Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν»
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Συντεταγμένες: 37°58′12.0011″N 23°43′50.3609″E / 37.970000306°N 23.730655806°E
| Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | εταιρεία παραγωγής, θεατρική εταιρεία, οργανισμός και εκπαιδευτικό ίδρυμα |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 37°58′12″N 23°43′50″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Δήμος Αθηναίων |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Έναρξη κατασκευής | 1942 |
| Ιστότοπος | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
| δεδομένα (π) | |
Το Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» είναι θεατρική εταιρεία παραγωγής η οποία ιδρύθηκε το 1942 από τον Κάρολο Κουν.[1] Χάρη σ' εκείνον το ελληνικό κοινό γνώρισε τους μεγάλους ξένους και σύγχρονους συγγραφείς, όπως τον Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, τον Μπέρτολντ Μπρεχτ, τον Σάμιουελ Μπέκετ, τον Ντάριο Φο,[2] τον Άρθουρ Μίλλερ, τον Τένεσι Ουίλιαμς, τον Ζαν Ζενέ κ.α. και μέσα από την πορεία του ανέδειξε νέους Έλληνες συγγραφείς, όπως τους Ιάκωβο Καμπανέλη, Π. Χορν, Γιώργο Σκούρτη, Λούλα Αναγνωστάκη, Μ. Λαϊνά, Γ. Σεβαστίκογλου, Νότη Περγιάλη, Δ. Κεχαΐδη, Α. Σολωμό κ.ά.[1].
Από τη δεκαετία του '70 ανέβασε κυρίως Νεοελληνικό Θέατρο, γι' αυτό και λέγεται πως ήταν ο πατέρας του Νεοελληνικού Θεάτρου.[εκκρεμεί παραπομπή]
Ιστορική πορεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η πρώτη παράσταση του Θεάτρου Τέχνης δόθηκε στις 7 Οκτωβρίου του 1942 ΄στο Θέατρο Αλίκη και πρόκειται για το θεατρικό έργο Αγριόπαπια του Ίψεν.[3]
Από το 1942 το Θέατρο Τέχνης περιπλανήθηκε σε διάφορες θεατρικές στέγες, ειδικά στο Θέατρο Αλίκη έως το 1954[4], όταν και απέκτησε μόνιμη στέγη στο «Υπόγειο» της στοάς του Κινηματογράφου Ορφέα στην οδό Πεσμαζόγλου και δημιουργώντας το πρώτο για τα ελληνικά θεατρικά δεδομένα, κυκλικό θέατρο, [5] [6] χωρητικότητας 230 θέσεων.[7]
Το 1942 ανοίγει τη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης[8], έχοντας ως στόχο την ανάδειξη νέων θεατρικών συγγραφέων και ηθοποιών, που να είναι πιο κοντά στα προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας και του κάθε τόπου, παράλληλα με τα αισθητικά ρεύματα των άλλων χωρών καθώς και την ερμηνεία του αρχαίου δράματος.[1]
Την περίοδο 1950 μέχρι 1954 το Θέατρο Τέχνης είχε αναστείλει τη λειτουργία του λόγω οικονομικών και εσωτερικών προβλημάτων.[8] Όταν άνοιξε και πάλι το 1954, στο μόνιμο πια θέατρο του Ορφέα, η πρώτη παράσταση που δόθηκε εκεί ήταν το έργο Η μικρή μας πόλη του Θόρντον Ουάιλντερ, που αποτελούσε παρουσίαση των μαθητών της δραματικής σχολής.[9]
Το 1956 δημιουργεί το Θερινό Θεατράκι Κήπου στη Θεσσαλονίκη, όπου και παρουσιάζει το χειμερινό του ρεπερτόριο και περιοδεύει στις πόλεις της Βορείου Ελλάδος για δέκα χρόνια.[1]
