Θάνος Λειβαδίτης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Θάνος Λειβαδίτης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση30  Μαΐου 1934
Λαμία
Θάνατος1  Σεπτεμβρίου 2005[1]
Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
ΣπουδέςΔραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου
Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταηθοποιός
σεναριογράφος

Ο Θάνος Λειβαδίτης (Λαμία, 30 Μαΐου 1934 – Αθήνα, 1 Σεπτεμβρίου 2005) ήταν Έλληνας ηθοποιός και σεναριογράφος.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σπούδασε ζωγραφική στη Σχολή Καλών Τεχνών του Πολυτεχνείου Αθηνών (στο εργαστήρι του ζωγράφου Γιάννη Μόραλη).

Το 1959 τελείωσε τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και παρέμεινε σε αυτό μέχρι το 1972. Υπήρξε πρωταγωνιστικό στέλεχος παίζοντας σε πολλούς ρόλους του κλασικού ρεπερτορίου δίπλα σε καταξιωμένους ηθοποιούς (όπως η Κατίνα Παξινού, ο Αλέξης Μινωτής, η Κυβέλη, ο Χριστόφορος Νέζερ , ο Στέλιος Βόκοβιτς, ο Θάνος Κωτσόπουλος, ο Δημήτρης Χορν, η Άννα Συνοδινού, η Ελένη Χατζηαργύρη, η Αντιγόνη Βαλάκου κ.ά.).

Πρωτοεμφανίστηκε στη σκηνή το 1959 στον Φιλάργυρο του Μολιέρου, ερμηνεύοντας τον Βαλέριο. Ακολούθησε ο ρόλος του Αίμονα στην Αντιγόνη του Σοφοκλή, του Νεοπτόλεμου στον Φιλοκτήτη, του Μάλκομ στον Μάκβεθ του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, του αγγελιαφόρου στον Οιδίποδα Τύραννο του Σοφοκλή, του Μενοικέα στις Φοίνισσες του Ευριπίδη κ.ά.

Είχε συμμετάσχει σε διεθνή θεατρικά φεστιβάλ, όπως στο Theatre de Nations (Παρίσι) το 1962 και στο World Theater Season (Λονδίνο) το 1966. Έγραψε παράλληλα 30 σενάρια για τον κινηματογράφο και πρωταγωνίστησε σε 24 ελληνικές κινηματογραφικές παραγωγές. Στις ταινίες του συμπρωταγωνιστούσε σχεδόν πάντα με την ηθοποιό Μέμα Σταθοπούλου.

Η καταξίωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ωστόσο έγινε περισσότερο γνωστός από την τηλεοπτική του καριέρα που άρχισε το 1974 με την τότε μεγάλη επιτυχία Οι δίκαιοι (σειρά που κράτησε 3 χρόνια). Αυτή την σειρά ακολούθησαν επιτυχίες όπως Οι αξιόπιστοι (1981), Οι ιερόσυλοι (1983), Η βεντέτα (1987), Η έκτη εντολή (1989), Η δίκη (1991) και Η οργή των θεών (1994).

Ήταν ο σεναριογράφος και πρωταγωνιστής στους ρόλους του δικηγόρου Άγγελου Καρνέζη και του δημοσιογράφου Άρη Μαρτέλη, ώστε να συμβάλει στην απονομή της δικαιοσύνης. Τιμήθηκε με το Κορφιάτικο Βραβείο Σεναρίου το 1984 για το σίριαλ Οι ιερόσυλοι.

Το τέλος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πέθανε σε ηλικία 71 ετών και κηδεύτηκε στο Α' Νεκροταφείο, όπου το 1988 είχε ταφεί και ο θείος του, ο γνωστός ποιητής Τάσος Λειβαδίτης. Δεν είχε παιδιά, ενώ είχε μακροχρόνιο δεσμό με την παρτενέρ του, Μέμα Σταθοπούλου.

Φιλμογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έτος Τίτλος Ρόλος
1958 Τέσσερις νύφες και ένας γαμπρός[2] Κοσμάς Πετεφρής
1963 Η καρδιά της μάνας Νίκος
Καρδιές στην καταιγίδα Βασίλης [3]
Για λίγη στοργή Λευτέρης
1964 Πικρή μου αγάπη Δημήτρης
Οι επικίνδυνοι Νίκος
Παιδί μου, δεν αμάρτησα
1965 Ο νικητής Γιώργος Μαρκαντώνης
Το φτωχόπαιδο Αλέξης
Θα ζήσω για σένα Αντώνης
Ο μεγάλος όρκος Λάμπης
Αφήστε με να ζήσω Αλέξης Βρανάς
Το τελευταίο δάκρυ Γιώργος
1966 Η παραστρατημένη [4] Στέφανος
Οι άγγελοι της αμαρτίας Λευτέρης
1967 Δάκρυα οργής Μάνος
Το κορίτσι της οργής Δημήτρης
1968 Μεγάλες αγάπες Φοίβος Τερζής
Ζήσε για την αγάπη μας Δημήτρης
1969 Η θυσία μιας γυναίκας Ανδρέας
Φίλησέ με, πριν φύγεις για πάντα Αλέξης
1970 Φουκαράδες και λεφτάδες Αλέξης Βρανάς
1971 Κάθε ναυάγιο και μια κόλαση Πέτρος Αλεξίου
1972 Στη θύελλα της μεγάλης αγάπης Ανδρέας

Τηλεόραση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έτος Τίτλος
1974 Οι δίκαιοι
1981 Οι αξιόπιστοι
1983 Οι ιερόσυλοι
1987 Η βεντέτα
1989 Η έκτη εντολή
1991 Η δίκη
1994 Η οργή των θεών

Θεατρικές παραστάσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατάλογος βασικών πληροφοριών θεατρικών παραστάσεων, στις οποίες συμμετείχε ο Λειβαδίτης ως ηθοποιός.

Αυτός ο κατάλογος ενημερώνεται περιοδικά με μηχανικό τρόπο από ένα bot. Επεξεργασίες σε αυτό τον κατάλογο από χρήστες με το συνηθισμένο «χειροκίνητο» τρόπο θα αναιρεθούν με την επόμενη ανανέωση από το bot!

WQS | PetScan | YASGUI | Βρείτε εικόνες
σεζόν παράσταση ρόλος θίασος θέατρο σκηνοθέτης
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1958/1959 Ιουλιανός ο παραβάτης Α Φρουρός Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας Κτήριο Τσίλερ Κωστής Μιχαηλίδης
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1958/1959 Νύχτα στη Μεσόγειο Μανουήλ Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας Κτήριο Τσίλερ Κωστής Μιχαηλίδης
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1959/1960 Ο φιλάργυρος Βαλέριος Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας Κτήριο Τσίλερ Κωστής Μιχαηλίδης
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1960/1961 Η επίσκεψη της γηραιάς κυρίας Γιος του Ιλ Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας Κτήριο Τσίλερ Αλέξης Μινωτής
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1960/1961 Ο έμπορος της Βενετίας Σαλάνιο Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας Κτήριο Τσίλερ Αλέξης Μινωτής
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1960/1961 Γέρμα Ένας άνδρας Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας Κτήριο Τσίλερ Αλέξης Σολομός
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1961/1962 Ερωφίλη Μαντατοφόρος Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας Ωδείο Ηρώδου του Αττικού Αλέξης Σολομός
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1961/1962 Ο φιλάργυρος Βαλέριος Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας Κτήριο Τσίλερ Κωστής Μιχαηλίδης
Μιχάλης Μπούχλης
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1967/1968 Ταρτούφος Δαμίς Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας Κτήριο Τσίλερ Σωκράτης Καραντινός
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1968/1969 Ο κατά φαντασίαν ασθενής Κλεάντ
Β΄ιατρός
Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας Δημοτικό Θέατρο Πειραιά Σωκράτης Καραντινός
Τέλος αυτόματα δημιουργημένου καταλόγου.

Όλες οι πληροφορίες προέρχονται από το έντυπο πρόγραμμα της κάθε παράστασης ή/και από σχετικά δελτία τύπου.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 17049103f.
  2. «Τέσσερις νύφες και ένας γαμπρός ». tainiothiki.gr. Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2024. 
  3. «Καρδιές στην καταιγίδα - retroDB». www.retrodb.gr. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2022. 
  4. Σολδάτος, Γιάννης (1991). Ιστορία του Ελληνικού Κινηματογράφου, τομ. Β. Αθήνα: Αιγόκερως. σελ. 100. 

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]