Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αλέξανδρος Δουμάς (υιός)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αλέξανδρος Δουμάς
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Alexandre Dumas (Γαλλικά)
Γέννηση27  Ιουλίου 1824[1][2][3]
πρώην 2ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού
Θάνατος27  Νοεμβρίου 1895[1][2][3]
Μαρλί-λε-Ρουά[4][5][6]
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο της Μονμάρτρης[7]
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
ΣπουδέςΛύκειο Σαπτάλ και Λύκειο Κοντορσέ
Ιδιότητασυγγραφέας[8][9][10], θεατρικός συγγραφέας και δραματουργός[11]
ΣύζυγοςNadezhda Ivanovna Knorring Narychkine Dumas
ΣύντροφοςΜαντλέν Λεμέρ
ΤέκναΚολέτ Δουμά και Jeannine d'Hauterive
ΓονείςΑλέξανδρος Δουμάς[3][5][12] και Catherine Laure Labay
ΑδέλφιαHenry Bauër
Marie Alexandrine Dumas
Micaëlla-Clélie-Josepha-Élisabeth Cordier
ΣυγγενείςGérard Bauër (ανιψιός)
Είδος τέχνηςιστορικό μυθιστόρημα
Σημαντικά έργαΗ κυρία με τις καμέλιες
ΒραβεύσειςΤαξιάρχης της Λεγεώνας της Τιμής (13  Ιουλίου 1888)[13], Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής (7  Αυγούστου 1867)[13], Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής (14  Αυγούστου 1857)[13] και Μέγας Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής (29  Δεκεμβρίου 1894)[13]
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Αλέξανδρος Δουμάς (Alexandre Dumas, fils) (27 Ιουλίου 1824 - 27 Νοεμβρίου 1895) ήταν Γάλλος συγγραφέας και δραματουργός. Ήταν γιος (γαλλικά fils) του Αλέξανδρου Δουμά (πατέρα) (γαλλικά père), ο οποίος ήταν επίσης συγγραφέας και δραματουργός. Όπως ακριβώς και ο πατέρας του, γνώρισε μεγάλη επιτυχία, κυρίως με το ρομάντσο του Η κυρία με τις καμέλιες, από το οποίο εμπνευσμένος ο Τζουζέπε Βέρντι σύνθεσε την όπερά του Τραβιάτα, αλλά και από τα θεατρικά έργα του Ο νόθος γιος (Le Fils naturel, 1858) και Ένας παράλογος πατέρας (Un Père prodigue, 1859).[14]

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Αλέξανδρος Δουμάς γεννήθηκε στις 27 Ιουλίου 1824 στο Παρίσι, ως νόθο τέκνο του συγγραφέα Αλέξανδρου Δουμά και της Μαρί-Λωρ-Κατερίν Λαμπαί (Marie-Laure-Catherine Labay, 1794-1868), μιας γειτόνισσάς του μοδίστρας. Το 1831, όταν ήταν σε ηλικία επτά ετών, ο πατέρας του τον αναγνώρισε νομικά και εξασφάλισε ότι ο γιος του θα λάμβανε την καλύτερη δυνατή μόρφωση στο Ίδρυμα Γκουμπώ (Institution Goubaux) και στο Κολλέγιο Μπουρμπόν (Collège Bourbon). Εκείνη την εποχή ήταν που έλαβε χώρα η δικαστική διαμάχη για την κηδεμονία του, η οποία κατέληξε σε απόφαση του δικαστηρίου να την αναλάβει ο πατέρας του. Ο χωρισμός από τη μητέρα του και το μαρτύριο της στέρησης από το παιδί της, ήταν που τον ενέπνευσαν να γράψει σχετικά με τραγικούς γυναικείους χαρακτήρες. Σχεδόν σε όλα τα γραπτά του, έδωσε έμφαση στον ηθικό σκοπό που οφείλει να έχει η λογοτεχνία, και στο έργο του Ο νόθος γιος (Le Fils naturel, 1858) ενστερνίζεται την πίστη ότι αν ένας άνδρας γίνει πατέρας ενός νόθου παιδιού, έχει την υποχρέωση στη συνέχεια να το αναγνωρίσει και να παντρευτεί τη μητέρα. Οι πρόπαπποι του Δουμά από την πλευρά του πατέρα του ήταν ένα Γάλλος ευγενής και μια Αϊτινή. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος, στα εσωτερικά σχολεία όπου μαθήτευσε, γινόταν συνεχώς ο στόχος λοιδορίας από τους συμμαθητές του, γεγονός το οποίο επέδρασε έντονα στις σκέψεις, τη συμπεριφορά και το συγγραφικό ύφος του.[15]