Το 1957 μπαίνει με αργά και σταθερά βήματα στο χώρο του αρχαίου δράματος με τα έργα Πλούτος, Βάτραχοι, Λυσιστράτη, Αχαρνής, Πέρσες, Ειρήνη, Προμηθέας Δεσμώτης, Ηλέκτρα, Οιδίπους Τύραννος κ.α..[1] Σιγά - σιγά το ξεχωριστό ύφος της ερμηνείας του στο αρχαίο δράμα του δίνει την παγκόσμια αναγνώριση μέσα από τα διεθνή φεστιβάλ και οδοιπορικά καθώς και τις αξιομνημόνευτες τέσσερις παραστάσεις του στο Θέατρο των Εθνών με τα έργα Όρνιθες το 1962, που απέσπασε το Α' βραβείο,[10][11][1] Πέρσες το 1965, Ειρήνη και Οιδίποδα Τύραννο το 1979 και με τους Αχαρνής το 1982.[1]
Το 1959, στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών, το Θέατρο Τέχνης ανέβασε τους Όρνιθες στο Ηρώδειο. Η σκηνοθεσία του Κουν τόνιζε το λαϊκό ύφος του έργου, προκαλώντας αντιδράσεις και τελικά την ακύρωση των προγραμματισμένων παραστάσεων, ύστερα από κυβερνητική παρέμβαση. Το 1962 η συγκεκριμένη παράσταση απέσπασε το βραβείο της καλύτερης εθνικής ερμηνείας στο Παρίσι. Το 1964 οι Όρνιθες παρουσιάστηκαν στο Λονδίνο, όπου ανέβηκαν και τις χρονιές 1965 και 1967.[11] Το 1975 οι Όρνιθες ανέβηκαν στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, στα πλαίσια του Φεστιβάλ, καθιστώντας το Θέατρο Τέχνης το πρώτο θεατρικό σχήμα, πλην του Εθνικού Θεάτρου, που συμμετείχε στο Φεστιβάλ.[12]
Το 1975 η ανάγκη για μια δεύτερη Σκηνή για το κοινό, οδηγεί το Θέατρο Τέχνης στη δημιουργία Β' Σκηνής, της Λαϊκής Σκηνής, η οποία στεγάστηκε στο Θέατρο Βεάκη μέχρι το 1983.[10]
Το 1985 η ελληνική πολιτεία, θέλοντας να τιμήσει τον Κάρολο Κουν για την ανεκτίμητη συμβολή του στην ιστορία του Ελληνικού Θεάτρου, τον βοηθά στη δημιουργία μιας δεύτερης μόνιμης Σκηνής, παραχωρώντας έναν χώρο, όπου ανοίγει το Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν στην οδό Φρυνίχου στην Πλάκα.[1][10]
Το 1987 μετά το θάνατο του Δασκάλου Κάρολου Κουν, το Θέατρο Τέχνης συνέχισε να λειτουργεί και στις δυο Σκηνές, με Διευθύνοντα Σύμβουλο τον Γιώργο Λαζάνη και Αναπληρωτή Διευθύνοντα Σύμβουλο τον Μίμη Κουγιουμτζή.
Από το 2005 έως το 2014 Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Θεάτρου και Διευθυντής της Δραματικής Σχολής διετέλεσε ο Διαγόρας Χρονόπουλος.
Καλλιτεχνική Διευθύντρια του Θεάτρου Τέχνης από το 2014 είναι η σκηνοθέτις και συγγραφέας Μαριάννα Κάλμπαρη.[1]
Προτεινόμενη βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Γρηγόρης Ιωαννίδης, «Συμβολή στην έρευνα για το θέατρο στα χρόνια της Δικτατορίας: το ρεπερτόριο του Θεάτρου Τέχνης», Επιστημονική Επετηρίς της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, τομ.ΜΒ'(2010-2011), σελ. 297-322
Θεατρικές Παραστάσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κατάλογος θεατρικών παραγωγών του Θεάτρου Τέχνης
Προσοχή: Πολλοί από τους συνδέσμους στον κατάλογο οδηγούν σε διαφορετικό ιστότοπο παρότι δεν έχουν σημανθεί αντιστοίχως!
