108697d. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 3,0 3,1 (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας. LH//2012/44. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Ιστορικό Αρχείο Ρικόρντι. 16958. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ (Αγγλικά) Internet Speculative Fiction Database. 237505. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ filmportal.de. 98fe5ff40ddb4ebc984c13e51b16cddf. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2015.
- ↑ LIBRIS. 14 Ιανουαρίου 2013. libris
.kb .se /katalogisering /pm149d972r4jkg2. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2018. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2015.
- ↑ 11,0 11,1 The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /102726. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ 12,0 12,1 «OHNET, Georges». Who's Who 59: 1327. 1907. https://books.google.com/books?id=yEcuAAAAYAAJ&pg=PA1327.
- ↑ 13,0 13,1 13,2 «Georges Ohnet». Biographies & Lives. Ανακτήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2014.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το παρόν λήμμα ενσωματώνει κείμενο από έκδοση που είναι πλέον κοινό κτήμα: Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «Ohnet, Georges» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα (11η έκδοση) Cambridge University Press
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|