Σε ηλικία 17 ετών παράτησε το κολέγιο και μετακόμισε στο Σαιν-Ζερμαίν-αν-Λεΐ (Saint-Germain-en-Laye) για να ζήσει μαζί με τον πατέρα του. Εκεί παραδόθηκε σε μια αργόσχολη και έκλυτη ζωή εξασφαλίζοντας τα χρήματα από αυτόν. Το 1844 συνάντησε στο Παρίσι τη Μαρί Ντυπλεσί (Marie Duplessis), μια νεαρή εταίρα, με την οποία σύναψε σχέση μέχρι τον Αύγουστο του 1845. Αυτή η κοπέλα, η οποία πέθανε το 1847, αποτέλεσε την έμπνευση για τη ρομαντική νουβέλα του Η κυρία με τις καμέλιες (La Dame aux Camélias).[16] Το έργο του διασκευάστηκε από τον ίδιο για να παρουσιαστεί στη θεατρική σκηνή, και αποτέλεσε τη βάση για την όπερα Τραβιάτα του Τζουζέπε Βέρντι. Αν και παραδέχθηκε ότι έκανε τη διασκευή εξαιτίας της ανάγκης χρημάτων, με το έργο αυτό γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Κατ' αυτόν τον τρόπο ξεκίνησε την καριέρα του ως θεατρικός συγγραφέας, και όχι μόνον απόκτησε μεγαλύτερη φήμη από τον πατέρα του καθόλη τη διάρκεια της ζωής του, αλλά κυριάρχησε στη σοβαρή γαλλική θεατρική σκηνή για το μεγαλύτερο διάστημα του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα. Ύστερα από αυτήν την επιτυχία του, ουσιαστικά εγκατέλειψε τη συγγραφή μυθιστορημάτων, αν και το ημι-αυτοβιογραφικό του έργο Η υπόθεση Κλεμανσώ (L'Affaire Clemenceau, 1867) γνώρισε κάποια επιτυχία. Τα επόμενα χρόνια προσπάθησε να θίξει, με την εκθαμβωτική του πένα, θέματα αμφιλεγόμενα για την εποχή του, όπως η κοινωνική θέση της γυναίκας, το διαζύγιο και η απιστία. Τα πιο αξιομνημόνευτα έργα του αυτής της περιόδου είναι Le Demi-Monde (1855), L’Ami des femmes (1864), Les Idées de Mme Aubray (1867), La Femme de Claude (1873), και Francillon (1887).

Στις 31 Δεκεμβρίου 1864, ο Δουμάς παντρεύτηκε τη Ναντιέσντα φον Κνόρινγκ (Nadjeschda von Knorring, 1826-Απρίλιος 1895), κόρη του Γιόχαν Ράινχολντ φον Κνόρινγκ (Johan Reinhold von Knorring) και χήρα του Αλεξάνδρου, πρίγκιπα Ναρίσκινε (Alexander, Prince Naryschkine), στη Μόσχα. Το ζεύγος απόκτησε δύο κόρες: τη Μαρί-Αλεξαντρίν-Εριέτ Δουμά το 1860, και τη Ζανίν Δουμά το 1867. Μετά τον θάνατο της γυναίκας του, παντρεύτηκε την Εριέτα Ρενιέ ντε λα Μπριέρ (Henriette Régnier de La Brière, 1851–1934), τον Ιούνιο του 1895 λίγους μήνες πριν τον θάνατό του.