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 1,8 «Το Θέατρο». Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2023.
- ↑ Στάμος, Γιάννης Ε. (23 Ιουλίου /2011). «Η Ελλάδα του Κάρολου Κουν». Ελευθεροτυπία - Βιβλιοθήκη: 8.
- ↑ «80 χρόνια Θέατρο Τέχνης - 7 Οκτωβρίου 1942». www.ert.gr. 7 Οκτωβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 1 Οκτωβρίου 2023.
- ↑ Αρκουμανέα, Λουίζα (16 Ιανουαρίου 2011). «Κάρολος Κουν "Για να γίνουν θαύματα πρέπει να πιστεύουμε σε θαύματα"». Το Βήμα - Λεύκωμα: 26. https://www.miet.gr/userfiles/books/pdf/koun.pdf.
- ↑ Ιωαννίδης, Σάκης (3 Απριλίου 2016). «Η υγρασία, «σαράκι» για το Υπόγειο του Κουν». Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (στα greek). Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2023.
- ↑ Epochi, rizospastis gr | Synchroni (5 Οκτωβρίου 2008). «rizospastis.gr - Ο καινοτόμος του ελληνικού θεάτρου - 55χρονη δημιουργία». ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ. Ανακτήθηκε στις 1 Οκτωβρίου 2023.
- ↑ Βασιλείου, Αρετή (2017). ««Η τέχνη στο τέλος της ιδεολογίας»: το Ίδρυμα Ford και το Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν». Σκηνή (9): 67. https://ejournals.lib.auth.gr/skene/article/view/6414/7034.
- ↑ 8,0 8,1 Parallaxi (14 Φεβρουαρίου 2022). «Κάρολος Κουν: 35 χρόνια από το θάνατο του σπουδαίου θεατράνθρωπου». Parallaxi Magazine (στα greek). Ανακτήθηκε στις 1 Οκτωβρίου 2023.
- ↑ «Το Θέατρο Τέχνης κι ο Κάρολος Κουν μέσα από 75 ιστορικά αντικείμενα | LiFO». www.lifo.gr. 5 Ιουνίου 2017. Ανακτήθηκε στις 1 Οκτωβρίου 2023.
- ↑ 10,0 10,1 10,2 Group), Radiotileoptiki S. A. (OPEN Digital (14 Φεβρουαρίου 2023). «Καλά εσύ Κάρολε πέθανες νωρίς - Δεν είδες την Τέχνη να απαξιώνεται». ΕΘΝΟΣ. Ανακτήθηκε στις 1 Οκτωβρίου 2023.
- ↑ 11,0 11,1 Αρβανίτη, Αικατερίνη (Απρίλιος - Μάιος - Ιούνιος 2001). «Οι Αριστοφανικές προσεγγίσεις του Κάρολου Κουν: Το παράδειγμα των Ορνίθων και των Αχαρνέων». Φιλολογική (75): 20. http://old-eclass.uop.gr/modules/document/file.php/TS321/%CE%91%CE%A1%CE%98%CE%A1%CE%9F%20%CE%9A%CE%91%CE%A4%CE%95%CE%A1%CE%99%CE%9D%CE%91%20%CE%91%CE%A1%CE%92%CE%91%CE%9D%CE%99%CE%A4%CE%97.PDF.
- ↑ Αρβανίτη, Κατερίνα (2011). «Οι παραστάσεις αρχαίων τραγωδιών στην ελληνική μεταπολεμική σκηνή: Απόπειρα συνολικής θεώρησης». Λογείον: περιοδικό για το αρχαίο θέατρο (1): 271. https://www.logeion.upatras.gr/node/1.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ψηφιακό αρχείο ΕΡΤ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παρασκήνιο, Ο Αριστοφάνης στο Θέατρο Τέχνης (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)