Ο Δουμάς έζησε τη ζωή του σαν ένας από τους θεατρικούς ήρωές του, μεταξύ ταραγμένων ερώτων και φανταστικών περιπετειών. Ήταν μεγάλος θαυμαστής της Γεωργίας Σάνδη, την οποία αποκαλούσε "αγαπημένη μαμά". Πέρασε μεγάλο χρονικό διάστημα στο σπίτι της και φρόντισε για τη θεατρική διασκευή τού ρομάντσου της Ο μαρκήσιος του Βιλμέρ (Le Marquis de Villemer). Το 1874 έγινε δεκτός ως μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας (Académie française) και το 1894 τιμήθηκε με το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής (Legion d'Onore). Πέθανε στις 27 Νοεμβρίου 1895 στο σπίτι του στο Μαρλύ-λε-Ρουά του Ιβλίν (Marly-le-Roi, Yvelines) και κηδεύθηκε στο κοιμητήριο της Μονμάρτης στο Παρίσι. Ο τάφος του, ίσως τυχαία, βρίσκεται μόλις 100 μέτρα από αυτόν της Μαρί Ντυπλεσί.[17]

Έργα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νουβέλες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Θεατρικά έργα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Atala (1848)
  • Η κυρία με τις καμέλιες (La Dame aux Camélias, 1852)
  • Diane de Lys (1853)
  • Le Bijou de la reine (1855)
  • Le Demi-monde (1855)
  • La Question d'argent (1857)
  • Ο νόθος γιος (Le Fils naturel, 1858)
  • Ένας παράλογος πατέρας (Un Père prodigue, 1859)
  • Un Mariage dans un chapeau (1859) coll. Vivier
  • L'Ami des femmes (1864)
  • Le Supplice d'une femme (1865)
  • Les Idees de Madame Aubray (1867)
  • Le Filleul de Pompignac (1869)
  • Une Visite de noces (1871)
  • La Princesse Georges (1871)
  • La Femme de Claude (1873)
  • Monsieur Alphonse (1873)
  • L'étrangère (1876)
  • Les Danicheff (1876)
  • La Comtesse Romani (1876)
  • La Princesse de Bagdad (1881)
  • Denise (1885)
  • Francillon (1887)
  • La Route de Thebes (ημιτελές)

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Maurois, André (1957). The Titans, a three-generation biography of the Dumas. trans. by Gerard Hopkins. New York: Harper & Brothers Publishers. OCLC 260126. 
  • Lewis H. D. "A Critical Edition of the Manuscripts of 'La Route de Thebes' by Alexandre Dumas fils" Doctorate, University of Leeds, 1982
  • Έργα του/της Alexandre Dumas, fils στο Project Gutenberg

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11901062n. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Frank Thomas Marzials: «Dumas, Alexandre (fils)» (Αγγλικά)
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31  Δεκεμβρίου 2014.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 «Краткая литературная энциклопедия». (Ρωσικά) Συνοπτική Λογοτεχνική Εγκυκλοπαίδεια. Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1962.
  6. ↑ «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 25  Φεβρουαρίου 2017.
  7. ↑ 7,0 7,1 (Αγγλικά) Find A Grave. 3454.
  8. ↑ Ιστορικό Αρχείο Ρικόρντι. 1482. Ανακτήθηκε στις 3  Δεκεμβρίου 2020.
  9. ↑ BeWeB. 2654. Ανακτήθηκε στις 5  Φεβρουαρίου 2021.
  10. ↑ «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
  11. ↑ Ιστορικό Αρχείο Ρικόρντι. 1482.
  12. ↑ 12,0 12,1 Zinaida Vengerova: «Дюма-сын, Александр» (Ρωσικά)
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 13,3 (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας.
  14. ↑ . «goodreads.com/author/Alexandre_Dumas_fils». 
  15. ↑ . «wikizero.com/en/Alexandre_Dumas_fils». 
  16. ↑ . «culturenow.gr/Η κυρία με τις καμέλιες – Αλέξανδρος Δουμάς: Κριτική βιβλίου». 
  17. ↑ . «online-literature.com/dumas-fils/». 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αλέξανδρος_Δουμάς_(υιός)&oldid=10573781"